یک سیاهچاله تا چه اندازه می تواند رشد بکند؟

سیاهچاله های مرکز کهکشان ها قبل از اینکه دیسک گازی آنها وابسته به خودشان را از دست بدهند می توانند تا پنجاه میلیارد برابر جرم خورشید متورم شوند .
پروفسور آندرو کینگ از  دپارتمان فیزیک و ستاره شناسی دانشگاه لستر می گویدسیاهچاله های مرکز کهکشان در اطراف خود نواحی دارند که گاز به دیسک های در حال چرخش ته نشین بشود.
این گاز می تواند انرژی خود را به داخل سیاهچاله بریزد و آن را تغذیه بکند اما حلقه ها خود بی ثبات و مستعد به ریخته شدن به درون ستاره ها می شوند.
پروفسور کینگ محاسبه کرد که سیاهچاله های بزرگ یک دیسک در حال تشکیل را در لبه خود نگه خواهند داشت،که در آینده رقمی حدود 50 میلیارد برابر جرم خورشید را خواهند داشت.
مطالعات پیشنهاد می دهد که رشد سیاهچاله بدون دیسک متوقف خواهد شد به این معنی که جرم 50 میلیارد برابر خورشید بیشترین مقدار خواهد بود.تنها راهی که آن می تواند بزرگتر بشود این است که به درون یک سیاهچاله بزرگتر سقوط بکند و با آن ادغام شود.
پروفسور کینگ گفت اهمیت اکتشاف این است که ستاره شناسان سیاهچاله ای را با حداکثر مقدار گاز ،با مشاهده مقدار زیادی اشعه ساطع شده از حلقه احاطه شده توسط گاز یافتندمحدودیت جرم آن به این معنی است که نمی تواند جرمی بزرگتر را از آن را بگیرد که ما می دانیم زیرا آنجا نباید یک حلقه نورانی وجود داشته باشد.
وجود سیاهچاله های بزرگتر امکان پذیر است مثلا یک سیاهچاله با حداکثر جرم می تواند با یک سیاهچاله بزرگتر ادغام بشود و یک سیاهچاله بزرگتر از سیاهچاله های کنونی را بسازد،اما هیچ نوری نباید در این ادغام تولید بشود،و ادغام بزرگتر سیاهچاله ها نمی تواند دیسک گازی درخشان را منجر بشود.
با این حال یک احتمال دیگر برای تشخیص آن از راهای دیگر وجود دارد مثلا به وسیله اثر لنز گرانی نور اشعه خم بشود و یا شاید در آینده با استفاده از امواج گرانشی ساطع شده از ادغام آنها که در نظریه نسبیت عمومی پیش بینی بشوند بتوان آنها را تشخیص داد.

منبع astronomynow.com

کشف طوفان ستاره ای هم اندازه زمین در یک سیاره کوچک

اختر شناسان با استفاده از داده های تلسکوپ اسپیتزر و کپلرناسا موفق شدند طوفان بسیار بزرگ را در یک ستاره کوچک سرد بنام W1906 + 40، مشاهده بنمایند.
طوفان شبیه لکه بزرگ قرمز رنگ مشتری است،و اندازه طوافان هم اندازه زمین است و امواجی بزرگتر از اندازه زمین را تولید می کند.
این ستاره متعلق به نوعی ستاره بنام کوتوله L است،بعضی از کوتوله های L فیوز ستاره ها نامیده می شوند زیرا تنها تنها نور خورشید را تولید می کنند،در حالی که کوتوله های قهوه ای نیز بعتوان ستاره های نافرجام برای عدم همجوشی هسته ای شناخته می شوند.درجه حرارت این کوتوله 3500 درجه فارنهایت است،سطح آن سوزان و داغ است اما نسبت به ستاره ها سرد است.کوتوله های L از مواد معدنی خالی هستند.

کپلر سیاره ها را با مشاهده نرخ های پایین نور زمانی که سیاره از جلوی ستاره اش عبور می کند تشخیص می دهد،در این مورد دانشمندان نرخ های پایین نور ستاره ای را که از ستاره ها نبود تشخیص دادند،که شبیه لکه های خورشیدی،خورشید ماست که در نتیجه میدان های مغناطیسی زمانی که به دور ستاره می چرخیدند متمرکز شده اند بود.
مشاهدات تلسکوپ فضایی اسپیتزر که نور مادون قرمز را تشخیص می دهد،یک مسیر تاریک را دید که لکه ستاره مغناطیسی نبود،بلکه ابری بود که اندازه آن سه برابر زمین بود.طوفان در هر نه ساعت به دور ستاره می چرخد.مادون قرمز اسپیتزر دو طول موج مهیا شده در لایه های امسفر را با مشاهدات داده های کپلر در نور مرعی تشخیص داد که حضور طوفان بود.
در حالی که طوفان در طول موج های مختلف متفاوت به نظر می رسد،اختر شناسان می گویند اگر ما می توانستیم با یک سفینه فضایی به آنجا صفر کنیم،آن باید شبیه یک علامت تاریک در نزدیکی قطب بالایی ستاره است.
هدف تحقیقات برای مشاهده ستاره ها و کوتوله های قهوه ای دیگر در طول استفاده از سپیتزر و کپلر است،دانشمندان نمی دانند که طوفان های ستاره ای منحصر به فرد هستند یا عادی هستند و نمی دانند چرا هنوز ادامه دارد.
اختر شناسان JPL فکر می کنند که کوتوله های قخوه ای چند برابر اورانوس هستند،و محل طوفان های بزرگ حتی بزرگتر از نقطه بزرگ فرمز اورانوس هستند،با درخشندگی کافی.آنها نتیجه بعد از مشاهدات متوع روشن چندین کوتوله قهوه ای با اسپیتزر در کوتوله های قهوه ای حرکت ابر های گازی پرجرم را پیشنهاد می دهد.

کشف این طوفان دوسال تمام به طول انجامید و به گفته دانشمندان ابرها از شن و ماسه گرم،آهن مذاب یا نمک ساخته شده اند.

--------------

منابع dailygalaxy.com

NASA spots storm larger than Earth raging on tiny star

NASA Telescopes Detect Jupiter-Like Storm on Small Star

کهکشان شبیه به اتم

کهکشان NGC 7252 یک کهکشان عجیب و غریب است که نتیجه تعامل بین دوکهکشان است که از یک میلیارد سال قبل آغاز شده و در فاصله 220 میلیون سال نوری در صورت فلکی لئو قرار دارد،و با الگو برداری سخنرانی رئیس جمهور آمریکا در 1953 به نام اتم برای صلح نیز صدا زده می شود که به خاطر ساختار حلقه مانند آن که شبیه الکترون ها و هسته مرکزی آن است به این نام نامگذاری شده است.دو کهکشان در حال حاضر وارد فاز حل شدن در یک دیگر هستند و دو هسته کهکشان به تازگی با هم ادغام شده اند.
در این کهکشان حلقه های بزرگ گاز و ستارگان در اطراف آن کهکشان را می سازند.دیسک چرخدنده ای کهکشان با پهنای 10000 سال نوری در حال چرخش در جهت مخالف آن است.ساختار بیرونی کهکشان به احتمال زیاد از گرد و غبار ستاره ای به سمت بیرون پرتاب شده تشکیل شده است.
کیهان شناسان به تازگی حدود 40 خوشه روشن و جوان کروی شامل میلیون ها ستاره جوان آبی درخشان را که عمری بین 50 تا 500 دارند را مشاهده کرده اند.

منابع این نوشته

spacetelescope.org

NGC 7252: Hubble Captures Image of Atoms for Peace Galaxy

.rolfolsenastrophotography.com

میدان های مغناطیسی به دورسیاهچاله مرکزی کهکشان ما!

بیشتر مردم فکر می کنند که سیاهچاله ها خلاهای غول پیکرتمیز کننده ای هستند که هر چیزی را در اطراف خود بی خورند،اما سیاهچاله های غولپیکر مرکز کهکشان ها بیشتر به موتور های کیهانی شباهت دارد که انرژی را از ماده مادی به اشعه ای که می تواند با تمامی ستاره های اطراف ترکیب شود تبدیل کند،اگر سیاهچاله بچرخد می تواند جت های قدرتمندی که که ماده را به هزاران سال نوری پرتاب می کند ایجاد کند و به کهکشانها شکل دهد،این سیاهچاله ها از طریق میدان های مغناطیسی نیروداده می شوند.
درک این میدان های مغناطیسی دشوار است،هیج کس قادر به حل میدان های مغناطیسی در اطراف ساهچاله ها نشده بود.
حدس زده شده است که این میدان های مغناطیسی وجود دارند ولی کسی آنها را تا کنون ندیده بود،داده های ما تئوری ما یک دهه بروی مشاهدات مستحکم از زمین است.
این شاهکار با استفاده از مشاهدات تلسکوپ افق رویداد که یک شبکه جهانی از تلسکوپ های رادیویی مرتبط به هم از بزرگترین تلسکوپهای اندازه زمین است به دست آمد است،در حالی که تلسکوپ های بزرگتر جزئیات بالا را می توانند فراهم کند،این تلسکوپ می تواند ویژگی ها کوچکتر از 15 میکروثانیه را حل و فصل کند.
چنین وضوحی مورد نیاز است زیرا یک سیاهچاله فشرده ترین شی در فضا است،سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری Sgr A وزندی حدود 4 میلیارد برابر خورشید ما را دارد و دهانه افق رویداد آن تنها 8 میلیون مایل یعنی کوچکتر از مدار چرخش عطارد است و در 25000 سال نوری از ما واقع شده است،و این اندازه به کوچکتر از 10 میکروثانیه قوسی ارتباط دارد،گرانش شدید سیاهچاله ها نور را به دام می اندازد و افق رویداد آن را بزرگ نمایی می کند،و بزرگ تر به نظر می رسد،این مقدار یک قوس 50 میکرو ثانیه ای است که توسط EHT قابل حل و فصل است.
تلسکوپ افق رویداد برای مشاهدات طول موج 1.3 میلی متری ساخته شده است،تیم اندازه گیری کرده است که نور بصورت خطی با بازتاب قطبی شده است.در مورد سیاهچاله مرکزی کهکشان ما قطبی شدن نور ساطع شده با الکترون های در حال چرخش به دور خطوط میدا مغناطیسی اتفاق می افتد که نتیجه نور مستقیم از آثار میدان مغناطیسی است.
Sgr A با یک دیسک ماده در حال چرخش به دور سیاهچاله احاطه شده است،دانشمندان میدان های مغناطیسی را را در نزدیکی سیاهچاله پیدا کرده اند که بی نظم هستند،با حلقه های چند تکه و بدون تاثیر شبیه اسپاگتی در هم تنیده شده است،در مقابل مناطق دیگر الگوهای بسیار سازمان یافته تری را نشان می دهد،که احتمال ایجاد جت در آنها زیاد است.آنها همچنین در یافتند که میدن مغناطیسی در مقیاس های زمانی کوتاه تر از 15 دقیقه نوسان می کند،یک بار دیگر اثبات می شود که مرکز کهکشان راه شیری یک مکان پویاتر از جایی است که قبلا تصور می شد.

منبع :phys.org

مورچه عسل!

مورچه گلدان عسل یا مورچه عسل به انگلیسی Honeypot ant نوعی مورچه است که در مناطق خشک سراسر جهان در استرالیا و مکزیک و آفریقای جنوبی آریزونا کلورادو یوتا و کالیفرنیا زندگی می کند.

این مورچه ها همانند زنبور شیره گیاهان را می مکند،و آنها را بصورت هضم نشده در معده خود تا خانه خود حمل می کند و شکم آنها به اندازه یک دانه انگور یا گیلاس بزرگ می شود،و بعدا این ذخیره غذایی مورد استفاده خود جاندار مورچه های دیگر و حتی سایر جانداران و انسان نیز قرار می گیرد.

این مورچه ها بعد از ورود به زیر زمین یا لانه جانداران آویزان می شوند و در فصول دیگر مورد استفاده سایر مورچه ها قرار می گیرد.زمانی که کارگران در یک کولونی دست از کار می کشند از این مورچه ها تغذیه می کنند و یا آنها را به کولونی های دیگر می برند.ملکه این نوع مورچه ها در هر بار 1000 تخم می گذارد،و مورچه های تازه متولد شده تا 11 سال عمر می کنند.

قسمتی از آب زمین از ابتدا با آن بوده است.

آبها بیش از دو سوم از سطح زمین را پوشانده اند،اما منشا دقیق آنها هنوز یک راز است،دانشمندان برای مدت طولانی مطمئن نبودند که آب در سطح زمین شکل گرفته باشد و یا بعدا آمده باشد،شاید توسط شهاب سنگ ها و دنباله دارها حمل شده باشد،حالا دانشمندان دانشگاه هاوایی با استفاده از بزار میکروسکوپ یونی،سنگ هایی از جزیره بافین کانادا با شواهدی یافته اند که قسمتی از آبهای زمین از ابتدا با آن بوده است.
میکروسکوپ یونی به محققان اجازه می دهد که بروی دقایق تکه یخ ها در درون این سنگ های مهم علمی تمرکز کنند و مقدار ناچیزی از آب را در نسبت هیدروژن به دوتریوم تشخیص دادند که سرنخ های با ارزش از منشا آب را ارائه می کند.
هیدروژن دارای جرک اتمی یک است،در حالی که دوتریوم که بعنوان هیدروژن سنگین شناخته شده است دارای جرم اتمی دو است، دانشمندان کشف کرده اند که این آب از انواع مختلف اجسام سیاره ای در منظومه شمسی هیدروژن از دوتریم جدا است.
سنگ های جزیره بافن در 1985 جمعاوری شده اند و دانشمندان زمان زیادی را صرف تجزیه و تحلیل آنها کرده اند،و دانشمندان حالا می دانند که این سنگ ها یک جز از عمق گوشته زمین هستند که به سطح زمین راه یافته اند و هرگز تحت تاثر ورودی های رسوبی پوسته زمین قرار نگرفته و از شکل گیری زمین دست نخورده باقی مانده اند،و از ابتدایی ترین سنگ هایی هستند که در سطح زمین یافت شده اند و آب موجود د آنها اطلاعات ارزشمندی از تاریخ آولیه زمین و جایی که آب از آن آمده است را به ما می دهند.
دانشمندان مقداری از این آب دوتریوم را یافته اند که به شدت نشان می دهد به زمین حمل نشده است،بلکه شکل گرفته است و سرد شده است.شامل مولکول های آبی است که به احتمال زیاد توسط گرد و غبار اطراف یک دیسک خورشید ما قبل از تشکیل سیارات به عمل آمده است و در طول زمان این گرد و غبار غنی از آب به آرامی به همدیگر کشید شده اند و به سیاره زمین شکل داده اند حتی اگر مقداری از آب در اثر فرآیند گرمایی تشکیل سیاره تبخیر و از دست رفته باشد آب به اندازه کافی برای شکل گیری زمین نجات یافته است.

منبع dailygalaxy.com

سوسمار آگاما

تصاویر متعلق به سوسمار Agama است که در گروه های کوچک زندگی می کنند و اندازه ای حدود 25 سانتی متر و یک تاز پشتی نازک دارند و در مناطق کوهستانی و جنگلی آفریقای جنوبی زندگی می کند.این مارمولک از حشرات کوچک مانند موریانه ها و مورچه ها و سوسک و مگس و پروانه تغذیه می کند،و به عنوان حیوان خانگی نیز نگهداری می شود.این جاندار در سرما و شب و روز نیز تغیر رنگ میدهد و این باعث شده است که گاهی با آفتاب پرست اشتباهی گرفته شود.

این جاندار در طول روز فعال است و دمای 38 درجه سانتیگراد را می تواند تحمل بکند،و جنس ماده در این جاندار با یک دیگر بطور مکرر نبرد می کنند و به یک دیگر ضربات مکرر می زنند.در جنس نر نیز هم نوع خواری گزارش شده است. این سوسما در هر بار تولید مثل تا 14 تخم می را در یک خاک مرطوب حفاری کرده و می گذارد و 90 روز روی تخم ها می خوابد و اندازه جوجه ها بعد از تولد 80 میلی متر است.میانگین طول عمر این سوسمار در طبیعت بین 25 تا 28 سال است.

لینک دانلود این مطلب

برخی از منابع این نوشتار

Agama atra From Wikipedia, the free encyclopedia 

Agama (lizard) 

Red Head Agama - Agama agama - Rainbow Lizard - Rainbow Agama 

Red Headed Agama 

Agama Facts

آخرین بوسه دوستاره

تصویر هنرمندانه VFTS 352 گرمترین و پرجرم ترین سیستم ستاره های دوتایی را تا به امروز نشان می دهد،جایی که دو جز در ارتباط و اشتراک ماده هستند،دو ستاره در این سیستم بزرگ در فاصله 1600000 سال نوری از زمین در ابر ماژالانی بزرگ قرار دارد.این سیستم جذاب می تواند بعنوان یک پایان دراماتیک،با تشکیل یک ستاره غولپیکر یا یک سیاهچاله دوتایی باشد.
سیستم دوتایی VFTS 352 در شانزده هزار سال نوری در سحابی رتیل واقع شده است.این منطقه جالب فعال ترین ستون آفرینش از ستاره های جدید در جهان نزدیک و مشاهدات جدید تلسکوپ بسیار بزرگ ESO این جفت ستاره جزو شدید ترین شگفت انگیز ترین هایی است که تا کنون یافت شده است.
VFTS 352  ترکیبی از دو ستاره بسیار داغ،روشن و ستاره های پرجرمی که به دور هم در فاصله کمتر از یک روز به دور هم می چرخند.مرکز ستاره ها تنها 12 میلیون کیلومتر(7.5 میلیون مایل)از هم فاصله دارند.در حقیقت دو ستاره بسیار به هم نزدیک هستند و سطح آنها تداخل با هم دارد و یک پل بین آنها تشکیل شده است.VFTS 352  تنها پرجرم ترین جفت ستاره شناخته شده در این کلاس کوچک از جفت ستاره هایی در ارتباط با هم هستند نیست و یک توده از ترکیب جرمی حدود 57 برابر خورشید ما می باشد. همچنین داغ ترین جز را با دمای سطحی حدود 40000 درجه سانتیگراد را شامل می شود.
ستاره های شدید شبیه دو جز این VFTS 352 نقش کلیدی را در تکوین کهکشان ها بازی می کند و تصور می شود که اصلی ترین تولید کننده عناصری مانند اکسیژن است.و مانند جفت ستاره ها که رفتاری عجیب و غریب مانند آنچه در ستاره های خوناشام جایی که ماده همدم کوچکتر توسط سطح همدم ستاره بزرگ مکیده شود را دارد.
در کیس  VFTS 352, در هر حال دوستاره سیستم در یک اندازه هستند،ماده توسط یکی به دیگری مکیده نمی شود.اما شاید شامل اشتراک ماده وجود باشد.و تخمین زده می شود که 30 درصد از ماده شان را به اشتراک گذاشته باشند.
این سیستم بسیار نادر است زیرا این فاز از زندگی ستاره ها بسیار کوتاه است،درک نحوه ساخته شدن آنها در حقیقت سخت است زیرا دو ستاره بسیار به هم نزدیک تر هستند،اختر شناسان فکر می کنند که نیروی قوی جزر و مد افزایش مخلوط شدن ماده را در درون ستاره ها منجر می شود.

علامت سرخ رنگ در  VFTS 352 را در ابر ماژالانی نشان می دهد.این نما از سحابی رتیل شکل گیری ستاره شامل تصاویر نور مرئی تصاویر میدان گسترده تلسکوپ 2.2 متری MPG/ESO و تصویر نور مرئی 4.1 متری مادون قرمز ویستا در پارانال را نشان می دهد،تصویر توسط کمبریج نجوم اعتبار سنجی شده است.
اخترشناسان پیشینی می کنند که VFTS 352 سرنوشت یکی از دو حالت است؛اولین نتیجه باقوه ادغام دو ستاره است که یک سرعت شدید چرخش و احتمال یک ستاره تنهای غول پیکر مغناطیسی را ایجاد خواهد که اگر  چرخشش را تا آخر زندگی خود حفظ نمیاد.یکی از پر انرژی ترین انفجار های شناخته شده در جهان با نفجار اشعه گاما را شامل می شود.

دومین احتمال این است که اگر ستاره ها به خوبی با هم مخلوط شوند،باقی مانده متراکم دو ستاره از ادغام اجتناب کنند.این اشیا یک مسیر تکاملی جدید را که با پیش بینی های تکامل ستاره ای متفاوت است خواهد پیمود و به احتمال زیاد به عمر دوستاره در یک انفجار ابرنواختری پایان خواهد داد که نتیجه آن شکل گیری یک جفت سیاهچاله مانند یک شی قابل توجه بعنوان یک منبع شدید امواج گرانشی خواهد بود.
اثبات وجود مسیر دوم منجر به دست یابی به یک موفقیت در مسیر تکامل ستاره ای خواهد شد.اما صرف نظر از نحوه مرگ ستاره،این سیستم در حال حاضر بینش جدیدی برای ستاره شناسان برای درک فرآیند تکامل ستاره ای ستاره های پرجرم که در سیستم های دوتایی در ارتباط با هم هستند را می دهد.
منبع astronomynow.com

آب بروی مریخ:واقعا چه مفهومی دارد؟

این وسوسه انگیز است که بگوییم در سطح مریخ آب مایع جریان دارد که یک اکتشاف جدید در مریخ است.شما فکر می کنید که اولین کاوشگران انسان روی مریخ از آب شور برای استفاده از آب آشامیدنی تازه استفاده خواهند کرد،شاید حتی آنها می توانند زندگی را در گوشه های مرطوب مریخ و مخفی گاها،جایی که هنوز در سیاره سرخ خاکی سوخت و ساز میکروب ها پیدا می شود بیابند..

حقیقت نامحسوس است،یافتن شواهد برای جریان آب معادل یافتن زندگی نیست،در حال حاضر دانشمندان نمی دانند که این آب از کجا می آید.و یا ترکیب این تراوشات در مریخ  با حیات سازگار است یا نه .

و متاسفانه احتمال آن می رود که قبل از اینکه ما به آنجا برویم از مدت زمان زیادی قبل در آنجا بوده باشد.

چیزی که دانشمندان می دانند این است که تجزیه و تحلیل ها ثابت کرده است که رگه های مبهمی که در فصل تابستان بروی دامنه های مریخ دیده شده است توسط جریان مایع آب شور ایجاد شده است که شاید قادر به که شاید قادر به حفظ واکنش های شیمایی و یا حتی حیات باشد.

همانند خود مریخ جریان های آب ناهموار تیره زیبا هستند که در تصویری که توسط دوربین  مدارگرد شناسایی مریخ از سطح آن گرفته شده است،اما قسمت غم انگیز تصویر این است که این نقاط تیره بیشتر از یک قطره از جریان است.

این ممکن است که آنها نوعی آبخوان زیر زمینی یا یک یخ به دفن شده باشند.که با گرم شدن آب شده و در سراشیبی قرار گرفته باشند.

در حالی که از قلمرو واقعیت خارج نیست،ما می دانیم که یخ دفن شده در زیر سطح مریخ وجود دارد،و چیزی که سناریو مورد علاقه دانشمندان نیست این است که این آب ممکن است از اتمسفر مریخ بیاید.

اما چگونه اتمسفر مریخ این خطر تیره را ایجاد کرده؟مریخ همانند زمین،نمک سطح آن می تواند آب و بخار اتمسفر را جذب بکند و آن را به شکل کریستان گیر اندازد.زمانی که کریستالها ها خیس شده گرم شدند آنها حل می شوند،و طیف مخلوطی از مایع که در اثر گرانش سرازیر می شود را به وجود می آورد.

اما هیچ دلیلی وجود ندارد که این در سطج مریح اتفاق بیفتد

اما هیچ تضمینی وجود ندارد که این اتفاق بروی مریخ بیفتد.مک کی اشاره می کند نوع نمک نزدیک جریان های مریخ پرکلرات نامیده می شود که از نمکی که با آبهای زمین مخلوط شده است متفوات است،و ممکن است جریان های پر ملراتی رفتاری مشابه دون جون پوند برکه دون خوان پوند قطب جنوب داشته باشند که شور ترین آب مایع را بروی زمین دارد و در کل کشنده است.چنین آبی مناسب حیات نیست و دچار بی علاقه ای بیولوژیکی است،هیچ چیز نمی تواند در این برکه زنده بماند.

بنابر این چشمه های مرطوب یافت شده توسط انسان هابرای استعمارگران انسان مناسب نخواهد بود،و آنها ننکن نیست بتوانند ایده مناسبی را برای زیستن با میکروب های مریخ پیدا کنند،اما آن ارزش پیدا کردن دارد؟

البته بر طبق آنچه می دانیم حیات هر جاییی که آب وجود دارد تمایل از خود نشان می دهد به همین دلیل ناسا برای جست و جوی فرازمینی دنبال آب است،ولی طنز خسته کننده آن است که ناسا به دنبال نوع ویژه ای از آب نیست

مریخ از یک اقیانوس باستانی پوشیده شده است که یک پنجم سطح آن را تشکیل داده است تشکیل شده است،اختر شناسان با محاسبه مقدار آب از دست داده در زمان آن را یافته اند.

ارسال فضا پیما به یک ناحیه که آب مایع در آن جریان دارد بسیار خطر ناک است،هشدار دفتر ناسای حفاظت از سیاره ای می گوید،ناحیه ای که فضاپیما می تواند در آن فرود بیایید باید بعد از فرود تمیز و گند زدایی پد.

اگر میکروب مسافری که از آسیب مریخ در امان ماند و خودش را در حمام شور باز یافت،ممکن است که جای پایی بیابد و سراسر سیاره سرخ را آلوده کند.این سناریو تشخیص زندگی را در آینده مریخ نیز دشوار می کند.اما یک دشواری دیگر نیز هست فکر کنید که چگونه گونه های مهاجم بروی زمین گسترش پیدا بکنند.

این مساله مطمئنا ارزش احتیاط را دارد،فکر کنید انسانها بروی مریخ راه بروند.خیلی بیشتر از ربات میروب می ریزند و میکروب های زمین به احمتال زیاد در مریخ شور رشد کنند.

اگر به داستان های ستاره ای بزرگ قرن گذشته بنگریم آب همه جا هست از گرد و غبار ماه،و منجمد شده در مریخ و در سایه غارهای منجمد شده عطارد در پشت دنباله دارها و در داخل پوسته ماه،و در نهایت آنچه که جالب بود آب جاری روی مریخ بدون حدس و گمان بود.یک جهان فعال می تواند در جایی که آب مایع در آن جریان یافته است وجود داشته باشد.

.منبع سایت نشنال جغرافیا

گرم ترین و درخشان ترین ستاره جهان با یک میدان مغناطیسی بزرگ کشف شد!

مشاهدات تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا یک میدان مغناطیسی غیرعادی را به دور یک ستاره نوع O بنام  NGC 1624-2 شامل یک طوفان مواج شدید و پلاسمای متراکم که اشعه ایکس را قبل از این که بتواند به فضا فرار بکند قورت داده است می شود.تصویر متعلق به خوشه باز NGC 1624. است،فلش آبی ستاره  NGC 1624-2. را نشان می دهد.
این یافته ها حاصل مطالعات یک تیم از محققان موسسه فناوری فولوریدا به رهبری استادیار ورونیک پتی است و به دانشمندان کمک می کند تا درک بهتری از چرخه زندگی ستاره های غولپیکر خاص،که برای تشکیل فلزات مورد نیاز ستاره ها و سیاره های دیگر ضروری هستند،داشته باشند.

ستاره های عظیم نوع O پرجرم ترین و درخشان ترین ستاره های جهان هستند و بزرکترین میدان مغناطسی را در نوع خود دارند.  پتی تله میدان مغناطیسی ستاره NGC 1624-2 را یافته است که گاز آن در حال تلاش برای فرار از ستاره در آن گیر افتاده است.و این گازها خودشان اشعه ایکس را جذب می کنند.بادهای ستاره ای این ستاره سه تا پنج بار سریع تر و حدقلا 100000 بار چگال تر از باد خورشید ماست.این گازها به شدت با میدان مغناطیسی گلاویز می شوند و ذراتی را که هاله بزرگ و داغ خورشید را ایجاد می کنند به دام می اندازند.پلاسمای خیلی متراکم
میدان مغناطیسی به باد ستاره ای اجازه نمی دهد که از ستاره خود دور بشورد.بنابر این شما می توانی به این جریان بزرگ که مجبور به سقوط به خطر استوای مغناطسی کند دست یابید.
میدان مغناطیسی سطح ستاره NGC 1624-2 دوهزار برابر قوی تر از میدان مخناطیسی خورشید ماست،اگر NGC 1624-2.در مرکز منظومه شمسی بود حلقه های داغ پلاسما تا نزدیکی مدار زهره گسترش پیدا می کرد.
تنها یک دهم ستاره های پرجرم میدان مغناطیسی دارند.بر خلاف ستاره های کوچکتر مانند خورشید که میدان مغناطیسی را با دینام داخلی ایجاد می کنند،میدان مغناطیسی در ستاره های بزرگ فسیل باقی مانده از برخی اتفاقات اولیه زندگی ستاره شاید حاصل برخورد با یک ستاره دیکر باشد.
منبع dailygalaxy.com

تمدن های پیشرفته فضایی نادر هستند یا وجود ندارند!

منبع :phys.org
تلسکوپ حس گر جدید به ستاره شناسان اجازه می دهد تا گرمای تلف شده را که از اثرر تمدن های پیشرفته فضایی می تواند انرژی بسیاری را در مقیاس کیهانی بیرون از کهکشان را رها کند را تشخیص بدهد.پروفسور مایکل گریت مدیر  با استفاده از مشاهدات رادیویی از کهکشان های کاندید برای مشاهده تمدن های پیشرفته استفاده کرده است نشان می دهد که این تمدن ها یا وجود ندارند و یا بسیار نادر هستند.
تمدن های پیشرفته از انرژی در مقیاس کهکشانی استفاده می کنند انتظار می رود که از طریق طیف مادون قرمز قسمتی از طیف با تشعشعات مهم تلف شده گما قابل تشخیص باشند.

یک تیم اختر شناسان لیستی از صدها کهکشان کاندید را که در آنها که تشعشع فروسرخ غیر عادی در آنها مشاهده شده است را تهیه کرده است.یک مساله این است در حالی که نادر هستند این تشعشات می توانند در نتیجهفرآیند های طبیعی اختر فیزیکی مرتبط با تشعشعات ترمودینامیکی از گرمای گرد و غبار حاصل شده باشند.
پروفسور مایکل گرت اندازه گیری های رادیویی داشته است و کشف کرده است که اکثر این سیستم های تشعشع مورد انتظار با فرآیند های اختر فیزیکی ویژه ای تشعشع ساطع می کنند.بطور ویژه بعنوان نمونه یک یک رابطه جهانی شناخته شده وجود دارد که بعنوان همبستگی امواج فروسرخ نامیده است.حضور امواج رادیویی نشان می دهد که تشعشعات از گرمای ناشی از کارخانه های بیگانه نیست اما حاصل از گرد و غبار برای مثال تشعشعات حاصل شده از کارخانه های ستاره سازی است.
پروفسور گرت توضیح می دهد منشا تحقیقات در ایالت پن به ما می گوید که این سیستم ها بسیار نادر هستند اما آنالیز های جدید یک حقیقت غیر قابل کتمان را می گوید و این است نوع پیشرفته تمدن اساسا در جهان محلی وجود ندارد،به نظر من این است که ما امشب می توانیم به آرامی در تخت خواب بخوابیم زیرا به نظر نمی رسد تمدن بیگانه در کار باشد.
استاد گرت می گوید تعدادی از کاندیدهای کهکشانی که از روابط اختر فیزیکی آنها مخفی هستند نیازمند تحقیقات بیشتر هستند ولی احتمال یک توضیح اختر فیزیکی طبیعی برای آن بیشتر است و به احتمال زیاد سیستم های باقی مانده نیز در این دسته قرار گیرند.
این تکنیک می تواند برای تشخیص تمدن های کمتر توسعه یافته که رایج هستند و منابع محدود تری در مقیاس زیر کهکشانی دارند مورد استفاده قرار گیرد.اما چندین تمدن باقی می مانند که از ما پیشرفته تر باشند زمین در بین این سیارات نیست ولی متداول تر است.
پرفوسور گرت می خواهد که به در جست و جوی تمدن های کمتر پیشرفته بپردازند.او می گویند مقداری نگرانی در باره تمدن های نوع سوم که به نظر نمی رسد وجود داشته باشند.اما این چیزی نیست که قوانین فیزیکی ما بتواند آنها را پیش بینی کند.ما یک حلقه گم شده پازل را گم کرده ایم شاید تمدن های پیشرفته ای که انرژی هدر رفتی آنها بسیار پایین باشد که گرمای ساطع شده تولید شده از درک فیزیکی کنونی ما خارج باشد.چیزی که مهم است جست و جو برای اثر هوش فرازمینی است که بطور کامل درک کنیم چه خبر است.

درخشان ترین کهکشان جهان با نور معادل 300 تریلیون خورشید!

یک کهکشان دور با نوری بیشتر از 300 تریلیون خورشید می درخشد با استفاده از داده های میدان عمیق مادون قرمز ناسا بنام WISE کشف شده است،این کهکشان درخشان ترین کهکشان یافت شده تا کنون است و متعلق به اشیا جدیدی است که جدیدا توستط کاوشگر WISE کشف شده است،این کهکشان درخشان بنام WISE J224607.57-052635.0 نامگذاری شده است،یک سیاهچاله عظیم الجثه دارد که شکم آن با خوردن گاز باد می کند.این نور خیره کنند می تواند از سیاهچاله اصلی کهکشان بپاشد.
سیاهچاله های عظیم در هسته کهکشان ها عادی هستند،ولی این یافته بزرگ در مقیاس دور برگشت کهکشانی نادر است.برای اینکه نور کهکشان میزبان سیاهچاله 12.5 میلیارد سال سفر کرده است تا به ما برسد.ستاره شناسان جسم را در گذشته دور آن مشاهده می کنند.سیاهچاله میلیاردها برابر جرم خورشیدی ما را در زمانی که جهان یک دهم عمر حاضر 13.8 میلیارد ساله اش را داشت مشاهده کرده اند.
مطالعه به تشریح سه دلیل که چرا سیاهچاله ها در ELIRGs  می توانستند در ابتدا بسیار رشدکنند،و آنها می توانستند بزرگ متولد شوند به عبارت دیگر بذر یا جنین سیاهچاله می توانسته است بزرگ تر از مقدار ممکن باشد.
دو توضیح دیگر هر کدام شامل شکستن یا خم شدن محدودیت تئوری تغذیه سیاهچاله است که بنام محدودیت ادینگتون معروف است.زمانی که سیاهچاله از گازهای سقوط کرده به داخل خود تغذیه می کند و گرم می شود نور را منفجر می کند.فشار نور گاز را هل می دهد.و یک محدودیت برای رژیم غذایی سیاهچاله ایجاد می کند و سیاهچاله نمی تواند ماده را بخورد.اگر سیاهچاله این محدودیت را بشکند می تواند در اندازه و سرعت خطرناک باشند.سیاهچاله هایی که قبلا مشاهده شده اند این محدودیت را شکسته اند.در هر حال سیاهچاله این مطالعه بارها و بارها این محدودیت را شکسته و بزرگ شده است بعبارت دیگر ممکن است سیاهچاله این محدودیت را خم کرده باشد.
راه دیگر برای رشد سیاهچاله این است که مصرف غذای سیاهچاله پایدار است و سریع از حد تصور است.این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که سیاهچاله به سرعت نچرخد.
اگر سیاهچاله به آرامی بچرخد وعده های غذایی به اندازه کافی دفع نمی شوند،در پایان یک چرخش آرام سیاهاله ماده بیشتری از یک چرخش سریع را قورت دهد.سیاهچاله های پرجرم ELIRGs  می توانند برای مدت طولانی پر خوری کنند این مانند خوردن یک هات داگ است که صدها میلیون سال به طول کشیده است.تحقیقات بیشتر نیازمندن حل پازل این درخشش کهکشان های درخشان است.

منبع dailygalaxy

راز ستاره های پرجرم مغناطیسی

منبع :phys.org
یک دانشجوی دوره دکتری کاندا یک جسم منحصر به فرد را کشف کرد،این جسم دو ستاره پرجرم با میدان مغناطیسی در یک سیستم دوتایی بود.
تصور می شود که در حدود یک سوم ستاره ها در کهکشان ما در سیستم دوتایی قرار داشته باشند،جایی که دو یا ستاره بیشتر به دور یک نقطه معمولی می چرخند و آنها بسیار برای اخترشناسان با ارزش هستند چون تماشای رفتار آنها به ستاره شناسان اجازه می دهد که جرم آنها و ارتباط آن با روشنایی شان را برسی کنند کلیدی که به ما اجازه می دهد بفهمیم ستارگان چگونه تکامل پیدا می کنند.
این دانشجو توسط کنسرسیومی ز دانشگاه گرونبل بر هم کنش مغناطیسی ستاره های دوتایی نزدیک را برسی می کند. و با استفاده از تلسکوپ فرانسوی کانادایی هاوایی این کشف را انجام داد.
"Epsilon Lupi"چهارمین سیستم ستاره ای درخشان در در صورت فلکی لوپوس است.این جفت ستاره در حدود 500 سال نوری قرار دارند و هردو آنها آبی رنگ هستند و هر کدام 7 تا 8 برابر جرم خورشید را دارند و ادغام جفت ستاره با هام باعث شده است که با نوری معادل 6000 برابر خورشید بدرخشند دانشمندان برای سالها می دانستند که این یک سیستم دوتایی است ولی ایده ای مبنی بر این که دو ستاره غول پیکر میدان مغناطیسی دارند نداشتند.
این دانشجو ایده داد که منشا مغناطیس میان ستاره پرجرم یک چیز ناشناخته است و این کشف به ما کمک خواهد کرد که این پرسش را روشن بکنیم که چرا این ستاره ها میدان مغناطیس دارند.
در ستاره های سرد مانند خورشید میدام مغناطیسی توسط دینامی ایجاد می شود که توسط انتقال گرما در لایه بیرونی ستاره"جایی که مواد داغ زبانه می کشد و سرد می شود و دوباره می افتد" انرژی داده می شود..اما این همرفتی در ستاره های عظیم وجود ندارد در نتیجه هیچ گاه از دینام مغناطیسی پشتیبانی نمی کند،با این وجود 10 درصد ستاره های بزرگ از میدان های مغناطیسی قوی پشتیبانی می کنند.
دو ایده منشا میدان مغناطیسی را توضیح داده است هر دو ایده بر اساس ایده ای است که فسیل میدان مغناطیسی نامیده می شود که میدانی است که از یک نقطه در گذشته ستاره ایجاد شده است و سپس در سطح آن قفل شده است.
فرضیه اول این است که میدان مغناطیسی زمانی که ستاره آغاز به شکل گیری کرد شکل گرفت.دومی این است که میدان مغناطیسی از دینامیسمی  که توسط مخلوط شدید ماده رانده شده در زمانی که دو ستاره سیستم دوتایی را تشکیل می دادند ایجاد شده است.
این کشف به ما اجازه می دهد که سناریوادغام دوتایی را رد کنیم و یافته های اولیه را تغیر بدهیم کمتر از دو در صد ستاره های بزرگ دوتایی نزدیک میدان مغناطیسی دارند و ما هنوز دلیل آن را نمی دانیم.
تحقیقات میدان های مغناطیسی عای مستقیم را که در ستاره های دوتایی شبیه هستند نشان می دهد.میدان مغناطیسی آنها بر ضد هم دیگر است مثلا میدان مغناطیسی قطب شمال یک ستاره همراستا با میدان مغناطیسی قطب جنوب ستاره دیگر است. و حتی ممکن است دو ستاره یک میدان مغناطیسی را با هم به اشتراک گذاشته باشند.
ما مطمئن نیستیم دلیل آن چیست ولی احتمالا به دلیلی مهمی در باره تعامل ستاره ها با هم ارتباط دارد.زمانی که ستاره ها به اندازه کافی به هم نزدیک هستند به مگنتوسفر آنها به احتمال زیاد د رتعامل با یک دیگر است و میدان مغناطیسی آنها می تواند بعنوان یک ترمز برای کم کردن ستاره ها در دراز مدت در چرخش فزاینده با یک دیگر باشد.

میلیون ها سیاهچاله دفن شده در جهان وجود دارد

ستاره شناسان  شواهدی را یافتند که بیشتر سیاهچاله های غولپیکر در جهان پنهان هستند.تیم بین المللی دانشمندان با استفاده از مشاهدات آرایه تلسکوپ طیفی هسته ای اشعه ایکس پر انرژی را از که قبلا توسط گاز و گرد و غبار احاطه شده بود. را تشخیص دادند.که از این ایده پشتیبانی می کند که میلیون ها سیاهچاله بیشتر در جهان وجود دارد.
دانشمندان نوستار بروی نه کاندید سیاهچاله های مخفی که به شدت در مرکز کهکشان ها فعال هستند.اما این فعالیت بطور بالقوه از نظر پنهان است،تمرکز کردند.
اشعه ایکس پر انرژی یافته شده از پنج سیاهچاله تایید می کند که توسط گرد و غبار احاطه شده اند.پنج سیاهچاله بسیار روشن تر و فعالتر از آنچه قبلا تصور می شد بودند. که با سرعت از مواد اطراف تغذیه می کنند و اشعه ساطع می کنند.
مشاهدات بیشتر از اشعه ایکس قبل از سال 2012 که نوستار به فضا پرتاب شد برای تشخیص انرژی اشعه ایکس ممکن نبود.
برای مدت طولانی دانشمندان اطلاعی از مخفی شدن سیاهچاله های غولپیکر توسط گرد و غبار نداشتند.اما حدس می زدیم که بسیاری از آنها از ما مخفی هستند.
با کمک نوستار برای اولین بار بطور واضح غول های مخفی را که تصور می شد مشاهده کردیم اما بر خلاف تصور قبلی آنها در گاز و گرد و غبار دفن شده بودند.
در حالی که دانشمندان 5 تا از این سیاهچاله های غولپیکر را تشخیص دادند،زمانی که ما این نتایج را با کل جهان مقایسه بکنیم پیش بینی می شود که ارقام بیشتر از آن باشد که ما انتظار داشتیم.

یکی از دانشمندان نوستار از دانشگاه کالیفرونیا اضافه کرد اشعه ایکس پر انرژی بسیار نفوذپذیر تر از اشعه ایکس کم انرژی است بنابر این ما می توانیم عمیق تر به درون گازی که در داخل سیاهچاله ها می سوزد بنگرم.نوستار به ما اجازه می دهد تا ببینمیم چگونه هیولاهای بزرگ پنهان هستند و چرا چرا تعدادی از سیاهچاله ها مخفی به نظر می رسد.
این تحقیقات جهت انتشار در مجله اختر فیزیک پذیرفته شده است،تصویر دو سیاهچاله مرکزی کهکشان 3C 75 را که توسط تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا گرفته شده است را نشان می دهد.

منبع dailygalaxy.com

رقابت جت های ستاره های نترونی با جت های سیاهچاله ها

تعدادی از ستاره های نترونی می توانند،با سیاهچاله ها در چرخش جت های قدرمتند نزدیکشان رقابت نمایند.ستاره شناسان با آستفاده از آرایه بزرگ VLA کشف کرده اند که سیاهچاله ها و ستاره های نترونی به ترتیب متراکم و متراکم ترین شکل ماده در جهان هستند.در سیستم های دوتایی که جایی که این اشیا شدید به دور بیشتر از یک ستاره طبیعی هم دم می چرخند،صفحه های جذاب از نمایش ماده  به بیرون پرتاب شده در جت های قدرتمند تا 99 درصد سرعت نور را ایجاد کنند.

این شگفت انگیز است و به ما می گوید که چیزی که قبلا به آن مشگوک نشده بودیم باید در این سیستم ها اتفاق افتاده باشد که شامل یک ستاره نترونی و بیش از یک ستاره همدم عادی است.

قبلا سیاهجاله ها پادشاهان بی چون و چرای تشکیل جت های قدرتمند بودند.حتی زمانی که تنها مقدار کمی از ماده خروجی و اشعه رادیویی که در اثر جت ها از سیاهچاله به بیرون می وزید در مقایسه با  ستاره های نترونی مشاهده شده است که  اشعه ساطع شده از جت های آنها به اندازه کافی جایی ماده قورت داده شدن از همدم آنها به میزان بالایی برای نسبتا مشاهده شدن روشن نبود است.روشن تر بود.

ستاره های نترونی به آرامی مواد را مصرف می کنند قبل از آنکه پیش بی نور شوند،جت های ضعیف را شکل می دهند که برای مشاهده شدن بسیار کم نورند.

به تازگی مشاهدات اشعه رادیویی ایکس و گامای ستاره نترونی رPSR J1023 + 0038 در تضاد با این مساله است.یک ستاره نترونی سالها در حالت ناپیوستگی را طی می کند،زمانی که ان در 2013 و 2014 مشاهده شده بود،پیوستگی آن تنها می توانست به جت های ضعیف شکل بدهد.
مشاهدات بطور غیر منتظره یک تشعشع نسبتا قوی که یک جت را که قوی تر از آن است که ما در سیستم سیاهچاله ای انتظار داریم نشان داد.دو سیستم انتقالی در حال حاضر شناخته شده اند که هردوی آنها جت های قدرتمندی دارند که با همتایان خود در سیاهچاله ها رقابت می هستند.دلر و همکارانش در حال مشاهدات بیشتر برای اصلاح سیستم انتقالی مدل های نظری پیوسته هستند.

منبع dailygalaxy.com

لنز گرانشی مناطق مخفی سیاهچاله ها را نشان می دهد!

 تلسکوپ انتگرال فرمی و تلسکوپ فضایی هابل از قدرت لنز های کیهانی برای مشاهده مناطق مخفی سیاهچاله ها استفاده کرده اند.اشعه گاما اشعه پر انرژی است که از اشیا بسیار شدید در جهان ساطع می شوند.جت های اشعه گاما نزدیک سرعت نور از جریان هایی در اطراف سیاهچاله ها حرکت می کنند،برای مثال این جت ها از طریق ساطع کردن مواد بسیار گرمی که بطور وحشیانه به دور آن می چرخند و توسط سیاه چاله بلعیده می شوند ساطع می شود.

تلسکوپ های ما هرگز بری مشاهده نواحی داخلی سیاهچاله ها کافی نیست و دانشمندان در تلاش هستند تا برسی بکنند چگونه این جت ها به هر طریقی در جهان ما هستند.
برای که با دقیقا نمی دانیم اینجا چه خبر است ما نمی توانیم این رفتار را درک بکنیم.در هر حال این روش به دانشمندان اجازه می دهد که بطور مستقیم دیدی نسبت به این منطقه از فضا یعنی اطراف سیاهچاله پرجرم PKS 1830-211 داشته باشند،
ابن سیاهچاله در فاصله میلیاردها سال نوری ما قرار دارد،نه ماهواره انتگرال سازمان فضایی اروپا و نه تلسکوپ فرمی اشعه گاما می توانند این منطقه را مشاهده کنند.اما یک تصادف شانسی یک کمک را مهیا کرد و آن لنز گرانشی بود.
سیاهچاله ها از زمین بسیار دور هستند و کوچک به نظر می رسند،تلاش برای مشاهده سیاهچاله PKS 1830-211 همانند تلاش برای مشاهده مورچه در ماه است،هیچ کدام از تلسکوپ های ما قادر به مشاهده چیزهای بسیار کوچک نیستند،بنابر این تنها دانشمندان از یک ترفند برای مشاهده مورچه استفاده می کنیم و آن لنز گرانشی است.
اشیا عظیم از ستاره های تنها تا خوشه های کهکشانی نور را هم خم و متمرکز می کنند که جریان های اطراف آنها با گرانش آنها همانند ذره بین های غول پیکر عمل می کند.
دکتر نیرو و هم دانشگاهی هایش از مکان ستارگان بین زمین و هدفشان برای تمرکز و اندازه گیری اندازه جت های ساطع کننده در سیاهچاله های بزرگ استفاده کردند.اولین بار این متد حتی با اشعه گاما استفاده شده بود.
آنها ساختار زاویه این مورچه روی ماه را برداشتند،آنها مسیر آسمان را که در حدود صد برابر فاصله زمین و آسمان را پوشش می دهد،در یک ناحیه مشاهده کردند.از نظر نجومی این مقدار بسیار کوجک است.
مشاهدات ما نشان می دهد که اشعه گاما مستقیما از مجاورت سیاهچاله آمده است،این ایده ای به ما می دهد که در تولید جت ها اهمیت ندارد.این شگفت انگیز است که چیزهای بسیار کوچکی که در فاصله های بسیار دور از ما وجود دارند را مشاهده کنیم.
مشاهدات منبع اشعه گاما با تلسکوپ انتگرال و فرمی ناسا به ستاره شناسان اجازه می دهد که تصویر کامل تری از جریان های اشعه بدست آورند.
اشعه گامای پر انرژی تشخیص داده شده با فرمی،مشاهده شده است و از منبع کوچکی از جت ها می آید،به اندازه یک مورچه بروی ناحیه ای بروی ماه،در حالی که جریان های اشعه گاما کم انرژی که توسط انتگرال تشخیص داده شده است،از یک ناحیه بسیار بزرگتر آمده است
تیم مطالعه اشعه ایکس با استفاده از انتگرال و سویفت در یافتند که این اشعه ایکس از ناحیه ای در اطراف سوراخی به اندازه 400 میلیارد کیلومتر یا بیشتر نشات می گیرد.
این سیاهچاله یکی از قدرتمند ترین اشیا شناخته شده در نوع خود است،که تجزیه و تحلیل تابش آن بطور کامل مشخص می کند که جت ها چگونه شکل می گیرند.
خوشبختانه سیاهچاله در میدانی از فضا که به طرف مرکز کهکشان واقع شده است،بنابر این انتگرال آن را مشاهده کرد،این مشاهدات اغلب اطلاعات منحصر به فردی را در باره فرآیند های پر انرژی که در اطراف سیاهچاله های غول پیکر اتفاق می افتد به ما می دهد و به ما اجازه می دهد که به ساختارهای بسیار کوچکی که از ما نهفته شده است بنگریم.

منبع dailygalaxy.com

شدید اما کوتاه!

تصویر متعلق به ‫‏کهکشان‬ SBS 1415+437 یا SDSS CGB 12067.1 است که در 45 میلیون سال نوری از زمین واقع شده است،که یک کهکشان ستاره فشان یا ولف رایه است که این کهکشان ها با انفجارهای ستاره ای با تعداد زیادی از ستاره های داغ و پرجرم بنام ستاره های ولف رایه هستند.
این ستاره ها می توانند بیست برابر جرم خورشید را داشته باشند،اما به نظر می راسد که جرم مازاد خود را با بیست برابر سرعت ممکن به بیرون می ریزند.بادهای ستاره ای قابل توجهی از ذرات را با سرعت سریع به فضا آزاد می کنند،که یک‫ستاره‬ معمولی ولف رایه جرم یک خورشید ما را در صد هزار سال از دست می دهد.
ستاره های ولف رایه ده تا چهل بار گرم تر از خورشید هستند و درخشندگی معادل دهها هزار تا چند میلیون برابر خورشید و ستارگان راه شیری را دارند.
از آنجایی که این ستاره گان سوزش بسیار شدید دارند،عمر آنها بسیار کوتاه است و دوام چندانی ندارند وتنها چند صد هزار سال عمر می کنند،و پیدا کردن بیشتر از مقدار کمی از آنها در یک کهکشان غیر عادی است.

منبع

جهان ما می تواند توسط یک سیاهچاله احاطه شده است و ما متوجه نشده باشیم!

یک استاد دانشگاه اوهایو اخیریا پیشنهاد داده است که سیاهچاله ها دیواره های آتشین دارند که همه چیز را نابود می کند و همه آنها یک راه فرار دارند.و از لحاظ ریاضی ثابت می کند که سیاهچاله ها لزوما حکم نابودی را ندارند،او می گوید جهان می تواند تواسط یک سیاهچاله احاطه شده باشد که ما از آن خبر نداریم.
برای بیش از یک دهه قبل اصول نظریه ریسمان نشان می داد که در واقع سیاهچاله ها توپ های درهم تنیده کیهانی هستند.اما به تازگی برخی از فیزیکدانان به این نتیجه رسیده اند،که سطح توپ های ریسمانی (fuzzball) واقعا یک دیواره آتشین است،و بر طبق تئوری دیواره آتشین سط توپ ها مرگ بار است.این تئوری به تئوری دیواره آتشین معروف است و هرچیزی که آن را لمس کند،مرگ در انتظار آن است.
ماتور و تیمش ایده شان را گسترش داده بودند،و به یک نتیجه کاملا متفاوت رسیدند،آنها دیدند که سیاهچاله ها کشنده نیستند،اما همانند ماشین کپی صفحه هستند،زمانی که مواد سطح یک صفحه را لمس می کنند،تبدیل به یک هلوگرام نزدیک و کامل از خودش می شود،که مانند گذشته به وجودش ادامه می دهد.این ایده برای اولین بار توسط لئونار ساسکیند از دانشگاه استفورد در سال 1993پیشنهاد شد که هر هلوگرام ایجاد شده توسط یک سیاهچاله یک کپی کامل از اصل است.ریاضی و فیزیک به این نتیجه رسیده بودند که در سطح سیاهچاله،هولوگرام بطور کامل نمی تواند تشکیل شود،ماتو و همکارانش نیز با این ایده موافق هستند که اشکال هلوگرام در اطراف سیاهچاله بطور ناقص تشکیل می شود.
طرفداران نظریه دیواره آتشین می گویند،هیچ چیز نزدیک به کامل نیست،آنجا می تواند تنها یک دیواره مرگ بار باشد،ماتور و همکارانش می گویند که اثبات شده است که اصطلاح کامل امکان پذیر است.و دیواره های آتشین نوعی خطای ریاضی نیستند.ماتور اضافه کرد که دو طرف نظریات خود را بر مبنای فرضیت ارائه داده اند،بنابر این پاسخ های متفاوت آنها هدیگر را در موارد خاص نقص نمی کند.
نقص یک موضوع رایج در کیهان شناسی است،فیزیکدان معروف استیون هاوکینگ گفته بود جهان ناقص از اولین لحظات از خودش به وجود آمد،بدون یک پراکندگی ناقص مواد در بیگ بنگ،گرانش نمی توانست اتم ها را کنار هم ایجاد کند و کهکشان ها و ستاره ها را به وجود آورد.
این اختلاف جدید درباره دیواره های آتشین و توپ های در هم تنیده کیهانی باعث شده است که فیزیکدانان قبول کنند که سیاهچاله ها مانند سایر اجزای جهان ناقص هستند.
ماتور گفت هیچ چیز مانند یک سیاهچاله کامل نیست زیرا سیاهچاله ها متفاوت اند،او اشاره کرد که پارادوکس اطلاعات یک بحث فیزیکی طولانی است که هاوکینگ در نهایت اعتراف می کند که موادی که به یک سیاهچاله می افتند نابود نمی شوند بلکه بخشی از سیاهچاله می شوند.
سیاهچاله ها بطور دائم با شرایط جدید تغیر می کنند،این به این مساله اشاره می کند که یک ژن جدید با تولی جدید ایجاد می شود،این به این معنی است که هر سیاهچاله یک محصول منحصر به فرد از مواد اولیه ای است که در سراسر آ وجود دارد.
پیامد های دو نظریه توپ و دیواره آتشین،که یکی از اصول نظریه ریسمان است که جهان ما سه بعدی است و بعد چهارم و ابعاد بیشتری وجود دارد،ممکن است که یک هلوگرام بروی یک سطح باشد که دارای ابعاد بیشتری باشد.
ماتور گفت اگر سطح یک سیاهچاله دیواره آتشین باشدباید نظریه هلوگرام اشتباه باشد.ماهیت جهان در خطر است و ما از فیزیکدانان انتظار نداریم به آن ضربه بزنند،این یک اختلاف نظر نیست تنها یک سوال ساده است،که آیا ایده نقص را قبول دارید یا نه؟

منبع Dailygalaxy.com

موتور سیاهچاله های غولپیکر نقش کلیدی را در رشد و تکامل کهکشان بازی می کند.

تصور می شود که اکثر کهکشان های جهان یک سیاهچاله عظیم در مرکز کهکشانی خود دارند،در حالی که سیاهچاله هایی که جرم چندین میلیون چندین میلیارد منظومه شمسی را دارند سیاهچاله های پر جرم نامیده می شوند،نتایج مشاهدات اخیر پیشنهاد می کند که ارتباطی بین سیاهچاله های عظیم و الجثه و برآمدگی مرکزی درخشان کهکشان میزبان وجود دارد،ارتباطات مشخص می کند که سیاهچاله های پرجرم نقش کلیدی در رشد و تکوین کهکشان بازی می کنند.
یک تیم بین المللی یک کهکشان مارپیچی بنام NGC 1097 را با تلسکوپ آلما یافته است که جرمی معادل 140 میلیون برابر خورشید را دارد،در حالی که باور بر این است که کهکشان هایی که با سیاهچاله مرکزی بزرگ رشد کرد ه اند،جرم سیاهچاله غولپیکر مرکزی پارامتر مهمی برای درک،نسبت آنها در متن تکامل کهکشانی است،این نتایج بر اساس مشاهدات آلما برپایه دوساعت مشاهده که توانایی آلاما را در درک جرم و اندازه گیری سیاهچاله های عظیم مرکزی نشان می دهد.
تصویر بالا ناحیه مرکزی کهکشان NGC 1097 است که توسط آلاما مشاهده شده است.سرعت گاز هیدروژن سیانید به صور رنگی و سیاه سفید دوربین تلسوکوپ فضایی هابل گرفته شده است،گاز سرخ رنگ حرکتی نشان می دهد که به سوی ما می آید در حالی که قهوه ای رنگ حرکتی را نشان می دهد که از ما دور می شود..
جرم سیاهچاله عظیم یک پارامتر ضروری برای مشاهده ارتباط بین سیاهچاله عظیم پر جرم و کهکشن میزبان است،متد های مختلفی برای استنتاج جرم سیاچاله های عظیم وجود دارد،یکی از آنها حرمت ستاره ها و ادغام آنها به دور سیاهچاله های عظیم پرجرم برای تخمین جرم کاربردی ساهچاله ها برای مشاهده اشیا است.این متد انداره گیری در هر حال سخت است و برای بسیاری از کهکشان ها مناسب نیست برای اینکه نیازماند مشاهده ناحیه اطراف سیاهچاله با یک وضوح زاویه ای بسیار بالاست.
متد دیگر استفاده از یون های گاز فعالی است که در برآمدگی کهکشان میزبان پخش شده اند.در هر حال یک تاثیر آسان با حرکت غیر دایره ای مانند ریزش به درون یا بیرون گاز،به اضافه گرانش سیاهچاله های پرچرم دقت اندازه گیری برای تعداد بسیاری از کهکشان ها را سخت می کند،این متد بطور معمول برای تخمین جرم سیاهچاله های پرجم که از حرکات ستاره ای در کهکشان میزبان استفاده می کنند،در حالی که این ابزار در کهکشان های بیضوی بسیار سخت است این روش اندازه گیری برای بسیاری از کهکشان ها مناسب نیست.
یک روش جایگزین برای این روش ها مرسوم است که برای اندازه گیری جرم سیاهچاله های مرکزی غولپیکر با استفاده از گاز مولکولی غیر ثابت در منطقه مرکزی است که توسط دیوس و همکارانش در رصد خانه اروپای جنوبی فورمولیزه شده است.این روش دارای مزایایی است که روش مولکولی کمتر مستعد پذیرش شرایط محیطی برای مقایسه ستاره ها و یون های گازی است،و در نتیجه حرکت تحت تاثیر گرانش سیاهچاله پرجرم به راحتی قابل اندازه گیری است.
نتایج مشاهدات اخیر نشان می دهد بین جرم کهکشان میزبان و خواص سیاهچاله مرکزی کهکشان و نوع کهکشان ارتباط وجود دارد.تیم اندازه گیری توزیع حرکات مولکولی گاز با مشاهده خطوط ساطع شده سیانید هیدروژن و کاتیون هیدروژه کربن از تلسکوپ آلاما کرده است،و سپس با استفاده از حرکت گرانشی گاز مولکول با ساخت برخی از مدل های اختر فیزیک را ساخته است از آنجایی که گرانش بستگی به حجم گاز متعلق به جرم سیاهچاله مرکزی و بنابراین تراکم پخش شدن ستاره ها در برآمدگی دارد،حرکات گاز برای ساخت مدل های متنوعی که یکی از آنها بهترین راه حل است مورد محاسبه قرار گرفته است.

منبع Dailygalaxy.com

تولد یک سیستم ستاره ای ایجاد کننده سیارات

منبع:dailygalaxy.com
بازگردانی رامین فخاری
یک تیم به رهبری دانیل تامایو از مرکز علوم سیاره ای دانشگاه ترونتور اسکایورو و موسس اختر فیزیک کانادا این دیسک گرد و غبار را در حال چرخش به دور یک ستاره جوان بنام HL Tau که در حقیقت به آن شکل می داد یافتند،این تصویر ازستاره احتمالا اولین تصویر از مکان اولیه شکل گیری سیاره است که به ما می تواند در درک شکل گیری سیاره کمک کند.
این تصویر در 2014 توسط آتاکاما آرایه بزرگ میلیمتری و ساب میلیمتری که در شیلی واقع شد است گرفته شده است،موجب در گرفتن یک بحث علمی شده است.
در حالی که ادعا می شود تصویر اصلی مشاهده شده احتمالا متعلق به یک سیاره پر از شکاف های های گرد و غبار باشد،این پیشنهاد شده بود که شکاف ها به خصوص سه شکاف های بیرونی نمیتوانند مسئول شکل گیری سیارات باشند زیرا اگر انها نزدیک بسیار به هم نزدیک باشند،استدلالی است که این سیاره ها به اندازه کافی پرچرم نخواهد بود تا آشفتگی نیروی گرانش خارج شده از سیتم اولیه در حال توسه اش را پخش نماید.
اما مطالعات تامایو برای اولین بار پیشنهاد می دهد که شکاف ها شواهدی از شکل گیری سیاره ها هستندبرای اینکه با مقدار خاصی که پیکر بندی رزونانس می نامند از هم جدا شده اند،این سیارات از برخورد شدید با همدگیر با داشتن دوره جرخش خاصی،جایی که همدیگر را گم می کنند اجتناب می ورزند.همانند پلوتون و نپتون که میلیاردها سال است در مدار یک دیگر عبور می کنند و از برخورد به هم اجتناب می ورزند.
تصویر دانیل با کامپیوتر"سیستم می توان در حالت پیکربندی رزونانس پایدار تر باشد،و آن یک مرحله طبیعی سیارات در سیستم  HL Tau برای مهاجرت است.
سیستم  HL Tau  کمتر از یک میلیارد سال دارد و در 17.9 میلیارد کیلومتری در شعاع 450 سال نوری زمین در صورت فلکی تور قرار دارد.
از آنجایی که سیستم مانند  HL Tau توسط یک ابر ذخیم از گرد و غبار پوشیده شده است توسط نور مرئی قابل رویت نیست،آلما با استفاده از یک سری یا یک آرایه مشکل را با تلسکوپ هایی که در 15 کیلومتری هم واقع هستند وبرای طول موج های بالا مورد استفاده قرار می گیرند این مشکل را حل کرده است،نتایج بطور غیر قابل پیش بینی به تصویر با کیفیت بالا دست یافت که به تامایو می گوید،افزایش وضوح ادامه خواهد داشت تا انقلابی در زمینه شکل گیری سیاره ها رخ دهد.
ما هزاران سیاره را در اطراف ستاره های دیگر کشف کرده ایم و بزرگترین شگفتی این است که بسیاری از سیارات منظومه شمسی ما حرکت بیضوی دارند.
این و اکتشافات آینده آلاما ممکن است کلیدی برای اتصال به نواحی منشا شکل گیری سیارات باشد.
در حالی که سیستم HL Tau نسبتا جوان مانده است،تامایو می گوید بعد از میلایردها سال بعنوان یک بمب ساعتی عمل خواهد کرد،در نهایت سیارات از مدار بیضوی شکل شان پراکنده خواهند شد و سیارات باقیمانده پیکره چرخش های بیضوی مانند این به دور ستاره های مسن را ادامه خواهند داد.
به نظر نمی رسد منظومه شمسی ما دستخوش چنین رویداد های پراکندگی چشم گیری شود.و مطالعات آینده در یک مسیر طولانی می تواند نشان دهد که منظومه شمسی ما یک کهکشان معمولی است و یا یک کهکشان عجیب و غریب و ایده آل برای زندگی است.
اگر مشاهدات آینده نشان دهد که این یک شرایط آغازی عادی به دور ستاره های دیگر است آشکار می شود که منظومه شمسی ما محل بطور قابل ملاحظه خاصی است.
این دانشمند دو ویدئو بر اساس شبیه سازی های کامپیوتری کامپیوتری انجام داد تا نشان دهد که  HL Tau چگونه در پیکربندی رزونانس و غیر رزونانس به نظر می رسد،این یافته ها بطور آنلاین در مجله اختر فیزیک منتشر خواهد شد.

عدم تقارن عجیب کهکشان NGC 949

این تصویر واضح ترین تصویر از کهکشان NGC 949 است که در سی میلیون سال نوری در صورت فلکی NGC 949 قرار دارد،کهکشان یک شکل غیر متعارف دارد که طبیعتش آن را تاریک تر می کند.ازچشم انداز ما تشخیص نوع این کهکشان سخت است ولی مطمئنا یک کهکشان صفحه ای بیشتر شبیه به یک کهکشاه مارپیچی است.
NGC 949 اولین بار توسط ویلیام هرشل در 21 سپتامبر 1786 با استفاده از تلسکوپ 18.7 اینچی بازتابی کشف شد.کهکشان یکی از 3000 شی کاتالوگ هرشل است که بعنوان سحابی درطول برسی های پایه ای و فشرده عمیق آسمان بدست آمده که در نهایت بخش عمده ای از کاتالوگ NGC را تشکیل می دهد.
دوربین پیشرفته سنجش هابل (ACS)، این تصویر جدید را با جزئیات فوق العاده نمایش می دهد.این تصویر جزئیات فوق العاده که به ما اجازه می دهد یک تا یک صف بندی عجیب نامتقارن در خطوط گرد و غبار که مانند مار کهکشان را احاطه کرده اند ببینم،به نظر می رسد.نیمه بالایی کهکشان بیشتر با خطوط گرد و غبار مخطط شده باشد،یک مشاهده کنجکاوانه انتقال ستارگان به مرکز کهکشان و گرد و غبار ترجیح می دهد تا در صفحه کهکشانی اقامت بکند را می بینیم.
از بخش نوک،نور ستارگان از گرد و غبارها بسیار کمتر به ما می رسد،بنابراین درخشان تر به نظر می رسد،و از اهمیت گرد و غبار کاسته می شد.
مزایای علمی این کشف تازه در موزایک M31 PHAT به دانشمندان برای تولید یک نقشه جزئی گرد و غبار سه بعدی از M31 که چهار باربر واضح تر از مشاهدات قبلی است را می دهد.

منبع SPACETELESCOPE.ORG

بابون زیتون

● بابون زیتون در گستره ای وسیع از 25 کشور در سراسر آفریقا از مالی تا شرق اتیوپی و تانزانیا و در مناطق کوهستانی و صحرای بزرگ آفریقا یافت می شود.و این جاندار دارای زیستگاه های گسترده ای از صحراها گرفته تا جلگه ها و جنگل ها می باشد.
● جنس ماده بابون زیتونی اندازه ای حدود 70 سانتی متر و جنس نر آن اندازه ای حدود 60 سانتی متر دارد و بابون زیتونی یکی از بزرگترین گونه های میمون است و قد آن تا 85 سانتی متر نیز می رسد و وزن آن بطور متوسط بین 10 تا 37 کیلوگرم است.
●  بابون زیتونی پوزه ای مانند سگ دارد و مانند سگ ها چهار دست و پا راه می رود و یک میمون همه چیز خوار است که شباهت بسیاری به خانواده سگ ها دارد.
● بابون ها دارای زندگی اجتماعی می باشند و در گروه های 15 تا 150 نفره زندگی می کنند و هر بابون دارای جایگاه اجتماعی در میان هم نوعان خود می باشد و جنس ماده نقش مهمی را در این سیستم اجتماعی بازی می کند،و جنس ماده دارای رابطه طولانی مدت با جفت خود می باشد.جنس نر نیز برای بدست آوردن جنس ماده با همدیگر مبارزه می کنند.و جنس نر در ده سالگی و جنس ماده در هفت سالگی به بلوغ می رسد.
●بابون ها همه چیز خوار هستند و از گیاهان و بی مهرگان و پستانداران کوچک و پرندگان تغذیه می کنند،و چمن و ریشه و پوست گیاهان و میوه ها و گلسنگ و قارچه نیز جزو زنجیره غذایی این جاندارن محسوب می شود،و هنگام شکار نیز به شکار جوندگان کوچک و خرگوش و روباه و دیگر پستانداران می پردازد.