سیاهچاله های بزرگ آنها از داخل کهکشان می آیند یا آن را ایجاد می کنند.آیا سیاهچاله های بزرگ و کهکشان های اولیه با هم بودند یا آنها داخل کهکشان ها ایجاد شده اند.تجزیه و تحلیل های اخیر از امواج گرانشی از برخورد سیاهچاله ها در انشگاه کاردیف می تواند پاسخ را به کمک باسازی تصادف های کیهانی و حوادث پس از آن فاش کند.بر طبق نظریه های امروزی بزرگترین کهکشان ها سیاهچاله های پرجرم در هسته خود دارند اما وقتی کهکشان ها برخورد می کنند سیاهچاله های آنها با هم ادغام می شوند آنها هیچ اطلاعی در باره منشا سیاهچاله های اصلی(در مرکز کهشکان ندارند)
بنا بر این اختر شناسان کاردیف تلاش کرده اند تا امواج گرانشی را مشاهده کنند امواج گرانشی در فضا و زمان که تقریبا صد سال قبل انشتین پیشبینی کرده بود قرار دارند اما آنها هنوز بطور مستقیم شناسایی نشده اند.مهمترین شباهت امواجج گرانشی با امواج ضعیف تر شتاب توده های آنهاست از جمله در اطراف سیاهچاله بارهایی شبیه بارهای شتابدار الکتریکی تولید می کنند که شبیح مادون قرمز و امواج رادیویی است.به همین دلیل امواج الکترومغناطیسی می توانند هر چیزی را که با از دوران های کهن می خواهیم در باره آن بیاموزیم بگویند.
به گفته دکتر مارک هانو از مدرسه کاردیف فیزی و اختر نجوم:اگر ما بتوانیم امواج گرانشی را تشخی بدهیم می توانی پنجره جدیدی به سوی کیهان باز نیم و دروازه ای به سوی ابعاد تاریک نظریه نسبیت عام باز کنیم.
پیشبینی ها بر این است که سیاهچاله ها باید ریز موجهایی در باقت فضا و زمان ایجاد کنند که نام یکی از آنها RINGDOWN است که شامل اطلاعاتی در باره جرم نهایی سیاهچاله ها و چرخش آنها و منشا هر دوی آنها و سیاهچاله است.
گروهی از پژوهشگران با استفاده از 1900 داده کامپیوتر برای یک سال و معادلات نظریه عام انشتین به توصیف اتفاقاتی که بعد از برخورد دو سیاهچاله اتفاق می افتد پرداخته اند هدف نهایی مشاهده برخورد مستقیم سیاهچاله ها با استفاده از امواج گرانشی آنهاست..
این تیم تحقیقاتی شامل بیش از بیست فیزیکدان شاغل در کاردیف داتشگاه یناوین و و جزایر بالئارس، موسسه آلبرت انیشتین در پوتسدام، و موسسه فناوری کالیفرنیا با حل معادلات انشتین در ابر رایانه ها به توصیف دقیق سیاهچاله ها پرداخته است و پس از پیشرفتهایی که در سال 2005 داشته محققان جوان را به شگفتی انداخته است و بخشی از یک انقلاب علمی است.
آشار سازی ها در حال سوق دادن محدودیت های قعلی فناوری و با شبیه سازی هایی که از قدرت پردازش محاسبات کامپیوترهای فعلی منشا می گیرد به ما کمک می کنند.
تعدادی از تئوری های امروزی به ما می گوید سیاهچاله ها در کیهان اولیه تشیل شده است یا بعدا در داخل کهکشان ها تشکیل شده است بصورت ی راز مانده است در هر حال سیاهچاله های اولیه برای این کار بسیار گسترده بودند..
بزرگترین سیاهچاله شناخته شده در مرکز یک کهکشان یک غول بیضوی شکل فوق العاده در مرکز کهکشان M87 در وشه سنبله قرار دارد که در فاصله پنجاه میلیون سال نوری است و جرمی معادل 6.6 میلیارد خورشید ما را دارد و اندازه گیری ها نشان داده در مقایسه با کهکشان راه شیری ما که 150-200 خوشه کروی دارد این کهشان 12000 خوشه روی دارد.
در سال 2011 با استفاده از تلسکوپ فردریک تلسکوپ جمینای هاوایی یک گروه از ستاره شناسان جرم سیاهچاله ای که در بالای تصویر نشان داده شده بود را مجاسبه کرندند که بسیار بزرگتر از سیاهچاله مرکز کهکشان اه شیری که جرمی معادل چهار میلیون برابر خورشید را دارد داشت.افق رویداد این سیاهچاله بیست میلیارد یلومتر بود که می تواند کل کهشان راه شیری ما را به داخل خود فرو ببرد.
در آینده دور مصافران فضا که خود را در مرکز شکل گیری ی کهکشان مارپیچی بزرگ خواهند یافت از کهکشان راه شیری بعنوان هیچ چیز به جز گسترش دهنده گازهای بین ستاره ای یاد خواهند کرد از آنجا که نزدیک به مرکز کهکشان یک سیاهچاله بزرگ قرار دارد و فعالیت های شدید و خطرناک اتمی انجام می شود هر چیزی که فراتر از مرز ماده است و در آن را به داخل خود بمکد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر