نظریه جدید تکامل: چگونه ماهی انسان شد !

سیر تکاملی ماهی به بشر شاید بنظر عجیب برسد، اما نه فقط در فسیلها بلکه در بدن خود ما شواهدی وجود دارد که این نظریه را تقویت می کند. صورت شما بارزترین بخش وجودی شماست؛ به دنیای اطراف شما می گوید که چه احساسی دارید، که هستید و از کجا می آیید. گرچه هرگز دو نفر صورتی کاملا یکسان ندارند، همه چهره ها دارای خصایص مشترکی هستند: دو چشم، یک بینی، یک دهن و گودی بالای لب.

شما هر روز این گودی پشت لب را در آینه می بینید و احتمالا هرگز به آن فکر نمی کنید. هیچ کارکرد مشخصی ندارد. حادثه ای در منشاء بشری و نشانه ای از پیشینه ماهی بودن ما و چهره نخستین ما.
صورت شما در نخستین ماه های حیات در رحم از هنگامی که به اندازه یک برنج بودید، تا زمانیکه به اندازه یک کلیه رشد کردید شکل می گیرد. تصاویر ویدئویی از مراحل اولیه نمو جنین انسانی نشان می دهد که چگونه صورت انسان از چرخش و به هم رسیدن سه بخش اصلی شکل می گیرد.
نحوه این روند تنها هنگامی معنا پیدا می کند که متوجه می شویم ما از نسل ماهی ها هستیم. جنین انسانی در مراحل ابتدایی بسیار شبیه جنین سایر پستانداران، پرندگان و دوزیستان است. همه اینها از ماهی تکامل یافته اند. چشمان ما در کنار سر ما پدیدار می شود، اما بعد به وسط جا به جا می شود. لب فوقانی و آرواره در گردن ظاهر می شود. سوراخ های بینی و بخش میانی لب های شما از بالای سر به پایین می آید. همه این بافتها و ماهیچه ها بدون هیچ شکاف و نقصی به هم می رسد و پیوند می خورد. اما این همه تحول و جابه جایی فقط یک رد و اثر از خود به جای می گذارد: گودی پشت لب بالا.

در طول این روند، کلیه این ذرات از بخشهای مختلف به هم می رسد و با دقت بالایی پیوند می خورد تا صورت انسانی را شکل دهد. این سه بخش باید در زمان مشخصی رشد کند و به هم برسد تا این پیوند بطور صحیح انجام شود. اگر حتی یکساعت تاخیر و یا تسریع صورت گیرد، نوزاد ممکن است لبی شکاف دار و چهره ای غیرمعمول داشته باشد.

آناتومی انسانی ویژگی های عجیب دیگری نیز دارد که تنها با این نظریه قابل توضیح است که ما از نسل ماهی ها هستیم.

برای مثال، اگر کوسه ای را بشکافید غدد جنسی آن را در بالای سینه و پشت کبد کشف خواهید کرد. غدد جنسی ما هم نظیر کوسه ها نخست در بالا و نزدیک کبد ظاهر می شود. اما بر خلاف کوسه ها به تدریج به پایین می رود.

این غدد در زنان تبدیل به تخمدان و در نزدیکی رحم مستقر می شود.

آنها در مردان تبدیل به بیضه می شود، اما برای پایین رفتن و ورود به کیسه بیضه باید مسیر طولانی و دشواتری را به سمت جنوب طی کند. در طی این سفر، دیواره شکم جنین مذکر ضعیف می شود و به همین دلیل احتمال دچار شدن مردان به فتق در ناحیه کشاله ران بیشتر از زنان است.

فتق کشاله ران بصورت توده و یک برآمدگی ظاهر می شود و ممکن است دردناک باشد. این توده معمولا هنگامیکه شما دراز می کشید ناپدید می شود. این برآمدگی در واقع بخش هایی از شکم شماست که از دیواره ضعیف ماهیچه ای عبور می کند و بیضه های شما در هنگام حرکت خود به سمت پایین بر جای گذاشته است. فتق کشاله ران معمولا باید تحت جراحی قرار گیرد. اگر شما بدشانس و دچار آن هستید، ماهی را مقصر بدانید.

سکسکه :

چارلز آزبورن آمریکایی افتخار آن را دارد که با 68 سال سکسکه، از 1922 تا 1990، رکوردی جهانی برای خود ثبت کرده است. اما بنظر می رسد مقصر این هم ماهیانی هستند که اجداد ما بودند. عامل سکسکه گرفتگی دیافراگم، عضله بزرگی در سینه است که با بلع غیراختیاری دنبال می شود. ریشه هر دوی اینها در آب است.

در ماهی ها پیامهای اعصابی که تنفس را کنترل می کند با سفری کوتاه از ساقه مغز به دستگاه تنفسی زیر گلو می رود. در انسانها این وضعیت کمی پیچیده تر است. برای تنفس، ساقه مغز ما باید پیامی نه فقط به گلو، بلکه به سینه و دیافراگم بفرستد. این هماهنگی پیچیده به این معناست که اعصاب ممکن است گرفتگی عضلانی ایجاد کند که این خود به سکسکه منجر می شود.

وقتی سکسکه شروع شد، یک موتور ساده ای که بنظر می آید ما از یکی از اجداد دوزیست خود به ارث برده ایم آن را ادامه می دهد. برای قورباغه ها، این عصب کنترل کننده، کارکرد مفیدی دارد. اجازه می دهد دریچه شش هنگام تنفس باز بماند، اما هنگام خوردن آب بسته شود.

اما برای بشر و سایر پستاندارانی که سکسکه می کنند، این هیچ کارکردی ندارد و فقط نشانه دیگری است که ما با دوزیستان اجداد مشترکی داریم.


دکتر مایکل موزلی

منبع : BBC
http://www.bbc.co.uk/news/health-13278255
ترجمه این مطلب از:
صفحه فیس بوک

Big bang بیگ بنگ

رقص ده میلیارد ساله ستارگان!

تلسکوپ فضایی هابل تصویری زیبایی از یکی از شلوغ ترین قرار گاه های ستارگان بنام Messier 68 کروی را ارائه می دهد.منطقه ای که به عنوان خوشه شناخته می شود صدها هزار و حتی شاید میلیون ها ستاره را دارد عضو بودن ستاره ها در این مجموعه اجازه می دهد که خوشه ها برای میلیاردها سال بصورت به هم چسبیده باقی بمانند.
ستاره شناسان می توانند سن خوشه های کروی را از روی نور آنها تشخیص بدهند نور ترک شده از ستاره ها عناصر شیمیایی و اثر ستاره ها که آنها را ترک کرده است نشان می دهدکه وشه های کروی عناصر کمتری از کربن، اکسیژن و آهن را در برابر خورشید دارند.زیرا همجوشی هسته این ستاره ها باعث می شود تعداد کمتری از عناصر آنها باقی بماند قدیمی ترین ستاره در خوشه های کروی دارای سنی حدود 10 میلیارد سال است.
بیش از 150 خوشه کهکشان راه شیری ما را احاطه کرده است.در مقیاس کهکشانی خوشه های کروی بسیار بزرگ نیستند خوشه Messier 68 یک صد سال نوری در فضا را اشغال کرده است صفحه کهکشان راه شیری فقط از یک طرف 100,000 نوری گسترش یافته است.
Messier 68 i در حدود 33000 سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی Hydra واقع شده است

جهالت بیش از دانایی احساس امنیت ایجاد می‌کند. -چارلز داروين / تبار انسان

ستاره شناسان موفق به کشف یک سیاهچاله با جرم یک میلیارد برابر خورشید شدند!

گروهی از اختر شناسان در قلب یک کوازار دوردست سیاهچاله ای را با وضوح دو میلیون بار واضح تر از چشم انسان مشاهده کردند رصد ها با طول موجی حدود 1.3 میلی مترو 8 میلیاردم درجه و با 28 میکروثانیه انجام گرفته است.تصویر سیاهچاله پر جرمی را در مرکز کهکشان خود ما و کهکشان های دیگر نشان می دهد.ستاره شناسان راس شیلی و ستاره شناسان Submillimeter (SMT آریزونا موفق به گرفتن تصویر از سیاهچاله شده اند.

کوازار 3C 279 دارای یک سیاهچاله با جرم حدود یک میلیارد برابر خورشید است و بیش از 5 میلیارد سال با ما فاصله دارد مشاهدات جدید نقطه عطفی برای مطالعه در برابر مطالعه سیاهچاله های پر جرم است و بزودی تلسکوپ ها قادر خواهند بود تصاویری بیشتری از سیاهچاله مرکز کهکشان راه شیری و سایر سیاهچاله ها در مراکز سایر کهکشان ها بدست آورند.تصاویر گرفته شده از سیاهچاله ها با استفاده از نوری که در اطراف آنها خم می شود گرفته می شود زیرا سیاهچاله ها هر نوری را که از اطراف آنها بگذرد به داخل خود می بلعند.

                                      

تصویر نجومی روز سحابی شعله

سحابی شلعه در قسمت شرقی صورت فلکی شکارچی قرار دارد و در شبهای زمستان به راحتی در نیمکره شمالی زمین دیده می شوداین تصویر با استفاده از میدان عریض و مادون قرمز تلسکئوپ WISE ناسا گرفته شده است.

این تصویر نشان می دهد که ابر عظیمی از گاز و گوگرد و غبار ستاره ای در این قسمت وجود دارد که نشانه آن است که ستاره جدیدی متولد می شود

سه سحابی شناخته شده شعله و سر اسب و NGC 2023 در مرکز تصویر قابل مشاهده است.سحابی شعله درخشان و بزرگ در مرکز تصویر دیده می شود نور آن روشن تر از سایر ستاره ها به چشم ما می رسد به نظر می رسد اگر گرد و غبار اطراف ستاره نبود نور آن 4 میلیارد برابر بیشتر به ما می رسید.
 

 

ستاره های خیلی درخشان به تنهایی زندگی نمی کنند!

مطالعات جدیدمطالعات جدید با استفاده از تلسکوپ بزرگ (VLT) نشان می دهد که ستاره های بسیار درخشان با جرم بالا که رانندگی تکامل کهکشان را بر عهده دارند به تنهایی زندگی نمی کنند و تقریبا سه چهارم از جرم این ستاره ها به یک ستاره هم دم بیش از آنچه قبلا تصور می شدنزدیک هستند که گاهی باعث فعل و انفعالات مخرب در آنها نیز می شود.

مانند انتقال جرم از یک ستاره به ستاره دیگر و انتظار می رود یک سوم از جرم ستاره با ادغام ستاره جدیدی را بوجود بیاورد.نتایج این مطالعه در 27 July 2012 در مجله ساینس منتشر شده است.

کائنات بسیار متنوع است و بسیاری از ستاره ها بر خلاف خورشید هستند یک تیم بین الملی از دانشمندان با استفاده از  VLT به مطالعه ستاره گان نوع O که دمای بسیار بالایی دارند پرداخته است.

جرم و روشنایی بسیار این ستاره ها و زندگی کوتاه و خشن آنها نقش کلیدی را در تکامل کهکشان بازی می کند.همچنین این ستاره ها به پدیده های بسیار گرم مانند ستاره های خون آشام مرتبط می شوند.که یک ستاره کوچکتر و همدم به سطح ستاره بزرگتر چسبیده است.و از پرتو های گاما تشکیل شده است.

Hugues Sana از دانشگاه آمستردام می گوید این ستاره ها عموما عظیم الجثه هستند و جرم آنها 15 برابر خورشید هستند و میلیون ها برابر هم از خورشید درخشانتر هستند این ستاره ها به قدری گرم هستند که با نور آبی نور سفید به نظر می رسند.و درجه حرارت آنها بیش از  30000 درجه سلسیوس است.

ستاره مورد نظری یکی از 71 نوع ستاره نوع O هست و بصورت جفت در نزدیکی خوشه ستاره های جوان کهکشان راه شیری قرار دارنددر جزئیات جدیدی که تیم کشف کرده است که 75 درصد از ستاره گان نوع O در داخل سیستم های دوتایی به نسبت بالاتر از آنچه قبلا تصور می شد قرار دارند و تعین دقیقی از تعداد آنها وجود ندارد و تعامل دو جفت ستاره به اندازه خیلی زیادتری است که قبلا توسط دانشمندان تصور می شد.و این کشف درک عمیقی به ما نسبت به مراحل تکامل کهکشان را می دهد.

ستاره های نوع O تنها کسری از ستاره های موجود در جهان هستند اما پدیدهای مخرب  آنها تاثیر بسیار نامتناسبی در محیط اطراف آنها می گذارد بادها و شوک هایی که از این ستارگان می آید می تواند فرآیند ستاره سازی را متوقف کند.

قدرت اشعه آنها از درخشش سحابی درخشان تر است .

غنی سازی ابر نو اختر ها با عناصر سنگین و  با پرتو های گامای خود برای زندگی کهکشان ضروری است.

زندگی یک ستاره اگر در کنار یک ستاره دیگر قرار داشته با شد تا حد زیادی تحت تاثیر قرار می گیرد Selma de Mink از موسسه تلسکوپ علوم فضایی آمریکا می گوید اگر دو ستاره در مدار نزدیک به یکدیگر بچرخند ممکن است یک ستاره ستاره دیگر را بطرف خود بکشد و ببلعد.

به استثنای ستاره های دوتایی پدیده های دیگری نیز مانند اشعه X دوتایی اخترهای دوتایی و سیاهچاله های دوتایی وجود دارند که ستاره شناسان بروی آنها مطالعه می کنندوزندگی ستاره های دوتایی با زندگی ستاره هایی که به تنهایی زندگی می کنند تفاوت دارد.بعنوان مثال در باره ستاره های خونآشام کوچکتر جرم کمتر آن شادابی و طراوت آن را حفظ می کند و هیدروژن آن را برای تبدیل غول قرمز مستعد تر می کند.

بسیاری از اطلاعاتی که ستاره شناسان از ستاره ها دریافت می کنند با استفاده از نوری است که به تلسکوپ های آنها می رسد و بدون نور نتیجه گیری و مفروضات در این مورد غیر ممکن است.پس می توان نتیجه گرفت این فرضیه که بسیاری از ستاره ها به تنهیی زندگی می کنند می تواند غلط باشد.درک بزرگی این تحولات چشم انداز ما را نسبت به کهکشان عوض خواهد کرد و باعث خواهد شد ملاحضات بسیاری در زمینه نحوه نگرش ما در زمینه شکل گیری کهکشان بوجود بیایید.

ستاره ها به تنهایی زندگی نمی کنند

مطالعات جدیدمطالعات جدید با استفاده از تلسکوپ بزرگ (VLT) نشان می دهد که ستاره های بسیار درخشان با جرم بالا که رانندگی تکامل کهکشان را بر عهده دارند به تنهایی زندگی نمی کنند و تقریبا سه چهارم از جرم این ستاره ها به یک ستاره هم دم ب نزدیک هستند

تصویر نجومی روز لاله در قو

تصویر در امتداد کهکشان راه شیری در صورت فلکی ماکیان قرار دارد.سحابی لاله ابر در میان گاز و گرد و غبار ستاره ای درخشان قرار دارد.تصویر در سال 1959 توسط ستاره شناسی بنام Stewart Sharpless کشف شد.ابر کیهانی این سحابی در فاصله 8000 سال نوری قابل تشخیص است.
سحابی زیبایی که در تصویر نمایش داده شده است مرکب از گوگرد یونیزه شده و هیدروژن و اتمهای اکسیژن قرمز و آبی و سبز رنگ است.
در این تصویر اشعه ماورا بنفش و پر انرژی ستاره HDE 227018 به یون اتم ها تبدیل می شود و قدرت انتشار سحابی لاله مربوط به آن است و به بصورت آبی رنگ در مرکز تصویر دیده می شود.

طلاعات جدید ستاره شناسان از جمله یک ستاره شناس ایرانی وجود یک سیاره فراخورشیدی را به عنوان یک سیاره ای که به صورت بالقوه از شرایط سکونت برخوردار است را تأیید می کند.

ستاره نزدیک این سیاره که با عنوان Gliese 581 شناخته می شوند چهار سیاره دارد. سیاره Gliese 581d پیش از این به عنوان سیاره قابل سکونت احتمالی شناخته می شد اما اکنون سیاره Gliese 581g که دور همین ستاره درحال حرکت است به عنوان سیاره قابل سکونت در نظر گرفته می شود.
Gliese 581g در کنار سیاره های Gliese 667Cc، Kepler-22b ، HD85512و Gliese 581d در فهرست سیاره های قابل سکونت و سیاره های فراخورشیدی شبیه زمین قرار می گیرد.

سیاره های فراخورشیدی به سیاره هایی گفته می شود که خارج از منظومه شمسی قرار دارند که بسیاری از آنها بزرگتر از سیاره مشتری هستند، با پیشرفت علم دانشمندان سیاره های فراخورشیدی بیشتری که هم اندازه با کره زمین هستند کشف کرده اند.

تردیدها درباره وجود Gliese 581g دو هفته پس از اعلام نتایج تحقیقات درباره سیاره های فراخورشیدی توسط دانشمندان در سپتامبر 2010 شکل گرفت.

دانشمندان از پروژه تحقیقات سیاره ای HARPS و رصدخانه ژنو که تمام چهار سیاره را به دور Gliese 581 کشف کرده بودند نتوانستند به وجود Gliese 581g از اطلاعات خود پی ببرند. تحلیلهای بیشتر توسط دانشمندان از دو سال گذشته به کشف این سیاره فراخورشیدی کمک کرد.

اکنون تحقیقات نشان می دهد که شواهد نویدبخشی برای وجود این سیاره در اختیار دانشمندان قرار دارد. تحلیلهای جدید قدرت فرضیات اولیه که همه این سیاره ها به دور ستاره Gliese 581 می چرخند را تقویت می کرد.

دانشمندان این پروژه اظهار داشتند که این سیگنالهای سیاره Gliese 581g دارای احتمال هشدار نادرست < 4 درصد است و در تطابق با سیاره ای است که جرم کمینه آن 2.2M (جرم زمین) است که در مدار ستاره حرکت می کند و وجود آب در سطح سیاره ای یک احتمال قابل تشخیص است.

براساس اطلاعات به دست آمده احتمالا سیاره Gliese 581g دارای شعاع 1.5 برابر زمین است و شاید از آن بزرگتر نباشد و نوری که از ستاره مادر خود دریافت می کند به اندازه میزان نوری است که زمین از خورشید دریافت می کند، چرا که مدار این سیاره نزدیک یک سیاره کوتوله درحرکت است. ترکیب این عوامل سیاره Gliese 581g را یک سیاره شبیه زمین معرفی می کند که از شاخصهای متفاوتی برای شباهت به زمین برخوردار است. اگر شاخص را از صفر تا یک درنظر بگیریم این سیاره دارای رقم 0.92 از نظر شباهت به زمین بوده و از Gliese 667Cc، کاندید پیشین که سال گذشته کشف شد شباهت بیشتری به زمین دارد.

این تحقیق با مشارکت استون وگت از رصدخانه UCO/Lick دانشگاه کالیفرنیا، پل بولتر از دپارتمان مغناطیسم زمینی موسسه کارنجی و نادر حقیقی پور از موسسه نجوم و موسسه زیست اختر شناسی ناسا انجام شده و در مجله یادداشت های نجومی (Astronomical Notes) منتشر شده است.

طلاعات جدید ستاره شناسان از جمله یک ستاره شناس ایرانی وجود یک سیاره فراخورشیدی را به عنوان یک سیاره ای که به صورت بالقوه از شرایط سکونت برخوردار است را تأیید می کند.

ستاره نزدیک این سیاره که با عنوان Gliese 581 شناخته می شوند چهار سیاره دارد. سیاره Gliese 581d پیش از این به عنوان سیاره قابل سکونت احتمالی شناخته می شد اما اکنون سیاره Gliese 581g که دور همین ستاره درحال حرکت است به عنوان سیاره قابل سکونت در نظر گرفته می شود.
Gliese 581g در کنار سیاره های Gliese 667Cc، Kepler-22b ، HD85512و Gliese 581d در فهرست سیاره های قابل سکونت و سیاره های فراخورشیدی شبیه زمین قرار می گیرد.

سیاره های فراخورشیدی به سیاره هایی گفته می شود که خارج از منظومه شمسی قرار دارند که بسیاری از آنها بزرگتر از سیاره مشتری هستند، با پیشرفت علم دانشمندان سیاره های فراخورشیدی بیشتری که هم اندازه با کره زمین هستند کشف کرده اند.

تردیدها درباره وجود Gliese 581g دو هفته پس از اعلام نتایج تحقیقات درباره سیاره های فراخورشیدی توسط دانشمندان در سپتامبر 2010 شکل گرفت.

دانشمندان از پروژه تحقیقات سیاره ای HARPS و رصدخانه ژنو که تمام چهار سیاره را به دور Gliese 581 کشف کرده بودند نتوانستند به وجود Gliese 581g از اطلاعات خود پی ببرند. تحلیلهای بیشتر توسط دانشمندان از دو سال گذشته به کشف این سیاره فراخورشیدی کمک کرد.

اکنون تحقیقات نشان می دهد که شواهد نویدبخشی برای وجود این سیاره در اختیار دانشمندان قرار دارد. تحلیلهای جدید قدرت فرضیات اولیه که همه این سیاره ها به دور ستاره Gliese 581 می چرخند را تقویت می کرد.

دانشمندان این پروژه اظهار داشتند که این سیگنالهای سیاره Gliese 581g دارای احتمال هشدار نادرست < 4 درصد است و در تطابق با سیاره ای است که جرم کمینه آن 2.2M (جرم زمین) است که در مدار ستاره حرکت می کند و وجود آب در سطح سیاره ای یک احتمال قابل تشخیص است.

براساس اطلاعات به دست آمده احتمالا سیاره Gliese 581g دارای شعاع 1.5 برابر زمین است و شاید از آن بزرگتر نباشد و نوری که از ستاره مادر خود دریافت می کند به اندازه میزان نوری است که زمین از خورشید دریافت می کند، چرا که مدار این سیاره نزدیک یک سیاره کوتوله درحرکت است. ترکیب این عوامل سیاره Gliese 581g را یک سیاره شبیه زمین معرفی می کند که از شاخصهای متفاوتی برای شباهت به زمین برخوردار است. اگر شاخص را از صفر تا یک درنظر بگیریم این سیاره دارای رقم 0.92 از نظر شباهت به زمین بوده و از Gliese 667Cc، کاندید پیشین که سال گذشته کشف شد شباهت بیشتری به زمین دارد.

این تحقیق با مشارکت استون وگت از رصدخانه UCO/Lick دانشگاه کالیفرنیا، پل بولتر از دپارتمان مغناطیسم زمینی موسسه کارنجی و نادر حقیقی پور از موسسه نجوم و موسسه زیست اختر شناسی ناسا انجام شده و در مجله یادداشت های نجومی (Astronomical Notes) منتشر شده است.

طوفانی از ستاره های دنباله دار

این تصویری هنری طوفانی از ستاره های دنباله دار در اطراف خود ما را نشان می دهدکه موسوم به Eta Corviاست مدارک و آثار این پدیده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا ارسال شده است که به وسیله مادون قرمز نشانه هایی از ستاره های دنباله دار را ارائه داد که اخیرا پس از برخورد با یک جسم سنگی تکه تکه شده است
در مفهوم این عکس هنری یک ستاره دنباله دار غول پیکر در یک سیاره سنگی نشان داده شده است در حالی یخ و گرد و غبار غنی از کربن را به فضا پرتاب می کند و سطح این سیاره پر از آب و مواد آلی استیک فلش قرمز رنگ درخشان این لحظه ر بروی این سیاره شکار کرده است
اسپیتزر ناسا این مساله را کشف کرده است که طیفی از یخ آب مواد آلی و سنگ در اطراف Eta Corvi قرار دارند که از اجزای اصلی این ستاره دنباله دار هستند
این اولین بار است که شواهدی از چنین طوفان ستاره های دنباله دار در اطراف یک ستاره دیده می شود
Eta Corvi در سن مناسب خود یعنی در حدود یک میلیارد سال قرار داردبنا به تجارب بمباران ستاره های دنباله دار در منظومه شمسی بین 600 میلیون تا 800 میلیون سال رخ می دهد که در اواخر بمباران سنگین نامیده می شود.
دانشمندان می گویند اواخر بمباران های سنگین در منظومه شمسی ما با مهاجرت سیاره های بیرونی رخ می دهد.و تکان ستاره های دنباله دار یخ زده باعث وارد آوردن ضرباتی به بدنه سیاره ما و ماه شده است و احتمالا این برخورد ها نیز منشا حیات بروی کره زمین است.

کهکشان راه شیری تصویری نزدیک با ماژالانی بزرگ

کهکشان راه شیری تصویری نزدیک با ماژالانی بزرگ منبع عکس U of Hawaii

تصویری از زیبا ترین پل طبیعی جهان

ادامه حيات سلول هاي بنيادي تا حداقل 17 روز پس از مرگ انسان

محققان انستيتو پاستور پاريس موفق به كشف و شناسايي سلول هاي بنيادي زنده در اجساد انسان بعد از گذشت 17 روز از مرگ شده اند. برخي محققان مدعي شده بودند كه سلول هاي بنيادي مي توانند حداكثر پس از دو روز از مرگ در جسد انسان به حيات خود ادامه دهند، اما بيشتر دانشمندان امكان ادامه حيات سلول هاي بنيادي در جسد انسان را به دليل كاهش سطح اكسيژن و مواد غذايي مورد نياز تقريبا غير ممكن اعلام كرده بودند.

 اما تحقيقات صورت گرفته توسط تيم تحقيقاتي انستيتو پاستور پاريس به سرپرستي «فابريس شريتا» متخصص بافت شناسي و با همكاري دكتر تاجبخش نشان مي دهد، سلول هاي بنيادي مي‌توانند در محيط بدون اكسيژن جسد تا 17 روز زنده بمانند. اجساد مورد بررسي در دماي چهار درجه سانتيگراد براي پوسيدگي و فساد قرار داده شدند و محققان موفق به كشف سلول هاي بنيادي از عضله اسكلتي بدن شدند. پروفسور «شريتا» خاطر نشان مي كند: ما در يك دوره 17 روزه اجساد را مورد بررسي قرار داديم و اين امكان وجود دارد كه سلول هاي بنيادي بتوانند بيش از اين نيز در جسد انسان عمر كنند. 

همچنين اين احتمال وجود دارد كه بتوان سلول هاي بنيادي را در اجساد قديمي تر نيز كشف كرد، اما اين مساله به معناي استفاده از اجساد براي درمان بيماران نخواهد بود. محققان پيش از اين با پيوند سلول هاي بنيادي به بدن موش، موفق به احياي مجدد اين سلول ها پس از گذشت 14 روز از مرگ موش شدند. سلول هاي بنيادي از توانايي بالايي براي تبديل شدن به بافت هاي ديگر برخوردارند، اما تعداد آنها در بدن بسيار محدود است.

گزيده اخبار علمي

تصویر ناسا از انفجار یک سیاهچاله مارپیچی شکل

رصد خانه X چاندرا تصویری از انفجار یک سیاهچاله مارپیچی شکل بنام M83 که در فاصله 15 میلیون سال نوری از ما قرار دارد را ثبت کرده است.با استفاده از چاندرا دانشمندان یک منبع اشعه X بسیار درخشان کشف کرده اند.این اشیا اشعه x بیشتری از سیستم های دوتایی که در آن ستاره ها بدور سیاهچاله های نترونی می چرحند بیرون می دهند.

معرفی سحابی عقاب

معرفي سحابي‌هاي آسمان

سحابي عقاب

نوع: سحابي گسيلشي
شماره كاتالوگ: IC 4703
فاصله از خورشيد: 7000 سال نوري
قدر: 6
نام‌هاي ديگر: Eagle Nebula - M16 - NGC6611

سحابی عقاب یک خوشه ستاره‌ای باز جوان در صورت فلکی مار (Serpens) است که توسط فيليپ لوئيس دو شوسو (Jean-Philippe de Cheseaux) در ۶-۱۷۴۵ کشف گردید.نام آن از شکل مانند عقاب این سحابی گرفته شده است.
در اين سحابي از يك ميليون سال پيش ستاره‌سازي آغاز شده است. قدر ظاهري آن در آسمان 6، عمر آن 5/5 ميليون سال و قطرش در حدود 70سال نوري است. نواحي قرمز در سحابي ناشي از يونيزه‌شدن گاز هيدروژن است.
بررسي‌هاي صورت‌ گرفته روي سحابي عقاب باعث مطرح شدن نظرات جديدي در مورد نظريه‌ي شكل‌گيري ستاره شده است. اين سحابي كه روي يكي از بازوهاي چرخشي متراكم راه شيري واقع شده است، يك پرورشگاه ستاره‌اي عظيم مي‌باشد كه در آن ستار‌ه‌هاي جوان رشد مي‌كنند. ستاره‌هاي جديد پديد مي‌آيند و ماده محرك لازم براي تشكيل ستاره‌ي بعدي وجود دارد. در طول موج‌هاي مرئي، اين ناحيه توسط نور حاصل از خوشه‌ي ستاره‌اي جوان درخشان M16 تحت‌الشعاع قرار گرفته است. اين خوشه به وسيله منجم سوئيسي فيليپ لوئيس دو شوسو در حوالي سال 1745 كشف شد، اما تازه 20 سال بعد از آن بود كه سحابي پديد‌آورنده خوشه‌ستاره‌اي خود توسط شارل مسيه كشف گرديد. خود خوشه ستاره‌اي تنها 5 ميليون سال عمر و قطري در حدود 15 سال نوري دارد. سحابي عقاب با قطر 70 سال نوري، بسيار بزرگ‌تر از خوشه‌ ستاره‌اي است.
در سال 1995 تلسكوپ فضائي هابل تصاويري از اشكالي در داخل سحابي شكار كرد كه عموما تحت عنوان ستون‌هاي خلقت شناخته مي‌شوند.

این برج بلند 9.5 سال نوری یا حدود 57 تریلیون مایل طول دارد یعنی تقریبا دوبرابر فاصله میان خورشید تا نزدیکترین ستاره به آن را داراست . ستارگان موجود در سحابی عقاب در ابرهایی از گازهای هیدروژن سرد متولد میشوند که این امر پیدایش ستارگان جوان متعددی در این ناحیه از فضا را به دنبال دارد . این برج بلند نیز یک محفظه برای این ستارگان نوزاد است .
در واقع طوفانی از امواج فرابنفش که یک دسته از ستارگان بسیار چگال داغ و جوان سبب تولید آنها بوده اند در حال فرسودن پایه این ناحیه است. نورهای ستارگان نیز مسئولیت روشن کردن سطح ناهموار برج را بر عهده دارند. ستون های محو و شبه گونه گازی در این سطح مشغول به جوشیدن هستند و این امر باعث ایجاد بخار رقیقی دراطراف ساختار برج می شود که جلوه سه بعدی آن را آشکار می کند . این ستون در برابر زمینه درخشان گازهای دورتر بصورت نیمرخ دیده می شود .
لبه تاریک هیدروژنی در رأس برج در حال مقاومت در برابر فرسایش است .رنگهای غالب در این تصویر گازهایی تحریک شده اند که بوسیله امواج قدرتمند فرابنفش ناشی از خوشه ای ستاره ای بوجود آمده اند . رنگ آبی در بالای تصویر ناشی از اکسیژن برانگیخته است و رنگ قرمز در نواحی پایینتر ناشی ازهیدروژن سوزان می باشد.
اين ستون‌هاي معروف برج‌هايي از جنس ماده متراكم هستند كه در برابر تبخير به واسطه تشعشعات حاصل از ستارگان جوان محلي مقاومت كرده‌اند. با اين حال، تشعشعات فرابنفش ستاره‌ها به تدريج و طي فرايندي با نام تبخير نوري سطح آنها را به جوش مي‌آورد. از آنجا كه برج‌ها خود چگالي يكساني ندارند، ادامه تبخير نوري سبب جدايي برخي برآمدگي‌هاي كوچك‌تر، تحت عنوان گلبول‌هاي گازي تبخيري (EGGS) از برج‌هاي گازي اصلي شده است. در اين زمان اين پرورشگاه‌هاي ستاره‌اي متراكم، فرايند انباشت ماده را متوقف كرده و هر ستاره‌ اوليه‌ي كه داخل اين محدوده قرار دارد، حد بالاي جرمي ثابتي پيدا خواهد كرد. تصور مي‌شود كه اين روش شكل‌گيري ستاره مانع از تشكيل قرص‌هاي برافزايشي در اطراف ستاره‌ها شود كه خود شامل موادي هستند كه موجب پيدايش سياره‌ها مي‌گردند.
سحابي عقاب شامل گلبول‌هاي باك بسيار زيادي نيز مي‌شود. اين گلبول‌ها نواحي‌اند كه احتمال شكل گيري ستاره‌هاي بعدي در آن‌ها زياد است.

http://en.wikipedia.org/wiki/Eagle_Nebula

شکار ماهی در اعماق فضا !

چنین به نظر می رسد در این نمای آسمان شب این جرم آسمانی که نام بامسمای "حواصیل" بر آن نهاده شده، یک ماهی شکار کرده است.

رصدگر آسمان، بیل اشنایدر، در تاریخ 27 ژوئن 2012، این عکس را از رصدخانۀ راه دور سیرا ، رصدخانۀ آینۀ آسمان‌ها در کوه های سیرا نوادای کالیفرنیا و با یک نوردهی 14 ساعته، از "ARP 84" یا NGC 5395 ثبت کرد.

کهکشان های برخوردی کهکشان هایی هستند که میدان گرانشیشان باعث آشفتگی کهکشانی دیگر می شود. این عمل می‌تواند با اختلال و آشفتگی در لبه های یک کهکشان پدید آورد، و هم می تواند به برخوردهای بزرگ کهکشانی بیانجامد.
تصور می شود NGC 5394 یک کهکشان برخوردی باشد زیرا احتمالا مارپیچ وار به درون NGC 5395 رفته و نمای منحصر به فرد آن را پدید آورده است. بازوان مارپیچی کهکشان کوچکتر، سر و گردن و کهکشان بزرگ تر NGC 5395 هم بدن پرنده "حواصیل" را تداعی می کنند.
هر دو کهکشان در صورت فلکی سگان شکاری (تازی ها)، و در فاصلۀ حدود 162 میلیون سال نوری از زمین واقع شده اند. یک سال نوری فاصله ایست که نور در یک سال می پیماید، نزدیک به 6 تریلیون مایل (10 تریلیون کیلومتر).

منبع :  

http://www.space.com/16423-heron-galaxy-space-fish-picture.html

صفجه فیس بوک Big bang بیگ بنگ

تصویر نجومی از بزرگترین جعبه جواهر کهکشان راه شیری!

هزاران ستاره جوان غول  پیکر درخشان سحابی Nebula NGC 3603 را در آغوش کشیده اند این جعبه جواهر یکی از عظیم ترین خوشه های ستاره ای کهکشان راه شیری است.

سیاهچاله سرگردان در میان ستاره گان مرده

این تصویر کامپیوتر شبیه سازی شده گاز خارج شده از یک ستاره توسط نیروی جزر و مد را نشان می دهد را نشان می دهد و آن را به طرف یک سیاهچاله می اندازد و گاز آن به سرعت به طرف فضا پرتاب می شود.

با استفاده از مشاهدات تلسکوپ های فضایی و تلسکوپ های روی زمین ستاره شناسان مستقیم ترین شواهد را از این فرآیند قدرتمند جمعاوری کرده اند.

یک سیاهچاله پر جرم ستاره هایی را که خیلی نزدیک است خرد می کند.ماهواره GALEX ناسا و تلسکوپ Pan-STARRS1 در قله هاوایی برای شناسایی بقایای ستاره مورد نظر کمک می کند.

شعله ور شدن در معرض اشعه فرابنفش و نوری که هنگام سقوط به سیاهچاله ناشی از گاز هیلیومی است که هنگام پاشیده شدن ستاره از آن بیرون می آید بعضی از مواد ستاره هنگام سقوط به سیاهچاله با خود آن به سیاهچاله می افتد و برخی از آن از ستاره با سرعت زیاد به طرف بالا پرتاب می شود.

شعله ور شدن و اثری که از ستاره باقی می ماند جزئیات گسترده از خواص ستاره قربانی را به دانشمندان می دهد.بطور کامل احتمال شعله ور شدن ستاره ناشی از فعالیت های هسته ای در کهکشان خود بجای از هم پاشیده شدن ستاره رد شده است.

تلسکوپ اشعه X چاندرا با مطالعه گاز های داغ ناشی از فروپاشی ستاره این احتمال را رد کرده است.

این کهکشان که سیاهچاله قدرتمند آن ستاره هایی را که از آن عبور می کنند را خرد و تکه تکه می کند بنام PS1-10jh شناخته می شود حدود 2.7 میلیارد سال نوری از کره زمین فاصله دارد.که جرم خورشید آن چندین میلیون برابر جرم خورشید ماست و با سیاهچاله ای که در مرکز کهکشان راه شیری ما است قابل مقایسه است.

تلسکوپ هابل ناسا موفق به کشف پنجمین قمر پلوتو شد.

تیمی از ستاره شناسان که از تلسکوپ هابل ناسا استفاده می کردند گزارشی از کشف قمر دیگری که به دور کوتوله پولوتو می گشت خبر دادند.

شکل ماه بصورت نامنظم تخمین زده شده است و اندازه آن از 5 تا 16 مایل و در مدار 58،000 مایل در اطراف پولوتو با قطر دایره ای می چرخد.دانشمندان معتقد هستند این مدار با ماهواره های دیگر که در فضا می چرخند هم سطح است.

تصویر هابل از پلوتو و اقمار آن:تلسکوپ فضایی هابل کوتوله پلوتو و 5 قمر اطراف آن را نشان می دهد.دایره سبز نشان دهنده ماه تازه کشف شده توسط هابل است.دانمشمندان تا سال 2015 از پرواز سفینه فضایی خود به پلوتو خبر می دهد ماه چهارم پولوتو توسط هابل در 2011 کشف شد.

قمر را یک سری از مدار های منظم تو در تو تشکیل می دهد.این کشف تعداد قمر های شناخته شده به دور پولوتو را افزاریش می دهد.

تیم مطالعه شیفته اند که چنین سیاره کوچکی می تواند چنین مجموعه پیچیده از ماهواره ها را داشته باشد.کشف جدید سرنخ هایی را از چگونگی تشکیل پولوتو به دانشمندان می دهد.تئوری مطرح در این مورد این است که اقمار پولوتو از برخورد پولوتو و یک کمربند کوییپر دی میلیاردها سال قبل تشکیل شده است.

کشف جدید به حرکت سفینه های فضایی ناسا در 2015 از مقصد زمین به پولوتو بسیار کمک می کند.این تیم با استفاده از میدان دید قوی هابل برای منظم کردن تصاویر پلوتو برای کشف خطرات بالقوه که سفینه های فضایی را تحدید می کن.

این کوتوله با سرعت 30000 مایل بر ساعت در مدارهای جدید در حال حرکت است و iهمه چیز را در برخورد با خودش می تواند تکه تکه و نابود کند.

هارولد ویور از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینزاین کشف به ما می گوید که ممکن است تعداد زیادی ذرات ریز خزه بصورت پنهانی در سیستم پلوتو وجود داشته باشد.

بزرگترین قمر پلوتون، شارون، در سال 1978 در مشاهدات در رصدخانه نیروی دریایی ایالات متحده در واشنگتن ساخته شده کشف شده است دومین و سومین قمر پبوتو در سال 2006 کشف شدند.

  در سالهای پس از پرواز پلوتو دانشمندان قصد دارند با استفاده از مادون قرمز به مطالعه پلوتو بپردازند و تلسکوپ جیمز ناسا را جانشین تلسکوپ هابل بکنند.

تمامی ابدیت در همین لحظه نهفته است

در تمامي طول تاريخ انديشه همواره تصور فيزيكدان‌ها و فلاسفه اين بود كه "زمان" پديده‌اي است يك بُعدي كه همانند يك خط از گذشته تا آينده امتداد دارد. بر اين اساس لحظات، ثانيه‌ها، ساعت‌ها، روزها، سال‌ها و قرن‌ها پشت سر هم سپري مي‌شوند و به همراه خود تحولات گوناگوني را در سرتاسر كيهان رقم مي‌زنند. اما مدتي است كه اين تصور بشر درباره ماهيت زمان در حال تغيير است چراكه از حدود دو دهه پيش برخي از فيزيكدان‌ها به اين نتيجه رسيده‌اند كه زمان برخلاف تصور متعارف موجود، يك بُعدي نبوده بلكه همانند يك صفحه، دو بُعدي است!

ايتزاك بارز (1)، فيزيكدان دانشگاه كاليفرنياي جنوبي (2) و كامران وفا، فيزيكدان ايراني دانشگاه هاروارد آمريكا نمونه‌هايي از اين فيزيكدان‌ها هستند. اين محققان هنگامي كه در حال بررسي مدل‌هايي از جهان در چارچوب نظريه اَبَرريسمان (3) و نظريه تعميم يافته آن يعني نظريه اِم (4) بودند براي نخستين بار با نشانه‌هايي مبني بر احتمال وجود يك بُعد زماني اضافي حاكم بر كيهان مواجه شدند.

اما دو بُعدي بودن زمان، احتمالي بسيار بسيار شگفت‌انگيز است. اگر زمان همانطور كه تا پيش از اين تصور مي‌كرديم همانند يك خط راست يك بُعدي باشد در اين صورت هر لحظه زماني روي اين خط، يا قبل از يك لحظه مفروض ديگر قرار مي‌گيرد و يا بعد از آن. بدين ترتيب، آينده و گذشته و مسيري كه گذشته را به حال و آينده متصل مي‌كند كاملاً مشخص و تعريف شده خواهند بود و هر مجموعه‌اي از رويدادها الزاماً توالي مشخصي خواهند داشت. اما با افزودن يك بُعد زماني جديد، خط زمان تبديل به صفحه زمان خواهد شد. مسير اتصال گذشته به آينده بر روي چنين صفحه‌اي حتي مي‌تواند همانند يك حلقه باشد و بدين ترتيب در چنين جهاني امكان رفت و آمد و سفر در بُعد زمان اساساً وجود خواهد داشت.

اما شايد از خود بپرسيد اگر واقعاً بُعد دوم زمان وجود دارد پس چرا ما متوجه حضور آن نمي‌شويم؟ همگي انسان‌ها زماني متولد مي‌شوند، دوران‌هاي كودكي، جواني، ميانسالي و پيري را در امتداد بُعد اول زمان پشت سر مي‌گذارند و نهايتاً از اين دنيا مي‌روند بدون اينكه هيچ تجربه‌اي از بُعد دوم زمان داشته باشند. علت چيست؟

فيزيكدان‌هايي كه مسأله وجود بُعد دوم زمان را مطرح كرده‌اند پاسخ جالبي براي اين معما پيدا كرده‌اند. به گفته آنها بُعد دوم زمان در حالت معمول چنان در خود پيچيده است كه در تجربيات روزمره - و حتي در بسياري از آزمايشات علمي - اصلاً به چشم نمي‌آيد. به بيان ساده‌تر مي‌توان گفت كه صفحه دو بُعدي زمان در حالت معمول همانند يك فرش لوله شده است كه تنها مي‌توان از درون آن از گذشته به سوي آينده حركت كرد و براي همين هم ما به اشتباه تصور مي‌كنيم كه زمان صرفاً پديده‌اي يك بُعدي است كه از گذشته به آينده امتداد دارد.

اما اگر بتوان اين فرش لوله شده را از هم باز كرد در اين صورت حتي مي‌شود در درون همين لحظه‌اي كه هم‌اكنون در آن به سر مي‌بريد نيز به مسافرتي ابدي برويد، سفري در امتداد عمود بر جهت سير زمان! البته براي باز كردن فرش زمان يك شرط اساسي وجود دارد: براي اين‌كار بايد بتوانيم مقدار عظيمي انرژي را در حجم بسيار كوچكي متمركز كنيم. به همين دليل هم برخي فيزيكدان‌ها معتقدند كه تنها نقاطي در جهان ما كه امكان تمركز اين انرژي عظيم و نتيجتاً باز شدن فرش لوله شده زمان در آنها وجود دارد، قلب سياهچاله‌ها هستند

منبع این  نوشته:

 صفحه فیس بوک:اسرار کوانتومی آفرینش

پی نوشت:
1- Itzhak Bars
2- University of Southern California
3- Superstring Theory
4- M Theory

منابع:
Time gains an extra dimension, New Scientist, No. 2625
http://www.newscientist.com/article/mg19626251.400-time-gains-an-extra-dimension.html

Here comes Hypertime, New Scientist, No. 2106
http://www.newscientist.com/article/mg15621065.000-here-comes-hypertime--want-to-sidestep-your-future-or-rearrange-your-past-an-extra-time-dimension-could-be-all-you-need-says-gabrielle-walker-and-it-might-even-be-the-key-to-the-theory-of-everything.html

ریسمان های اسرارآمیز کیهانی

در ميان تمامي پديده‌هاي عجيب و غريب و شگفت‌انگيز موجود در پهنه كائنات بدون شك ريسمان‌هاي كيهاني (1) جايگاهي ويژه دارند، ريسمان‌هايي از انرژي خالص كه از اين سوي كيهان تا آن سوي آن امتداد دارند! اين ريسمان‌ها علي‌رغم طول بسيار زياد خود - كه به چندین ميليارد سال نوري هم مي‌رسد - بسيار باريكند و ضخامتي كمتر از يك پروتون دارند! ريسمان‌هاي كيهاني چگالي خارق‌العاده‌اي دارند به‌طوري كه فقط يك متر از آنها از كل يك قاره سنگين‌تر است. اگر يكي از اين ريسمان‌ها از ميان كره زمين عبور كند، كل سياره ما را در چشم بر هم زدني همانند پشم حلاجي شده متلاشي مي‌كند.

احتمال وجود ريسمان‌هاي كيهاني براي نخستين‌بار در دهه 1980 توسط كيهان‌شناسان مطرح شد. بر اساس مدل‌هاي كيهان‌شناسي، ريسمان‌هاي كيهاني بايد بر اثر انرژي آزاد شده در لحظه آفرينش جهان در پهنه كيهان پديدآمده و شروع به ارتعاش كرده باشند، ارتعاشي كه هنوز هم ادامه دارد. هرچند چنين ريسمان‌هايي هنوز به‌طور رصدي در پهنه كيهان مشاهده نشده‌اند اما محاسبات صورت گرفته نشان مي‌دهد كه اين ريسمان‌ها بايد جايي در گستره جهان وجود داشته باشند. آنها با سرعتي نزديك به سرعت نور در پهنه كيهان در حال حركتند و با حركت و ارتعاشات خود، فضا و زمان را به لرزه درمي‌آورند.

اما از همه اينها عجيب‌تر آنكه ريسمان‌هاي كيهاني در حالت‌هاي خاصي حتي مي‌توانند نقش ماشين زمان را ايفا كنند. فيزيكداني به نام ريچارد گات (2) از دانشگاه پرينستون آمريكا با استفاده از معادلات نسبيت عام اينشتين نشان داده است كه اگر دو ريسمان كيهاني با سرعت زيادي در حال رد شدن از كنار همديگر باشند، حلقه‌هاي بسته‌اي در بُعد زمان در پيرامون خود ايجاد خواهند كرد به‌طوري كه يك سفينه فضايي با دور زدن حول اين دو ريسمان مي‌تواند به زماني در گذشته‌هاي دور بازگردد!

منبع این نوشته:

صفحه فیس بوک اسرار کوانتومی آفرینش

پی نوشت:
1- Cosmic Strings
2- John Richard Gott

منبع:
Stephen Battersby, "Cosmic string: The search continues", New Scientist, 23 Feb 2008

http://www.newscientist.com/article/mg19726441.700-cosmic-string-the-search-continues.html

مغز آلبرت انيشتين، جالبترين موضوع براي تحقيق دانشمندان

مغز آلبرت انیشتین همواره یکی از موضوعهاي جالب برای تحقیق و مطالعه ي دانشمندان بوده است؛ زیرا وی یکی از سرشناسترین نابغه هاي قرن بیستم شناخته میشود.

۷ ساعت پس از مرگ آلبرت در ۱۹۵۵، مغز آلبرت بدون اجازه از خانواده اش توسط Thomas Stoltz Harvey بیرون آورده شد."هاروی" مغز آلبرت را به خانه اش برد و آنرا داخل یک ظرف شیشه يی نگهداری کرد. هر چند او بعد به دلیل انجام این کار از محل کارش که مخصوص تشریح اجساد بود اخراج شد.

چند سال بعد، "هاروی" از Hans پسر بزرگ آلبرت برای مطالعه و بررسی مغز پدرش اجازه گرفت و تکه‌هايی از مغز آلبرت را برای دانشمندان مختلف در سرتاسر دنیا فرستاد. یکی از این دانشمندان به نام Marian Diamond بود که در دانشگاه UC Berkeley بود. او با مطالعه ي قسمتی از مغز آلبرت، متوجه شد که در مغز او در مقایسه با یک شخص معمولي، به گونه ي قابل توجهی حجره هاي گلیال- که مسوول ترکیب و مرتب کردن اطلاعات هست- وجود دارد.

در مطالعه ي دیگر پروفسور ساندرا ویتسون فهمید که مغز آلبرت دارای کمبود یک چین خاصی از مغزش است که شکاف Sylvian نامیده می‌شود. ویتلسون مشاهده کرد که این استخوانبندی غیرمعمول به اعصابها در مغز آلبرت اجازه می‌دهد که بهتر با دیگران رابطه برقرار کند.

نتایج مطالعه ي دیگری نشان می‌داد که در مغز آلبرت بزرگی آویختگی جداری زیرین که اغلب درگیر توانايی‌های ریاضیات هست، بیشتر از انسانهای معمولی بود.

منبع صفحه فیس بوک::Big bang بیگ بنگ

مشاهدات ناسا از تغیرات جوی در یک سیاره در بیرون از منظومه شمسی

یک تیم بین المللی با استفاده از داده های دوربین هابل ناسامشاهدات بی نظیری از اتمسفر یک ستاره که در خارج از منومه شمسی بوده است انجام داده.

سیاره HD 189733b که با فاصله ی نا معلومی از ما قرار دارد و مدار آن در هر 2.2 روز تکمیل می گردد.در اواخر سال 2011 تلسکوپ هابل جو فوقانی سیاره را در جریان دور دست با سرعت 300000 مایل مشاهده کرد

درست قبل از آن سویفت ناسا از شناسایی انفجار قوی ستاره اشعه x که توانایی از بین بردن اتمسفر این سیاره را داشته است خبر داد.

این سیاره یک غئل گازی مشابه مشتری است اما 14 درصد بزرگتر و گسترده تر از آن است.این سیاره به دور ستاره خود در فاصله 3 میلیون مایل(حدود 30 برابر نزدیک تر از فاصله زمین تا خورشید)قرار دارد.

نام ستاره آن HD 189733A است و حدود 80 درصد حجم خورشید را دارا است.

تصویر نشان می دهد که تبخیر اتمسفر HD 189733b در پاسخ به یک فوران قدرتمند تر از ستاره میزبان خود است.

  

تصویر ناسا از گرد و غبار اطراف ستاره TYC 8241 2652

تصور کنید که حلقه های اطراف زحل بطور ناگهانی ناپدید شوند ستاره شناسان نظیر این پدیده را در اطراف ستاره جوانی بنام TYC 8241 2652 را مشاهده کرده اند.
مقادیر زیادی گرد و غبار اطراف ستاره ذکر شده را فراگرفته است.و حلقه های اطراف آن نیز  بطور غیر منتظره ای یافت نشده است.مانند فوت و فن یک شعبده بازی کلاسیک.
بنا به گفته میلس از دانشگاه سن دیاگو کالیفرنیا گرد و غبار از دست رفته بای پر کردن یک سیستم درونی مانند منظومه شمسی کافی است.
در سال 1983 با استفاده از مادون قرمز ماهواره نجومی ناسا یک دیسک و خاکی در اطراف TYC 8241 2652  دیده شد.و 25 سال به درخشش ادامه داد.ادامه برخورد گرد و غبار ها دلیل تشکیل سیارات تصور می شود.
اولین نشانه قوی از ناپدید شدن دیسک اطراف ستاره در سال 2010 توسط Wide-field مادون قرمز ناسا گرفته شده است.که نایید کرد که دو و نیم سال است گرد و غبار اطراف سیاره را گرفته است.
ستاره شناسان چیزهایی شبیه به این که در صدها و هزاران ستاره دیده شده است را مورد مطالعه قرار دادند.این ناپدید شدن به مقدار قابل ملاحظه ای سریع و کمتر از مقیاس های نجومی است.و بسیار عجیب و غریب بوده است.
ستاره شناسان احتمال می دهند که گاز تولید شده در داخل ستاره بلند شدن گرد و غبار و خاک را در داخل ستاره تسریع بخشیده.احتمال دوم این است که برخورد قطعات بزرگ سنگ ها به دیسک باعث تقسیم آن به قطعات کوچکتر تقسیم و باعث پخش آن شده است.

بزرگترین دشمن دانش جهل نیست، بلکه توهم دانستن است.- استیون هاوکینگ -

بزرگترین دشمن دانش جهل نیست، بلکه توهم دانستن است.- استیون هاوکینگ

تصویر ارائه شده هابل از یک حباب غول پیکر قرمز رنگ!

Camelopardalis یا U Cam ستاره ای است که نزدیک پایان عمر خود قرار دارد ستاره هایی که به آرامی می سوزند ستاره های بی ثباتی هستند هر چند هزار سال U Cam ها یک لایه کروی پوستی خود از هیلیم در اطراف هسته ی آنها گداخته می شود.گاز خارج شده در آخرین فوران بصورت حباب ضعیف از گاز در اطراف ستاره بصورت واضح دیده می شود. U Cam نمونه ای از ستاره های بسیار نادری است که در اتمسفر آنها کربن بیشتر از اکسیژن است و با توجه به اینکه جاذبه سطحی آن بسیار پایین است ممکن است نیمی از کربن خود را توسط بادهای قدرتمند ستاره ای از دست داده باشد. در واقع صورت فلکی Camelopardalis در نزدیکی قطب شمال U Cam بسیار کوجکتر از آن چیزی که در تلسکوپ هابل دیده می شود.
در مواقع ستاره که در مرکز تصویر قرار دارد به اندازه یک پیکسل دیده می شود و در واقع روشنایی آن بسیار بیشتر از آن چیزی است که در تصویر دیده می شود.
پوسته گازی ستاره بسیار بزرگتر و بسیار کم نور تر از ستاره مادر خود است.جزئیات پیچیده تر تصویر در تصویر هابل قابل مشاهده است.این پدیده اغلب نا منظم و ناپایدار است و کاملا به شکل کروی از پوست ستاره دیده می شود.

نظریه ابر ریسمانها ( قسمت اول )

مقدمه: اما در واقع یک ریسمان از چه چیزی ساخته شده است؟ یک ریسمان یک مقدار کوچک انرژی است و در اینجا هیچ چیزی کوچکتر از این مقدار انرژی نیست.

در نظریۀ ریسمان به جای اینکه هر ذره را مستقل در نظر بگیریم به صورت رشته ای پیوسته با شکلهای مختلف در نظر میگیریم , مثلا الکترون را می توان مانند یک النگو رشته ای بدانیم که دو سرش بهم گره خورده و حلقه دایره ای تشکیل داده است. علت بوجود آمدن این نظریه این بود که گرانش با کوانتوم مشکل دارد. همچنانکه گفته شد در دنیای ما چهار نیروی اصلی بنامهای الکترومغناطیسی، هسته ای قوی، هسته ای ضعیف و گرانشی وجود دارد. سه نیروی اول به ترتیب می توانند با هم در انرژیهای بالا متحد شوند و یک نظریه واحد داشته باشند. یعنی انشعاباتی از یک نظریه ی اصلی باشند. اصطلاحاٌ می گویند این سه نظریه در انرژیهای بالا تقارن دارند و در انرژیهای معمولی دچار شکست خودبخودی تقارن می شوند. اما چهارمین نیروی اصلی یعنی گرانش دو مشکل اساسی دارد. یکی وحدت نیافتن با سه نیروی دیگر و دیگر اینکه اگر ذرات را نقطه ای در نظر بگیریم، سطح مقطع برهم کنش نیروی گرانشی بین دو ذره ی نقطه ای که بهم نزدیک می شوند طبق نظریه ی کوانتومی بی نهایت بدست می آید. از اینرو ذرات بصورت ریسمانهای یک بعدی در نظر گرفته شدند. مثلا الکترون یا کوارکها همگی ریسمانهای بسته و حلقوی با شکلهای مختلفند. در این تصورجدید، دیگر برهم کنش ذرات در زمان و مکان خاص رخ نمی دهد بلکه شما دو حلقه دارید که در فضا بهم نزدیک می شوند و با عکسبردای تخیلی یک پوسته به شکل شلنگ نمایش داده می شود. مثل اینکه دو شلنگ بهم برخورد کرده باشند و دو شلنگ جدید بوجود آورده باشند. در این نظریه هم وحدت میسر است و هم بینهایتهای گرانش کوانتومی برطرف می شود.

چکیده:

ابعاد اضافی: نظریۀ ریسمان ادعا می کند که دنیای ما ده بعدیست. یعنی نه بعد مکانی و یک بعد زمانی دارد. این برخلاف تجربیات ماست. یعنی ما فکر می کنیم که در دنیایی با سه بعد مکانی و یک بعد زمانی زندگی می کنیم. به همین دلیل توجیه می کند که شش بعد اضافی در واقع در دنیای ما وجود دارند ولی فشرده شده اند. فشرده شدن یعنی اینکه مثلا شما یک شلنگ را از فاصله ی دور بصورت یک بعدی می بینید اما از نزدیک بصورت یک استوانه ی دو بعدی. امروزه برخی از نظریه پردازان ریسمانها بحث ابعاد بیشتر، حتی 26 بعد را مطرح کرده اند.

پوسته ها: یک پوسته چیزی است که یک ریسمان روی آن قرار دارد. فرض کنیم یک پوسته یک فضای سه بعدی است(مانند فضای ما). بعد فرض کنیم میدانها روی این پوسته ها هستند. فوتون روی این پوسته هاست و شش بعد دیگر تاریک است. فوتون فقط روی این پوسته ها زندگی می کند. و ما ابعاد اضافی را نخواهیم دید. همچنین گراویتون در همه ی فضا وجود دارد. کنش ذرات با گراویتون در نه بعد انجام می شود. اثر گراویتون در این ابعاد اضافی آنقدر کوچک است که ما فقط آثار گرانش را مشاهده می کنیم.


M-Theory: نظریه های مختلفی تحت عنوان نظریه ریسمانها ارائه می شود که توضیحات متفاوتی از یک پدیده فیزیکی می دهند. در حقیقت پنج نوع نظریه ریسمانها وجود دارد:

Type I, Type IIA, Type IIB, Heterolic E8, Heterolic SO32

دو نوع E8, SO32 مخلوط نوع دو و نظریه ریسمان بوزونیک هستند.
در نظریه ریسمانها نگرش به ذرت شبیه سیمهای گیتار است که تحت کشش های مختلف، نتهای متفاوتی را تولید می کنند.

ریسمان چیست؟

رشته سیمهای گیتار را تصور کنید که با کشیده شدن در طول گیتار کوک شده‌اند؛ بسته به آنکه سیمها چقدر کشیده شوند و تحت فشار قرار گیرند، نت‌های موسیقی مختلفی بوسیله آنها ایجاد می‌شود. می‌توانیم این نت‌های موسیقی را حالتهای برانگیخته سیمهای گیتار تحت کشش بنامیم. به طور مشابه در تئوری ریسمان ذرات بنیادین که در شتابدهنده‌ها مشاهده می‌شوند را می‌توانیم نت‌های موسیقی و یا همان حالتهای برانگیخته فرض کنیم.
در تئوری ریسمان همانند نواختن گیتار، ریسمانها باید تحت کشش قرار بگیرند تا برانگیخته شوند.

کشش ریسمان :

اگرچه ریسمانها در تئوری ریسمان در فضا-زمان شناور هستند و مانند گیتار مقید نیستند ولیکن با این حال آنها کشش دارند.

اگر تئوری ریسمان تئوری گرانش کوانتوم باشد، پس متوسط اندازه ریسمان باید چیزی نزدیک به مقیاس طول گرانش کوانتوم باشد که طول پلانک نامیده می‌شود و حدود ده بتوان منهای سی و سه سانتیمتر می‌باشد. متاسفانه این بدان معناست که ریسمانها به حدی برای دیدن با تکنولوژی فعلی فیزیک ذرات کوچک هستند که فیزیکدانان مجبور به ابداع روشهای جدیدی برای آزمایش تئوری شدند.

ابر تقارن :

تئوری در ابتدا فقط برای بوزون‌ها بود، به منظور اینکه فرمیون‌ها هم وارد تئوری ریسمان شوند باید یک نوع بخصوص از تقارن به نام ابرتقارن وجود می‌داشت که به واسطه آن برای هر بوزون، یک فرمیون متناظر وجود داشته باشد. پس ابرتقارن، ذرات حامل نیرو و ذراتی که ماده را می‌سازند به هم مربوط می‌کند.
نتایج ابرتقارن در آزمایشات ذرات مشاهده نشده‌اند اما نظریه پردازان معتقد هستند که ذرات ابرتقارن بزرگتر و سنگین‌تر از آن هستند که در شتابدهنده‌های فعلی بتوان آنها را مشاهده کرد. ایجاد شتابدهنده‌های قوی‌تر انرژی بالا در دهه آینده می‌تواند شواهد لازم برای ابرتقارن در اختیار ما قرار دهند.

بهنجارش :

مهم نبود که هر کس چقدر تلاش می‌کرد، به نظر می‌رسید گرانش به هیچ وجه به نظریه‌ای قابل بهنجارش تبدیل نمی‌شود؛ یک مشکل بزرگ این بود که امواج گرانش کلاسیک که فرض می‌شد ذره حامل آن گراویتون است، دارای اسپین 2 بودند و برای اسپین دو عبارت 4j-8+D مساوی D می شد و برای D=4 انتگرال بینهایت می شد. و این برای فیزیکدانان غیرقابل هضم بود و سالها تلاش آنها در راه رسیدن به گرانش کوانتوم ناکام ماند. در اینجا بود که تئوری ریسمان وارد شد تا این خلا را پر کند.
تئوری ریسمان در اصل برای توصیف روابط میان جرم و اسپین هادرون‌ها پیشنهاد شده ‌بود. در تئوری ریسمان، ذرات از برآشفتگی ریسمان‌های بسیار ریزی بوجود می‌آمدند ؛ یک ذره که از این برآشفتگی‌ها بر می‌خواست، ذره‌ای بود با جرم صفر و دو واحد اسپین.
موفقیتی که تئوری ریسمان داشت این بود که در مدل دیاگرامهای فاینمن، دیاگرامها به سطوح صاف دو بعدی تبدیل می‌شدند و انتگرالهای روی سطح دیگر مشکل فاصله صفر را نداشتند.
در 1974 نهایتا این سوال مطرح شد که " آیا تئوری ریسمان می‌تواند تئوری گرانش کوانتوم باشد؟
رفتار ذره در فاصله صفر که در تئوری میدان کوانتوم بسیار مشکل‌ساز بود، در تئوری ریسمان بسیار بی‌اهمیت شد و همین باعث شد که تئوری ریسمان نامزد تئوری گرانش کوانتوم شود.
اگر تئوری ریسمان ، تئوری گرانش کوانتوم باشد، مقدار طول مینیموم باید حداقل اندازه طول پلانک باشد که از ترکیب ثابت پلانک و ثابت گرانش نیوتون و سرعت نور بدست می‌آید.

لازم به ذکر است که مساله مقیاس طول در تئوری ریسمان به خاطر دوگانگی ریسمان‌ها پیچیده و مشکل شد. (heterotic E8 )

مطرح کنندگان نظریه ی ریسمان برای توصیف این حالت ابرتقارن را وارد این نظریه کرده اند که در این صورت هر دو هم فرمیون ها دارای جایگاه هستند و هم بوزون ها . در این صورت نظریه هایی پدید می آیند که ابرریسمان نامیده می شوند . نظریه های ابر ریسمان بر پنج نوعند.

یک تصویر نو از تئوری ریسمان :

متخصص های نظریه ی ریسمان بر این باور هستند که پنج تئوری ابر ریسمان وجود دارد . نوع I ، نوع IIA و نوع IIB و دو حالت تئوری ریسمان اکتشافی یا هترو تیک که عبارتند از :

این پنج تئوری ابر ریسمان به یکدیگر متصل هستند . همچون یک تئوری خاص و پایه ای . این تئوری ها به دگرگونی وابسته اند که به آن دوگانی می گوئیم . اگر دو تئوری با دوگانی دگرگونی وابسته باشند ، بدان معنا است که اولین تئوری می تواند در برخی از راه ها دگرگون شده باشد . به این دو تئوری دوگانه برای یکدیگر گفته می شود .

این کمیت های پیوند دوگانگی ها جدا از هم تصور می شدند . مقیاس ها فاصله های کم و زیاد ، نیرو ، طول و ... . این کمیت ها همیشه در فیزیک در هر دو تئوری میدان های کلاسیک و تئوری ذرات کوانتومی دارای حد خاصی هستند . اما ریسمان ها می توانند تفاوت بین کوچکی و بزرگی ، نیرومندی و ضعف باشند .

آنتروپی سیاهچاله چیست ؟

عقیده نظریه ریسمان در زمینه ی سیاهچاله : همانطور که می دانیم سیاهچاله ها نتیجه معادلات اینشتین هستند و چون تئوری ریسمان وجود گرانش را می پذیرد و شامل معادلات اینشتین نیز می شود پس وجود سیاهچاله ها را نیز می پذیرد . اما تئوری ریسمان بیشتر از تقارن جالب انواعی از ماده که معمولا" در معادلات اینشتین عادی به نظر می رسند بر خواسته است . بنابراین سیاهچاله در بافت تئوری ریسمان موضوعی جالب برای مطالعه هستند .

زمانی که این موضوع کشف شد که سیاهچاله ها می توانند با توجه به فرایند های کوانتومی نابود شوند به نظر می آمد که آنتروپی و دما دارایی ترمودینامیک هستند . دمای سیاهچاله با معکوس جرمش متناسب است . بنابراین سیاهچاله با نابودی اش گرم و گرمتر از دوره ی سابق خود می شود . آنتروپی سیاهچاله یک چهارم منطقه ی افق رویداد است ، بنابراین آنتروپی همچون سیاهچاله کوچک و کوچکتر می شود و در نتیجه منطقه ی افق رویداد نیز رفته رفته کاهش می یابد .

حال باید گفت که در تئوری ریسمان نقل روشنی بین زیر کوانتوم ها و تئوری کوانتوم و فرض آنتروپی سیاهچاله وجود ندارد .



منبع : شبکه فیزیک هوپا

میلیارد ها جهان قابل زیست در کهکشان راه شیری!

آیا ممکن است در کهکشان ما "ده ها میلیارد" سیاره قابل زیست باشد؟ این سخن نتیجه یک مطالعه جدید است که با هدف جستجوی سیارات سنگی در منطقه یا کمربند حیات بدور ستاره های کوتوله سرخ به راه انداخته شده بود. یک تیم بین المللی اخترشناسان با استفاده از طیف نگار HARPS رصدخانه جنوبی اروپا تخمین زده که در کهکشان راه شیری ده ها میلیارد سیاره قابل زیست وجود دارد که به احتمال زیاد حدود یک صد سیاره آن در فاصله کمتر از 30 سال نوری در همسایگی خورشید ما قرار دارد.

خاویر بونفیلس از رصد خانه علوم کیهانی دی گرینبول فرانسه و رئیس این تیم تحقیقاتی می گوید " رصد های جدید ما با طیف نگار هارپس نشان میدهد که حدود 40 درصد کل کوتوله های سرخ یک ابر زمین دارند که در منطقه حیات بدور آنها در گردش می باشند. همه میدانند که منطقه یا زون حیات به همان فاصله ای گفته می شود که آب در سطح سیاره به شکال مایع وجود دارد. کوتوله های سرخ بسیار زیاد هستند و در کهکشان راه شیری حدود 160 میلیارد از این ستاره ها وجود دارد. وجود این همه کوتوله سرخ ما را به این نتیجه میرساند که تنها در کهکشان راه شیری ده ها میلیارد سیاره وجود دارد".

این اولین تخمین مستقیم از تعداد سیارات کوچک و سنگی بدور ستاره های کوتوله سرخ می باشد. با اضافه نمودن این نتایج به یافته های تازه دیگر که نشان میدهد هر ستاره قابل رویت در آسمان شب حد اقل یک سیاره بدور خود دارد و این ستاره ها شامل کوتوله های سرخ نمی شود؛ در نتیجه کهکشان ما پر از سیاره است.
این تیم تحقیقاتی با استفاده از طیف نگار هارپس نصب شده بر روی تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه جنوبی اروپا در چیلی (شیلی) به دنبال سیاراتی گشتند که بدور ستاره های معمول؛ یعنی کوتوله های سرخ (مشهور به نام کوتوله های M) در گردش می باشند. در مقایسه با خورشید این ستاره ها کم فروغ یا کم نور و سرد تر اند، اما بسیار معمول و دراز عمر می باشند. بنابرین حدود 80 درصد ستاره های کهکشان راه شیری را در بر می گیرند.

تیم هارپس با انتخاب دقیق 102 ستاره سرخ کوتوله در آسمان نیم کره جنوبی به مدت شش سال این تحقیقات را تکمیل نمود. در مجموع 9 ابر زمین (سیاراتی با وزن یک یا ده برابر زمین) کشف گردید که دو سیاره آنها به ترتیب در منطقه حیات بدور ستاره گلیس 581 و ستاره گلیس C 667 در گردش هستند.
با ترکیب همه اطلاعات بشمول رصد ستارگانی که فاقد سیاره اند و با بررسی یک بخشی از سیاراتی که قابل کشف اند این تیم توانست تا به این نتیجه برسد که تفاوت سیارات بدور ستاره های کوتوله سرخ چقدر معمول می باشد. این تیم دریافت که فراوانی سیارات ابر زمین در منطقه حیات 41 درصد است که بطور اوسط بین 28 تا 95 درصد کل سیارات را در بر می گیرد.
بونفیلس و تیم تحقیقاتی او دریافت که وجود سیارات سنگی به مراتب بیشتر تر از سیارات گازی عظیم مانند مشتری و زحل است. گفته می شود که کمتر از 12 درصد کوتوله های سرخ سیارات غول (با وزن بین 100 تا 1000 برابر وزن زمین) بدور خود دارند.
وجود سیارات سنگی بدور ستاره های سرخ کوتوله بطور حتمی نمی تواند جای مناسبی برای سپری نمودن اولین تعطیلات بیرونی شما و یا پناهگاه مناسب برای حیات باشد.
حالا چون میدانیم که تعداد سیارات ابر زمین بدور کوتوله های سرخ نزدیک خیلی زیاد است، بنابرین برای ما لازم است تا با استفاده از هارپس و ابزار های آینده تعداد بیشتر آنها را کشف کنیم. بعضی از این سیارات درست از مقابل ستاره مادر عبور می کنند و این گذر فرصت بسیار خوبی را برای مطالعه اتموسفیر این سیارات و همچنین جستجوی نشانه های حیات در سطح آنها برای ما فراهم می سازد.

(HARPS = جستجو گر بسیار دقیق به روش گردش شعایی سیارات)
منبع صفحه فیس بوک Big bang بیگ بنگ

استیون هاوکینگ و باخت صد دلار به دلیل کشف ذره هیگز !

دانشمند مشهور انگلیسی استیون هاوکینگ در برنامه بی بی سی چهارشنبه گفت که جایزه نوبل باید به پیتر هیگز داده شود، کسی که نام خود را به ذره بوزون هیگز بخشید. هاوکینگ، استاد سابق دانشگاه کمبریج همچنین با شوخی گفت که این کشف باعث باخت ۱۰۰ دلاری وی در شرط بندی شده است.

وی می گوید: «جای کمی افسوس هم باقی است که چنین پیشرفت های بزرگی در فیزیک، از آزمایشاتی به دست می آید که کسی انتظار نتیجه بخشی آنها را نداشته است. به دلیل همین عدم انتظار، من بر سر اینکه ذره هیگز پیدا نخواهد شد، با "گوردن کن" از دانشگاه میشیگان ۱۰۰ دلار شرط بستم. و خب، به نظر می رسد که ۱۰۰ دلار از دست داده ام»
اگر دیروز با پیج بیگ بنگ همراه بوده باشید، حتما خبر دارید که، پس از نیم قرن تحقیقات، فیزیکدان ها در سازمان تحقیقات هسته ای اروپا (CERN)روز چهارشنبه اعلام کردند که یک ذره زیر-اتمی جدید یافته اند که با ذره فراری بوزون هیگز کاملا سازگار است. ذره ای که مسئول اهدای جرم به جهان هستی است.
هاوکینگ اعتقاد دارد که این یکی از مهمترین و اصلی ترین کشفیات بشری است. او می گوید: «اگر فراپاشی و دیگر فعل و انفالات این ذره همانی باشد که ما انتظار داریم، پس می تواند اثبات قویی بر چیزی باشد که در فیزیک ذرات مدل استاندارد نامیده می شود.»
منبع صفحه فیس بوک Big bang بیگ بنگ

 

تصاویر ارائه شده نشنال جغرافیا از بیگانگان کوچکی در اقیانوس

تصویر ارائه شده از هنر هاروارد مربوط به یک جاندار نرم تن دریایی است که اغلب با راب دریایی اشتباه گرفته می شود.این جانوران در دو گروه هستند.
Nudibranch آبی فقط 2.5 سانتی متر طول دارد و اغلب به جلبک های سبز می چسبد.دانشمندان کارولینا با مطالعه در نواحی شیب قاره و فلات قاره سواحل جنوب فلوریدا موفق به کشف این نوع ماهی شدند.Nudibranch ها می توانند موجودات کنجکاور اطراف خود را به راحتی نیش بزنند و اسنفج سمی و سایر موجودات در یایی را بدون زحمت بخورند.بیشتر nNudibranch موجوداتی گوشتخوار هستند.

تلاش برای ثبات سن مغز : راز زنبورهایی که جوان می شوند

طبق آخرین نتایج محققان دانشگاه آریزونا، مغز زنبورهای مسنتری که وظایف زنبورهای جوان را انجام می‌دهند رو به جوانی می‌گراید. در آزمایشی که انجام شد دانشمندان همه زنبورهای پرستار را از کندو خارج کرده و فقط لاروها و ملکه را نگه داشتند و زنبورهای کارگر وقتی به کندو برگشتند از لاروها نگهداری کردند. تعدادی از زنبورهای کارگر به جمع آوری غذا پرداخته و بقیه از لاروها پرستاری کردند. پس از گذشت ده روز، نیمی از زنبورهای مسنی که به نگهداری از لاروها پرداخته بودند پیشرفت قابل توجهی نشان داده و چیزهای جدیدی یاد گرفته بودند.

این تحقیقات نشان می‌دهد نگه داشتن زنبورهای کارگر درون کندو و واداشتن آنها به انجام فعالیت‌های اجتماعی ساختار مولکولی ذهن آن‌ها را تغییر می‌دهد. گرو آمدام سرپرست این تیم تحقیقاتی می‌گوید بر اساس تحقیقاتی که قبلا انجام شده بود ما می‌دانستیم حضور زنبورها درون کندو و نگهداری از لارو ذهن آن‌ها را فعال و قدرتمند نگه می‌دارد. اما وقتی همان زنبورها برای تهیه غذا از کندو بیرون رفته و این کار را به صورت مستمر انجام می‌دهند پیر می‌شوند. پس از دو هفته موهای بدنشان از بین رفته و مغزشان غیر فعال می‌شود. برای ما این سوال به وجود آمد که اگر همان زنبورها را دوباره به کندو برگردانده و مسئولیت نگهداری از لاروها را به آن‌ها بسپاریم چه اتفاقی خواهد افتاد. تحقیقات تکمیلی محققان نشان داد در مغز زنبورهای مسن که از لارو پرستاری کرده بودند پروتئینی یافت شده که می‌تواند از بروز بیماری آلزایمر جلوگیری کند. همچنین پروتئین دیگری کشف شده که از آسیب دیدن پروتئین‌ها و بافت‌های بدن در برابر استرس جلوگیری می‌کند

. محققان در جستجوی دارویی هستند که بتواند سن مغز را ثابت نگه داشته و از افت عملکرد آن با افزایش سن بکاهد. اما حدود سی سال زمان لازم است تا تحقیقات به نتیجه قطعی برسد. آمدام در گفتگو با phys.org گفت: قطعا فعالیت اجتماعی زنبورها در جوان شدن ذهنشان بی تاثیر نبوده است. ما باید برای جوان ماندن ارتباط اجتماعی مان را افزایش دهیم. از آن جا که این پروتئین‌ها در بدن انسان هم وجود دارد قطعا مشاهدات ما در نتیجه واکنش پروتئین‌ها به تجربیات خاص اجتماعی است. وی ادامه داد برای اینکه در این مورد به نتیجه قطعی برسیم لازم است این تحقیقات را روی پستاندارانی چون موش‌ها هم انجام دهیم.

منبع:گزيده اخبار علمي

دانشمندان منشأ طلا را کشف کردند

دانشمندان دانشگاه بریستول در پژوهش‌های جدید خود دریافته‌اند که فلزات باارزش زمینی در اثر برخورد دنباله‌دارها به زمین منتقل شده‌اند. پوسته و جبه زمین از میزان طلای بیشتری نسبت به مد...ل‌های معمول شکل‌گیری سیاره‌ای برخوردار است.

محققان در تحقیقات اخیر خود بر روی قدیمی‌ترین سنگهای روی زمین دریافته‌اند که فلز طلا مدتها پس از شکل‌گیری توسط سنگهای آسمانی به زمین منتقل شده است.

در زمان شکل‌گیری زمین، آهن به مرکز سیاره نفوذ کرده و هسته آن را تشکیل داده است. هرگونه فلز با ارزش در سیاره باید با این مخلوط به پایین رفته در هسته ذخیره شده و جبه را عاری از عناصری مانند طلا،‌ پلاتین و اسمیم باقی بگذارد.

اما طبق نتایجی که در مجله نیچر منتشر شده، جبه سیلیکاتی زمین از بیش از هزار برابر طلای بیشتر نسبت به آنچه انتظار می‌رفت، برخوردار است.

دلایل زیادی از قدیم برای این غنی‌سازی در نظر گرفته شده که تاکنون هیچ کدام به اثبات نرسیده‌اند.

دانشمندان با اندازه‌گیری ایزوتوپ سنگ‌های چهار میلیارد ساله گرین‌لند، به تاریخ نگاری حضور طلا در زمین پرداختند و دریافتند طلا در جریان بمباران شهابی حدود 3.9 میلیارد سال پیش به زمین منتقل شده و در جبه و پوسته آن جای گرفته است.

منبع:گزيده اخبار علمي

ذره خدا یا بوزون هیگز توسط دانشمندان CERN ژنو کشف شد

فیزیکدانان اعلام کردند که ممکن است یک پازل چند دهه ای در مورد ذره خدا را حل کرده باشند.اما اعلام کردند که اثبات شده است که ذره خدا وجود دارد.اگر این خبر واقعیت داشته باشد و دانشمندان به ماهیت ذره خدا پی برده باشند بزرگترین کشف علمی قرن بیست و یکم به موقوع پیوسته است و باید تاریخ این کشف در کتب درسی ثبت شود.به عقیده دانشمندان بدون هیگز یا ذره خدا ذرات بنیادی بدون جرم در فضا شناور می مانند و امکان وجود ستاره ها و سیارات وجود ندارد.
دانشمندان  اعلام کردند که از برخورد ذرات بزرگ هاردرونی موفق به کشف ذره بوزون هیگز و یا حداقلا ذره ای که شبیه بوزون هیگز است شده اند.دانشمندان اروپایی سرن ژنو نیز نتایج خود را در این باره در روز چهارشنبه منتشر کردند.بعد از اعلام نتایج دانشمندان سرن با تشویق گسترده حضار مواج شدند و اشک در چشم پروفسور هیگز جمع شد و جلسه با سخنرانی وی به اتمام رسید.دانشمندان سرن اعلام کردند که سیگنال یک ذره جدید را در دو آزمایش در 4.5 تا 5 سیگما دیده اند در اصطلاح علمی 5 سیگما یعنی فقط 0006% احتمال داشته باشد آنچه در دو آزمایش دیده شده ناشی از یک خطای ریاضی باشد. اطلاعات بدست آمده مدل قانع کننده ای از این ذره را می دهد.ذره خدا ذرات کوچکی هستند که نقش بسیار مهمی در شکل دادن جهان هستی دارند.و اگر ساختار دقیق آن کشف شود دانشمندان می توانند به ماهیت دقیق کیهان پی ببرند و ماهیت 96 درصد از جهان هستی کشف شود..دانشمندان اعلام کردند که در مشاهدات خود به این نکته پی بردند که ذره 133 بار سنگین تر از پروتون موجود در قلب اتم بود.یعنی وزن آن 115 تا 135 گیگا الکترون بود.

پیتر هیگز یکی از کسانی بود که سالها قبل امکان وجود چنین ذره ای را کشف کرده بود او گفت:بسیار شگفت زده هستم هیچگاه فکر نمی کردم که این موضوع در زمان حیات من اتفاق بیافتد و من آنرا شخصا تجربه کنم. در ابتدا حدود 50 سال پیش محققان در جریان تحقیقات خود هنوز نظر مشخصی برای تحقیق بر روی این موضوع نداشتند. تا کنون بیش از دها میلیون دلار صرف تحقیق در این مورد شده است.

مرکز تحقیقات اروپا(CERN) در یک تونل حلقوی شکل در اعماق زمین در نزدیکی ژنو است دمای ایجاد شده در آزمایش های  برخورد دهنده بزرگ هادرونی 100000 برابر دمای خورشید یعنی نزدیک به دمای بیگ بنگ در 14 میلیارد سال قبل است و تیمی بالغ بر 2100 دانشمند بروی این موضوع مطالعه کرده اند.
نام ذره خدا توسط دانشمند فیزیک برنده جایزه نوبل Leon Lederman به این نان نامگذاری شد و در میان مردم عادی نیز به این نام معروف است.
Joe Incandela سرپرست یکی از دو تیم شکار بورزون هیگز در نزدیکی ژنو گفت ما فکر می کنیم ذره بسیار محکم و قوی است.هیگز آخرین قطعه گمشده از بلوک ساختار پازل اصلی ساختار جهان است یازده فطعه قبلی با استفاده از مدل سازی پیش بینی شده است.
دانشمندان معتقد هستند که در اولین میلیاردم ثانیه پس از بیگ بنگ سوپ غول پیکر ذرات از طریق تعامل با هیگز تعادل خود را بدست آوردند.میدان هیگز نظری و نامرئی است و هیگز انرژی حاکم بر کل جهان هستی است.