این تصویر کامپیوتر شبیه سازی شده گاز خارج شده از یک ستاره توسط نیروی جزر و مد را نشان می دهد را نشان می دهد و آن را به طرف یک سیاهچاله می اندازد و گاز آن به سرعت به طرف فضا پرتاب می شود.
با استفاده از مشاهدات تلسکوپ های فضایی و تلسکوپ های روی زمین ستاره شناسان مستقیم ترین شواهد را از این فرآیند قدرتمند جمعاوری کرده اند.
یک سیاهچاله پر جرم ستاره هایی را که خیلی نزدیک است خرد می کند.ماهواره GALEX ناسا و تلسکوپ Pan-STARRS1 در قله هاوایی برای شناسایی بقایای ستاره مورد نظر کمک می کند.
شعله ور شدن در معرض اشعه فرابنفش و نوری که هنگام سقوط به سیاهچاله ناشی از گاز هیلیومی است که هنگام پاشیده شدن ستاره از آن بیرون می آید بعضی از مواد ستاره هنگام سقوط به سیاهچاله با خود آن به سیاهچاله می افتد و برخی از آن از ستاره با سرعت زیاد به طرف بالا پرتاب می شود.
شعله ور شدن و اثری که از ستاره باقی می ماند جزئیات گسترده از خواص ستاره قربانی را به دانشمندان می دهد.بطور کامل احتمال شعله ور شدن ستاره ناشی از فعالیت های هسته ای در کهکشان خود بجای از هم پاشیده شدن ستاره رد شده است.
تلسکوپ اشعه X چاندرا با مطالعه گاز های داغ ناشی از فروپاشی ستاره این احتمال را رد کرده است.
این کهکشان که سیاهچاله قدرتمند آن ستاره هایی را که از آن عبور می کنند را خرد و تکه تکه می کند بنام PS1-10jh شناخته می شود حدود 2.7 میلیارد سال نوری از کره زمین فاصله دارد.که جرم خورشید آن چندین میلیون برابر جرم خورشید ماست و با سیاهچاله ای که در مرکز کهکشان راه شیری ما است قابل مقایسه است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر