شبح کیهانی سرد ترین نقطه در کیهان!

یک انجماد کیهانی یک درجه کلوین (منهای 458 درجه فانهایت)سهابی بومرنگ سرد ترین شی شناخته شده در جهان است.در حقیقت یک حباب ضعیف از باقیمانده بیگ بنگ که درجه طبعی فضا را دارد.
دانشمندان با استفاده از تلسکوپ آلما موفق به دیدن این شی جذاب شده اند.این جسم به حد کافی برای تعید چهره واقعی اش منجمد شده و ظاهر یک شبه را دارد.
منشا این مشاهدات تلسکوپ لوپسیدد و سپس هابل بود که آن را به شکل یک جسم کراوات شکل دید و سپس با استفاده از داده های آلاما و هابل تصویر واقعی از این توده انتشار یافت.و تصویر بصورت حلقه نور با لنزهای رنگی بود.
این جسم بسیار سرد واقعا جذاب است و ما نیاز داریم بیشتر در باره آن بدانیم این مساله را یکی از محققان ناسا گفت وبی افزود ما جسمی را می بینیم که شکل دو بومرنگ در کنار هم را دارد.و تلسکوپ های اپتیکال برد لازم را برای توضیح این شی ندارند.
سحابی بومرنگ در فاصله 5000 سال نوری در صورت فلکی سنتورس قرار دارد و نسبت به سهابی های سیاره ای جوان است.سحابی های سیاره ای بر خلاف اسمشان شامل فازهای حیات نیستند و ستاره مرکزی شان هنوز به قدر کافی داغ نشده است که مشخصه ارسال امواج را داشته باشند.با ساطع کردن کافی امواج فرا رادیویی گازهایی که در سحابی قرار دارند می درخشند و از خود نور ساطع می کنند.
بومرنگ یک پیش سحابی سیاره ای است و مرحله ای در زندگی ستاره ای را نمایندگی می کند که به فاز سحابی سیاره ای وارد می شود.زمانی که ستاره مرکزی به قدر کافی گرم نیست تور کافی برای تولید اشیا ساطع نمی شود.این سحابی با انعکاس مستقیم نوری که از توده های گرد و غبار آن ساطع می شود دیده می شود.
جریانی از گاز که مصوص ستاره است به صورت سرد و با سرعت در پروسه ای توسط خودش گسترش یافته.
این دقیقا شبیه به یخچال هایی است که ما استفاده می کنیم گازها برای تولید سرما گسترش یافته اند.محققان قادر شدند که دمای این توده را با گازهایی که در سحابی بود با جذب میکروویو های زمینه کیهانی تابش ها اندازه بگیرند.و دمای آن خیلی یک نواخت بود منهای 445 درجه فارنهایت یا 2.8 درجه کلوین.
زمانی که محققان این شی را برای اولین بار در سال 2003 دیدند شکلی شبیه به یک ساعت شنی داشت که نتیجه جریان هایی با گاز با سرعت بسیار بالا بود که از ستاره اخراج شده بود.
این جت ها سپس چاله هایی را در اطراف ابر کازی که از ستاره اخراج شده بود در زمان های گذشته زمانی که ستاره یک غول سرخ بود حفر کرده بودند.
مشاهداد با یک دیش میلیمتری و لنز موجی تلسکوپ ها که اشیا باریک را تشیخص نمی دهد انجام شده است.این کشف برای ستاره شناسان بسیار اهمیت دارد زیرا برای اولین بار لایه کوچکی از گرد و غبار را در اطراف ستاره یافته اند که به یک ابر سرد با شکل روشن تغیر پیدا کرده و چهره شفاف پیدا کرده و اهمیت آن برای ستاره شناسان در توضیح چگونگی مرگ یک ستاره و تشکیل سحابی سیاره ای است.تحقیقات جدید نشان داده که حاشیه خارجی سحابی دمایی کمتر از موج زمینه کیهانی را دارد که دلیل آن اثر فوتوالکتریکاثر که اولین بار توسط انشتین پیشنهاد شده بود و در آن مواد جامد بعد از ساطع کردن نور از خود دوباره فتون جذب می کنند.

دور ترین کهکشان جهان کشف شد!

دانشگاه A&M تگزاس و دانشگاه آستین تگزاس یک مسابقه فوتبال ترتیب دادند اما بین دو محقق ایالتی بزرگ برای تشخیص دورترین طیف کهکشان هایی تایید شده ای که در هر حال یافت شده اندویکی از انها 700 میلیون سال بعد از بیگ بنگ ساخته شده است.این تحقیق در جدید ترین شماره نیچر منتشر شده است.
ویتال تیلوی از دانشگاه A&M تگزاس گفت : آن کهکشان وجود داذد تا ما اولین افرادی در جهان باشیم که آن را مشاهده می نماییم.و آن سوال جدیدی را در ذهن ما در باره منشا و تکامل کیهان ایجاد می کند.
نویسنده مقال استیو فینکنشتاین گفت یک یک  معاون پروفسور در دانشگاه آستین تگزاس و شخصی که سابقا در سال 2011 در هابل بوده یک تحقیق بین دو دانشگاه تگزاس ارائه داده است.
کهکشان با نام z8_GND_5296 توسط محققین محسور شده است در حالی که خانه ما کهکشان راه شیری توسط دو یا چند ستاره مانند خورشی ایجاد شده است بنابراین جدید ترین اکتشافات شکلگیری کهکشان ها در حدود 300 سال توسط محققین مشاهده شده است.آن 13 میلیارد سال قبل ذهن را در هم می شکند چیست؟تنها یک سال نوری مسافرت نزدیک شش تریلیون مایل می شود.برای اینکه کیهان در تمامی زمانها گسترش یافته است.و تقریبا 30 میلیارد سال نوری راه است.برای اینکه از فاصله آن نظر اجمالی داشته باشیم زمانی که کیهان 700 میلیون سال داشت تنها 5 در صد از سن 13.8 میلیارد ساله اش را داشت.
دانشمندان قادر هستند که فاصله کهکشان ها را با دقت با خواصی که در همه جا حضور دارد مانند المنت هایی مانند هیدروژن که بنام انتقال دهنده آلفا لیمان صدا می زنند بطور دقیق اندازه گیری کنند.انتقال دهنده آلفا لیمان از خود نور روشن در کهکشان دور ساطع می کند.ولی نزدیک از طیف نشری هیدروژن منتشر می شود ولی بنا به بعضی از دلایل مشاهده طیف آن سخت است
فرانکشتاین گفت ما از دیدن این کهکشان هیجان زده هستیم و سپس ما فکر کردیم چرا ما نمی توانیم چیزهای دیگری را ببینیم ما از بهترین ابزارها و تلسکوپ هایی که بهترین نمونه کیهانی هستند استفاده می کنیم و ما در بهترین شرایط هستیم و ما طیف نشری ازنمونه 43 کهکشان را مشاهده کردیم و زمانی که ما حدس زدیم ششمین کجا می رود؟

 محققان گمانه می زدند که صفرمین عصر زمانی که کیهان درست شد آن شامل فاز غیر شفافی از هیدروژن که نیوترال هایی که از هیدروژن یونیزه تبدیل شده بود.پس مهم نیست که کهکشان های دور اینجا نیستند آن می تواند مانند حدس هایی که پشت دیواری مه نیوتال هیدروژن که آجرها هیدرئژن باشند سینگنال های خود را منتشر گند.
این یکی از دو قسمت ذات اساسی کیهان را به مبارزه می طلبد زمانی که آن شروع می شود.دومین فاز انتقال از پلاسما به نیوترال ها بوده است.که این آنالیزهای آماری بیشتر از انتقال را از اصلات می اندازد.
هرچیزی که دیده می شود از این به بعد تغیر خواهد کرد اگر نیوترال های امروز همه جا بودند آسمان شب به این زیبایی نبود
این تحقیقات نتیجه داده های هابل که فاصله متصور را اندازه گیری می کرده استو برسی ها نشان داده که در باقی مانده کبرون کیهانی در نزدیکی میدان مادون قرمز عمیقی تجمع یافته است.با استفاده از داده ها و با تایید 43 پتانسیل در مورد فاصله کیهانی این موضوع تایید شده است.

دور ترین کهکشان در 13 میلیارد سال قبل ایجاد شده و با یک انرژی مرموز کیهانی بنام انرژی تاریک که ماشین دور کردن کهکشان ها از یک دیگر است از ما دور شده است.قبلا تصاویری ده برابر قوی تر از هابل برای باسازی کیهان اولیه گرفته شده بود.ولی حال با قدرت تلسکوپ GMT گیر انداختن نور با وضوح 5 برابر بیشتر انجام می شود.که واقعا اندازه گیری ها و درک ما را از شرایط اولیه کیهان آسانتر می کند...

آیا هیگز می تواند ماده تاریک را توضیح دهد؟

کشف های اخیر از هیگز بهترین راه دانستن نقش آن در توضیح ذرات بنیادی است.
اماحالا فیزیکدانان شگفت زده شده اند که اگر هیگز نقش تولید ماده تاریک بایرونی را در جهان اولیه داشته باشدبنابر این سبب ماده تاریک نامتقارن می شود و مشاهدات نامتقارن بایرونی از ماده تاریک و ذرات ضد ماده دلیل این نتیجه گیری است.
با کشف هیگز قطعه آخر از مدل استاندارد فیزیک بنیادری در جاش قرار داده شد.و سوالی که در حالا در فیزیک بنیادی مطرح است این است که آیا هیگز می تواند نقشی در جهان اولیه برای توضیح دو قطعه بنیادی مشاهده شده داشته باشد یا نه؟منشا ماده تاریک و ضد ماده متقارن؟در جهان اولیه ذرات بنیادی هیگز از ضد ذره های آن متمایز بوده اند.ما مشاهده کردیم که تقارن بین هیگز و ضد هیگز باید حلقه گمشده بین ذرات بنیادی هیگز و ماده تاریک قابل مشاده باشد.که مشاهدات کاملا به این نتیجه گیری شباهت دارند.
هیگز می تواند حلقه گمشده در دو حالت باشد:
اول :اگر ماده تاریک در جهان اولیه متقارن باشد تقارن سبب انتقال هیگز و ضد هیگز از یک تقارن دیگر می شود.در حالت دیگر در دنباله آن برعکس آن می تواند در تقارن بایرونی در ولین انتقال هیگز متقارن اتفاق افتاده باشد و بعد از آن به یک ماده تاریک نا متقارن منتقل شده باشد.
در هر دو حالت هیگز دروازه ای برای تقارن را فراهم می کند که می تواند از فاز تاریک به فاز قابل مشاهده انتقال یابد و برعکس.
در این سناریو ها ماده تاریک یک تقارن خواهد داشت فقط مثل ماده بایرونی.فیزیکدانان دو جفت ماده پیش بینی کرده اند که واسطه انتقال هیگز و تقاره است.
مکانیسم ما متکی بر وجود فعل و انفعالات بین میدان هیگز و فاز تاریک است که طبیعت فرض کرده در بسیاری از موارد گسترش مدل استاندارد از مدل ذره ای شکل می گیرد.تازگی کار ما در برسی نقش هیگز در انتقال ماده متقارن بین ماده تاریک و فاز قابل مشاهده است.و آن فرصتی را برای فاز ذرات و ماده تاریم عمومی و زایش ماده تاریک پیشنهاد می کند.
در حقیقت تحقیقات قبلی نشان می دهد هیگز نقش الکترو ضعیف جنس ذرات و فرآیند فیزیکی عدم تقارن هر دو عدم تقارن را در کیهان شرح می دهد.
آزمایشات آینده ما را قادر خواهد ساخت که این پیشنهادات را تست کنیم و و فیزیکدانان فورا می توانند وپاشی هیگز در درون شتاب دهنده هاردرونی را برسی کنند.دز این واپاشی هدف فرمیون هایی است که می توانند فرار کنند و انرژی از دست بدهند که قابل تشخیص است.
یرای زایش هیگز کار جدیدی باید انجام شود که بین ذرات بنیادی و نیروهای ضعیف تعامل ایجاد شود.
ذرات بنیادی منحصر به هیگز نیست اما قسمت های مختلفی از مدل فیزیک جدید را شامل می شود و LHC همچنین در جست و جوی اثر آنهاست.و پیش بینی دوم این است که هیگز باعث واپاشی قابل مشاهده بودن ماده تاریک ذرات بنیادی می شود و همچنین LHC ها نیز برای اثر آنها مورد جست و جو قرار می گیرند.

تصویر نجومی روز کهکشان جمجمه ( آنتن)

تصویر متعلق به یک کهکشان به شکل جمجمله است که حدود 600 میلیون سال قبل از برخود دو کهکشان بنامهای ن NGC4038 و NGC4039  در صوت فلکی Corvus  به وجود آمده است و در سال 1785 کشف شد.این کهکشان عمدتا شامل ستاره های پیربا گرد و غبار قهوه ای است.و تنها در درصد از خوشه های ستاره ای آن تازه شکل گرفته اند.با این حال یکی از صد خوشه بزرگ زنده است که تا کنون کشف شده است.دم جزر و مدی کهکشان 200 تا 300 میلیون سال قبل در برخور د دو کهکشاان تشکیل شده است ممکن است این حالت در آینده با برخورد کهکشان راه شیری ما با کهکشان آندرومرا به وقوع بپیوندد.تصویر اول یک شبیه سازی کامپیوتری از کهکشان به شکل یک جمجمه است ولی تصویر دوم تصویر واقعی از کهکشان است.

جاری شدن نورهای جدید از یک ستاره مرده به محققان یک ایده جدید در باره ابرنواخترها بخشید.

ستاره شناسان دانشگا کوئین بلافست نوری جاری شده روشن و نادر ستاره های منفجر شده ر ا کشف کردند.
این تحقیقات در شماره فردای مجله نیچر منتشر خواهد شد.آن پیشنهاد می دهد که درخشان ترین ابرنواختر و ستاره های منفجری شده توسط تعدادی از ستاره های نترونی کوچک و فوق العاده متراکم نیرو داده شده اند.با میدان های مغناطیسی کیهانی آن هزاران بار در ثانیه می چرخد.
دانشمندان اختر فیزیک کوئین دوتا از روشن ترین و درخشان ترین ستاره های منفجر شده را برای بیش از یک سال مورد مشاهده قرار دادند.که با تئوری های موجود در تضاد بودند.یافته های آنها این پیشنهاد را می ددهد که بهترین منشا گسترش نوعی از انفجار در داخل هسته ستاره با ایجاد یک توده متراکم که به سرعت در حال چرخش و تبدیل به یک ستاره مغناطیسی است.
مت نیکول محقق اختر فیزیک دانشگاه کوئین گفت:ابرنواختر ها چندین میلیارد بار از خورشید درخشان ترند.در حقیقت آنها به قدری درخشانند که اختر شناسان آماتور بطور منظم آنها را در نزدیکی کهکشان ها مشاهده می نمایند.برای دهه ها گمان می شد نور ابر نواختر ها بخاطر موجهای انفجاری قدرتمند و مواد رادیواکتویته است.
آما اخیرا با ابر نواخترهای جدیدی که یافت شده توضیح این موضوع بسیار راحت است.آنها صدها بار از چیزهایی که در طی پنجاه سال اخیر یافت شده اند درخشان ترند. و منشا خاصیت بینهایت آنها کاملا راز آلود است.
تعدادی از تئوری های فیزیک پیشبینی می کند که منشا این نوع از انفجارها از ستاره های بزرگتر در کیهان خودشان را نابود می کنند کاملا وابسته به درجه حرارت هسته اتمی یک بمب غول آسا ،اما اطلاعات ما برای تایید این تئوری کافی نیست.
در یک انفجار ابر نواختری ستاره لایه بیرونی را بطور شدیدی به بیرون می دهد در حالی که هسته ان از یک توده فشرده به یک ستاره نترونی تبدیل می شود.با وزنی معادل خورشید ولی با عرض ده کیلومتر ما فکر می کنیم  که در مقداری کوچکی از مواردمیدان مغناطیسی خیلی قوی و چرخش خیلی سریعتر از سیصد بار در ثانیه داشته باشند می توانند با چرخش انرژی در داخل ابر نواختر از طریق میدان مغناطیسی ، آن را روشنتر از حالت عادی بکنند این پیش بینی را بطور دقیق تایید می کند.
دانشمندان کوئین با رهبری تیم بین المللی از دانشمندان با تعدادی از قوی ترین تلسکوپ های زمین کار می کنند که داده ها را با سیستمPAN-STARRجمعاوری می کند.این سیستم در کوههای هاوایی بزرگترین دوربین دیجیتالی جهان را تشکیل می دهد که می توانند ناحیه ای به بزرگی چهل برابر ماه را در تیر راس داشته باشند.مطالعات این پروژی 2.3 میلیون دلار توسط پروفسور استیون اسمارت اعطا شده است.پروفسور اسمارت می گوید:اینها واقعا ابرنواخترهای مخصوصی هستند.برای اینکه آنها بسیار روشن هستند.و ما می توانیم برای لمس فاصله های دور از کیهان از آنها استفاده بکنیم.مسافرت در کیهان با یک سرعت ثابت زمانی که ما بیشتر به دور نگاه می کنیم ما عکس های بسیاری را بوطر فزاینده در فاصله دور میبینیم.با فهمیدن فرآیند خیره کننده انفجارها ما می توانیم در کیهان کاوش داشته باشیم زمانی که آن کوچک بود یا زمانی که متولد شد.هدف ما یافتن این ابر نواختر ها در ابتدای کائنات تشخیص تعدادی از ستاره های اولیه برای تولید فرآیند اولین مواد شیمیایی در جهان هستی است.

سیاهچاله ها می توانند مو داشته باشند!

سیاهچاله ها به هیچ وجه نمی توانند کچل باشند.در تعارض با مدل های سنتی کیهان غول های جاذبه ای تحقیقات جدید پیشنهاد می دهد که سیاهچاله ها می توانند کاملا مودار باشند با خصوصیات آشفته خیلی بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد.
نیروی جاذبه سیاهچاله ها به قدری قوی است که هر چیزی حتی نور داخل آن کشیده می شود و یک توده حجیم غیرقابل مشاهده از یرون و از طرف دیگر غیرقابل تشخیص و رویایی است.
تصویر قابل پذیرش آن است که سیاهچال ها اشیا ساده ای هستند که که بطور کامل با سه کمیت تعریف می شوند:حجم-دقیقه زاویه ای(سرعت چرخش)و نیروی الکتریکی شانتوماس سوترنیو یک فیزیک دان از مدرسه بین المللی ستاره شناسی جان والر کسی که اصطلاح سیاهچاله را پنجاه سال قبل ابداع کرد گفته بود سیاهچاله ها کچل هستند.بخاطر سادگی آنها حالا موبعنوان اصطلاح دانشگاهی بین فیزیکدانان برای اندازه گیری های لازم برای توضیح یک سیاهچاله ازا ین سه اصطلاح عرفی می آید.
برای مطالعه آنها سوترو و هم دانشگاهی هایش سیاهچاله ها را مشاهده نمودند و معدلات اسکالر تنسور را از تئوری جاذبه بسط دادند.
این تئوری ها با تئوری های نسبیت انشتین متفاوت است.سوترویس نامه ای نوشت که در آن میدان مغناطیسی انحنا یافته از فضا زمان پیشبینی می شد که در سیاهچاله هاوجود دارد.در هر حال آنها شامل یک نوع دیگر از میدان مغناطیسی نیز می شد.یک میدان اسکالر براش جلسات کلاسی تفکر در باره فعل و انفعالات گرانشی.
این محققان سیاهچاله هایی را یافتند که میدان اسکالر"مئ"زمانی که ماده بطور عادی در اطراف آنها گسترش یافته بود گسترش داده بودند.
این نمی توانست در یک تصویر استاندارد رخ بدهد سوتریو این مطلب را گفت.
از این مطالعات واضح نیست که اگر این رشته های اسکالر از سیاهچاله ها به وجود آیند باید دید متفاوتی نسبت به مدل های اصلی داشته باشیم یا نه و واضح نیست که تاثیرات آن با تکنولوژی های امروزی چگونه قابل مشاهده است.
تنها وجود رشته های تار مو می تواند به محققان برای فهمیدن ساختار سیاهچاله ها کمک کند.بلکه می تواند باعث نشان دادن یک نمونه تغیر یافته از سیاهچاله ها شود.در حالی که تئوری انشتین شامل میدان اسکالر نمی شود.
جزئیسات این مشاهدات در مجله فیزیک اخیر منتشر شده است.

توضیحات کامل در باره میدان اسکالر از ویکی پدیا دانشنامه آزاد: میدان نرده‌ای یا میدان اسکالر (به انگلیسی: Scalar Field)‏ در ریاضیات و فیزیک، یک کمیت نرده‌ای را به هر نقطه از فضا تخصیص می‌دهد. این کمیت نرده‌ای، می‌تواند یک عدد ریاضیاتی و یا یک کمیت فیزیکی اسکالر باشد. میدان‌های اسکالر، باید مستقل از مختصات باشند. یعنی مقدار یک میدان اسکالر در یک نقطه از فضا از دید هر دو ناظری که از یکاهای یکسان استفاده می‌کنند، یکسان است. توزیع دما در فضا و توزیع فشار در یک سیال و میدان‌های کوانتومی با اسپین صفر مانند میدان هیگز مثال‌هایی از میدان نرده‌ای در فیزیک هستند. این میدان‌ها، موضوع نظریه میدان اسکالر هستند.
میدان‌های نرده‌ای در مقابل میدان‌های برداری و میدان‌های تانسوری قرار می‌گیرند که به ترتیب، یک بردار و یک تانسور به هر نقطه از فضا نسبت می‌دهند.

از دید ریاضیاتی، یک میدان نرده‌ای بر روی ناحیه U، یک تابع با مقادیر حقیقی و یا مختلط و یا یک توزیع بر روی U است. ناحیه U می‌تواند یک مجموعه از فضای اقلیدسی یا فضای مینکوفسکی و یا به‌صورت عمومی‌تر، یک زیرمجموعه از یک خمینه باشد. یک میدان نرده‌ای، یک میدان‌های تانسوری از مرتبهٔ صفر است.

نشانه های جدید حیات می توانسته در دوره ای در سیارات نزدیک وجود داشته باشد.

تلاش های اخیر برای یافتن سیارات مشابه زمین با پتانسیل اسکله ای برای حیات با زندگی متمرکز در سیارات ستاره های کوچکتر از خورشید انجام گرفته است زیرا این ستاره ها که کوتوله قرمز نامیده می شوند 75 در صد از ستاره های نزدیک به ما را در منظومه شمسی تشکیل می دهند.و این امکان با تکنولوژی های امورزی برای یافتن سیارات این ستاره های کوچک با امکان حیات امکان پذیر است.در طول جست و جوها برای سیارات قابل سکونت به دور کوتوله ای M عقیده یافتن سریع ناحیه ای بعنوان زمین دوم با اتمسفر و اکسیژن بالا تئوریزه کرده که یافتن این سیارت از شانس بالایی برای وجود حیات برخوردار است.
در یک گزارش از ابتدا تا امورز جامعه ای از ستاره شناسان آمریکایی که سیارات را مشاهده می کردند در دنور با رهبری فنگ تیان پرفسور زمین مرکزی دانشگاه تیسنگا چین مشغول مشخص کردن این هستند که چرا و کی ممکن است در این سیارات حیات وجود داشته باشد.تین و همکارانش بروی سیارات هم انداز ه زمین با استفاده از اسپکترا UV از چهار سیاره یک کوتوله M شامل gj 667c  که شامل سه سیاره قابل سکونت می شود مشاهد را آغاز نمودند.این مشاهدات هدف آنها قبل از آغاز مطالعات را تامین کرد.قبل از مشخص کردن هدف کشف حیات ما ستاره ای این سیارات بطور دقیق مورد برسی قرار گرفتند.
در یک مورد اتمسفر یکی از سیارت بدون حیات می تواند 22 میلیون سال قبل بعد از اتفاقی که بنام اکسیداسیون بزرگ در زمین نامیده می شود از بین رفته شود این مطلب را تیان گفت.
 تحقیقات پروفسور تیان یکی از مهم ترین سوالات همگام با اختر فیزیکدانان را که مورد علاقه عموم بود یعنی قابل سکونت بودن سیارات نزدیک زمین و شواهدی که ما برای سکونت نیاز داریم را جواب داد.
مشاهدات اخیر با اسفتاده از هابل از چندین سیاره میزبان کوتوله M نا آشفتگی بنیادی ستاره های کوچک کمی از خورشید آنها متفاوت است.با استفاده از مشاهدات اسپکتروم از کوتوله M ستاره GJ876 تیان و تیم آرژانتینی و آمریکایی اش اتمسفر یونیزه شده با هیدروژن قابل سکونت اطراف GJ876 که با درجات مختلفی از اکسیژن در محیط های قابل زیست قابل مشاهده بود را مشاهده کردند.
نویسنده مقاله مهمترین و قابل اعتماد ترین بخش مشاهدات را مشاهده یون های مختلف هیدروژن مانند H2 و CO2  بعنوان ماده های حیاتی که در میحط های شبیه زمین یافت می شود در اطراف این ستاره کوتوله M ارزیابی کرد.
مانند همه یافته های تازه این مشاهدات نیازمندان مدارک بیشتر است.و برخی از دانشمندان می گویند اکسیژن و آب و کربن دی اکسید علائم حیاتی با اعتماد به نقس در این سیارات وجود دارند اما به قمدار محدود یافت می شوند این باعث نگرانی می شوند که سیاره های اطراف کوتوله  M مقدار محدودی اکسیژن داشته باشند.
تاثیرات ستاره ای در اطراف سیاره شبیه زمین کوتوله  GJ 876 در تحت تاثیر شعله های ستاره ای قرار دارند اما در دراز مدت می توانند به سیارات با پتانسیل بالا برای حیات تبدیل شوند.

سیاهچاله های مرکزی کهکشان دری برای خروج از کیهان

اگر چیزی در داخل افق رویداد یک سیاهچاله شود حتما به داخل آن سقوط می کند و برای همیشه گم می شود و آن دری برای خروج از کهکشان ماست.شیپ دولیمن معاون پروژه دانش گاه ام ای تی گفت آن دری است که هیچ بازگشتی برای آن نیست سیاهچاله های بزرگ غیرعادی ترین اجسام پیش بینی شده بر طبق تظریه جاذبه انشتین هستندواو ادامه داد سیاهچاله ها به طور کامل به سمت آشفتگی و ازدهام انبوهی از توده ها به درون یک نقطه کوچک شگفت انگیز است.
در سپتامیر 2012 یک تیم بین المللی از محققان ام آی تی شعاع مرکزی یک سیاهچاله را در یک کهکشان نزدیک اندازه گیری کردند.نزدیک ترین نقطه غیر قابل بازگشت که ماده با نزدیک شدن به آن به داخلش کشیده می شود میلیون ها بار از ناحیه گرمای تحت پوشش خورشید ما در کهکشان بیشتر است و مانند سیاهچاله هایی عمل می کنند که می توانند حوزه فعالیت خود را به همه کهکشان گسترش دهند.
دانشمندان از طریق به ارتباط دادن گیرنده های تلسکوپ های هاوایی آریزونا و ناکاواکی تلسکوپی بنام افق رویداد را به وجود آوردند که با دقت 2000 بار بیشتر از هابل جزئیات را منعکس می کند.
این دیش های رادیویی بروی کهکشان M87 که در فاصله 50 میلیون سال نوری از زمین در خوشه Virgo قرار دارد و شش میلیون بار بزرگتر از خورشید ماست با مشاهده حبابی از ماده و اندازه گیری قسمتی که افق رویداد نام دارد تمرین کرده اند.
در قسمتی از سیاهچاله نیروی جاذبه به قدری قوی است که همه چیز را به داخل محیط آنشتاب می دهد.در هر حال هر چیزی نمی تواند از افق رویداد به فشار درون سیاهچاله وارد شود.نتیجه آن ازدهام ماده درون گاز و گرد و غبار می شود که این نیز باعث ایجاد دیسک های مسطح بنام دیسک های آفرینش می شود.این دیسک شمال موادی است که به دور سیاهچاله با سرعتی معادل سرعت نور می چرخند.و سیاهچاله را با رژیمی از مواد داغ تغذیه می کنند.این دیسک می تواند باعث چرخش ساهچاله به سمتی که مواد در آن وجود دارند بشود.
گیر افتادن در این میدان مغناطیسی که توسط مواد داغ یونیزه شده باعث می شود که جت ها توسط سیاهچاله ها باعث حرکت  کهکشان از فاصله ای بین هزار تا هزاران سال نوری شود این جت ها می توانند در فرآیند ستاره سازی تاثیر گذار باشند.
شلیک شدن جت ها به دانشمندان کمک می کند تا پی ببرند که دینامیک سیاهچاله ها در ناحیه ای که دامنه نیروی جاذبه اصلی پراکنده شده پی ببرند.دلومین می گوید مانند یک نیروی طبیعی تایید قوانین نسبیت انشتین را پیش بینی می کند.امروز ما می توانیم معنی جاذبه را توضیح دهیم.

تصویر بالا توسط مدل های کامپیوتری ایجاد شده است نشان می دهد که چگونه جاذبه شدید سیاهچاله M87 باعث ایجاد آشفتگی جت های نزدیک افق رویداد سیاهچاله می شود.قسمتی از امواج رادیویی از جت با جاذبه داخل حلقه ای که سایه سیاهچاله نامیده می شود خمیده می شود.
تئوری های انشتین در میدان های مغناطیسی کم مانند میدان مغناطیسی زمین یا منظومه شمسی تایید می شوند.اما این تنها نقطه(لبه سیاهچاله ها) تایید شده در کائنات نیست که قوانین انشتین شکسته می شود.
بر طبق تئوری انشتین چرخش دایره ای نزدیک مواد باعث جلوگیری از سقوط آنها در داخل افق رویداد شود.برای اینکه M87 جت های مغناطیسی اش از چرخش های کوچکتر آغاز می شوند.کیهان شناسان می توانند چرخش سیاهچاله را از طریق مطاله محتاطانه این جت ها تخمین بزنند زیرا آن سیاهچاله را ترک می کند.
تا به حال هیچ تلسکوپی قدرت این نوع مشاهده را نداشته است.ما اکنون در نقطه ای هستیم که به این سوال جواب دهیم آیا انشتین راست می گفت؟دلیمون می گوید ما می توانیم دوره ای از زمان و خواص و تاثیرات را با این تئوری ها در این میدان مغناطیسی قوی پیش بینی کنیم.
این تیم از تکنوئیکی بنام VBLI که داده های دیش های رادیویی را که هزاران مایل از هم فاصله دارند به هم مرتبط می کند.سیگنال ها از دیش های متفاوتی به هم مرتبط شد و یک تلسکوپ مجازی را با مبدل کردن قدرت سیگنال ها تلسکوپ بزرگتر در فضایی بین دیش های جداگانه تنوع پیدا کردند.این تکنوئیک ها دانشمندان را قادر می سازد تا جزئیات دقیق تری از کهکشان های دور بدست آورند.
با استفاده از این تکنوئیک ها دیلومون و تیمش داخلی ترین لایه دیسک آفرینش را را که 5.5 برابر از افق رویداد بزرگتر بود را اندازه گیری کردند.بر طبق قوانین فیزیک این دیسک به دور قسمت های اصلی مانند خود سیاهچاله می چرخد.اولین شماهدات این را تایید کرد که انرژی جت ها از سیاهچاله ها تامین می شود.
هدف این تیم گسترش میدان دید سیاهچاله و اضافه کردن دیسک های رادیویی اروپا چین مکزیک و استرالیا به منظور بدست آوردن تصاویر با جزئیات بیشتر از سیاهچاله ها در آینده می باشد.
کریستوفر رینولد پروفسور نجوم دانشگاه مریلند می گوید گروه به نتایج اولیه ای دست یافته است که سیاهچاله چگونه با جت ها رفتار می کند.ماهیت طبیعی جت ها هنوز ناشناخته است.رینولد می گ.ید بسیاری از اختر فیزیکدانان دید منفی به تامین انرژی جت ها از سیاهچاله ها را دارند و این عقاید در حیطه تئوری ها نیز وارد شده است اما اندازه گیری های دقیق مرحاه اول این تئوری ها را بر می چیند.
منبع