تصویر نجومی روز ابرنواختر درخشان NGC 4526

تصویر مربوط به ابرنواختر NGC 4526 است که قبلا ستاره ای بود که بصورت ابرنواختر منفجر شد است و از خود نور و گرد و غبار ساطع می کند و از موج انفجار حلقه ای از گرد و غبار به دور ابر نواختر تشکیل شده است. NGC 4526 یک کهکشان عدسی شکل است که در صورت فلکی سنبله قرار دارد.این کهکشان یکی از روشن ترین کهکشان های شناخته شده است و وزنی معادل 3.0 × 108 (450 میلیون) برابر جرم خورشید را دارد.این ابر نواختر از انفجار یک کوتوله سفید متشکل از اکسیژن و کربن تشکیل شده است.

آتشفشانی در مرکز کهکشان راه شیری ما

سیاهچاله عظیم مرکزی راه شیری صد میلیون برابر قوی تر از امروز بود ستارشناسان به مدت طولانی مظنون به چنین فوران هایی بوده اند اما امروز دریافته اند که یک آتش فشان که آخرین بار دو میلیون سال قبل فوران کرده بود در مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد.
شواهد از وجود یک جریان ابر ماژالانی که عمدتا از هیدروژن تشکیل شد بود و از کهکشان همدم ما می آید خبر می دهد.
برای بیست سال یک جریان قدیمی از حاله ابر ماژالانی توسط ستاره شناسان مشاهده می شد و دانشمندان علت آن را درک نمی کردند ولی فهمیدند این جریان ناشی از یک فوران بزرگ انرژی در مرکز راه شیری است.
این شک طولانی که مرکز کهکشان در گذشته زبانه کشیده است با این مشاهدات بسیار مطرح شده است.برای اولین بار نشان دداده شد که سیاهجاله ها نیرویی که از کوازار ها به ما می رسد را تولید می کنند.سیاهچاله مرکزی ما جرمی معادل چهار میلیون خورشید را دارد.
لرزش های تابیش افزایش می یابند و ابرهای کوچک گازی به درون دیسک گرمی از ماده که در اطراف سیاهچاله در حال چرخش است سفوط می کنند.اما شواهد بدست آمده از ماهواره های مادون قرمز و اشعه ایکس نشان می دهد که بادهای قدرتمند ستاره ای حاوی مواد این منطقه را ترک می کنند و دو حباب بزرگ گرم در مرکز کهکشان  در میان اشعه گاما و موجهای رادیویی دیده می شوند.
" دکتر فیلیپ عضو تیم ملونی از دانشگاه کلرادو در بولدر ، ایالات متحده آمریکا گفت همه این نکات یک انفجار بزرگ در مرکز کهکشان ما را اثبات می کنند.
همچنین از صورت فلکی قوس به طرف خورشد ما جریان نوری از ماورا بنفش و اتمهای تجزیه شده هیدروژن به پروتون و الکترون ساطح می شود که بصورت شفق شمالی و جنوبی قابل مشاهده است و این جریان نیز چون از زمان گذشته آمده است بصورت سرد است و زمانی بصورت ماژالانی شعله ور شده و با گذشت زمان رو به سردی گذاشته است.همچنین ستاره شناسان می گویند کیهان ماورا بنفش را به اندازه کافی تولید نمی کند و در گذشته نیز آن را نداشته است پروفسور زالزالک بلاند می گوید مرکز کهکشان به میزان بالایی ماورا بنفش تولید می کند این نمی تواند ناشی از ستارگان باشد.
همچنین دانشمندان می گیند یک ابر گازی به اسم G2 وجود دارد که در صورت سقوط می تواند باعث یک آتش بازی در شود تعداد زیادی از این ابرها در دیسک مرکزی کهکشان قرار دارند.

زمین حدقلا تا 1.7 میلیارد سال آینده قابل سکونت خواهد بود.

یا فته های جدید دانشگاه آنجلیا که در مجله اختر زیست شناسی منتشر شده می گوید در صورت به راه نیفتادن یک هولوکاست هسته ای و یا برخورد یک سیارک عظیم زمین برای حدقلا 1.75 میلیارد سال بعد قابل سکونت خواهد بود و طول عمر زمین و فاصله آن از خورشید و درجه حرارت آن امکان وجود آب مایع را فراهم می کند.نتایج پژوهش های این تیم به الهامی برای سیتاره  شناسان برای یافتن سیارات قابل سکونت خواهد بود.اندرو روشبی مدریر این تیم تحقیقاتی گفت:با توجه به مدل های تکامل سیاره ای ما تخمین می زنیم که زمین از هم اکنون بین 1.75 تا 3.25 میلیارد سال آینده قابل سکونت خواهد بود پس از این مرحله زمین به قدری گرم خواهد شد که آب دریاها تخبیر خواهد شد و شرایط بعد از آن برای انسانها پیچیده تر خواهد شد و بعد از مدتی با یک افزایش دما فقط میکروب ها قادر به زنده ماند خواهند بود.
با نگاهی به همان مقدار زمان ما می دانیم که حشرات 400 میلیون سال پیش دایناسور ها 300 میلیون سال پیش گیاهان گلدار 130 میلیون سال قبل و انسان مدرن 200000 سال قبل پدید آمد.مقدار زمان حیات بروی زمین بسیار اهمیت دارد و به ما می گوید حیات پتانسیل لازم را برای تکامل لازم برای یک دوره طولانی تر حیات را دارند.
این مقدار زمان به ما اجازه برسی و یافتن بقیه سیارات مساعد را برای حیات در جهان هستی می دهد ولی ما میدانیم که سیارات تنها در 75 درصد از طول عمرشان قابل سکونت هستند.دانشمندان تقریبا 1000 سیاره مساعد در خارج از راه شیری را برای حیات یافته اند.هشت سیاره به جز زمینن در منطقه قابل سکونت دارند.یکی از سیاراتی که توسط کپلر شناسایی شده و ز 4.3 تا 6.1  قابل سکونت است  Gliese 581d  است که ممکن است دمای لازم را تا ده برابر عمر کهکشان اه شیری داشته باشد.ولی برای رسیدن به آن ده سال نوری لازم است که تکنولوژی معادل صدها هزار برابر فعلی برای رسیدن به آن را لازم داریم.زمین تا کنون 5 میلیارد سال عمر کرده و دانشمندان می گویند که خورشید تا 6 میلیارد سال دیگر عمر خواهد کرد و با توجه به پیشرفت علم به احتمال زیاد امکان سفر بین سیاره ای تا آن زمان فراهم خواهد شد.

Gliese 581 dاز ویکی پدیا دانشنامه آزاد:Gliese 581 d یک سیاره با اندازه حدودا سه برابر زمین است که در فاصله 20 سال نوری از ما به دور ستاره Gliese 581می چرخد و بنا به گفته دانشمندان با توجه به فاصله یک چهارم فاصله چرخش زمین چرخش خود از ستاره اش قابل سکونت است.این سیاره در سال 2009 کشف شد و سی درصد از انرژی که زمین از خورشید را دریافت می کند از ستاره اش می گیرد.تثبیت co2 و چرخه آب مایع اجازه تشکیل حیات را در این سیاره می دهد

چهار نظریه در باره ماهیت جهان های موازی

نظریه جهان های موازی می گوید جهان ما یکی نیست و بسیاری از جهان ها به موازات یکدیگر قرار دارند.تمام فیزیکدان ها باور دارند که این جهان ها وجود دارند و حتی راهی برای تماس آنها با یک دیگر وجود دارد.

نظریه اول-جهان های موازی اساسا اینقدر بزرگ هستند که قوانین این احتمال حکم می کند قطعا در جایی دیگر در سیاره ای دقیقا مشابه زمین قرار دارد که در آن یک رویداد دقیقا یک سان د حال رخ دادن است.د واقع یک جهان بی نهایت در بی نهایت.
حد مجاز سرعت نور محدود است و ما بیشتر جهان را نمی بینیم و فقط لحظه انفجار بزرگ از 14 میلیارد سال قبل و گسترش فضا برای ما قابل مشاهده است.وجود این فرض به دو پیش فرض نیازمند است کائنات نامتناهی.اگر این موضوع درس باشد جهان های موازی به قدری دور هستند که هیچ پیامی نمی توان با آنها مبادله کرد.

نظریه دوم-اگر شما به قدر کافی دو شوید به سرزین عجایب سقوط می کنید.در نظریه منطقه ای از فظا در یک تورم بین جهان موازی ما و بقیه جهان ها قرار دارد که دسترسی به جهان های موازی از طیق این قسمت های تورم امکان پذیر است.در این مورد نیز دو نظریه وجود دارد که نظریه اول به معنی تورم ابدی است و تعداد زیادی جهان بعد از شکلگیری بخاطر تورم آشفته بصورت حباب پدید آمده اند و این به معنی نامتناهی بودن کیهان ما نیست د نظریه دوم این جهان ها بروی تخته ای قرار دارند و با یک دیگر قابل برخورد هستند.

نظریه سوم- می گوید جهان های موازی متفاوت از هم هستند و فضا و زمان در جهان خود ما از زمان بیگ بنگ پدید آمده است و درنتیجه این جهان ها هیچ ارتباطی با هم ندارند البته از نظر ریاضی یک موج تابعی از وجود است و در طول زمان تکامل می یابد پس این امکان نیز می تواند وجود داشته باشد که بی نهایت جهان با ابعاد بی نهاید در بازه های کوانتمی در حال تداخل با یک دیگر باشند.از چهار نوع جهان در نظریه تنها سطح سوم با نظریه ریسمان ها تطابق دارد.و بر این اساس جهان های موازی می توانند از طریق کرمچاله ها با هم در اتباط باشند.

نظریه چهارم-پس از رنگین کمان یک سزمین جادویی قرار دارد و جهان هایی وجود دارد که قوانین ریاضی و فیزیکی کاملا متفاوت با جهان ما را دارند و بر اساس یک اصل در ریاضی هر جهان با هر قوانینی امکان وجود دارد.

برای دریافت اطلاعات بیشتر به کتاب جهان های موازی پروفسور میچیو کاکو مراجعه شود.

یک بادام زمینی در مرکز کهکشان راه شیری +ابر مرکزی کهکشان راه شیری 10000 میلیون ستاره را در خود جای داده است!

دو گروه از ستارشناسان با استفاده از داده های تلسکوپ ESO به بهترین نقشه سه بعدی از مناطق مرزی کهکشان راه شیری دست یافته اند که با اشعه ایکس نیز مشخص شد مناطق مرکزی کشلی شبیه به بادامزمینی دارند.
یکی از برآمدگی های عظیم کهکشانی ابر بزرگی است که حدود 10000 میلیون ستاره را در مسافتی حدود هزاران سال نوری در خود جای داده متاسفانه این قسمت در درون دیسک کهکشانی است و در فاصله 27000 سال نوری از ما قرار دارد و بدلیل وجود ابرهای متراکم و گاز و گرد و غبار پنهان شده است و ستاه شناسان تنها می توانند با اشعه مادون قرمز آن را مشاهده کنند ولی تلسکوپ ESO تصوی واضح تری از آن را به ما داده است.این مطالعات نشان می دهد در این ناحیه 22 میلیون غول قرمز وجود دارد.ولی کل جمعیت ستاره ها در این ناحیه مبهم است و ما فقط می دانیم که منطقه درونی کهکشان به شکل یک بادام زمینی است.این ساختار بادام زمینی شکل در بقیه کهکشان ها نیز مشاهده شده است.

این مطالعات توسط دو گروه صورت گرفت:در گروه اول موسسه فیزیک فرازمینی ماکس پلانگ با استفاده از رصد خانه شیلی موفق به کشف 22 میلیون ستاره شد.که بیشتر آنها غول قرمز بودند و بعنوان شمع های استاندارد مبنا قرا گرفتند و طول عمر آنها سن و مقدار گاز آنها مورد برسی قرار گرفت.و یک ساختار سه بعدی از برآمدی بادم زمینی شکل بدست آمد.
و یک تیم بین المللی دیگر با ایجاد یک کاتالوگ 84 میلیون ستاره دیگر را در مکز کهکشان راه شیری با استفاده از ESO کشف کرد.

جهان پنهان:یک مه کهکشانی از قسمت های نادیده جهان پرده بر می دارد!

با استفاده از تلسکوپ هرشل آژانس فضایی اروپا ستارشناسان مشاهده کردند که کهکشان های دورودست دیده شده مسئول مه کیهانی هستند و می توانند یک پنجره جدید از تولد ستاره ها در جهان اولیه باشند.
ستاره شناسان تخمین می زنند که میلیاردها میلیارد کهکشان و تریلیون ها کهکشان کوتوله در جهان قابل مشاهده باشند و تصویر متعلق به یک کهکشان بیضوی است که در فاصله ده میلیارد سال نوری از زمین است و تحت نام 666 B1938 JVAS معروف می باشد که می تواند بعنوان یک لنز گرانشی برای مشاهده کیهان در 14 میلیار سال قبل مورد استفاده قرار گیرد.
ابر خوشه های قابل مشاهده در جهان:ده میلیون
گوره های کهکشانی قابل مشاهده:25 میلیون
کهکشان های بزرگ قابل مشاهده:350 میلیون
کهکشان های کوتلوه قابل مشاهده:7 تریلیون
ستاره های قابل مشاهده:30 میلیارد تریلیون ( 3x10 ² ² )
اختر شناسان به تازگی دریافته اند که ممکن است شمار کهکشان ها در برخی از نقاط کیهان را دست کم نود درصد دست کم گرفته باشند.
در مورد بسیاری از کهکشان های قدیمی نور آنها توسط ابرهای بین ستاره از گرد و غبار به زمین می رسد.ستاره شناسان همیشه می دانند که کسری از کهکشان ها از دست رفته اند ولی ما برای اولین بار قادر به اندازه گیری تعدادی از کهکشان هایی هستیم که قبلا اندازه گیری نشده اند.
این دو تیم از مجموع ای از مشاهدات خود از نوری که ده میلیارد سال قبل به وجود آمد و به اصطلاح  لیمان یا نور آلفا معروف است.تلسکوپ کامپایل آمریکا نیز با نقشه کیهانی تئودور لیمان را کشف کرد لیمان انرژی آزاد شده از هیدروژن بر انگیخته است و یک دوربین خاص بنام HAWAK-1 اثر ساطع شده از طول موجهای مختلف را رصد می کند.
مشاهدات نشان داد که نوری که در طول موج لیمان بصورت یک بسته خال خال(نقطه نقطه)به ما می رسد مربوط به کم نور ترین کهکشان هایی است که در جهان اولیه زاده شده اند.
اختر شناسان نتیجه رفتند این آلفای ساطع شده می تواند شامل نود درصد کهکشان هایی باشد که تاکنون دیده نشده اند و ستاره هایی که تا کتون دیده شده اند شامل تنها ده درصد از جهان مشاهده شده باشند.

سیاره ای که با کمترین فاصله به دور ستاره خود می چرخد+دیسک گرد و غبار و گاز در اطراف یک ستاره جوان

SWEEPS-10 سیاره ای است که 1.6 برابر ژوپیتر اندازه دارد و کوتوله ای که به دور آن می چرخد 1500 زمین را می تواند در خود جای دهد این سیاره هر ده ساعت می تواند یک بار به دور ستاره خود بچرخد که 833 برابر از دوره چرخش زمین کوچکتر است اگر شما در سال 2000 در این سیاره متولد می شدید هم اکنون 10855 سال داشتید!

تصویر مربوط به یک ستاره جوان (حدود 500،000 ساله) در حدود 460 سال نوری از زمین در صورت فلکی ثور که دیسکی از گرد و غبار گاز به فاصله 10 میلیارد کیلومتر اطراف ستاره را فرا گرفته است.تصویر به کمک مادون قرمز و شبیه سازی هایی کامپیوتری بدست آمده است. این پدیده ار اطراف همه ستارگان جوان در حال شکل گیری قابل مشاهده است.

اختر شناسان تئوری جدیدی را در باره شکلگیری ستارگان بسیار بزرگ ارائه دادند.

چگونگی شکل گیری ستاره هایی ده برابر زمین برای دانشمندان در حال حاضر تبدیل به یک مشکل شده است و دانشمندان نمی دانند که این ستارگان چگونه شکل می گیرند مدل معمولی از شکل گیری ستارگان شامل یک ابر مولکولی سرد است که توسط گرانش به قدری رشده می شود که تشکیل همجوشی هسته می دهد و سپس ماده ابر به قدری بزرگ می شود که شروع به همجوشی هسته ای می کند و ابر جدید متولد می شود. زمانی که هسته شروع به رشد می کند درجه حرارت آن نیز بالا می رود و از 10 به 100 درجه می رسد و گاز اطراف آن می تواند بر جریان های دیگری از هسته ستاره ها تاثیر بگذارد و در این نقطه ستاره انرژی را از خود گسیل می کند و جریانی شکل می گیرد و ماده را به اطراف پرتاب می کند هسته تا زمانی که ستاره به اندازه خود رسیده می تواند بزرگتر شود. پس ستاره های بزرگ چگونه شکل می گیرند؟پاسخ ساده است هسته به لحاظ تدوری قبل از افزایش دما و مقدار تشعشعات تا زمان زیادی می تواند رشد کندو می تواند بوسیله ابر مولکولی بزگتر شود و ایجاد یک هسته نیاز به تراکم بیشتر دارد که نیاز به ابرهای مولکولی جدا شده دارد. اختر شناسان یک تئوری جدید دارند اگر یک ابر AOT از یک ستاره غول پیکرتر تشکیل شود در این نقطه برخورد ند می تواند تاثیر بیشتر در تولید چگالی داشته باشد و بطور بالقوه به حجم یک ستاره بزرگ از گاز و سقوط هسته جلوگیری کند. عدم وجود مشاهدات تجربی باعث می شود که تئوری ها تغیر کند و.بر اساس کشف های جدید شکلگیری خوشه های بزرگ ستارگان که شامل بیش از 10000 ستاره بیشترند در فضایی با حجم 10 برابر کمتر از ستاره ها به وجود می آیند
یاسو فوکویی ، از دانشگاه ناگویا در ژاپن مشاهداتی از چهار خوشه بزرگ انجام داده و ویژگی های جدیدی یافته است هرچهار خوشه دو ابر داشتند که با سرعت 20 کیلومتر بر ثانیه با هم برخورد می کردند و اشیا متراکم ایجاد می کردند محققان معتقد اند دلیل شکل گیری خوشه های بزرگ این است.
برای بدست آوردن شواهد بیشتر او و گروهش حباب اسپیتزر ناسا را که با مادون قرمز رصد شده بود نگاه کردند این حباب حلقه ای کامل یا حزئی از گازهای کهکشان ماست و توسط یک باد ستاره ای قوی منفجر شده و مرکز آن مواد را به طرف اطراف هل می دهد.اما یک مکز قوی برای روشن شدن این منطقه وجود داد که قابل شناسایی است و چنین اشیایی به ندرت در مرکز حباب دیده می شوند گرد و غبار داخل حباب نیز قابل مشاهده است و گازها با فشار به بیرون رانده شده اند و شکل یک حباب سه بعدی نامتقارن توسط بادهای ستاره ای ایجاد شده است.
او و گروهش بعد از مطالعه حیای دریافتند که حباب فاقد یک ستاره عظیم در مرکز خود است و نیمی از حباب مربوط به دو ابر گازی است که به هم برخورد کرده اند بنابر این ستاره ها ی عظیم در امتداد لبه های برخورد ابر ستاره ای ایجاد می شوند. و.یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه هوکایدو شبیه سازی از برخورد و ابر انجام داده و این تحقیقات را تایید کرده است و تایید کرده که بعد از برخورد یک قسمت حبقه مانند ایجاد می شود که در این حباب نیز قابل مشاهده است.این تئوری در باره شکل گیری ستارگان بزرگ به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.

پرندگانی که در فاصله یازده میلیون سال نوری از زمین در حال پرواز هستند!

این تصویر مربوط به توده از پرندگان در حال پرواز در شب نیست تصویر مربوط به ستارگانی هست کهکشان کوتوله ESO 540-31 را تشکیل می دهند و توسط تلسکوپ هابل ناسا در فاصله 11 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی  Cetus (نهنگ) قرار دارند
کهشان های کوتوله کم نور تر از سایر اجزای کیهان می شوند و شامل چند صد میلیون ستاره می شوند.کهکشان راه شیری ما از صدها میلیارد ستاره تشکیل شده است.

کرمچاله ها بهترین شرایط را برای تبدیل شدن به یک ماشین زمان دارند!

هرچند تا کنون بطور کامل ثابت نشده است که وجود دارند اما بر اساس نظریه عمومی انشتین وجود داردومفهوم ماشین زمان بطور عادی تصویری از یک دستگاه غیر عادی است که در داستان های علمی تخیلی وجود دارند ولی چند دهه قبل انشتین توضیح داد که چگونه گرانش سفر در زمان را عملی می کند و سفر در زمان در زندگی واقعی فقط یک خیال مبهم است.
با گذشت زمان فیزیکدانان قادر شدند ذرات کوچک بنیادی شبیه الکترون بنام muons را با دستکاری گرانشی در زمان رو به جلو بفرستند آنها می گویند که ین فناوری برای 100 سال آینده بروی انسانها نیز قابل اجرا خواهد بود.
سرفر به گذشته نیز تا به امروز کمتر قابل درک بوده است با این حال یک فیزیکدان بنام اریک دبلیو دیویس، از موسسه بین المللی مطالعات پیشرفته در آستین استدلال می کند که این امکان نیز وجود دارد او می گوید یک کرمچاله یک گذره گاه نظری فضا زمان است که توسط انشتین پیشبینی شده است..

در ماه جولای نیز موسسه هوانورد و فضانوردی آمریکا مقاله ای در مجله دیویس چاپ کرد که این احتمال وجود دارد که کرمچاله ها می توانند بعنوان وسیله ای برای سفر در زمان مورد استفاده قرار گیرند.
هر دو نظریه عمومی و کوانتم بر امکان سفر در آنچه که فیزیکدانان بعنوان منحنی بسته زمانی از طریق کاهش فضا و زمان توسط یک ماشین زمان صورت می گیرد تاکید دارند.
دیویس می گفوید در واقع دانشمندان خاصیت های مختلف سفر فضا زمان را با هندسه و راه حل های متعدد یا با خواص ماشین زمان می فهمند.
کرمچاله به یک سفینه برای سفر از یک نقطه به نقطه دیگر با سرعت بیشتر از نور اجازه می دهد و یک میانبر از طریق فضا است.سرعت نور بیشترین سرعت سفر در فضاست و سرعتی بیشتر از آن وجود ندارد از دیدگاه تئوری نیز کرمچاله با کاهش مقدار فضا در زمان این کار را انجام می دهد.دیویس افزود ماشین زمان در بعد فیزیکی اجتناب ناپذیر هستند و پیشبینی شده اند و تعدادی به دنبال ابزار آلاتی برای درست کردن یک ماشین برای سفر در فضا هستند او اضافه کرد سفر در یک کرمچاله نیز آسان نخواهد بود و تاثیرات خطراناکی به ماشینی که وارد آن شده وارد خواهد کرد ودلیل با توجه به نظریه انشتین وجود یک یا دو نقطه پایانی شتاب دهنده از طریق زمان است
بر اساس درک فعلی دانشمندان عبور از یک کرمچاله برای مسافران نیازمند پیمودن یک ماده بسیار عجیب و غریب است که تا کنون درک نشده است.
همچنین چالش های مختلفی از جمله نظریه هایی که سفر در زمان را رد می کنند در پیش رو قرار دارد.رابرت اوون، یک اخترفیزیکدان در کالج اوبرلین می گوید :سفر در زمان در طول عمر ما امکان پذیر نخواهد بود و زمانی که بشر قادر به درک قوانین گرانش شود این امکان وجود دارد. 
نسبیت عام نیز نمی تواند این ماده عجیب را شرح دهد و می گوید نمی تواند وجود داشته باشد اما وجود دارد دانشمندان با کمک یک لنز می خواهند با مشاهده جهان توضیحی برای آن بیابند.و امیدوارند راهی برای تولید و مهار این ماده عجب و غریب پیدا کنند تا بتوانند سفری سریعتر از نور در زمان داشته باشند.علاوه بر آن فیزیدانان نیز معتقدند در پشت این سفر یک واکنش کوانتمی نهفته است.و ومحاسبات ریاضی برای واکنش کوانتمی نیز تنها ی بعد از فضا و زمان را شرح می دهد.
دیویس افزود: من با اعتماد به نفس می گویم که نسبیت عام شکست خورد و من آزمایشات خود را برای ماشین زمان از طریق نظریه کوانتم پی گیری می کنم.
این نیز یکی از مشلات است زیر فیزیکدانان استدلال هایی برای ناقص خواندن هر دو نظریه دارند و قبل از آن فیزیکدانان نیاز به راهی برای آشتی دادن فیزیک کوانتم و نسبیت عام دارند.
قبل از آن یک نظریه می گفت که با طمینان نمی توانیم بگوییم سفر در زمان غیر ممکن است هنوز کرمچاله ها بر اساس زمان و ماشین با استفاده از محاسبات نسبیت بدون کوانتم مکانیک اما شامل محاسبات کوانتم مکانیکی می تواند برای سفر ممن باشد
دیویس معتقد است همه آنها کنار هم می توانند سفر در زمان را با سرعت بیش از سرعت نور از تئوری به واقعیت تبدیل کند.

تصویر نجومی روز ستاره درخشان RS Pup

تصویر متعلق به یکی از مهمترین ستارگان آسمان است.در مرکز تصویر ستاره ای حدود ده برابر بزرگتر و 15000 برابر روشن تر از خورشید ما وجود دارددر واقع RS Pup یک ستاره متغیر قیفاووسی است که دوره تابشی منظمی به طول 40 روز دارد و برای تخمین فاصله های کیهانی بسیار مفید است و بعنوان یک شاخص استفاده می شود و ستارشناسان می گویند در فاصله ای حدود 6500 سال نوری با یک خطای دید بین 90 سال نوری قابل ملاحظه است این تصویر توسط هابل گرفته شده است.
قیفاووسی ها نوعی ستاره هستند که روشنایی آن ها به طور متناوب تغییر می کند. در یک قیفاووسی نمونه روشنی در آغاز دوره تناوب به سرعت بسیار به مدت چند ساعت زیاد می شود. سپس تا چندین روز به تدریج کم فروغ تر می شود. سپس همین سیکل تکرار می گردد. قیفاووسی ها در تغییرات خود بسیار وقت شناس و منظم اند. تغییر روشنی این ستارگان معادل یک قدر مثلا از3/5 به 3/4 می باشد. نخستین قیفاووسی شناخته شده ستاره δ در صورت فلکی قیفاووس است و وجه تسمیه این ستارگان نیز همین است. این ستاره ها ابرغول هایی از گونه های طیفی F و G می باشند.

تصویر نجومی روز کهکشان مارپیچی NGC 300

این تصویر توسط تلسکوپ فضایی ESO در فاصله شش میلیون سال نوری از ما واقع در صورت فلکی مجسمه از کهکشان مارپیچی NGC 300, منتشر شده است.
این کهکشان در اوایل قرن 19 توسط ستاره شناس اسکاتلندی کشف شده بود و برای رصد کردن یکی از روشن ترین و برجسته ترین کهکشان ها با دوربین چشمی است.
این تصویر با میدان گسترده WFI در شیلی نزدیک به 50 ساعت مونتاژ شده است و هدف اصلی آن سرشماری ستاره های این کهکشان است.فیلتر نوری موفق به مشاهده هیدروژن و اکسیژن در مناطق خاصی که در آنها ستاره سازی می شد شده است مناطقی که در آنها ستاره سازی در حال انجام است به رنگ قرمز و صورتی دیده می شوند.همچنین ESO موفق به کشف یک ستاره عظیم در این کهکشان شده است.

تصویر نجومی روز سحابی حباب !

تصاویر مربوط به سحابی حباب هناک یا NGC 7635  است که در فاصله 7100 سال نوری ما و به طول 6 سال نوری در صورت فلکی ذات الکرسی است.(یک سال نوری فاصله ای است که نور در یک سال با سرعت 6 تریلیون مایل یا ده تریلیون کیلومتر بر ثانیه سفر می کند.درخشندگی حباب بخاطر وود گازهای داغ در اطراف آن است.

کوتوله های قهوه ای آنقدر که قبلا هم تصور می شد خنک نیستند.

کوتوله های قهوه ای که گاهی اوقات از آنها بعنوان اجسام سرد شناور شناخته می شوند که بعضی از برسی های قبلی نشان داده بود ممکن است این ستاره ها دمایی معادل دمای معمولی اتاق را داشته باشند. ولی برسی های جدید تلسکوپ فضایی WISE ناسا نشان می دهد آنها سردترین اجسام عالم نیستند و درجه حرارتی بین 120 تا 175 درجه دارند و با توجه به عمر چند میلیارد ساله آنها درجه حرارتی که از سطح آنها ساطع می شود بسیار کم است.این کوتوله ها جرمی معادل 5 تا 20 برابر جرم کافی دارند و اکنش خفیف از همجوشی دوتریوم برای سوزاندن هیدروژن دارند.کوتوله های قهوه ای سر و کم نور هستند در صورتی که اگر گرم و روشن تر بودند راحت تر یافت می شدند و امروزی از تلسکوپ اسپینتزر برای اندازه گیری اختلاف منظر آنها در طیفی بین 20 تا 50 سال نوری استفاده می شود.دانشمندان می گویند منافظ ریز و درشت آنها برای درک بهتر دمای آنها به آنها کمک می کند.

تصویر نجومی روز خرچنگ در حال رشد!

تصویر مربوط به سحابی M1 است که بقایای یک انفجار عظیم ابر نواختری و ابر در حال گسترش آن به طول ده سال نوری است این سحابی با سرعت بیش از 1000 کیلومتر در ثانیه در حال گسترش هست.و در صورت فلکی ثور در فاصله 6500 سال نوری از ما قرار دارد.در سال 1054 اختر شناسان شاهد تولد این ابر عظیم از بقیای انفجار یک ستاره بزرگ بودند.

کشف یک سیاره مافوق زمین با جوی غنی از آب!

یک تیم ژاپنی از ستاره شناسان و محققان سیاره ای ویژگی های جولی یک سیاره مافوق زمین بنام  GJ 1214 b که در فاصله چهل سال نوری در صورت فلکی مار افسای به سمت شمال فربی کهکشان راه شیری ما قرار دارد را برسی کرده اند.این سیاره در سال 2009 و در پروژه MEarth که بروی یافتن سیارات قابل کونت تمرکز یافته بود یافت شد این تیم پراکنده شدن نور را در اطراف ستاره این سیاره مورد برسی قرار داد.
این سیارات بعنوان سیارات جدیدی  با جرم و شعاع بزرگتر از زمین اما کوچکتر از غول های یخی منظومه شمسی در حال ظهور هستند و به یک زمین بزرگ یا اورانوس کوچک می مانند.
این تیم تحقیقاتی با استفاده از تلسکوپ سوابرو و دو دوربین و بق سنج بصری مشاهده کرد که این سیاره دارای اتمسفری غنی از آب و یا هیدروژن است.این یکی از ویژگی های قوی است که سیاره ای با هیدروژن احاطه شده است و به احتمال زیاد نشان می دهد این سیاره دارای اتمفری غنی از آب است.
تئوری های جدید نیز تاکید می کند که یک دیسک متراکم از گاز در اطراف سیاره های تازه تشکیل شده پخش می شود که هیدروژن یکی از اعضای اصلی آن است و آب یخ در اطراف یک منطقه بیرونی که به خط برف معروف است نیز تشکیل می شود که هیدروژن یا بخار آب یکی از اجزای اصلی اتمسفر زمین است اگر داشمندان می توانستند ترکیب اصلی اتمسفر آن سیاره را مشخص کنند می توانستند مکان و تاریخ تشکیل سیاره را حدس بزنند.

حرکت سیاره ای دانشمندان را قادر به برسی طول موج ستاره که ترکیب اتمسفر را نیز مشخص می کند قادر می سازد.
قدرت پراکندگی ریلی طل موج یک شاهد قوی برای یک فضای تحت احاطه هیدروژن است.زمانی که نور در ذرات یک محیط بسته به طول موج پراکنده می شود و باعث پخش بیشتر طول موج قرمز به مکان آبی می شود
تیم از دو دوربین نوری  Suprime-CamوFOCAS  که بروی سورا که به فیلتر آبی برای جست و جوی ریلی مجهز است استفاده می کند.ستاره میزبان این سیاره بسیار ضعیف است و وجود پراکندگی ریلی قوی این موضوع را به یک چالش اساسی برای دانشمندان تبدیل کرده است.
وجود این پراکندگی ریلی دلیلی بر وجود سیاره غنی از آب با هوای هیدروژنی که با ابرهای گسترده احاطه شده است می باشد.مشاهدات بعدی اطلاعات بیشتری را در مورد این سیاره به ما خواهد داد اکنون سیارات کمی از مافوق ازمین ها وجود دارند که قابل مشاهده هستند ولی با نسل بعدی تلسکوپ های سی متری دانشمندان می توانند مشاهدات بیشتری بر این سیارات و جو آنها داشته باشند

تصویر نجومی روز کهکشان کوتوله NGC 5195

تصویر مربوط به کهکشان کوتوله کهکشان کوتوله NGC 5195 که کهکشان همدم M51 است و در فاصله 30 میلیون سال نوری در صورت فلکی سگ شکار و در دب اکبر واقع است.
این کهکشان دارای دهنه ای به اندازه 20000 سال نوری است و بازوهای مارپیچی بزرگی دارد و تصاویر هابل نشان می دهد هم اکنون در حال جزر و مد خوشه های ستاره های آبی و جوان M51 است.