بابون زیتون

● بابون زیتون در گستره ای وسیع از 25 کشور در سراسر آفریقا از مالی تا شرق اتیوپی و تانزانیا و در مناطق کوهستانی و صحرای بزرگ آفریقا یافت می شود.و این جاندار دارای زیستگاه های گسترده ای از صحراها گرفته تا جلگه ها و جنگل ها می باشد.
● جنس ماده بابون زیتونی اندازه ای حدود 70 سانتی متر و جنس نر آن اندازه ای حدود 60 سانتی متر دارد و بابون زیتونی یکی از بزرگترین گونه های میمون است و قد آن تا 85 سانتی متر نیز می رسد و وزن آن بطور متوسط بین 10 تا 37 کیلوگرم است.
●  بابون زیتونی پوزه ای مانند سگ دارد و مانند سگ ها چهار دست و پا راه می رود و یک میمون همه چیز خوار است که شباهت بسیاری به خانواده سگ ها دارد.
● بابون ها دارای زندگی اجتماعی می باشند و در گروه های 15 تا 150 نفره زندگی می کنند و هر بابون دارای جایگاه اجتماعی در میان هم نوعان خود می باشد و جنس ماده نقش مهمی را در این سیستم اجتماعی بازی می کند،و جنس ماده دارای رابطه طولانی مدت با جفت خود می باشد.جنس نر نیز برای بدست آوردن جنس ماده با همدیگر مبارزه می کنند.و جنس نر در ده سالگی و جنس ماده در هفت سالگی به بلوغ می رسد.
●بابون ها همه چیز خوار هستند و از گیاهان و بی مهرگان و پستانداران کوچک و پرندگان تغذیه می کنند،و چمن و ریشه و پوست گیاهان و میوه ها و گلسنگ و قارچه نیز جزو زنجیره غذایی این جاندارن محسوب می شود،و هنگام شکار نیز به شکار جوندگان کوچک و خرگوش و روباه و دیگر پستانداران می پردازد.

سیاهچاله های پرجرم می توانند منشا کهکشان ها باشند!

منبع Dailygalaxy.com

Henize 2-10  یک کهکشان نامنظم است که در ضوابط کیهان شناسی زیاد دور نیست و در فاصله سی سال نوری از ما قرار دارد،این کهکشان کوتوله که در مرحله کهکشان ستاره‌فشان(انفجار ستاره ای) قرار دارد یک کهکشان کوچک با نواحی با ستاره های در حال شکل گیری سریع است و اندازه ای در حدود ده در  صد اندازه راه شیری را دارد.
این کهکشان می تواند شبیه کهکشان های کوچک شناخته شده در جهان باشد،ولی این کهکشان تنها کهکشان از این نوع است به اندازه کافی به ما نزدیک است که اجازه مطالعه را می دهد.
تیم محققان هم اکنون با آنالیز مشاهدات اشعه ایکس Henize 2-10 در طول 13 سال شواهد قطعی از وجود یک سیاهچاله را فراهم کرده است.تصویر کهکشان در بالا با استفاده از تلسکوپ هابل برداشته شده است.مقیاس رنگ برای نمایش جزئیات مرکز کهکشان تنظیم شده است.
سوظن در باره Henize 2-10 اولین بار در 2011 رشد کرد زمانی که تیم اولین بار کهکشان را دید و سعی کرد رفتار کهکشان را شرح دهد.مشاهدات از طریق ساطع کرن اشعه موج اشعه ایکس صورت گرفت،که اغلب به سیاهچاله ها مرتبط است.ابزارها با ماهواره پیشرفته ژاپنی برای کیان شناسی و اختر فیزیک و MMX نیوتون آژانس فضایی اروپا و اشعه ایکس چاندرا مورد استفاده قرار گرفتند.

کهکشان در 2001 درخشیده بود،اما در طول زمان کمتر درخشید،این با فرآیند نیرو دهی با شکل گیری ستاره ها متناقض نیست،بنا بر این یک سیاهچاله کوچک پرجرم  در مقایسه با سیاهچاله های بزرگتر سیاهچاله های پرجرم کهکشان های بیضوی را دارد،،اما هنوز جرمی معادل یک میلیون برابر خورشید ما را دارد.
مشخصه سیاهچاله های پرجرم این است که در طول زمان مقدار زیادی تغیر نمی کنند،و این تغیر پذیری قطعا به ما می گوید که تشعشع از یک منبع فشرده در مرکز سیستم که با یک سیاهچاله پرجرم سازگار است می آید.
در حالی که سیاهچاله ها بطور عادی در برآمدگی مرکزی کهشکان ها یافت می شوند، Henize 2-10 هیچ برآمدگی ندارد.همه تداعی که مردم بین کهکشان ها و سیاهچاله ها ایجااد کرده اند می گوید آنجا باید سیاهچاله ای وجود نداشته باشد.
یک سوال بزرگ این است که این سیاهچاله از کجا آمده است،زمانی که سعی می شود تا شبیه سازی هایی انجام بشود که مشخص کهکشان ها از کجا آمده اند،شاید آغاز ازا ین سیاهچاله باشد.ولی ما از شرایط آنجا بی اطلاع هستیم کهکشان های کوتولهک هکشان ستاره‌فشان نزدیک به مانند کهکشان هایی هستند که ما در اطرافمان حالا داریم(به اولین کهکشان های جهان اولیه)
این نتایج تایید می کنند که شکل گیری ستاره ها در مجاورت کهکشان ها به سیاهچاله های پرجرمی نیازمند است که می تواند بر همتایان باستانی آنها دلالت کند.مطالعه ممکن است به برخی از اتفاقاتی که در ابتدای جهان اتفاق افتاده را آشکار سازد.
کهکشان ستاره فشان، (به انگلیسی: Starburst galaxy) کهکشانی است که در مقایسه با نرخ تشکیل متعارف ستارگان در بیشتر کهکشان‌ها نرخ بالایی از فرایند تشکیل ستارگان را دارد. کهکشان‌های که به عنوان ستاره فشان رصد می‌شوند اغلب در کهشکان‌هایی است که با کهشکان‌های دیگر تصادف یا برخورد نزدیک داشته‌اند.

آتش بازی 25 سالگی تلسکوپ فضایی هابل

منبع : spacetelescope.org
منظره زرق و برق دار از زندگی ستارگان شعله ور در تصویر تلسکوپ فضایی هابل به نمایش آتش بازی شباهت دارد،خوشه ستاره ای وسترلوند 2 در جشن 25 سالگی هابل در ربع قرن عمر هابل جزو کشف های جدیددو خیره کننده تلسکوپ است.
در 24 آوریل 1990 تلسکوپ فضایی هابل به کاوشگر فضایی شاتل ارسال شد که اولین تلسکوپ فضایی در نوع خودش بود،این تصویر متعلق به یک زمین درخشان پرورش ستاره ها که میزبان 3000 ستاره است،در فاصله 20 هزار سال نوری در صورت فلکی شاه تخته قرار دارد.
مشاهده لنگر گاه های ستاره کار دشواری است زیرا در بین گرد و غبار احاطه شده است،ولی هابل با استفاده از دوربین مادون قرمز خود قادر به تصویر برداری از پوشش گرد و غبار خوشه است.چشم انداز تیز هابل مشکل غلظت تراکن ستاره ها در خوشه مرکزی که به اندازه 10 سال نوری است را مشخص می کند.
خوشه غول پیکر کیهانی تنها حدود دو میلیون سال دارد ولی شمال تعدادی از گرم ترین و پرجرم ترین ستاره های کشف شده است.تعدادی از سنگین ترین ستاره های عمق حفره اکه توسط ماده ای که جریان های مشابه ماوربنفش را با سرعت بالا و ذرات باردار و جریان های شدیدی که ذرات را شارژ می کند"تحت عنوان بادهای ستاره ای شناخته می شود"و ابر گاز هیدروژنی که ستاره هها در آن متولد می شوند را می پوشاند و شبیه اشکال عجیب گاز ابر و گرد و غبار تصویر است.
ستون های تصویر از گاز و گرد و غبار فشرده تشکیل شده است و در برابر فرسایش ناشی از اشعه شدید و باد های قدرتمند مقاومت می کند.
این گازهای یک پارچه از چند سال نوری از فاصله مرکز خوشه بلند شده است،بقیه نقاط متراکم دور ستون های آفریتش لزشامل رشته های تاریک گرد و غبار است.
ستارگان می توانند ه ایجاد نسل بعدی کمک کنند،زمانی که بادهای ستاره دیواره های متارکم گاز را می کشد،آنها شوک ایجاد می کنند که نسل جدیدی از ستارگان را در میاد دیواره ای غار ایجاد می کند.نقاط قرمز پراکنده پر از ستاره های در حال شکل گیری است،که هنوز در پیله های گرد و غبار و گاز پیچیده می شود.این ستاره ها هنوز هیدوژن یونیزه را در هسته شان تبدیل به نور نکرده اند و ستاره مشتعل نیست.در هر حال چشم انداز مادون قرمز به ستاره شناسان اجازه می دهد که این ستاره های تازه متولد شده را تشخیص دهد،این ستاره های تازه متولد شده در همه تصویر به رنگ آبی دیده می شود.
ناحیه مرکزی تصویر شامل خوشه های ستاره ای است که در نور مرئی توسط دورین پیشرفته مادون قرمز مواجه می شود.این تصویر نشانگر قدرت هابل در 25 سالگی است که در سال 2018 با تلسکوپ فضایی جیمز ادغام خواهد شد.

چگونه یک سیاهچاله تبخیر می شود؟

هیچ چیز تا ابد به طول نمی کشد،حتی سیاهچاله؛بر طیق گفته های استیون هاوکینگ سیاهچاله ها بعد از مدتی تبخیر می شوند،اما دقیقا آن چگونه اتفاق می افتد؟
تئوری کوانتم پیشنهاد می کند که ذرات مجازی در و بیرون از تمام زمان ها ظاهر می شوند.زمانی که یک ماده به پادماده اش نزدیک می شود با هم ترکیب می شوند و از بین می روند.
هنگامی که این اتفاق در نزدیکی افق رویداد می افتد،اتفاقات عجیبی می تواند بیفتد،شامل دو ذره که در یک لحظه وجود دارند و بعد همدیگر را نابود می کنند،یک ذره می تواند به درون سیاهچاله بیفتند و ذرات دیگر می توانند به فضا پرواز کنند.در طول یک دوره زمانی فرار قطره ای ذرات باعث می شود که سیاهچاله تبخیر شود.
صبر کنید،اگر این ذرات مجازی به درون سیاهچاله ها سقوط می کنند،نباید بزرگ و پرجرم شوند؟چه چیزی سبب می شود تا بخار شود؟اگر یک سن ریزه به سنگ ریزه ها اضافه کنیم بزرگتر نمی شود؟
این دیدگاه از یک چشم انداز پایینی که به افق رویداد سیاهچاله می نگرد می آید،و به دلیل درخشش اشعه آمده از سیاهچاله است،اگر آن اتفاق می افتاد قانون ترمودینامیک را نقض می کرد که انرژی نه می تواند به وجود بیایید و نه از بین برود،درحالی که سیاهچاله اشعه ساطع می کند،سیاهچاله نیاز دارد تا اندکی از جرم خود را بدهد تا آن را فراهم نماید.
جرم بیشتر باعث درجه حرارت کمتر می شود در حالی که دمای آن هنوز صفر نیست.
از حالا تا آینده،درجه حرارت بزرگترین سیاهچاله سردتر از درجه حرارت زمینه جهان خواهد بود.و میکرویوزمینه کیهانی(CMB) به درون آن سقوط خواهد کرد و جرم آن را افزایش خواهد داد.
نور مشاهده شده در مارکاریان 739 شبیه لبخند یک صورت درون دو سیاهچاله بزرگ که در حدود 11 هزار سال نوری از هم جدا شده اند به نظر میرسد،.کهکشان 425 میلیون سال از زمین فاصله دارد.

از هم اکنون جلو تا زمانی که درجه حرارت جهان کمتر از سیاهچاله است،آنها به آرامی اشعه گرم ساطع خواهند کرد که باید از سیاهچاله بیایید و جرم آن را به انرژی تبدیل کند.میزان آن بستگی به جرم سیاهچاله دارد برای مثال ممکن است تبخیر کامل یک سیاهچاله 67^10 سال به طول بینجامد.
این رقم برای سیاهچاله های مادر مرکز کهکشان ها به نظر می رسد 100^10 سال طول بکشد.که 100 صفر جلوی عدد ده قرار می گیرد و رقم بزرگی است.اما هنوز کمتر از بی نهایت است.بنابراین بیشتر از یک مقدار غیر قابل درک است،حتی سیاهچاله ها که ممکن است طولانی ترین عمر را در اشیا جهان داشته باشند محو و به انرژی تبدیل خواهند شد.
شتاب دهنده هاردرونی ممکن است قادر به تولید یک سیاهچاله میکروسکوپی در کثری از ثانیه و ناپدید کردن آن با یک انفجار از تابش هاوکینگ باشد.اگر آنها آن را پیدا بکنند هاوکینگ معروف ترین بازیگر دنیای فیزیک می شود.
هیچ چیز ابدی نیست،حتی سیاهچاله،بعد از طولانی ترین زمان مطمئن باشید که آنهاتبخیر می شوند،و تنها راه نشستن و نظاره کردن آنهاست و شاید هم این تنها راه نباشد.
منبع : universetoday.com

توضیحات مترجم:
بنا به نظریه تابش هاوکینگ یک سیاهچاله می تواند بعلت تبخیر کوانتمی کوچکتر و کوچکتر شده و در نهایت از بین برود،تابش هاوکینگ جزو معدود ایده های پیشنهاد شده در باره مرگ سیاهچاله ها است که توسط استیون هاوکینگ بزرگترین فیزیکدان زنده جهان پیشنهاد شده است و در صورتی که در زمان حیات یا پس از مرگ هاوکینگ اثبات شود،استیون هاوکینگ موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیک خواهد شد،اما بعلت اینکه هنوز اثبات نشده است بعنوان یک تئوری باقی مانده است.
استیون هاوکینگ در نظریه خود با استفاده از فرمول معروف انشتین E=MC2 این ایده را پیشنهاد می کند که هنگامی که انرژی سیاهچاله کمتر می شود،در نتیجه به تبع آن جرم آن نیز کمتر و کمتر می شود و در نهایت از بین می رود.

پس از مهبانگ چه اتفاقی افتاد؟

پس از مهبانگ چه اتفاقی افتاد؟
حدود 36-^10ثانیه بعد ازانفجار بزرگ دمای عالم به 27^10درجه کلوین رسید.در این مرحله جهان هستی شروع به انبساط کرد که به آن تورم کیهانی می گویند.بین لحظه 35-^10 و لحظه 33- ^10ثانیه پس از انفجار،عالم با سرعت فرانور به میزان 50^10انبساط پیدا می کند.در ثانیه 33-^10،دما به 25^10درجه کلوین می رسد،در این موقع کوارک ها و پاد کوارک ها به وجود می آیند.ولی در این هنگام گرما چندان زیاد است که پروتون ها و نترون ها نمی توانند تشکیل شوند.بعد از 12-^10 ثانیه دمای عالم به 16^10درجه کلوین می رسد.در این موقع چهار نیروی شناخته شده شکل می گیرد:
1.نیروی هسته ای ضعیف
2.نیروی هسته ای قوی
3.نیروی الکترومغناطیس
4.نیروی گرانش
این چهار نیرو در آغاز مهبانگ یکی بوده اند.
در ثانیه 16-^10دما به 13^10 کلوین رسید.کوارک ها دیگر نمی توانستند بصورت آزاد وجود داشته باشند و به هاردرون تبدیل شدند که از آنها پروتون ها و نترون ها و پادنترون ها(با بار مثبت)و نوترون ها(با بار منفی)،و سرانجام مقدار زیادی ذرات خنثی به نام نوترینو به وجود آمدند. بعد از 4-^10 ثانیه دما به 12^10درجه کلوین می رسد.اکثر پروتون ها و نوترون ها با برخورد به پادپروتون ها و پادنترون ها از بین می روند و تنها مقدار بسیار ناچیزی از پروتون ها و نترون ها به نسبت 1:6 باقی می مانند که بعدها از آنها هلیم ساخته می شود در این لحظه گرما چندان بود که الکترون ها و پاد الکترون ها به وجود آمدند.
یک ثانیه بعد از مهبانگ،دما به 10^10 درجه کلوین افت می کند.حال الکترون ها و پادالکترون ها نیز همدیگر را نابود می کنند و جز مقدار ناچیزی(9-10 قسمت آن)باقی نمی ماند.از این مقدار ناچیز الکترون مواد آینده هستی به وجود می آید.
پس از 10 ثانیه که از انفجار بزرگ می گذرد؛دما به 9^10کلوین می رسد.پروتون ها و نترون ها از طریق همجوشی هسته ای اولین هسته اتمی را به وجود آوردند.به این مرحله هسته زایی می گویند.در این مرحله %25 ایزوتوپ هیلیم 4 و 001/0 % ایزوتپ های هیدروزن سنگین یا دوتریم،D و همچنین مقدار بسیار ناچیزی ایزوتوپ هیلیم 3 تولید می شود.%75 بقیه پروتون ها بعد ها هسته اتم هیدروژن را ساختند.بعد از 5 دقیقه هسته سازی مهبانگ به پایان رسید.نوترون های آزاد باقی مانده دیگر ثابت نبودند و به تدریج به پروتون و الکترون تبدیل شدند.بقیه عناصر سنگین بعدها درون ستارگان به وجود آمدند.
بعد از حود سیصدهزار سال دما به 3000 درجه کلین افت کرد.در این شرابط پروتون ها و نترون ها و الکترون ها توانستند اتم های پایدار به وجود آوردند و نور توانست بدون مانع به حرکت خود ادامه دهد.

پیدایش جهان هستی و حیات بروی کره زمین
دکتر ابوالحسن حاجی حیدری/انتشارات مازیار

سیارات قابل سکونت سیستم های دوتایی مکن است پشت غول های گازی پنهان شده باشند!

خانه لوک اسکای در جنگ ستارگان در صحرای سیاره تاتوين با دو خورشید قرار داشت،زیرا به دور دو ستاره می چرخید.بسیار دورتر  تنها سیاره غول گازی غیر قابل سکونت که به دور دو ستاره می چرخید شناسایی شد،بسیاری از محققان بر این باورند که سیارات سنگی نمی توانند آنجا باشند،حالا محاسبات ریاضیاین را نشان می دهند که سیارات زمین مانند جامدی مانند تاتوين به احتمال زیاد وجود دارند و ممکن است بطور گسترده وجود باشند.
غروب تاتوين  ممکن است بسیار بیشتر از همه رایج باشد،مطالعاتی به وسیله اخترفیزیکدان بن بروملی از دانشگاه یوتا و سکوت کنیون اسمیتسونیان مشاهدات اختر فیزیک انجام شد می گوید:
 نتیجه اصلی آن است که بیرون از یک ناحیه کوچک در نزدیکی جفت ستاره،سیاره  می تواند همانندیک سیاره که به دور یک ستاره مجرد می چرخد باشد.می تواند شکل گرفته باشد.در این سناریو سیاره ها در اطراف سیستم های دوتایی شایع هستند.
طرفداران سری حماسی ممکن است دلخوش شوند که سیاراتی این چنین وجود دارد
عنوان مطالعه جدید شکل گیری ستاره به دور ستاره های دوتایی است. تشکیل تاتوين به نظر آسان می رسد ولی اسناد نشان می دهد به آسانی نخواهد بود.فرمول های محاسباتی نشان می دهد که تاتوين چگونه  می تواندسیستم های دوتایی می توانند بچرخد.سنگ های اندازه شهاب سنگ می توانند با هم انبوه شوند و سیارت را تشکیل بدهند.
دانشمندان اظهار می کردند که عدد شیرینی که به دور دوستاره چرخش می کند زمانی که آن در مرحله ابتدایی شکل گیری است تنها به دور یکی از آنها می تواند چرخش بکنداین دانشمند می گوید ساختن دستور العملی است که به دور خورشید کار می کند به دور ستاره میزبات تاتوين نیز کار خواهد نمود,آسان است.
مطالعه به وسیله برنامه سیارات بیرونی ناسا انجام شده است  که چگونه سیاره کوتوله مانند پولوتو و ماه آن  شارون در یک سیستم دوتایی با چهار قمر خواهد چرخید.
همانند یک دیسک در حال چرخش گاز و گرد و غبار به دور ستاره های جوان"شکل گیری ستارگان شبیه توپ گرد و غبار در زیر تخت شما است که ذرات به هم می چسبند و بزرگتر و بزگتر می شوند.
دانشمندان این را گرد ترین چیز در حال چرخش که واقعا گرد نیست و شکل بیضوی آن چندین موج را دارا می باشد می نامند.آن دارای امواجی است که چرخه ای از دو ستاره سبب کشیده شدن آن می شود.
برای بیش از یک دهه اختر فیزیکدان بر این باور بوده اند که سیارات زمین مانند در اطراف بیشتر ستاره های دوتایی نمی توانند شکل بگیرند.حداقلا به حد کافی دور نیستند تا پشتیبان حیات باشند.مساله این است که سیارات به ادغام آرام نیاز دارند تا به آرامی بزرگ شوند.دور یک ستاره تنها سیارات تمایل دارند تا مسیر های دایره ای  و حلقه متحد المرکزی که از آن عبور نمی کنند را دنبال کنند.اگر سیارات به هم نزدیک شوند می توانند به آرامی با هم ادغام پیدا کنند.
ولی اگر سیارات به دور مسیر جفت ستاره ها بچرخند مسیر های انها قاطی می شوند و به سوی جفت ستاره ها کشیده می شوند.بنابراین مسیر آنها رهم می شوند و در سرعت های بالا منجر به برخورد مخرب آنها با هم می شود.
تحقیقات قبلی با مسیر دایره ای با تمایل بروی سیاره های شکل گرفته به دو سیستم های دوتایی آغاز شد.
اما مطالعات جدید نشان می دهد که سیاره ها زمانی که کوچک هستند بطور طبیعی مسیر بیضوی را دنبال می کنند.و به مسیر دایره ای نمی روند.و اگر سیارات به جای مسیر دایره ای در مسیر بیضوی حرکت بکنند به هم برخورد نمی کنند.و می توانند در مدارهایی حرکت بکنند که به خود شکل دهند.
در این مطالعه با محاسبات ریاضی ساده کامپیوتری نشان می دهد که سیارات هم اندازه زمین  اگر آنها گرد ترین چیز در حال چرخش   باشند. می توانند به دور سیستم های دوتایی تشکیل بشوند.شبیه سازی آنها از نقاط تشکیل سیارات نشان داد که سیارات می توانند بدون تصادق برای دهها و هزاران سال در دایره های متحد المرکز در اطراف ستاره های بیضوی شکل زنده بمانند.
براملی می گوید ایجاد یک سیاره زمین مانند در یک سیستم دوتایی آسانتر از ایجاد آن به دور یک ستاره تنها است بنابر این ما فکر می کنیم سیارات تاتوين بسیار در جهان متداول باشد.
کپلر تا کنون بیش از 1000 سیاره در حال چرخش به دور ستاره ها که تعدادی از آنها سیارات سنگی در منطقه قابل سکونت نه سرد و نه گرم نه بسیار دور از سیاره در حال چرخششان کشف کرده است.بنابریان کپلر هفت سیاره را به دور منطقه قابل سکونت ستاره های دوتایی کشف کرده است.اما همه آنها سیارات گازی غولپیکر هستند.
سیاراتی که کپلر به دور ستاره های دوتایی کشف کرده است بزرگتر از اورانوس و نپوتون هستند.هیچ کدام از آنها شبیه زمین یا تاتوين جنگ ستارگان نبودند.براملی معتقد است که کپلر هنوز سیارات زمین مانند به دور سیستم های دوتایی کشف نکرده است زیرا آنها در مقایسه با غول های گازی بسیار کوچک هستند و اندازه گیری آنها سخت است.
در حالی که کپلر غول های گازی دیگری را دورتر از ستاره های دوتایی کشف کرده است،بحث در باره این مطرح است که چگونه هفت تای انها در مرحله قابل سکونت قرار دارد.
مطالعات جدید نشان می دهد که آنها در جایی بین گاز و گرد و غبار شکل گرفته اند.براملی برام می گوید به نظر نمی رسد گاز و گرد و غبار کافی در اطراف سیستم های دوتایی برای شکل گیری محلی متمرکز نشده است.مطالعات جدید نشان داد که از یک جا به جای دیگر منتقل شده باشد بنابراین غول های گازی در هر جایی می توانند شکل گرفته باشند.
توری های قبلی می گفت غول های گازی باید در نقاط دورتری از فضا تشکیل و بعدا به انجا مهاجرت کرده باشند.یا با چرخش دیسک گازی به سمت داخل دیسک های دوتایی آمده باشند و یا با گرانش غول دیگر به قضا پرتاب شده باشند.اما یک تاتوين زمین مانند هیچ مشکلی برای میزبانی حیات نخواهد داشت.

منبع dailygalaxy.com