شگفت انگیز ترین سیاره فراخورشیدی که به تنهایی به دور از ستاره اش می چرخد کشف شد.

یک سیاره فراخورشیدی که به دور ستاره اش در فاصله 2000 برابر خورشید معادل 800000 سال زمین می چرخد کشف شده که دورترین فاصله چرخش کشف شده را تا به امروز دارد.این سیاره عجیب در طی کمپین مشاهده به دنبال یک جهان تازه به دور ستاره های جوان مشاهده شد. GU Psc ستاره ای است که یک سوم اندازه خورشید ما را دارد و اخیرا بعنوان عضوی از گروه ای‌بی ماهی طلایی تشخیص داده شده است و بعنوان هدفی برای جست و جوی سیارات فراخورشیدی مطرح شده است.این ستاره های جوان حدودا صد میلیون سال دارند و اهداف جذابی برای جست و جو گران سیارات فراخورشیدی به معنی واقعی هستند.
زمانی که ستاره ها بسیار جوان هستند و در مرحله بعد از شکل گیری مواد ستاره ای قرار دارند هنوز گرم هستند و انرژی را با بصورت مادون قرمز در فضا رها می کنند.
شایع ترین متد مورد استفاده برای تشخیص سیارات فراخورشیدی شامل متد گذر و سرعت شعاعی است که توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا ناسا ایجاد شده است در یک تکه از آسان برای دیدن سیارات فراخورشیدی در برابر ستاره های مادرشان شناور می شوند و ستاره های کم نور مورد استفاده قرار می گیرند.
تصویربرداری مستقیم کار بسیار سختی است و سیارات فرا خورشیدی بسیار کمی با این وسیله کشف می شوند.اما در مورد GU Psc b, ستاره گازی جوان به وسیله تیم مادون قرمز با مشاهدات مختلف کشف شد.این جست و جو در مجله اختر فیزیک منتشر شد.
سیاراتی که روشن تر هستند با مقایسه نور مرئی و مادون قرمز دیده می شوند زیرا درجه سطحی آنها در مقایسه با ستاره های دیگر کمتر است.
اما جست و جوی ستاره های فرا خورشیدی آسان نیست دانشمندان بیش از 90 ستاره را مشاهده کردند که تنها یک سیاره داشتند و بنا بر این بدرستی یک رخداد عجیب نجومی است.
هنگامی که یک سیاره توسط مادون قرمز مشاهده شد مشاهدات دیگر بقیه تلسکوپ  ها نیز مورد استفاده قرار گرفت و با ترکیب داده های مدل های فرا خورشیدی تیم تخمین زد که درجه سطی سیاره 800 درجه سلسیون1500درجه فارنهایت و 9 تا13 برابر جرم مشری است.این ستار هدیه ای از طبیعت است.زیرا فاصله آن با سیاره خود اجازه می دهد که مطالعات عمیق ر با ابزارهای متنوع تر انجام شود و درک بهتری از سیارات فراخروشیدی را در کل فراهم خواهد کرد.

منبع : space.com

از انفجار بزرگ تامه‌گسست جست و جو برای ماده تاریک ممکن است منجر به سقوط مدل های استاندارد شود.

در حالی که به نظر می رسد ماده تاریک و انرژی تاریک 95 درصد از کیهان را تشکیل دهند هیچ کس نمی داند که از چه ذره ای ساخته شده اند.اختر فیزیکدانان حالا کاندید عبور از پتانسیل ماده تاریک هستند"پوتون تاریک یا بوزون یو از این لیست کاندید اول نتیجه آزمایش های اخیر HADES است جایی که فیزیکدان از  (Helmholtz-Zentrum Dresden-Rossendorf (HZDR)این کلمه مخفف پذیرش بالای طیف دی الکترون است و هفده کشور اروپایی سعی می کنند تا ماهیت ماده تاری را به پایین بکشند این نتایج متضاد می تواند باعث تغیر مدل های استاندارد ذرات شود.
تفسیر نتایج مشاهدات اختر فزیک در مقدار قابل توجه ماده و انرژی در کائنات از 75 درصد انرژی تاریک بیست در صد ماده تاریک و تنها 5 در صد کائنات شامل ماده یونی می شود
بسیاری از تلاش ها برای شرح طبیعت ماده تاریک انجام شده محققان باور دارند که ماده تاریک از ذرات ناشناخته ای  تاکنون با مدل استاندارد فزیک ذرات ماده متناسب نیست تشکیل شده مدل استاندارد یک  صدای نظری از ذرات میدان کوانتم با ذرات ماده بنیادی مانند کوارک ها (مثل هاردرون و بار یونها)و  و لپتون ها مثل الکترون نوترینو ها که که با نیروی تبادل کوانتم بنام بوزون وارد واکنش می شود می شود.
تعدادی از این گونه ها تعادل خود را در واکنش با هیگز بدست می آورند در حالی که شواهدی از وجود هیگز در سرن یافت شده به نظر می رسد مدل استاندارد تکیمل شده اکنون زمان آن رسیده که با توده های نترینوها تکمیل شود. و هیچ چیزی به نظر نمی رسد نیاز به فهمیدن داشته باشد.اندوخته اتمی و زیر هسته و ذرات فیزیک بنیادی.با این وجود به نظر می رسد ماده تاریک با هیچ کدام از ساختارهای مدل استاندارد شرح داده نشده است.این وضعت در سراسر جهان تلاش هایی را برای جست و جوی نامزد ها ماده تاریک آغاز کرده است.
تاکنون جست و جوها از یک یو بوزون بنوان یک نامزد ماده تاریک ناموفق مانده بود با جست و جوهای بسیار دیگری از ماده تاریک موقعیت ها  بیشتر و پیچیده تر شده است و با این حال آزمایش ها یچ نتیجه مثبتی نداشت.
نتایج منفی برای جست و جوی بوزون یو در هادس و آزمایش های دیگر مدل استاندارد را توسط فیزیکدان به چالش کشید.برای مثال آزمایش با دقت بالا در حرکت  مغناطیسی میون ها با  پیش بینی ها از مدل استاندارد تفاوت داشت اختلاف مطرح شده توسط بوزون یو حل شد ولی اخیرا جست و جو ها این انتخاب را حذف می کند.این تنش از مدل استاندارد کیهانی باعث گسترش انحرافات کوچک از پیش بینی ها  مدل استاندارد و داده های آن شده است.مانند حرکت مغناطیسی میون و مشاهدات دیگر افزایش یافته در حالی که حیطه فیزیک ارای فریبندگی بالا با پتانسیل  زیاد برای کشف است.
این مانند جست و جوی سوزن در انبار کاه است ولی کسی هر دو جسم را نمی شناسد در مورد ماده تاریک یک شی ناشناخته است و محلی در هاله های کیهانی که محدوده مورد علاقه نیست.برای مشخص کردن هدف جست و جو نامزدها می توانند متنوع باشند انند ذرات فرضی ماورا مدل استاندارد که بعنوان واجدین شرایط برای تشکیل دهنده ماده تاریک می باشند
انرژی تاریک راننده انبساط شتاربدار جهان است و انرژی تاریک بطور یک نواخت توزیع شده و می تواند یک ثابت کیهانی یا انرژی خلا باشد.در موارد بینهایت در آیند مثل یک انبساط ناگهانی که همه چیز را مختل می کند بنام مه‌گسست معروف است.
ماده تاریک در مقابل ناهموار است و نیاز دارد تا شکل گیری ماده قابل حمل در جهان ما را شرح دهد.مانند شواهدی از شکل گیری ساختارهایی مانند خوشه های کیهانی کهکشانها ستاره ها سیاره ها و بقیه اجسام فشرده در میان لیستی از کاندید ها بعنوان نامزد ذره فرضی ماده تاریک  اعلام جفت بوزون یو یا فتون تاریک است جفت بوزون یو یا فتون تاریک این اسامی زمینه ساخت یک تئوری است پیرو  دومین یو و تقارن به کوانتم اجازه می دهد در یک مورد شباهت به فتون ها داشته باشد که بنام بزون معیار معروف است اما د جهت  دیگر تفاوت بین فوتون ها بر طبق جرم کوانتمی آنها را به فوتون تاریک تبدیل می کند. زیرا یک تعامل ضعیف بین ماده عادی وجوددارد.شباهت زیاد بین فوتون ها و فتون های تاریک می تواند جفت الکترون و پوزیترون  را شرح دهد اگر آنها خیلی به فوتون تاریک شبیه باشند می توانند در جفت الکترون و پوزیترون  نابود شود اگر انها مجازی باشند به کمک زنجیره هایی از یک فرضیه فتون در داخل فتون تاریک به جفت الکترون پوزیترون تبدیل می شود.
اگر فوتون تاریک یا بوزون یو با خواص مفروض وجود داشته باشد باید دارای جرم باشد و با عرض مشخص و قدرت اتصال خاصی به فوتون داشته باشد.این را بعنوان سوزن در نظر می گیریم و یک سیگنال رزونانس نشان می دهد  ثابت الکترون پوزیترون با جرم بوزون یو برابر است. طیف ثابت الکترون پوزیترون توزیع شده را می توان بعناون انبار کاه در نظر گرفت و پیش نیاز آن درک درستی از شکل کلی این توزیع است.

-------------------
بوزون پیمانه‌ای
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مدل استاندارد ذرات بنیادی، که در آن بوزون‌های پیمانه‌ای در ستون جهارم با رنگ قرمز نمایش داده شده‌اند.
در فیزیک ذرات بنیادی، بوزون پیمانه‌ای (به انگلیسی: Guage Boson) یک حامل نیرو است، ذره‌ای بوزونی که انواع برهمکنشهای بنیادی بین ذرات بنیادی را حمل می‌کند.  این برهمکنشها توسط نظریه پیمانه‌ای توصیف می‌شوند. ذرات بنیادی از طریق تبادل بوزون‌های پیمانه‌ای با یکدیگر برهمکنش دارند.

مه‌گسست
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مِه گسست (Big Rip) یک پنداره کیهانشناسیک درباره سرنوشت فرجامین جهان است که در آن مواد تشکیل دهنده جهان از ستارگان و کهکشهان ها گرفته تا اتم ها و ذراه های زیراتمی به یکباره از هم می گسلند. به دیگر سخن، در آینده مقدار scale factor در یک زمان متنهاهی به مقدار بی نهایت می رسد. این نگره نخستین بار در سال ۲۰۰۳ منتشر شد.

انفجار عظیم در لبه جهان شواهدی از شکل گیری سیاهچاله ها را نشان می دهد.انفجار عظیم در لبه جهان شواهدی از شکل گیری سیاهچاله ها را نشان می دهد.

در 24 اکتبر 2012 رصدخانه های سراسر جهان در باره یک انفجار ستاره ای بزرگ بنام GRB121024A, که چند ساعت قبل در  صورت فلکی نهر اتفاق افتاده بود و توسط ناسا ثبت شده بود هشدار دادند.
 رصدخانه جنوبی اروپایی با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ آن ( VLT ) واقع در کویر آتاکاما در شیلی موفق به اندازه گیری دقیق پلاریمتری این رویداد که 11000 میلیون سال قبل اتفاق افتاده بود شد که بازسازی ان نحوه شکل گیری سیاهچاله ها را مشخص می کند.
هیچ رویداد دیگری در جهان از نظر انرژی و شدت با انفجار ستاره ای LGRBs انفجار پرتو های بلند گاما قابل مقایسه نیست.در تنها یک ثانیه یک GRB می تواند مقدار انرژی صدها ستاره مانند خورشید را در طول زندگی یک میلیارد ساله شان ساطع کند.ستاره شناسان می گویند GRB در که این انفجارها در ستاره هایی پرجرم  تر و صدها برابر بزرگتر از خورشید رخ می دهد و علاوه بر آن به سرعت در حال چرخش هستند.
از انجایی که این ستاره ها پرجرم   هستند و می چرخند مانند ستاره های عادی منفجر نمی شوند. و با سرعت بسیار مانند توپی که خالی شود انفجار رخ می دهد.این انفجار داخلی ستاره ها توسط مدل های تئوریک بسط داده می شودو مشابه یک چرخش بزرگ است که در راه مانند آبی که به چاه حوض کشیده می شود خاموش می شود.در حالی که در نهایت یک سیاهچاله شکل می گیرد این انرژی با انفجار های کیهای بیرون داده می شود و توسط دو جت بالای سیاهچاله ساطع می شود.که با مهور چرخش ستاره های در حال مرگ ردیف می شود.
همه این ستاره ها دارای میدان مغناطیسی هستند و در چرخش سریع آنها شدت داده می شود در مورد LGBR ها در طول سقوط داخلی این ستاره ها به سیارهچاله مرکزی میدان های مغناطیسی به دور مهور چرخش ستاره ها می چرخند و در طول سقوط ستاره یک چشمه مغنایسی قدرتمند یک دافعه در محیط سیاهچاله شکل می دهد که تاثیرات آن می تواند در فاصله میلیاردها کیلومتری حس شود.
این سناریو پیچیده  پیشبینی نور ساطع شده در طول انفجار ستاره ای را که باید اگر بصورت  پیچ مدور قطبی شده باشد را رهبری می کند.برای اولین بار توسط چایل یک نور مدور قطبی شده که بطور مستقیم اخیرا از ایجاد یک سیاهچاله در برد بیرونی کائنات ایجاد شده و توسط مدل های نظری تایید شده است.و قطبش دایره ای نور در چنین سطح بالایی تاکنون تشخیص داده نشده بود و شناسایی این توسط چند منبع نشان می دهد یک رویداد فوق العاده است.

منبع :Dailygalaxy
------
انفجار پرتوی گاما از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد:انفجار پرتو گاما یا فوران پرتو گاما یا GRB (به انگلیسی: Gamma-ray burst) به فوران ناگهانی و شدید پرتو گاما در اعماق کیهان گفته می‌شود. این پدیده ده‌ها سال به عنوان یکی از پدیده‌های مرموز اخترشناسی شناخته می‌شد. امروزه معلوم شده‌است که برخی از این انفجارها مربوط به ابرنواخترها، و برخی دیگر مربوط به مگنتارها هستند.
کشف این انفجارها به دهه ۱۹۶۰ باز می‌گردد. در این زمان تعدادی از ماهواره‌های نظامی بادبان که برای ردیابی انفجارهای هسته‌ای اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی از سوی ایالات متحده آمریکا به جو زمین پرتاب شده بودند، به جای تشخیص انفجار هسته‌ای بر روی زمین، انفجاری بسیار نیرومند تر را در پشت خود و در ژرفای کیهان یافتند. ماهواره‌های نظامی بادبان به منظور آشکارسازی انفجارهای هسته‌ای ناقض قرارداد ممنوعیت آزمایش‌های هسته‌ای طراحی و پرتاب شده بودند. تا سال ۱۹۹۰ هیچ یک از منابع این پرتوها کشف نشده بود و تنها چیزی که دانشمندان در مورد سرچشمهٔ آن‌ها می‌دانستند این بود که آن‌ها از فضای بیرون جو زمین سرچشمه می‌گیرند.

ماهواره سوییفت ناسا، نشان داده‌است که خیلی از فوران‌های پرتو گاما، انفجارهایی همانند ابرنواخترهایی هستند که در پایان عمر ستارگان ابرپرجرم به وجود می‌آیند. بر پایهٔ برخی از نظریات، در این انفجارها، هستهٔ زیرین ستاره مستقیماً می‌رمبد تا یک سیاهچاله ستاره وار را تشکیل دهد. انرژی آزاد شدهٔ ناشی از این رمبش، صد بار بیشتر از انرژی آزاد شده در رمبش منشاء یک ستاره نوترونی است. این پدیده‌ها میان چند صدم ثانیه و چند ساعت دوام می‌آورند.

با توجه به زودگذر بودن این پدیده، ظاهراً مکان یابی چشمهٔ آن‌ها باید کار مشکلی باشد، اما این طور نیست. خود انفجار گاما زودگذر است و معمولاً حدود چند ثانیه طول می‌کشد، اما در کنار پرتو گاما امواج رادیویی و گاه نور مرئی نیز از محل انفجار ساطع می‌شود و بر خلاف پرتوهای گاما پیامدهای رادیویی آن می‌توانند تا هفتهها ادامه داشته باشند.

تصویر نجومی روز کهکشان مارپیچی کوتوله NGC 4605

تصویر متعلق به یک کهکشان مارپیچی کوتوله بنام  NGC 4605 که معمولا در ساختار SBC طبقه بندی می شود و در شانزده میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی دب اکبر است که توسط هابل رصد شده و بیشتر ستاره های آن به رنگ آبی هستند که نشان می دهد کهکشان یک کهکشان جوان است.در داخل کهکشان گرد و غبار فراوان نیز به چشم می خورد که نشان می دهد عمل ستاره سازی در کهکشان بسیار شدید است.
کهکشان های SBC به کهکشان های مارپیچی میله ای که دارای خطوط گرد و غبار تیره و خطوطی از قسمت های روشن هستند گفته می شود.که توسط ادیون هابل به این نام نامگذاری شد.

تصویر نجومی روز هسته کهکشان مارپیچی مسیه 61

این تصویر از هسته کهکشان مارپیچی مسیه 61 گرفته شده است.این کهکشان دارای اندازه تقریبی 100000 سال نوری است و در صورت فلکی سنبله قرار دارد که شامل 2000 کهکشان مارپیچی  و بیضوی است.این کهکشان در وسط بارنابئوس اورینانی و در ۵ مه, ۱۷۷۹ کشف شد.
کهکشان مارپیچی مسیه 61 بعنوان یک کهکشان با ستاره گان انفجاری است .کهکشان های انفجاری با استفاده از مخزن گازی خود سرعت بالای شکل گیری از ستارگان را دارند.
این کهکشان دارای یکی از فعال ترین هسته های شناخته شده و سیاهچاله ای با جرم 5 میلیون برابر خورشید ما است.مناطق آبی دور هسته مناطقی هستند که در آنها ستاره سازی بصورت فعال انجام می شود و در لایه های بعد گرد و غبار دیده می شود که یکی از عناصر لازم برای ستاره سازی است.خوشه سنبله در فاصله 65 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.

دو سیاهچاله یک خوشه کروی را با سرعت دو میلیون مایل بر ساعت پرتاب کردند

کهکشان بیضوی بسیار بزرگی بنام M87 جرمی معادل شش تریلیون خورشید را دارد که آن را به یکی از بزرگترین کهکشان های جهان مبدل می سازد.که یک خوشه ستاره با سرعت دو میلیون مایل بر ساعت از آن خارج شده است.

اخیرا یک خوشه ستاره ای با سرعت بالا که HVGC-1 نام گرفت در یک سفر سریع به هیچ جا است.سرنوشت آن رانده شدن بین کهکشان ها برای همیشه است.
کشف HVGC-1نشان می دهد که هسته M87 نه یکی بلکه دو سیاهچاله بزرگ دارد که باید نتیجه یک برخورد بزرگ بین دوکهکشان و ادغام آنها به یک کهکشان غول پیکر باشد که این سرنوشت در چند میلیارد سال آینده برای کهکشان راه شیری و آندرومرا رخ خواهد داد و انها را تبدیل به یک کهکشان بیضوی شکل خواهد کرد.
ستاره شناسان قبلا ستارهای را یافته بود که در حاا فرار بودند ولی این اولین بار است که ستاره هایی که از خوشه ها بگریزند را یافت اند.
کلمه "HVGC"مخفف خوشه کروی با سرعت بالا است خوشه های کروی یادگاری از دنیای اولیه هستند.این گروه بندی ها حاوی هزاران ستاره قدیمی به شکل یک گوی در فاصله چند ده سال نوری از هم می باشند.کهکشان سال نوری حاوی 150 خوشه کروی است ولی کهکشان M87 دارای هزاران گوی می باشد.
از آن زمان که ستاره شناسان HVGC - 1 را کشف کردند سالها برای مطالعه فضای اطراف آ صرف کردند و کهکشان ها و خوشه های کروی را با رنگهای مختلف از هم جدا کردند و با استفاد از ر تلسکوپ MMT در آریزونا به بری جزئیات خوشه های کروی پرداختند ولی تفاوت ای خوشه کروی سرعت بسیار شگفت انگیز آن بود و دانشمندان انتظار نداشتند چیزی با این سرعت بالارا بیابند.

ستاره شناسان معتقد هستند سرعت زیاد M87 مربوط به داشتن یک جفت سیاهچاله سنگین در هسته آن است و خوش ستاره ای نزدیک جفت سیاهچاله ها سرگردان است و بسیاری از ستاره ای بیرونی آن خاموش شده اند اما هسته متراکم از خوشه ستاره ای دست نخورده باقی مانده است.دو سیاهاله مانند تیر کمان عمل می کنند و خوشه های کروی را با سرعت بالا به دوردست پرتاب می کنند.
HVGC - 1 با سرعت بسیار بالا حرکت می کند و محکوم به فرار از M87 است در حال حاضر کهکشان را ترک کرده است و به فضای بین ستاره ای وارد شده است.

منبع : dailygalaxy.com