در طول دوره کوپرنیکی دانشمندان داشتند زمین را به آرامی از منشا تصور مرکز کهکشان بودن آن دور می کردند،امروز دانشمندان تشخیص دادند که خورشید یک ستاره معمولی است نه خیلی گرم است نه خیلی سرد است نه خیلی درخشان است نه خیلی تاریک است،در یک نقطه تصادفی در یک کهکشان مارپیچی معمولی واقع شده است.بنابراین کپلر ماموریت شکار سیارات را در ۲۰۰۹ آغاز کرد،دانشمندان پیشبینی کردند که سیستم های سیاره ای مشابه منظومه شمسی را بیابند.
به اضافه نوعی از سیارات را یافت که منظومه شمسی ما فاقد آنها بود،با بدن هایی داغ مانند ژوپیتر(سیارات هم اندازه ژوپیتر به دور ستاره خود در هر چند روز می چرخند)یا ابر زمین های(پرجرم و سنگی بزرگتر از آنچه ما می دانیم)سیستم های فراخورشیدی که استعداد مشاهدات شکفت انگیز را دارند،از 1019 سیاره تایید شده و 4178 کاندید سیاره ای تشخیص داده شده،تنها یک سیستم شبیه ما با یک سیستم شبیه خودمان با یک سیاره زمینی نزدیک ستاره و یک یک سیاره بزرگ در فاصله نزدیک ستاره بزرگ تشخیص داده شده است.
ما هیچ ایده ای نداریم چرا منظومه شمسی شبیه این یکی ها نیست،و ما پاسخ را دوست داریم،کیوین والاش دانشمند سیاره ای از انیسیتو کلورادو
در یک تلاش سعی شده است که خورشید و سیاراتش با ستاره های تازه پیدا شده تشخیص داده شده توسط کپلر ناسا مقایسه شود.دو ستاره شناس پیشنهاد داده اند که منظومه خورشیدی اولیه ما بیشتر از چهار سیاره را که در نزدیکی خورشید در حال چرخش بوده اند و از ونوس نزدیک تر بوده اند داشته است،و در طی یک سری برخورد زمین شناسی عطارد از آنها باقیمانده آن است.
در حالی که مشاهدات دستی تنها شامل STIPs هاست،ولک فکر می کنم که خورشید یکی از سیستم هایی است که سیارات درونی را نابود می کند.
اگر STIPs ها واقعا شکل گرفته باشند،شاید در اطراف همه ستاره ها وجود داشته باشند و نود درصد از آنخا نابود شده باشد.
دانشمندان تاکید می کنند که تعداد STIPs ها می تواند سرنخی را از اینکه چرا منظومه خورشیدی ما بسیار متفاوت به نظر می رسد فراهم نماید.مشاهدات سیستم کپلر شامل بیشتر از چهار سیاره دور با هسته درونی با مقیاس فاصله زمانی ده میلیون سال بودند. ده سیارات هدف شرایط خطرناکی را داشتند که ساختار سیستم سیاره ای آنها را بر هم زده بود.باقیمانده آنها برای ده میلیون سال ثابت بود.
تیمی که یک شبیه سازی دیگر را در طول دوره زمانی انجام دادبود چگونگی سیستم ها را در طول زمان توسعه داده بودند و برای تشخیص چگونگی تصادف های منجر به بی ثبات تر شدن سیارات می شود،این گروه و یک گروه دیگر شبیه سازی را از چگونگی تکامل و بی ثبات تر شدن این سیستم ها را برای مدت طولانی تعین کنند که چگونه در طول زمان برخورد ها توزیع شدند،آنها در یافتند که در نصف سیستم ها نتایج برخورد ها در یک ثانیه بوده است،اما هیچ نشانه قابل توجه که از قبل حادثه را نشان دهد وجود نداشت،سیستم با با برخورد آنها قبل از اینکه یک سیاره به سیاره دیگر برخورد کنند تقریبا برای همه طول زمان ثابت مانده است.
بر اساس این شبیه سازی ها بعد از 5 میلیون سال 5 تا 10 درصد نمونه های STIP بی ثبات نشده است.یعنی 5 تا ده درصد STIP ها در طول زمان متولد شده اند اما 90 درصد آنها در زمانی که کپلر آنها را مشاهده می کرد نابود شده اند.
اگر هر ستاره یک بار یک سیستم STIP داشته باشد،بعد به این معنی است که شکل گیری سیستم های سیارهای را برای مدت طولانی از دست داده است.این در حالی است که اگر این ایده درست باشد،ما باید به مدت طولانی امکان تشکیل سه سیاره از پنج سیاره به بزرگی زمین یا حتی بزرگتر از زین در مدار عطارد را نادیده بگیریم.
،به این معنی خواهد بود که زمینبطور تصادفی در خارج از محدوده سیستم های سیاره ای نیست.به این معنی که یک مدت زمان طولانی برای ساخت سیاره لازم است،
اگر این درست باشد به این معنی است که زمین بطور تصادفی در سیستم سیاره ای قرار گرفته نشده است در حالی که در مشاهدات تصادفی به نظر می رسد،در عوض توضیح خاصی برای وجود آن در آنجا وجود ندارد.اگر منظومه خورشیدی در زمین برون یابی بشود آن نادر خواهد بود،و ممکن است پیامد هایی برای فراوانی زندگی در جهان داشته باشد.و فرآیند هایی را برای تشکیل سیستم سیاره ای دنبال کرده است که در مقایسه با سایر سیستم های سیاره ای غیر عادی است.
عطارد برای مدت طولانی برای دانشمندان یک مساله بوده است،به علاوه دور تر از خورشید بوده است،بیشتر سیارات مشاهده شده توسط کپلر،عطارد متراکم تر است و عناصر سنگین بیشتری را دارد و کمتر می درخشد.یک فرضیه عجیب و غریب در باره ترکیب آن که تکمیل نشده استو شامل برخورد ها است،روشنایی سیاره بعد از پشت سر گذاشتن یک لایه متراکم آهنی روشنایی آن را ترک می کند.
در همان زمان مدل های سیاره ای عطارد را به سیاره ای تبدیل کرده است که برای تشکیل به مواد بیش از حد دارد.در نتیجه شبیه سازی مصنوعی گرد و غبار خورشید که در امتداد راه و نیمه مدار زمین است برای بیشتر دانشمندان بعنوان دیسک خورشیدی است که دور خورشید قرار گرفته است
اگر بیشتر سیستم های سیاره ای شامل STIPS ها باشند سپس شکل گرفته باشند،این به معنی آن خواهد بود که سیستم خورشیدی اولیه میزبان آنها بوده است.این لبه مصنوعی دیسک داخلی سیاره آهنی را توضیح خواهد داد همچنین برخورد ها نیز مسئول ترکیب متراکم عطارد هستند.
به منظور تایید بیشتر شبیه سازی چهارمین سیاره که در مدار کمتر از نصف زمین و ماه بود انجام شد،این سیاره تحت تاثیر شکل گیری ونوس نبود،مقیاس زمانی پانصد میلیون ساله زمین و مریخ تحت تاثیر بودن شکل گیری آنها توسط همسایگان سنگی شان را رد می کند.این نادر نیست که یک جفت سیاره از بین می روند و همسایگانشان چیزی را حس نمی کنند.
زمانی که سیاران هسته داخلی با همدگیر برخورد می کنند،سطح یکی از آن دو نابود می شود،در بعضی از موارد جرم سیاره ممکن است منفجر شود،و به قطعات کوچکتر تقسیم شود،بعبارت دیگر در یک سناریو مخرب تنها ده درصد جرم اولیه باقی می ماند،با این چرخه از سیاره ای به سیاره دیگر دمیده می شود.تفاوت اغلب آنها به زمان سقوط آنها بستگی دارد مثل سرعت ماشین که هرچه سریعتر باشد به ویرانی نزدیک تر است.
در حالی که مشاهدات کپلر از STIP سیستم ها به نظر می رسد که دو یا سه یا بیشتر بدنه ها درون یک یا دو بنده سیاره ای کوتاه مدت امروز سقوط کرده باشند،منظومه شمسی با به تظر می رسد که در پایان مرحله انقراض رسیده باشد.
این دانشمند افزود این یک رژیم مخرب غذایی است.
کپلر ناسا یک سیستم سیاره ای را کشف کرده است که تصویر در بالای صفجه نمایش داده شده است،نام این سیستم سیاره ای کپلر 37 است که در 210 سال نوری زمین در صورت فلکی شلیاق قرار دارد،کوچکترین سیاره این سیستم کپلر 37B کمی بزرگتر از ماه است،این سیاره و سیارات همدم آن با هدف کشف سیارات هم اندازه زمین در منطقه قابل سکونت پیدا شد،با این حال کپلر 37 ممکن است شبیه خورشید ما برسد،دانشمندان فکر می کنند این سیاره نمی تواند حیات را ساپورت کند زیرا اتمسفر آن توسط برخورد سنگ ها از بین رفته است.همسایه کپلر 37 کمی از زهره کوچکتر است.و و تقریبا سه چهارم اندازه زمین،کپلر 37D دورتر است و دو برابر زمین است.
منبع dailygalaxy.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر