ترجمه رامین فخاری - Ramin Fakhari
منبع dailygalaxy.com
تصویر متعلق به کهکشان ابرغول بیضوی IC 1101 که عرضی حدود شش میلیون سال نوری دارد و آن را مبدل به بزرگترین کهکشان کشف شده می کند.این کهکشان در 1.07 میلیارد سال نوری زمین در صورت فلکی ویرگو نهفته است و از بیش از صد تیریلیون ستاره تشکیل شده است(برای مقایسه راه شیری در حدود 300 میلیارد ستاره دارد)،این کهکشان یک جسم بسیار درخشان در مرکز Abell 2029 یک خوشه از هزاران کهکشان است و یکی از روشن ترین کهکشان های مشاهده شده تا کنون است،IC 1101 بیشتر از یک چهارم از کل نورش را از مرکز کهکشان ساطع می کند.
IC 1101 بیشتر از 50 برابر اندازه منظومه شمسی(که طولی به اندازه 100 تا 120 هزار سال نوری را دارد)دارد و 2000 برابر پرجرم تر از منظومه شمسی است و اگر در مکان منظومه شمسی قرار داشت،در سایه ابر ماژلانی قرار می گرفت،کهکشان آندرومرا و کهکشان مثلث،هز 1101اندازه اش را مدیون تصادم بسیاری از کهکشان های کوچکتر در حدود اندازه راه شیری و آندرومرا است.از آنجایی که انتظار می رود کهکشان بزرگ تولد کمتری از ستارگان کوچک را داشته باشد مگر آنکه به تصادف و ادغام با کهکشان های کوچکتر ادامه بدهد.IC 1101 در نهایت محو خواهد شد.
کهکشان های بزرگتر در جهان ستاره سازی خودشان را متوقف کرده اند و بجای آن کهکشان های اطراف را می خورند.ستاره شناسان به بیش از 22000 کهکشان را مشاهده کرده اند و دریافته اند در حالی که کهکشان های کوچکتر بسیار تحت تاثیر ساخت ستاره ها با گاز هستند،کهکشان های بسیار بزرگ بسیار کمتر در ستاره سازی تاثیر دارند،و ستاره های جدید را توسط خودشان بسیار کمتر می سازند،و بجای آن با خوردن سایر کهکشان ها رشد می نمایند.
یلاخره انتظار می رود گرانش سبب شود که همه کهکشان ها در گروهها و خوشه ها به هم بسته شود تا با چندین کهکشان غولپیکتر ادغام شوند،در حالی که ما باید میلیاردها سال در انتظار باشیم تا آن به وقوع بپیوندد.اگر شما مدت زمان بسیاری به اندازه چندین برابر عمر جهان به انتظار بنشیدید این اتفاق به وقوع می پیوندد.
آغاز همه کهکشان ها کوچک است و با جمعاوری گاز و مقداری تبدیل آنها به ستارگان رشد می کنند.و سپس آنها با خوردن کهکشان های دیگر بزرگتر می شوند.
کهکشان راه شیری در یک نقطه اوج است و انتظار می رود با خوردن کهکشان های کوچکتر نسبتا بیشتر از خوردن گاز رشد کند.راه شیری مدت زمان طولانی ادغامی با کهکشان های دیگر نداشته است اما شما می توانید بقایایی کهکشان های قدی تر را مشاهده بنمایید.
ما برای خوردن کهکشان های کوتوله اطراف می رویم،ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک،در حدود چهار میلیارد سال نوری،راه شیری در نهایت پاداشش را زمانی که با کهکشان آندرومرا در 5 میلیارد سال نوری ادغام بشود خواهد گرفت.آندرومرا در نهایت ما را خواهد خورد زیرا بسیار بزرگتر است.
رئیس مطالعات می گوید :زمانی که کهکشان ها رشد می کنند گرانش بیشتری دارند و به راحتی می توانند همسایه خود را بکشند.وی دلیل کاهش ستاره سازی در کهکشان های بزرگ را بازخورد شدید در ناحیه بسیار درخشان مرکز کهکشان دانست.هسته داغ کهکشان ها اساسا گاز را می پزد و از سرد شدن آنها به ستارگان جلوگیری می کند.
کهکشان ۱۱۰۱
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد کهکشان ۱۱۰۱ کهکشانی بسیار بزرگ است که در وسط خوشهٔ ای 2029(Abell 2029)قرار گرفته‌است. طولش به ۶ میلیون سال نوری می‌رسد، درحالی که طول کهکشان راه شیری یکصد هزار سال نوری است.ادامه در ویکیپدیا دانشنامه آزادمنبع dailygalaxy.com
تصویر متعلق به کهکشان ابرغول بیضوی IC 1101 که عرضی حدود شش میلیون سال نوری دارد و آن را مبدل به بزرگترین کهکشان کشف شده می کند.این کهکشان در 1.07 میلیارد سال نوری زمین در صورت فلکی ویرگو نهفته است و از بیش از صد تیریلیون ستاره تشکیل شده است(برای مقایسه راه شیری در حدود 300 میلیارد ستاره دارد)،این کهکشان یک جسم بسیار درخشان در مرکز Abell 2029 یک خوشه از هزاران کهکشان است و یکی از روشن ترین کهکشان های مشاهده شده تا کنون است،IC 1101 بیشتر از یک چهارم از کل نورش را از مرکز کهکشان ساطع می کند.
IC 1101 بیشتر از 50 برابر اندازه منظومه شمسی(که طولی به اندازه 100 تا 120 هزار سال نوری را دارد)دارد و 2000 برابر پرجرم تر از منظومه شمسی است و اگر در مکان منظومه شمسی قرار داشت،در سایه ابر ماژلانی قرار می گرفت،کهکشان آندرومرا و کهکشان مثلث،هز 1101اندازه اش را مدیون تصادم بسیاری از کهکشان های کوچکتر در حدود اندازه راه شیری و آندرومرا است.از آنجایی که انتظار می رود کهکشان بزرگ تولد کمتری از ستارگان کوچک را داشته باشد مگر آنکه به تصادف و ادغام با کهکشان های کوچکتر ادامه بدهد.IC 1101 در نهایت محو خواهد شد.
کهکشان های بزرگتر در جهان ستاره سازی خودشان را متوقف کرده اند و بجای آن کهکشان های اطراف را می خورند.ستاره شناسان به بیش از 22000 کهکشان را مشاهده کرده اند و دریافته اند در حالی که کهکشان های کوچکتر بسیار تحت تاثیر ساخت ستاره ها با گاز هستند،کهکشان های بسیار بزرگ بسیار کمتر در ستاره سازی تاثیر دارند،و ستاره های جدید را توسط خودشان بسیار کمتر می سازند،و بجای آن با خوردن سایر کهکشان ها رشد می نمایند.
یلاخره انتظار می رود گرانش سبب شود که همه کهکشان ها در گروهها و خوشه ها به هم بسته شود تا با چندین کهکشان غولپیکتر ادغام شوند،در حالی که ما باید میلیاردها سال در انتظار باشیم تا آن به وقوع بپیوندد.اگر شما مدت زمان بسیاری به اندازه چندین برابر عمر جهان به انتظار بنشیدید این اتفاق به وقوع می پیوندد.
آغاز همه کهکشان ها کوچک است و با جمعاوری گاز و مقداری تبدیل آنها به ستارگان رشد می کنند.و سپس آنها با خوردن کهکشان های دیگر بزرگتر می شوند.
کهکشان راه شیری در یک نقطه اوج است و انتظار می رود با خوردن کهکشان های کوچکتر نسبتا بیشتر از خوردن گاز رشد کند.راه شیری مدت زمان طولانی ادغامی با کهکشان های دیگر نداشته است اما شما می توانید بقایایی کهکشان های قدی تر را مشاهده بنمایید.
ما برای خوردن کهکشان های کوتوله اطراف می رویم،ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک،در حدود چهار میلیارد سال نوری،راه شیری در نهایت پاداشش را زمانی که با کهکشان آندرومرا در 5 میلیارد سال نوری ادغام بشود خواهد گرفت.آندرومرا در نهایت ما را خواهد خورد زیرا بسیار بزرگتر است.
رئیس مطالعات می گوید :زمانی که کهکشان ها رشد می کنند گرانش بیشتری دارند و به راحتی می توانند همسایه خود را بکشند.وی دلیل کاهش ستاره سازی در کهکشان های بزرگ را بازخورد شدید در ناحیه بسیار درخشان مرکز کهکشان دانست.هسته داغ کهکشان ها اساسا گاز را می پزد و از سرد شدن آنها به ستارگان جلوگیری می کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر