ترجمه رامین فخاری
منبع : Nasa.gov
ستاره شناسان با استفاده از داده های تلسکوپ فضایی هابل و مشاهدات زمینی یک جسم غیر محتمل در یک مکان دور از ذهن را یافتند.این جسم یک سیاهچاله در کوچکترین کهکشان ممکن است.
این سیاهچاله پنج برابر جرم سیاهچاله مرکز کهکشان ما را دارد و در داخل یکی از متراکم ترین کهکشان های شناخته شده قرار دارد.کهکشان کوتوله M60-UCD1که 140 میلیون ستاره در قطر 300 سال نوری را دارد تنها یک پانصدم قطر کهکشان ما را دارد.اگر شما در یک کهکشان کوتوله زندگی کنید در آسمان شب حدقلا یک میلیون ستاره را با چشم غیر مسلح می توانید مشاهده کنید.در آسمان شب ما تنها 4000 ستاره قابل مشاهده است.یافته ها تاکید می کند که تعداد زیادی کهکشان فشرده با سیاهچاله های پرچرم در جهان وجود دارد.مشاهدات پیشنهاد می کند که کهکشان های موتوله ممکن است باقی مانده کهکشان های بزرگ باشد که در طول برخورد با کهکشان های دیگر از هم جدا و جزایر کوچکی از ستاره ها در انزوا به وجود آمده باشد.
یکی از ستاره شناسان گفت :ما هیچ راه دیگری را که شما بتوانی یک سیاهچاله بسیار بزرگ را در درون یک شی کوچک بسازید نمی دانیم.
تیم ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ هابل و جیمینی شمالی 8 متری نوری و مادون قرمز هاوایی M60-UCD1 سیاهچاله را مشاهده کردند و جرم سیاهچاله آن را اندازه گرفتند.تصاویر هابل اطلاعاتی در باره قطر کهکشان ها و تراکم ستاره ها فراهم کرد.جیمی حرکات ستاره ای که تحت تاثیر کشش سیاهچاله قرار دارد را اندازه گیری کرد.این داده ها برای محاسبه جرم سیاهچاله مورد استفاده قرار گرفت.
سیاهچاله ها سقوط گرانش هستند و اشیا بسیار فشرده هستند که نیروی گرانش در آنها بسیار قوی است که حتی نور هم نمی تواند از آنها فرار کتد.سیاهچاله های پرچرم حدقلا یک میلیون برابر جرم خورشید ما را دارند و تصور می شود در مرکز بسیاری از کهکشان ها حضور دارند.
سیاهچاله مرکزی راه شیری جرم جهار میلیون خورشید را دارد و سیاهچاله این کهکشان که کمتر از یک درصد جرم راه شیری را درد از آن سنگین تر است و جرم 21 میلیون خورشید و 15 درصد از جرم کلی کهکشان کوتوله را دارد.با توجه به این بسیار شگفت انگیز است که کهکشان راه شیری 500 برابر بزرکتر و 1000 برابر سنگین تر از کهکشان کوتوله M60-UCD1 است.
یک توضیح این است که M60-UCD1 یک قسمت از کهکشان بزرگی با ده میلیارد ستاره بود اما زمانی که آن از نزدیکی یک مرکز یک کهکشان بزرگتر بنام میسه 60 گذشت و این فرآیند همه ستاره ها و ماده تاریک قسمت بیرونی کهکشان به بخشی از میسه 60 تبدیل شدند.
تیم معتقد است که M60-UCD1 در نهایت ممکن است بطور کامل با میسه 60 ادغام شود که سیاهچاله ای با جرم 4.5 میلیارد برابر خورشید و هزار برابر بزرگتر از سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری را دارد.زمانی که این اتفاق بیفتد سیاهچاله های هر دو کهکشان با هم ترکیب خوهند شد.کهکشان ها در فاصله 50 میلیون سال نوری از هم قرار دارند.
مسیه ۶۰(به انگلیسی: Messier 60) (یا NGC 4649) یک کهکشان در صورت فلکی دوشیزه و عضو ابرخوشه دوشیزه است.این کهکشان تا سامانه خورشیدی ۵۵ میلیون سال نوری فاصله دارددر مرکز مسیه ۶۰ یک سیاهچاله با جرم ۳.۶ میلیون برابر جرم خورشید یافت شده‌است که یکی بزرگترین سیاه‌چاله‌های یافت شده‌است.
منبع : Nasa.gov
ستاره شناسان با استفاده از داده های تلسکوپ فضایی هابل و مشاهدات زمینی یک جسم غیر محتمل در یک مکان دور از ذهن را یافتند.این جسم یک سیاهچاله در کوچکترین کهکشان ممکن است.
این سیاهچاله پنج برابر جرم سیاهچاله مرکز کهکشان ما را دارد و در داخل یکی از متراکم ترین کهکشان های شناخته شده قرار دارد.کهکشان کوتوله M60-UCD1که 140 میلیون ستاره در قطر 300 سال نوری را دارد تنها یک پانصدم قطر کهکشان ما را دارد.اگر شما در یک کهکشان کوتوله زندگی کنید در آسمان شب حدقلا یک میلیون ستاره را با چشم غیر مسلح می توانید مشاهده کنید.در آسمان شب ما تنها 4000 ستاره قابل مشاهده است.یافته ها تاکید می کند که تعداد زیادی کهکشان فشرده با سیاهچاله های پرچرم در جهان وجود دارد.مشاهدات پیشنهاد می کند که کهکشان های موتوله ممکن است باقی مانده کهکشان های بزرگ باشد که در طول برخورد با کهکشان های دیگر از هم جدا و جزایر کوچکی از ستاره ها در انزوا به وجود آمده باشد.
یکی از ستاره شناسان گفت :ما هیچ راه دیگری را که شما بتوانی یک سیاهچاله بسیار بزرگ را در درون یک شی کوچک بسازید نمی دانیم.
تیم ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ هابل و جیمینی شمالی 8 متری نوری و مادون قرمز هاوایی M60-UCD1 سیاهچاله را مشاهده کردند و جرم سیاهچاله آن را اندازه گرفتند.تصاویر هابل اطلاعاتی در باره قطر کهکشان ها و تراکم ستاره ها فراهم کرد.جیمی حرکات ستاره ای که تحت تاثیر کشش سیاهچاله قرار دارد را اندازه گیری کرد.این داده ها برای محاسبه جرم سیاهچاله مورد استفاده قرار گرفت.
سیاهچاله ها سقوط گرانش هستند و اشیا بسیار فشرده هستند که نیروی گرانش در آنها بسیار قوی است که حتی نور هم نمی تواند از آنها فرار کتد.سیاهچاله های پرچرم حدقلا یک میلیون برابر جرم خورشید ما را دارند و تصور می شود در مرکز بسیاری از کهکشان ها حضور دارند.
سیاهچاله مرکزی راه شیری جرم جهار میلیون خورشید را دارد و سیاهچاله این کهکشان که کمتر از یک درصد جرم راه شیری را درد از آن سنگین تر است و جرم 21 میلیون خورشید و 15 درصد از جرم کلی کهکشان کوتوله را دارد.با توجه به این بسیار شگفت انگیز است که کهکشان راه شیری 500 برابر بزرکتر و 1000 برابر سنگین تر از کهکشان کوتوله M60-UCD1 است.
یک توضیح این است که M60-UCD1 یک قسمت از کهکشان بزرگی با ده میلیارد ستاره بود اما زمانی که آن از نزدیکی یک مرکز یک کهکشان بزرگتر بنام میسه 60 گذشت و این فرآیند همه ستاره ها و ماده تاریک قسمت بیرونی کهکشان به بخشی از میسه 60 تبدیل شدند.
تیم معتقد است که M60-UCD1 در نهایت ممکن است بطور کامل با میسه 60 ادغام شود که سیاهچاله ای با جرم 4.5 میلیارد برابر خورشید و هزار برابر بزرگتر از سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری را دارد.زمانی که این اتفاق بیفتد سیاهچاله های هر دو کهکشان با هم ترکیب خوهند شد.کهکشان ها در فاصله 50 میلیون سال نوری از هم قرار دارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر