ترجمه رامین فخاری
منبع : spacetelescope.org
ستاره شناسان برای اولین بار اولین مراحل شکل گیری یک کهکشان پرجرم در جوانی جهان را کشف کردند.کشف با ترکیب مشاهدات تلسکوپ ناسا و تلسکوپ اسپتزر تلسکوپ هرش و تلسکوپ کبک هاوایی امکان پذیر شده است.هسته در حال رشد کهکشان با نوری معادل تولد میلیون ها ستاره با یک نرخ بسیار بالا در حال شکل گیری است.
کهکشان های بیضوی بزرگ بزرگ هستند و مقدار کمی از اجتماع ستاره های قدیمی تر و گازها را دارند و یکی از اصلی ترین نوع کهکشان ها همراه با کهکشان های مارپیچی و خویشاوندان عدسی شکل هستند.تئوری های شکل گیری کهکشان ها پیشنهاد می دهد که کهکشان های غول پیکر عدسی شکل از داخل به بیرون با یک هسته بزرگ که اولین مرحله شکل گیری است تشکیل شوند.
در هر حال شواهد این ساخت و ساز اولیه توسط دانشمندان تا کنون به فراموشی سپرده شده بود.
ستاره شناسان در حال حاضر یک هسته کهکشانی فشرده بنام GOODS-N-774, و با نام مستعار Sparky را کشف کردندکه به نظر می رسید که یازده میلیارد سال داشته باشد و تنها سه میلیارد سال بعد از انفجار بزرگ تشکیل شده باشد.
فرآیند شکل گیری هسته یک پدیده منحصر به فرد در جهان اولیه است.دانشمندان کهکشان هایی را که به این صورت شکل بگیرد ندیده بودند.چیزی در باره جهان در آن زمان می توانسته کهکشان ها را شکل دهد که حالا نمی تواند.ما گمان می کنیم که جهان ممکن است توسط اشیا متراکم تر ایجاد شده باشد زیرا جهان فورا بعد از انفجار بزرگ بطور کلی متراکم تر شد.هم اکنون تراکم کمتری دارد بنا بر این هم اکنون نمی تواند آن کار را انجام دهد.
در حالی که تنها کسری از اندازه راه شیری را داشت کهکشان نوزاد جوان در حال حاضر دو برابر جم کل کهکشان ما و اندازه ای معادل آن را دارد.تصور می شود که کهکشان نوپا به رشد ادامه خواهد داد تا به یک کهکشان بیضوی بزرگ تبدیل شود.ستاره شناسان فکر می کنند که این کهکشان به سختی قابل مشاهده است و چشم انداز بسیار بزرگتری از اشیا مشابه که بسیار کم نور هستند و به وسیله گرد و غبار به شکل پوشیده شده اندودرست مانند خورشید که ممکن است در پشت دود یک آتش سوزی جنگل به شکل یک غول کم نور به نظر برسد.
در کنار تعین اندازه کهکشان با تصاویر هابل تیمی که آرشیو تصاویر مادون قرمز اسپیتزر و هرشل را برسی می کردند دریافتند که این کهکشان در سال 300 ستاره را تولید می کند و در مقایسه با راه شیری این مقدار بسیار سی برابر کمتر است و نرخ ستاره سازی در این کهکشان واقعا شدید است.این نیروگاه کوچک ستاره هایی معادل دو برابر راه شیری را دارد که همه آنها در منطقه ای به اندازه تنها 6000 سال نوری قرار گرفته اند در حالی که اندازه راه شیری 100 هزار سال نوری است.
دانشمندان معتقد هستند که این شکل گیری دیوانه وار ستارگان اتفاق می افتد زیرا مرکز کهکشان از یک چاه گرانشی ماده تاریک تشکیل شده است.فرم نامرئی ماده باعث می شود تا کهکشان ها در جهان اولیه شکل گرفته باشند.یک سیل گاز به داخل کهکشان های فشرده به خوبی جریان می یابد و جرگه امواج باعث تولید ستارگان می شود.
آنجا یک محیط بسیار شدید است مثل یک دیگ قرن وسطی که ستاره ها در داخل آن کوبیده می شوند.آنجا مقدار زیادی تلاطم وجود دارد و اگر آن در اینجا بود آسمان شب با ستاره های جوان روشن خواهد شد و آنجا مقدار زیادی گاز و گرد و غبار ناشی از انفجار ستاره ها باقی خواهد ماند مشاهده آنچه اتفاق می افتد بسیار جذاب خواهد بود.
مقدار خالص گرد و غبار با نواحی شدید شکل گیری ستاره ها می تواند توضیح دهد که چرا تا کنون به دست ستاره شناسان به فراموشی سپرده شده اند.انفجارهای ستاره ای که گرد و غبار رها ایجاد می کنند و به وسیله هسته ساخته می شوند می توانند نور ستاره ای را مسدود کنند و تنها امکان مشاهده با مادون رمز وجود دارد.
این کهکشان به نظر می رسد که بیشتر از یک میلیارد سال شاهد شکل گیری شدید ستاره ها بوده است.دانشمندان دوره خیلی اولیه زندگی آن را مشخص کردند بعد از مدت زمانی هسته شکل گیری ستاره ها را متوقف کرده است و کهکشان های کوچک ترکیب شئمئ در ده میلیارد سال آینده کهکشان به سمت بیرون بزرگتر شد.
منبع : spacetelescope.org
ستاره شناسان برای اولین بار اولین مراحل شکل گیری یک کهکشان پرجرم در جوانی جهان را کشف کردند.کشف با ترکیب مشاهدات تلسکوپ ناسا و تلسکوپ اسپتزر تلسکوپ هرش و تلسکوپ کبک هاوایی امکان پذیر شده است.هسته در حال رشد کهکشان با نوری معادل تولد میلیون ها ستاره با یک نرخ بسیار بالا در حال شکل گیری است.
کهکشان های بیضوی بزرگ بزرگ هستند و مقدار کمی از اجتماع ستاره های قدیمی تر و گازها را دارند و یکی از اصلی ترین نوع کهکشان ها همراه با کهکشان های مارپیچی و خویشاوندان عدسی شکل هستند.تئوری های شکل گیری کهکشان ها پیشنهاد می دهد که کهکشان های غول پیکر عدسی شکل از داخل به بیرون با یک هسته بزرگ که اولین مرحله شکل گیری است تشکیل شوند.
در هر حال شواهد این ساخت و ساز اولیه توسط دانشمندان تا کنون به فراموشی سپرده شده بود.
ستاره شناسان در حال حاضر یک هسته کهکشانی فشرده بنام GOODS-N-774, و با نام مستعار Sparky را کشف کردندکه به نظر می رسید که یازده میلیارد سال داشته باشد و تنها سه میلیارد سال بعد از انفجار بزرگ تشکیل شده باشد.
فرآیند شکل گیری هسته یک پدیده منحصر به فرد در جهان اولیه است.دانشمندان کهکشان هایی را که به این صورت شکل بگیرد ندیده بودند.چیزی در باره جهان در آن زمان می توانسته کهکشان ها را شکل دهد که حالا نمی تواند.ما گمان می کنیم که جهان ممکن است توسط اشیا متراکم تر ایجاد شده باشد زیرا جهان فورا بعد از انفجار بزرگ بطور کلی متراکم تر شد.هم اکنون تراکم کمتری دارد بنا بر این هم اکنون نمی تواند آن کار را انجام دهد.
در حالی که تنها کسری از اندازه راه شیری را داشت کهکشان نوزاد جوان در حال حاضر دو برابر جم کل کهکشان ما و اندازه ای معادل آن را دارد.تصور می شود که کهکشان نوپا به رشد ادامه خواهد داد تا به یک کهکشان بیضوی بزرگ تبدیل شود.ستاره شناسان فکر می کنند که این کهکشان به سختی قابل مشاهده است و چشم انداز بسیار بزرگتری از اشیا مشابه که بسیار کم نور هستند و به وسیله گرد و غبار به شکل پوشیده شده اندودرست مانند خورشید که ممکن است در پشت دود یک آتش سوزی جنگل به شکل یک غول کم نور به نظر برسد.
در کنار تعین اندازه کهکشان با تصاویر هابل تیمی که آرشیو تصاویر مادون قرمز اسپیتزر و هرشل را برسی می کردند دریافتند که این کهکشان در سال 300 ستاره را تولید می کند و در مقایسه با راه شیری این مقدار بسیار سی برابر کمتر است و نرخ ستاره سازی در این کهکشان واقعا شدید است.این نیروگاه کوچک ستاره هایی معادل دو برابر راه شیری را دارد که همه آنها در منطقه ای به اندازه تنها 6000 سال نوری قرار گرفته اند در حالی که اندازه راه شیری 100 هزار سال نوری است.
دانشمندان معتقد هستند که این شکل گیری دیوانه وار ستارگان اتفاق می افتد زیرا مرکز کهکشان از یک چاه گرانشی ماده تاریک تشکیل شده است.فرم نامرئی ماده باعث می شود تا کهکشان ها در جهان اولیه شکل گرفته باشند.یک سیل گاز به داخل کهکشان های فشرده به خوبی جریان می یابد و جرگه امواج باعث تولید ستارگان می شود.
آنجا یک محیط بسیار شدید است مثل یک دیگ قرن وسطی که ستاره ها در داخل آن کوبیده می شوند.آنجا مقدار زیادی تلاطم وجود دارد و اگر آن در اینجا بود آسمان شب با ستاره های جوان روشن خواهد شد و آنجا مقدار زیادی گاز و گرد و غبار ناشی از انفجار ستاره ها باقی خواهد ماند مشاهده آنچه اتفاق می افتد بسیار جذاب خواهد بود.
مقدار خالص گرد و غبار با نواحی شدید شکل گیری ستاره ها می تواند توضیح دهد که چرا تا کنون به دست ستاره شناسان به فراموشی سپرده شده اند.انفجارهای ستاره ای که گرد و غبار رها ایجاد می کنند و به وسیله هسته ساخته می شوند می توانند نور ستاره ای را مسدود کنند و تنها امکان مشاهده با مادون رمز وجود دارد.
این کهکشان به نظر می رسد که بیشتر از یک میلیارد سال شاهد شکل گیری شدید ستاره ها بوده است.دانشمندان دوره خیلی اولیه زندگی آن را مشخص کردند بعد از مدت زمانی هسته شکل گیری ستاره ها را متوقف کرده است و کهکشان های کوچک ترکیب شئمئ در ده میلیارد سال آینده کهکشان به سمت بیرون بزرگتر شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر