سرد ترین و تاریک ترین کوتوله سفید جهان شناسایی شد.

یک گروه از ستاره شناسان سردترین و کم نور ترین کوتوله ممکن را تشخیص داده اند.این بقایای یک ستاره باستانی بسیار سرد است و کربن در آن متبلور شده است.
یکی از دانشگاه ویسکانسین میلواکی گفت این یک شی بسیار قابل توجه است این اشیا باید بیرون از اینجا باشند برای اینکه آنها بسیار کم نور هستند یافتن آنها سخت است.
کوتوله های سفید اشیا بسیار متراکم مراحل آخر ستاره هایی مانند خورشید ما هستند که در درون یک جسم تقریبا به انداز زمین سقوط کردند و و بیشتر از ترکیب کربن و هیدروژن تشکیل شده اند.کوتوله های سفید کند سرد و در فاصله میلیاردها سال محو شده اند.جسمی که در این مطالعه جدید مورد برسی قرار گرفت است احتمالا هم سن راه شیری در حدود یازده میلیارد سال دارد.
تپ اخترها به سرعت به ستاره های نترونی چرخش می یابند.باقیمانده بسیار متراکم ستاره های بزرگ بعنوان ابرنواختر منفجر می شود.یک ستاره نترونی زمانی که می چرخد پرتوها را مانند فانوس دریایی از امواج مغناطیسی را از قطب های مغناطیسی قدرمتند اش جاری می سازد که در فضا رفت و برگشت می کنند زمانی که یکی از این نورا از زمین بگذرد تلسکوپهای  رادیوی می توانند پالس امواج رادیویی را ضبط کنند.
همدم این کوتوله سفید PSR J2222-0137 اولین شی بود که در این سیستم تشخیص داده شده بود و با استفاده از GBT یک دانشجوی ویرجینیای غربی کشف شد.
این مشاهدات برای اولین بار نشان داد که تپ اختر ها بیشتر از سی بار در هر ثانیه می چرخند و گرانش آن را به ستاره همدم خود می بندند که در ابتدا بعنوان یک ستاره نترونی دیگر یا بسیار شبی به آن یعنی یک کتوله سرد غیر معمولی تشخیص داد شد این دو به دور هم در فاصله 2.45 روز می چرخند.
بعدا تپ اختر در طی یک دوره دو سال در رادیو ستاره شناسی هلند مشاهده شد و در حدود 900 سال نوری از زمین در جهت صورت فلکی دلو قرار دارد.این اطلاعات در مدل پالایش  شده برای زمان رسیدن پالس  ها به زمین مورد استفاده قرار می گیرد.
با استفاده از تئوری نسبیت محققان مطالعه کردند که چگونه گرانش همدم چگونه باعث تاخیر در سیگنال های رادیویی که از پشت  آن عبور می کند می شوند.این تاخیر به ستاره شناسان کمک می کند تا جهت گیری چرخش و جرم خود هر دو توده را تشخیص بدهند این تپ اختر جرمی برابر 1.2 خورشید و هم دم آن جرمی برابر 1.05 خورشید را دارد.
این داده ها نشان داد که همدم  همدم تپ اختر  ستاره نترونی دوم نبود.دانستن ناحیه آن با دقت بالا و اینکه چونه نور یک کوتوله سفید باید از آن فاصله به نظر برسد.ستاره شناسان باور دارند ک قادر هستند به وسیله نور مادون قرمز آن را ببینند.
تصویر نهایی باید صد برابر کم نور تر از کوتوله های سفید دیگر باشد و ستاره نترونی در حدود ده برابر کم نور تر از کوتوله ای سفید است و ما چیزی نمی بینیم.یک دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه کارولینای شمالی  گفت چیزی که آنجا قرار دارد قطعا یک کوتوله سفید است و باید بسیار سرد باشد.محقیقین محاسبه کردند که کوتوله سفید نباید بیشتر از 3000 درجه کلوین یا 2700 درجه سلسیوس سردتر باشد.
ستارشناسان باور دارند که با چنین سردی ستاره در مقدار بالا کربن را متبلور خواهد کرد نه بر برعکس یک الماس، بقیه ستاره های شناخت شده که از لحاظ نظری کم نور نیستند ولی درخشندگی ذاتی کمتری دارند می توانند نابود شده باشند و تشخیص آنها سخت است در یک سیستم دوتایی با یک ستاره نترونی فقط یکی از آنها قابل تشخیص است.

منبع :phys.org

------------

کوتوله سفید از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد :
کوتوله سفید گونه‌ای از اجرام فضایی است. در طی زندگی یک ستاره در دوران پیری برخی از ستارگان که از حد مشخصی بزرگ‌تر باشند به سیاهچاله و اگر از این حد کوچک‌تر باشند تبدیل به کوتوله سفید می‌شوند ماده تشکیل دهنده کوتوله‌های سفید به اندازه‌ای به هم فشرده‌است که یک قاشق غذاخوری آن چند تن وزن دارد. کوتوله‌های سفید، که تعدادشان در کهکشان ما نسبتاً زیاد است، آخرین مرحله تکامل بسیاری از ستاره‌ها هستند. ستاره‌هایی که جرمشان تقریباً معادل جرم خورشید (۲/۱ جرم خورشید) و یا کمتر از آن است به احتمال زیاد همگی به کوتوله سفید تبدیل می‌شوند. این اصطلاح برای توصیف مرحله‌ای از تکامل ستاره‌ای به کار می‌رود که ستاره پس از تبدیل شدن به غول سرخ، در آن مرحله از انقباض باز می‌ایستد. در مرحله کوتوله سفید، ماده ستاره‌ای فشرده می‌شود و به جسمی کم نور، به اندازه‌ای بسیار کوچک، به بزرگی زمین، تبدیل می‌شود. از آنجا که ستاره دیگر هیچ منبعی برای تولید انرژی ندارد، سرد می‌شود. پس یک کوتولهٔ سفید، ستاره‌ای است که دیگر سوخت هسته‌ای اش تمام شده و در نتیجه بسیار فشرده و کوچک می‌شود. چنین ستارگانی بسیار داغ هستند ولی آهسته آهسته دمای خود را از دست می‌دهند.[جهت مطالعه ادامه مطلب در ویکی‌پدیا کلیک کنید]

آب و هوای شدید فضای بیشتر ستاره ها منجر می شود که حیات فضایی کمیاب باشد.

رایج ترین ستاره های جهان ممکن است سیاره های رام نشده در اطراف خود  داشته باشند و اتمسفر آنها را از بین برود که منجر به نابود کردن احتمال حیات در آن ها شود.
کوتوله های قرمز که همچنین بنام کوتوله M شناخته می شوند 50 برابر تیره تر از خورشید هستند و تنها ده تا بیست در صد جرم آن را دارند آنها رایج ترین نوع ستاره ها ی کیهان هستند و هفتاد در صد ستاره های جهان را شامل می شوند.
و ناحیه اطراف آنها بهترین شانس را برای کشف سیارات دارای قابلیت حیات دارد و سیارات بیشتر و بیشتری به دور کوتوله های قرمز کشف می وند.
در حالی که کوتوله های قرمز متداول هستند اگر ما سیارات دارای قابلیت سکونت را در آطراف آنها بیابیم بنابرین حیات در جهان وجود دارد. یافته های کپلر  ناسا نشان می دهد که حدقلا نصف این ستاره ها میزبان سیارات سنگی هستند که نصف زمین تا چهار برابر زمین هستند.
دانشمندان بطور عادی سیارات داری قابلیت سکونت را این گونه تعریف می نمایند که اگر سطح آنها به اندازه کافی برای نگهداری آب مایع در خود گرم باشد کوتوله های قرمز نسبتا سرد هستند و این نشان می دهد که کمربند حیات آنها باید نزدیک تر از عطارت به ماه باشد فقط 01 تا .02 واحد نجومی یا یا یک دهم تا یک پنجم فاصله متوسط زمین تا خورشید.
مشکل این است که زمانی که سیاره ای بسیار به ستاره اش نزدیک است محیط فضای آن چهره بسیار خشنی خواهد داشت.
آب و هوای خشن و شدید منجر به ایجاد شف های شمالی خواهد شد که در کوتوله قرمز می تواند صد هزار برابر قوی تر از زمین باشد و از نیمه شمالی تا خط استوا امتداد یابد.اگر زمین به دور یک کوتوله قرمز بود مردم بوستون نورهای شفق های شمالی را هر شب می دیدند.
زمین با میدان مغناطیسی خود از فضا محافظت می شود که انرژی را مانند یک سپر منحرف می کند.زمانی که مریخ میدان مغناطیسی اش را از دست داد اتمسفرش را بطور سریع از دست داد حتی مریخ دور تر از زمین به خورشید بود.
برای دیدان سیارات اطراف کوتوله های قرمز باید اتمسفر آنها را پاره  کنیم گروهی از دانشمندان سه سیاره در محدوده  0.92 تا1.69 فطر زمین که به دور یک کوتوله قرمز به فاصله 0.06 تا 0.16 AU را می چرخیدند شبیه سازی می کردند کوتوله بطور متوسط .03 قطر خورشید و .35 جرم خورشید و در حدود 56600 درجه فارنهایت معادل 3125 درجه سلسیوس را داشت.
محققان فهمیدند که حتی زمانی که میدان مغناطیسی سیارات قوی تر از زمین باشد اتمسفر خود را از دست می دهند.
حتی اگر سیاره در مداخل تعریف منطقه سکونت به احتمال زیاد اتمسفر نخواهد داشت و بدون اتمسفر همه آبش را در سطح خود از دست می دهد.
در هر حال همه امیدها برای وجود زندگی در اطراف کتوله های سرخ از دست نرفته.دانشمندا حالا می بینند که اگر سیاره ها در اطرف کتوله های سرخ باشند ممکن است با یک اتمسفر ذخیم مانند ونوس قابل سکونت باشند.

منبع : space.com

حلقه بزرگ کیهانی دانشمندان را شگفت زده کرده است!

ستارشناسان با مشاهده کهکشان NGC 7538 با استفاده از تلسکوپ فضایی هرشل سیزده توده متراکم کیهانی را مشاهده و تشخص دادند که ستاره ها می توانند در آینده از آن بیاییند.به علاوه دانشمندان یک ساختار حلقه کیهانی و یک چیز دیگر که که مطمئن نیستند چگونه ایجاد شده است مشاهده کردند.
NGC 7538 یک کهکشان نسبتا نزدیک است و در فاصله 8800 سال نوری و در صورت فلکی قیفاووس واقع شده است.ابر که جرمی معادل 400,000 خورشید را دارند تحت کشمکش شددید ستاره سازی قرار دارد.ستارشناسان ستون های آفرینش مانند  NGC 7538  را برای فهمیدن بهتر این که ستاره ها چگونه آغاز می شوند مطالعه کردند یافتن حلقه های شگفت انگیز در این مورد غیر منتظره بود.
حلقه سرد و خنک یک چهره بیضوی(تخم مرغی شکل) شکل با یک محور پوشا به اندازه 35 سال نوری دارد و  محور آن 25 سال نوری اندازه دارد.حلقه دارای جرم 500 خورشید است و بعلاوه داده ها از تلسکوپ جیمز کلارک ماکسول هاوایی بیشتر به توصیف شکل تخم مرغی آن کمک کرده است.ستاره شناسان اغلب حلقه و ساختارهایی مانند حباب را در گرد و غبار ابرهای کیهانی دیده اند.بادهای قوی از ستاره های بسیار بزرگ بیرون رانده می شود.که ستاره های نوع O نامیده می شوند که این بادهای گسترش یابنده را تولید کنند زمانی که آنها می توانند مرگ انفجاری مانند ابرنواختر داشته باشند.هیچ منبع انرژی یا جسدی از ستاره O وجود ندارد قسمتی از حلقه در مرکز تصویر مانند یک ستاره نترونی است.این ممکن است که یک ستاره بزرگ منفجر شده و ملتحب شده است و بخاطر این ستاره ها به حرکت افتادند که متعاقبا در سمت چپ تصویر فرار تشخیص داده شده است.مشاهدات قسمتی از برنامه هرشل OB را گرفته است."OB" به دو ستاره بسیار بزگ نوع O و B اشاره دارد.این ستاره های روشن داغ گرم کم عمر می کنند و در آخر عمرشان مانند یک ابرنواختر منفجر می شوند.و با پشت سر گذاشتن تراکم فوق العاده به ستاره های نترونی یا حتی سیاهچاله های سنگین هم سنگین می شوند.
این ستاره ها از کالیبری از گاز و گرد و غباری با توده های دهها بار بزرگتر از خورشید هستند.سیزده توده که در NGC 7358 مشخص شده است تعدادی از آنها در لبه حلقه شگفت انگیز مخفی شده اند جرمی معادل چهل برابر خورشید هستند.توده های گرانشی بر خودشان سقوط می کنند و متراکم تر می شوند و گرمتر می شوند و هسته آنها هنوز با همجوشی مشتعل می شود و یک ستاره متولد می شود.برای حالا فرآیند شکل گیری ستاره ها زود از باقی مانده توده ها مقداری سرد است تنها چند ده درجه بالاتر از صفر مطلق در این دماها توده ها حجمی از اشعه خود را در انرژی کم مانند ساب میلیمتر و نور مادون قرمزمنتشر می کنند و هرشل برای تشخیص این بطور اختصاصی طراحی شده است.
همانطور که ستاره شناسان به کاوش غول O مانند NGC 7358 ادامه می دهند ادامه مشاهدات باید به حل معمای حلقه بزرگ گرد و غبار خاکی کمک کندو تحقیقات بیشتری برای شخیص مکانیسم ساز و کار ایجاد حلقه لازم است.

منبع : Dailygalaxy.com

سیاراتی که در آغاز جهان هشت میلیارد سال زودتر از زمین شکل گرفته اند.

در سال 2013 دو سیاره بزرگ به اندازه مشتری که به دور یک ستاره در فاصله 375 سال نوری می چرخیدند کشف شدند.این که بعدا به یک غول سرخ تبدیل خواهد شد قدیمی ترین سیاره بیگانه است که تا کنون کشف شده بر طبق گفته دانشمندان ماکس پلانگ در آن زمان منظومه شمسی هنوز بطور کامل شکل نگرفته بود.در طول یک برسی با استفاده از سرعت شعاعی که در آن ستاره شناسان دوره ای از لرزش یک ستاره را با توجه به میدان گرانشی تماشا می کردند اثری از دو سیاره را به دور این ستاره یافتند.
بر اساس یک تخمین 12.8 میلیارد سال سن دارد و بنابر این سیارات آن نیز باید در ابتدای جهان هستی در کمتر از یک میلیارد سال بعد از بیگ بنگ شکل گرفته باشند.
بر اساس محاسبات تیم یک سیاره بیگانه تقریبا از جرم مشتری بیشتر است و دوره چرخشش را تفریبا در هفت روز تکمیل می کندسیاره فراخورشیدی دیگر جرمی نزدیک به سه برابر جرم مشتری را دارد و دارای یک مدار چرخش نه و نیم ماهه است
اغلب سیارات فقط زمان اندکی بعد از شکل گیری ستاره ها شکل می گیرند.سیارات نسل دوم نیز بعد از مرگ ستاره شکل می گیرند که هنوز قابل بحث است.
کشف شامل این است که ممکن است  شکل گیری سیارات در جهان اولیه علیرغم اینکه ستاره ها فاقد عناصر سنگین مانند هیدروژن و هیلیوم باشند برخلاف نظریه ای است که بطور گسترده پذیرفته شده است.
این مدل بنام مدل رشد پیوسته می گوید که برای تشکیل سیارات عناصر سنگین مورد نیاز است در مورد HIP 11952 میزان آهن تنها به اندازه یک درصد خورشید ماست.
نظریه فوق تا کنون توسط مشاهدات حمایت شده است بیشتر سیاراتی که به دور ستاره ها کشف شده اند و نسبتا جوان هستند مقدار متوسط یا بالای فلزات را دارند اما ستیاوان می گوید دانشمندان فکر می کنند که این مدل درست است زیرا سیارات شکار شده با استفاده از داده های ماموریت کپلر ستاره های جوان مانند خورشید را هدف قرار دادند برای برسی این موضوع لازم است که یک برسی سیاره در اطراف ستاره های کم فلز صورت بگیرد.

منبع : Dailygalaxy