صدها سیاهچاله عظیم الجثه سرگردان ساکن منظومه شمسی هستند و محققان حالا قادر به تشخیص آنها هستند.کشف این اشیا گفت انگیز می توانند نور را بر شکل گیری منظومه شمسی جاری کرده باشند.
هیچ کس دقیقا نمی داند منظومه شمسی دقیقا چگونه به وجود آمده است اما بر طبق یکی از پرطرفدار ترین مدل های شکل گیری سیارات بلوک های سازنده منطومه شمسی کهکشان های کوتوله بودند اند که سقوط کردند و بعد از انفجار بزرگ ترکیب شدند.
این ایده فرض می کند بلوک های مسطح هر کدام شامل 1000 تا بیشتر از 100000بار پرجرم تر از خورشید هستند.که می توانسته است از کیهان اولیه به اینجا سقوط کرده باشد.شواهد فسیلی برای رشد و ادغام سیاهچاله ها در کیهان اولیه هستند.
هرکدام از بلوک های سازنده راه شیری سیاهچاله مرکزی خود را دارند در طول ادغام بین کهکشان های کوتوله و این سیاهچاله ها همچنین با هم می آیند در فرآیند سیاهچاله های تنها امواج گرانشی اضافی ساطع شده را در جهت مخالف پس می زنند.
در بیشتر موارد پس زدن باعث می شود سیاهچاله با سرعت بالا خود را کهکشان بزرگتر از کهکشان کوتوله برساند.اما نه به فاضله ای که ناحیه را ترک کند این می تواند در راه شیری رخ داده باشد.(یک سیاهچاله مرکزی در یک کهکشان کوچک می تواند از خوردن گازها شکل بگیرد.)
یکی از کهکشان های میزبان به حد کافی پرجرم تر شد سیاهچاله اطراف آن قادر به فرار نخواهد بود.یکی از آنها سیاهچاله ی غولپیکری است که در مرکز کهکشان راه شیری رشد کرده است که وزن چهار میلیون خورشید را دارد.اما باید صدها سیاهچاله بزرگ در فاصله هاله منظومه شمسی شناور باشند که از زمان پیش منظومه شمسی زمانی که تنها کهکشان های کوچک وجود داشته باشند هستند.
هاله منظومه شمسی نوعی مخزن سیاهچاله های سرگردان هستند که در اصل در مرکز کهکشان های کوچک زندگی می کرده اند.
اما چگونه یکی از آنها را تشخیص می دهیم؟مشاهده سیاهچاله ها بطور مستقیم غیر ممکن است و آنها بزرگ مطح و در بعضی از جاهای فضا هستند.
زمانی که سیاهچاله ها به اندازه کافی از طریق دیسک های گازی منظومه شمسی کامل شدند آنها یک شوک قوسی ایجاد کردند شبیه به انفجار ونیک در جت های سوپر سونیک آنها ایجاد شده است.شوک الکتریکی الکترون ها به انرژی های بالاتر و این ساطع شدن های امواج رادیویی را ما تشخیص می دهیم.
و ساطع شدن رادیویی از این شوک های کمان باید با مشاهدات رادیویی موجود قابل تشخیص باشد.البته دوره های شوک به قدر کافی بود و منجر به کشف آن شد.دانشمندان قادر به مشاهده خوشه های کیهانی که به سیاهچاله ها ضمیمه شده اند و گازهایی که سیاهچاله ها بد از خوردن آنها اشعه ایکس را ساطع کردند را پیدا کردند.
این متد خوب بهترین راه برای تخیص تئوری های پیش بینی شده خواهد بود.دانشمندان مشاهده کردند که سیاهچاله ها می توانند یک شوک قوسی را زمانی که از طریق دیسک کیهانی عبور می کنند را ایجاد کنند که بر روشن تر شدن و مشاهده آنها تاثیر گذار است.
و در فیزیک ذرات پذیرفته شده است.این شوک های قوسی باید براحتی توسط امکانات کنونی با استفاده از امواج رادیویی و مادون قرمز قابل تشخیص باشد.اما تشخیص آنها آسان نبود اشیا زیادی بودند که امواج رادیویی و مادون قرمز در آنجا ساطع می کردند.و دانشمندان سیاهچاله های کمی را تشخیص دادند.علاوه بر آن دانشمندان به لبه کیهان نگاه کردند آنجا بی نظمی گیج کننده ای بود جسمی به جسم دیگر تداخل می کرد.و طیف سنجی های رادیویی فاقد وضوحی بود که شوک سیاهچاله ای را تشخیص دهد.
در طول تحقیقات دانشمندان یک راه دیگر را برای تشخیص این سیاهچاله های شناور برگزیدند آنها پیشبینی کردند که بیشتر سیاهچاله ها به اطراف خوشه های کیهانی بسیار شباهت دارند و در اصل به آنها بسته شده اند.
این خوشه ها باسیر خوشه های کیهانی متفاوت هسند و به وسیله جاذبه در داخل همدیگر باقی می مانند.در نتیجه آنها بسیار فشرده در حدود چند سال نوری هستند.دانشمندان خوشه های نامزد را شناسایی کردند و ر حال جمعاوری داده های طیف سنجی برای آزمایش اگر دارای سیاهچاله باشند هستند.یکی از این دانشمندان گفت ممکن است نسل اول سیاهچاله های جهان در حیات خلوت کهکشان راه شیری باشد.
منبع : space.com
هیچ کس دقیقا نمی داند منظومه شمسی دقیقا چگونه به وجود آمده است اما بر طبق یکی از پرطرفدار ترین مدل های شکل گیری سیارات بلوک های سازنده منطومه شمسی کهکشان های کوتوله بودند اند که سقوط کردند و بعد از انفجار بزرگ ترکیب شدند.
این ایده فرض می کند بلوک های مسطح هر کدام شامل 1000 تا بیشتر از 100000بار پرجرم تر از خورشید هستند.که می توانسته است از کیهان اولیه به اینجا سقوط کرده باشد.شواهد فسیلی برای رشد و ادغام سیاهچاله ها در کیهان اولیه هستند.
هرکدام از بلوک های سازنده راه شیری سیاهچاله مرکزی خود را دارند در طول ادغام بین کهکشان های کوتوله و این سیاهچاله ها همچنین با هم می آیند در فرآیند سیاهچاله های تنها امواج گرانشی اضافی ساطع شده را در جهت مخالف پس می زنند.
در بیشتر موارد پس زدن باعث می شود سیاهچاله با سرعت بالا خود را کهکشان بزرگتر از کهکشان کوتوله برساند.اما نه به فاضله ای که ناحیه را ترک کند این می تواند در راه شیری رخ داده باشد.(یک سیاهچاله مرکزی در یک کهکشان کوچک می تواند از خوردن گازها شکل بگیرد.)
یکی از کهکشان های میزبان به حد کافی پرجرم تر شد سیاهچاله اطراف آن قادر به فرار نخواهد بود.یکی از آنها سیاهچاله ی غولپیکری است که در مرکز کهکشان راه شیری رشد کرده است که وزن چهار میلیون خورشید را دارد.اما باید صدها سیاهچاله بزرگ در فاصله هاله منظومه شمسی شناور باشند که از زمان پیش منظومه شمسی زمانی که تنها کهکشان های کوچک وجود داشته باشند هستند.
هاله منظومه شمسی نوعی مخزن سیاهچاله های سرگردان هستند که در اصل در مرکز کهکشان های کوچک زندگی می کرده اند.
اما چگونه یکی از آنها را تشخیص می دهیم؟مشاهده سیاهچاله ها بطور مستقیم غیر ممکن است و آنها بزرگ مطح و در بعضی از جاهای فضا هستند.
زمانی که سیاهچاله ها به اندازه کافی از طریق دیسک های گازی منظومه شمسی کامل شدند آنها یک شوک قوسی ایجاد کردند شبیه به انفجار ونیک در جت های سوپر سونیک آنها ایجاد شده است.شوک الکتریکی الکترون ها به انرژی های بالاتر و این ساطع شدن های امواج رادیویی را ما تشخیص می دهیم.
و ساطع شدن رادیویی از این شوک های کمان باید با مشاهدات رادیویی موجود قابل تشخیص باشد.البته دوره های شوک به قدر کافی بود و منجر به کشف آن شد.دانشمندان قادر به مشاهده خوشه های کیهانی که به سیاهچاله ها ضمیمه شده اند و گازهایی که سیاهچاله ها بد از خوردن آنها اشعه ایکس را ساطع کردند را پیدا کردند.
این متد خوب بهترین راه برای تخیص تئوری های پیش بینی شده خواهد بود.دانشمندان مشاهده کردند که سیاهچاله ها می توانند یک شوک قوسی را زمانی که از طریق دیسک کیهانی عبور می کنند را ایجاد کنند که بر روشن تر شدن و مشاهده آنها تاثیر گذار است.
و در فیزیک ذرات پذیرفته شده است.این شوک های قوسی باید براحتی توسط امکانات کنونی با استفاده از امواج رادیویی و مادون قرمز قابل تشخیص باشد.اما تشخیص آنها آسان نبود اشیا زیادی بودند که امواج رادیویی و مادون قرمز در آنجا ساطع می کردند.و دانشمندان سیاهچاله های کمی را تشخیص دادند.علاوه بر آن دانشمندان به لبه کیهان نگاه کردند آنجا بی نظمی گیج کننده ای بود جسمی به جسم دیگر تداخل می کرد.و طیف سنجی های رادیویی فاقد وضوحی بود که شوک سیاهچاله ای را تشخیص دهد.
در طول تحقیقات دانشمندان یک راه دیگر را برای تشخیص این سیاهچاله های شناور برگزیدند آنها پیشبینی کردند که بیشتر سیاهچاله ها به اطراف خوشه های کیهانی بسیار شباهت دارند و در اصل به آنها بسته شده اند.
این خوشه ها باسیر خوشه های کیهانی متفاوت هسند و به وسیله جاذبه در داخل همدیگر باقی می مانند.در نتیجه آنها بسیار فشرده در حدود چند سال نوری هستند.دانشمندان خوشه های نامزد را شناسایی کردند و ر حال جمعاوری داده های طیف سنجی برای آزمایش اگر دارای سیاهچاله باشند هستند.یکی از این دانشمندان گفت ممکن است نسل اول سیاهچاله های جهان در حیات خلوت کهکشان راه شیری باشد.
منبع : space.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر