دانشمندان با استفاده از تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا و یک تلسکوپ مناسب دیگر یکی از قوی ترین سیاهچاله های شناخته شده را رصد کردند.سیاهچاله در یک کشمکش شدید از گازهای داغ اطرافش که به وسیله تریلیونها ستاره مهیا شده است شکل گرفته است.این غول یک خوشه کهکشانی بنام RX J1532.9+3021 است که در فاصله 3.7 میلیارد سال نوری از ما واقع است.خوشه بسیار روشن است و بر این دلالت می کند که بسیار بزرگ است و جرمی حدود کوادریلیون - هزار تریلیون برابر خورشید ما را دارد.در مرکز خوشه یک کهکشان خوشه بیضوی شامل یک سیاهچاله بسیار بزرگ قرار دارد.
مقدار زیادی از گاز گرم در نزدیکی مرکز خوشه یک معما را درست می کند.گازهای گرم بزرگ شده با اشعه ایکس باید سرد باشد و گازهای متراکم مرکز خوشه نیز باید سر و سریع باشند.فشار این گازهای سرد مرکزی انتظار می رود که افت داشته باشد.و سبب ریزش آم ئر.م گهگشان و تشکیل تریلیون ها ستاره در راه شود.در هر حال ستاره شناسان هیچ شواهدی مبنی بر اینکه ستاره ها پشت سر هم در مرکز خوشه تشکیل شده باشند ندارند.
این مساله در بسیار عادی نیست در حالی که سرد شدن گازها مخصوصا بطور درهم به دلیل تراکم زیاری که گازهای اطراف مرکز دارند. و خوشه کهکشانی RX J1532 یک مورد بسیار بزرگ است است.
از هزاران خوشه شناخته شده تا به امیروز کمتر از هزارتای آنها مثل RX J1532. هستند.بسیار بزرگ هستند.جایی که برعکس آن ستاره سازی بسیار شدید است.
چرا فرآیند ستاره سازی در RX J1532 متوقف شده است تصاویر چاندرا و NSF's Karl G. پاسخ این سوال را فراهم می کنند تصاویر اشعه ایکس دو حفره را درون گاز داغ در طرف دیگر مرکز نشان می دهد.تصویر چاندرا نیز بر وجو حفره تاکید می کند هر دو حفره با جت هایی که در تصاویر رادیویی VLA نشان داده می شود دیده می شود.مکان سیاهچاله بزرگ بین حفره ها شواهد قوی از جت های مافوق صوت که توسط سیاهچاله در درون گاز داغ تحت فشار حفره را در یک طرف حفر کرده فراهم می کند.شوک های ابتدایی شبیه به امواج صوتی سبب گسترش حفره ها و رهایی انرژی با امواج صوتی می شود که در درون گاز داغ طنین می اندازد و منبعی از گرما را از بیشتر گازهای سرد فراهم می کند که ستاره های جدید را شکل می دهد.
این حفره ها از همدیگر صد هزار سال نوری فاصله دارند.این مقدار تقریبا برابر عرض کهکشان راه شیری است.نیرویی که نیاز است تا آنها را در میان بزرگترین خوشه های کهکشانی تولید کند ده برابر نیرویی است که ما نیاز داریم تا حفره های شناخته شده در پرسئوس را تولید کنیم.
در حالی که انرژی برای نیرو دادن به جت ها توسط ماده ای که به سیاهچاله سقوط کرده فراهم شده است هیچ گسیل اشعه ایکس از سقوط مواد تشخیص داده نشده است این نتایج می تواند توضیح دهد که سیاهچاله بسیار بزرگتر پرجرم تر از سیاهچاله های بسیار بزرگ با جرمی بیشتر از ده میلیارد برابر خورشید است.مانند اینکه سیاهچاله باید قادر به تولید جت های نیرومند بدون مصرف مقدار زیادی از جرم باشد نتیجه این می شود که امواج کمی از سقوط ماده گسیل می شودو
احتمال دیگر این شرح را می دهد که سیاهچه یک میلیارد برابر خورشید است اما چرخش شدید و سریع داردومثل اینکه سیاهچاله می تواند جت های نیرومند بیشتری از یک چرخش آهسته سیاهچاله با مقدار متفاوتی از ماده تولید کند در هر دو توضیح سیاهچاله بسیار بزرگ است.
یک حفره دورتر زاویه متفاوت تری از چهره جت ها را نشان می دهد بین شمال و جنوب.این حفره احتمالا از یک جت قدیمی تر از سیاهچاله تولید شده است و سوالی که مطرح می کند این است که چرا حفره تراز دورتری از جت را ندارد.دو احتمال این را شرح می دهد یک احتمال می گوید. مقدار زیادی گاز در خوشه تحت فشار آن را به طرف سیاهچاله به پیش می برند. که این تلو تلو خوردن شبیه نخ ریسی ست.
یک مقاله در این مورد در شمار 10 نوامبر 2013 در مجله اختر فیزیک این موضوع را برسی می کند.
منبع : dailygalaxy.com
مقدار زیادی از گاز گرم در نزدیکی مرکز خوشه یک معما را درست می کند.گازهای گرم بزرگ شده با اشعه ایکس باید سرد باشد و گازهای متراکم مرکز خوشه نیز باید سر و سریع باشند.فشار این گازهای سرد مرکزی انتظار می رود که افت داشته باشد.و سبب ریزش آم ئر.م گهگشان و تشکیل تریلیون ها ستاره در راه شود.در هر حال ستاره شناسان هیچ شواهدی مبنی بر اینکه ستاره ها پشت سر هم در مرکز خوشه تشکیل شده باشند ندارند.
این مساله در بسیار عادی نیست در حالی که سرد شدن گازها مخصوصا بطور درهم به دلیل تراکم زیاری که گازهای اطراف مرکز دارند. و خوشه کهکشانی RX J1532 یک مورد بسیار بزرگ است است.
از هزاران خوشه شناخته شده تا به امیروز کمتر از هزارتای آنها مثل RX J1532. هستند.بسیار بزرگ هستند.جایی که برعکس آن ستاره سازی بسیار شدید است.
چرا فرآیند ستاره سازی در RX J1532 متوقف شده است تصاویر چاندرا و NSF's Karl G. پاسخ این سوال را فراهم می کنند تصاویر اشعه ایکس دو حفره را درون گاز داغ در طرف دیگر مرکز نشان می دهد.تصویر چاندرا نیز بر وجو حفره تاکید می کند هر دو حفره با جت هایی که در تصاویر رادیویی VLA نشان داده می شود دیده می شود.مکان سیاهچاله بزرگ بین حفره ها شواهد قوی از جت های مافوق صوت که توسط سیاهچاله در درون گاز داغ تحت فشار حفره را در یک طرف حفر کرده فراهم می کند.شوک های ابتدایی شبیه به امواج صوتی سبب گسترش حفره ها و رهایی انرژی با امواج صوتی می شود که در درون گاز داغ طنین می اندازد و منبعی از گرما را از بیشتر گازهای سرد فراهم می کند که ستاره های جدید را شکل می دهد.
این حفره ها از همدیگر صد هزار سال نوری فاصله دارند.این مقدار تقریبا برابر عرض کهکشان راه شیری است.نیرویی که نیاز است تا آنها را در میان بزرگترین خوشه های کهکشانی تولید کند ده برابر نیرویی است که ما نیاز داریم تا حفره های شناخته شده در پرسئوس را تولید کنیم.
در حالی که انرژی برای نیرو دادن به جت ها توسط ماده ای که به سیاهچاله سقوط کرده فراهم شده است هیچ گسیل اشعه ایکس از سقوط مواد تشخیص داده نشده است این نتایج می تواند توضیح دهد که سیاهچاله بسیار بزرگتر پرجرم تر از سیاهچاله های بسیار بزرگ با جرمی بیشتر از ده میلیارد برابر خورشید است.مانند اینکه سیاهچاله باید قادر به تولید جت های نیرومند بدون مصرف مقدار زیادی از جرم باشد نتیجه این می شود که امواج کمی از سقوط ماده گسیل می شودو
احتمال دیگر این شرح را می دهد که سیاهچه یک میلیارد برابر خورشید است اما چرخش شدید و سریع داردومثل اینکه سیاهچاله می تواند جت های نیرومند بیشتری از یک چرخش آهسته سیاهچاله با مقدار متفاوتی از ماده تولید کند در هر دو توضیح سیاهچاله بسیار بزرگ است.
یک حفره دورتر زاویه متفاوت تری از چهره جت ها را نشان می دهد بین شمال و جنوب.این حفره احتمالا از یک جت قدیمی تر از سیاهچاله تولید شده است و سوالی که مطرح می کند این است که چرا حفره تراز دورتری از جت را ندارد.دو احتمال این را شرح می دهد یک احتمال می گوید. مقدار زیادی گاز در خوشه تحت فشار آن را به طرف سیاهچاله به پیش می برند. که این تلو تلو خوردن شبیه نخ ریسی ست.
یک مقاله در این مورد در شمار 10 نوامبر 2013 در مجله اختر فیزیک این موضوع را برسی می کند.
منبع : dailygalaxy.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر