تصویر مربوط به یک ستاره در حال مرگ که تابش های غلیظی را از خود به بیرون می دهد تصویر با ترکیب تصاویر مربوط به تلسکوپ اسپلیتزر ناسا و کاوشگر تکامل ناسا(GALEX) بدست آمده است که ناسا آن را به انسیتو تکنولوژی پاداسا کالیفرنیا امانت داده بود در مرگ یک ستاره گرد و غبار آن در فضا پخش می شوند و تابشی از اشعه بنفش قوی از هسته داغ ستاره نیز به آسمان پخش می شود.
این جسم که بنام Helix nebula است در 65 سال نوری از ما نهفته است و در صورت فلکی برج دلو قرار دارد که با کاتالوگ NGC 7293 شناخته می شود.
و به گروه سیارات نجومی nebulae مربوط می شود در قرن 18 کشف شداین آثار هنری کیهانی به اشتباه غول گازی نامیده می شود.
دسته nebulae بیشتر به ستاره های خورشید ما شباهت دارندستاره ها بیشتر عمر خود را با سوزاندن هیدروژن در هیلیوم در واکنش های عظیم هسته ای در داخل هسته خود می گزرانند.
این فرآیند گرما و نوری را که ما از خورشید دریافت می کنیم را برای ما تامین می کند.خورشید ما یک ستاره جوان در این دسته است که به مرگ آن 5 میلیارد سال مانده است زمانی که هیدروژن در واکنش های ترکیبی خارج می شود ستاره ها از هیلیوم بعنوان یک منبع سوخت استفاده می کنندکه حتی قوی تر از سوزاندن آن با کربن نیتروژن و اکسیژن است.زمانی که هیلیوم تمام شود ستاره می میرد.لایه های گازی بیرونی آن با پف کردن و پشت سر گذاشتن هسته کوچک گرم متراکم آن که بنام کوتوله سفید است و اندازه آن نزدیک به اندازه زمین است اما جرم بسیار نزدیکی به ستاره اصلی دارد از آن خارج می شوند.یک قاشق از کوتوله سفید به اندازه یک فیل وزن دارد.
درخشش nebulae بسیار فریبنده است مانند نزدیک شدن یک رد پای عریض از فرابنفرش تا فروسرخ در مهدوده بینایی است
Helix با هر طول موجی قابل شناسایی است اما در تصویر ارائه شده بسیاری از تفاوت های ظریف قابل شناسایی است.
اشعه ماورا بتفشی که با گرم شدن کوتوله سفید از لایه های گازی آن بیرون می آید بطور درخشانتر از مادون قرمز دیده و به رنگ آبی درخشان دیده می شود می شود .
GALEX قسمت های با نور فرابنفش را جدا کرده است اسپیتزر اثر مادون قرمز را از گرد و غبار در قسمت زرد رنگ جدا کرده است.قسمت های مشاهده نشده توسط اسپیتزر توسط سنجش مادون قرمزاکسپلورر WISE مشاهده شد ستاره کوتوله سفید شبیه یک سوزن سفید کوچک در مرکز سحابی است.
دایره قرمز در مرکز کهکشان ترکیبی از مادون قرمز و ماورا بنفش در یک دیسک چرخان از گرد و غبار کوتوله سفید است که احتمالا مربوط به ستاره های دنباله داری است که از مرگ ستاره خود جان سالم به در برده اند.
قبل از مرگ ستاره ستاره های دنباله دار و احتمالا سیارات به روش خاصی به طور منظم به دور ان می چرخند.زمانی که سوختن هیدروژن تمام شد لایه های بیرونی آن که از یخ سیارات خارجی پوشیده شده اند منفجر می شوند و یک طوفان از گرد و غبار کیهانی پخش می شود تمامی سیارات در این سیستم یا می سوزند یا با مرگ و گسترش ستاره بلعیده می شوند.
داده های مادون قرمز اسپیتزر برای سحابی مرکزی به رنگ سبز (طول موج از 3.6-4.5 میکرون) و قرمز (8 تا 24 میکرون)، ارائه شده است، با استفاده از داده های WISE پوشش بیرونی در مناطق سبز (3.4-4.5 میکرون) و قرمز (12 تا 22میکرون) ارائه شده است وداده های ماوراء بنفش از GALEX به نظر می رسد به رنگ آبی (0.15-2.3 میکرون) می باشد.
این جسم که بنام Helix nebula است در 65 سال نوری از ما نهفته است و در صورت فلکی برج دلو قرار دارد که با کاتالوگ NGC 7293 شناخته می شود.
و به گروه سیارات نجومی nebulae مربوط می شود در قرن 18 کشف شداین آثار هنری کیهانی به اشتباه غول گازی نامیده می شود.
دسته nebulae بیشتر به ستاره های خورشید ما شباهت دارندستاره ها بیشتر عمر خود را با سوزاندن هیدروژن در هیلیوم در واکنش های عظیم هسته ای در داخل هسته خود می گزرانند.
این فرآیند گرما و نوری را که ما از خورشید دریافت می کنیم را برای ما تامین می کند.خورشید ما یک ستاره جوان در این دسته است که به مرگ آن 5 میلیارد سال مانده است زمانی که هیدروژن در واکنش های ترکیبی خارج می شود ستاره ها از هیلیوم بعنوان یک منبع سوخت استفاده می کنندکه حتی قوی تر از سوزاندن آن با کربن نیتروژن و اکسیژن است.زمانی که هیلیوم تمام شود ستاره می میرد.لایه های گازی بیرونی آن با پف کردن و پشت سر گذاشتن هسته کوچک گرم متراکم آن که بنام کوتوله سفید است و اندازه آن نزدیک به اندازه زمین است اما جرم بسیار نزدیکی به ستاره اصلی دارد از آن خارج می شوند.یک قاشق از کوتوله سفید به اندازه یک فیل وزن دارد.
درخشش nebulae بسیار فریبنده است مانند نزدیک شدن یک رد پای عریض از فرابنفرش تا فروسرخ در مهدوده بینایی است
Helix با هر طول موجی قابل شناسایی است اما در تصویر ارائه شده بسیاری از تفاوت های ظریف قابل شناسایی است.
اشعه ماورا بتفشی که با گرم شدن کوتوله سفید از لایه های گازی آن بیرون می آید بطور درخشانتر از مادون قرمز دیده و به رنگ آبی درخشان دیده می شود می شود .
GALEX قسمت های با نور فرابنفش را جدا کرده است اسپیتزر اثر مادون قرمز را از گرد و غبار در قسمت زرد رنگ جدا کرده است.قسمت های مشاهده نشده توسط اسپیتزر توسط سنجش مادون قرمزاکسپلورر WISE مشاهده شد ستاره کوتوله سفید شبیه یک سوزن سفید کوچک در مرکز سحابی است.
دایره قرمز در مرکز کهکشان ترکیبی از مادون قرمز و ماورا بنفش در یک دیسک چرخان از گرد و غبار کوتوله سفید است که احتمالا مربوط به ستاره های دنباله داری است که از مرگ ستاره خود جان سالم به در برده اند.
قبل از مرگ ستاره ستاره های دنباله دار و احتمالا سیارات به روش خاصی به طور منظم به دور ان می چرخند.زمانی که سوختن هیدروژن تمام شد لایه های بیرونی آن که از یخ سیارات خارجی پوشیده شده اند منفجر می شوند و یک طوفان از گرد و غبار کیهانی پخش می شود تمامی سیارات در این سیستم یا می سوزند یا با مرگ و گسترش ستاره بلعیده می شوند.
داده های مادون قرمز اسپیتزر برای سحابی مرکزی به رنگ سبز (طول موج از 3.6-4.5 میکرون) و قرمز (8 تا 24 میکرون)، ارائه شده است، با استفاده از داده های WISE پوشش بیرونی در مناطق سبز (3.4-4.5 میکرون) و قرمز (12 تا 22میکرون) ارائه شده است وداده های ماوراء بنفش از GALEX به نظر می رسد به رنگ آبی (0.15-2.3 میکرون) می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر