نزدیک 2000 سیاره خارج از منظومه شمسی ما تا به امروز شناخته شده اند.چه هر یک از این سیاره ها میزبان زندگی باشند به تعدادی از معیارها بستگی دارد.در این میان دانشمندان تصور می کردند،انحراف زاویه ای سیاره از نسبت محور چرخش به دور ستاره،شیب شدید تری داشته باشد،سیاره کمتر میزبان حیات باشد.
دانشمندان دانشگاه ام آی تی در یافته اند که حتی یک سیاره با انحراف بالا،  با محور افقی نزدیک،  می تواند پتانسیل حیات را تا زمانی که سیاره بطور کامل از اقیانوس پوشیده شده باشد پشتیبانی بکند،در واقع حتی یک اقیانوس کم عمق با عمق در حدود پنجاه متر، به اندازه کافی برای نگه داشتن دمای بطور  میانگین در حدود شصت درجه فارنهایت در طول یک سال  سیاره مناسب خواهد بود.
دیوید فریرا،یک محقق و دانشمند گیشین دپارتمان زمین،  اتمسفر و سیاره ای گفت:در مقابل آن یک سیاره با انحراف بالا نسبتا مفرط به نظر می رسد:زمانی که سیاره به دور ستاره اش می چرخد،انحراف در یک گوشه آن،مانند قطب شمال ،شش ماه بطور مداوم نور خورشید و شش ماه تاریکی شب را تجربه خواهد کرد.
انتظار این است که سیاره قابل سکونت نخواهد بود:در اساس یا می جوشد یا منجمد می شود،که واقعا برای زندگی سخت خواهد بود.فریرا، که در حال حاضر یک مدرس دانشگاه، در دانشگاه ریدینگ، در انگلستان. است گفت:ما فهمیدیم که اندوخته اقیانوس در طول تابستان گرم خواهد شد و و در زمستان به آن باز خواهد گردید،  بنابراین هنوز مقداری، ملایم خواهد بود،  حتی در وسط سرمای قطب شب،  بنابر این در این جست و جو برتی سیارات فراخورشیدی قابل سکونت، در حال حاضر ما می گوییم بدون تخفیف سیارات با چرخش بالا برای حیات نامناسب هستند.
فریرا و همکارانش با استفاده از یک مدل توسعه یافته بر اساس شبیه سازی با انحراف بالای چرخش"سیارات آبی"هم اندازه زمین با فاصله شبیه به فاصله زمین از خورشید، که بطور کامل از آب پوشیده شده باشد در دانشگاه ام آی تی، استفاده کردند.این مدل سه بعدی برای شبیه سازی گردش در میان اتمسفر و اقیانوس، و یخ دریا بود،با توجه به محاسبه تاثیرات باد و گردش دما به عمق سه هزار متر اقیانوس قار گرفت.برای، مقایسه،  محققان همچنین مدل اتمفسقر را با حرکت ساده"باتلاقی"اقیانوس در عمق 200 و 50 و 10 متری همراه ساختند.
محققان از جزئیات مدل برای شبیه سازی یک سیاره در 23 درجه(مانند زمین) و 54 درجه و 90 درجه استفاده کردند.
برای یک سیاره با یک شیب شدید نود درجه،آنها دریافتند که یک اقیانوس جهانی حتی با عمق کمتر از 50 متر به اندازه کافی انرژی خورشید را در تابستان جذب و آن را در زمستان برای حفظ آب و هوای ملایم به اتمسفر بازخواهد گرداند.در نتیجه سیاره در کل یک درجه حرارت را مانند بهار در طول سال تجربه خواهد نمود.
فریرا گفت ما انتظار داشتیم که اگر شما یک اقیانوس در داخل سیاره قرار دهید،کمی قابل سکونت تر باشد،  اما نه تا این درجه،  این واقعا شگفت انگیز است که درجه قطب ها هنوز قابل سکونت است.
بطور کلی،  تیم مشاهده کرد که حیات می تواند در شیب شدید یک سیاره آبی رشد کند، اما تنها در یک نقطه.در شبیه سازی ها با عمق اقیانوس کم فریرا یافت که عمق دهه متری آب برای تنظیم آب و هوای یک سیاره با انحراف بالا کافی نخواهد بود، در عوض سیاره یک اثر فرار را تجربه خواهد نمود.به محض این که مقداری یخ شکل بگیرد، بطور سریع به قسمت تاریک سیاره گسترش خواهد یافت.حتی زمانی که به سمت خورشید می چرخد با توجه به گفته  فریرا این مقداری دیر خواهد بود و ورق های عظیم یخ اشعه های خورشید را متعکس خواهند نمود، که به یخ ادامه خواهد داد که به قسمت های تازه تاریک شده گسترش یابد و در نهایت سطح سیاره را بپوشاند.
تعدادی از مردم فکر می کنند که یک سیاره بت انحراف بسیار بزرگ می تواند یخ را فقط در اطراف خط استوا داشته باشد و قطب ها گرم خواهد بود،  فریرا گفت:اما ما یافته ایم که هیچ حالت میانی در کار نیست.اگر اقیانوس بسیار کوچک باشد، سیاره ممکن است تبدیل به یک گلوله برفی بشود و بدیهی است بعدا قابل سکونت نخواهد بود.

 منبع dailygalaxy.com

اکتشافات خوشه ای راه شیری ستاره شناسان را سردرگم کرده است!

منبع :Dailygalay.com
ترجمه رامین فخاری - Ramin Fakhari

یک دهه قبل ستاره شناسان واقعا باور کرده بودند که ستاره ها و خوشه هایشان باید هم سن و سال باشند،اما این ایده زمانی سقوط کرد که شواهد روشنی از حضور ستاره ها از سنین مختلف،حدقلا برای قدیمی ترین و پرجمعیت ترین خوشه کهکهشان راه شیری،درحداقلا یک خوشه کشف شد.
یک مشاهده نزدیک از آسمان شب نشان می دهد که ستاره ها نباید تنها باشند،در عوض آنها در یک خوشه جمع هستند که در برخی از موارد شامل یک میلیون ستاره است.تا این اواخر،قدیمی ترین خوشه های پر ستاره ،با ستاره هایی در یک گروه که در زمان های متفاوتی در یک دوره بیشتر از سیصد سال شکل گرفته بودند مورد سنجش قرار گرفته شده درک شدند.نتایج تحقیقات منتشر شده در مجله نیچر نشان می دهد که شکل گیری آنها به اندازه ای پیچیده تر است.
NGC 1615 زیر یک خوشه ستاره ای با عمر متوسط در یک ابرماژالانی بزرگ شامل ستارگان با عمر یکنواخت تری است که قبلا تصور می شد.با استفاده از داده های تلکسکوپ هابل یک گروه از محققان در یافته اند که در خوشه های میانسال به نظر می رسد همه ستاره ها در سنین مختلف باشند.

ستاره ها در آغاز زندگی خود بعنوان موج هایی از گرد و غبار و گاز به وسیله گرانش به هم دیگر کشیده می شوند.این ابرها به آرامی در حوزه های متراکم یکی می شوند،اگر آنها به اندازه کافی رشد کنند،گرم شوند و هیدروژن را در هسته خود به هیلیوم تبدیل بکنند،این فرآیند انرژی آزاد می کند و آنها را وادار به درخشش می کند.میلیاردها سال بعد زمانی که هسته آنها غنی از هیدروژن می شود، ستاره آغاز به سوزاندن هیدرژن در یک پوسته اطراف هسته می کند و در نتیجه دما عوض می شود.
مشاهدات اخیر از خوشه های ستاره ای بزرگ نسبت زیادی را از تنوع درجه حرارت از ستاره هایی که هسته آنها غنی از هیدروژن شده است نشان می دهد.که پیشنهاد می کند ستاره ها با خوشه هایشان دارای تفاوت عمرسیصد میلیون سال یا بیشتر هستند.
اطلاعات هرتزسپرونگ راسل،نقاط سیاه و سفید مدل هایی را که عمری را در طول 450 میلیون سال گسترده بودند نشان می دهد(مدل جوان به رنگ آبی و مدل های قدیمی به رنگ فرمز)که می تواند کاملا ستاره های خوشهNGC 1651  را که با همجوشی هیدروژن در هسته شان نیرو داده می شود شرح بدهد,اما نه فازی که در آن هیدروژن در پوسته اطراف هسته می سوزد.
این شگفت انگیز است خوشه های جوان در حالی که هر بار باقیمانده تشکیل ستاره را در طول ده میلیون سال اول از زندگی خود از دست می دهند."و برای ستاره های خوشه مشکل می شود که بیش از ده میلیون سال داشته باشند"
خوشه میان سال دومیلیارد ساله واقع در ابر ماژلانی که بنام NGC 1651 نامیده می شود مشاهده شده است،محققان هر دو تفیر درجه را زمانی که ستاره عنی از هیدروژن غنی شده است مشاهده کرده اند.قبلا مطالعات بروی اولین و دومین تغیر دمای رخ داده زمانی که ستاره هیدروژنش را در پوسته اطراف خود می سوزاند متمرکز شده بودند.

در حالی که آنها تنوع گسترده ای از درجات ستاره های مورد انتظار که هیدروژن هسته آنها در حال اتمام بود را مشاهده کرده بودند،یافتن تنوع کمی از ستاره ها زمانی که درخشندگی ستاره های هم دما را که پوسته خارج هسته آنها در حال سوختن بود ستاره شناسان را به تعجب وا داشت.
عدم تنوع در میان این ستارگان دانشمندان را وا داشت که به این نتیجه برسند که ستاره های این خوشه باید فاصله سنی به اندازه هشتاد میلیون سال داشته باشند.
NGC 1651 بهترین مثال یافت شده تا به حال از یک جمعیت ستاره ای واقعا تک سن هستند.تعداد انگشت شماری از خوشه های ستاره ای به نظر می رسد که خواص مشابهی داشته باشند.
تحقیق پیشنهاد می کند که برای خوشه های میان سال حدقلا با عقل متعارف امروز ممکن است اشتباه باشد و ممکن است برای همه ستاره های مجرد خوشه تقریبا در یک سن باشند.
بعلاوه نویسنده مقاله پیشنهاد می کند که طیف وسیعی از روشنایی در پایان پر شدن هسته ستاره از هیدروژن ناشی از چرخش ستاره ای باشد.بخاطر این دو ستاره در یک سن می توانند در صورتی که بطور قابل توجهی چرخش متفاوت داشته باشند در چندین سطوح دما مشاهده بشوند.
بیشتر مدل های چرخش ستاره ای هم اکنون به حساب نمی آید.مطالعات آینده است حتی بینش بزرگتری را از قدمت خوشه ستاره ای با بهبود مدل سازی نرخ چرخش ستاره ای و استفاده از تفسیر تنوع درجه سوختن ستاره از آخرین سوختن هسته هیدروژن آنها،را داشته باشند.

ترکیب دوستاره عظیم الجثه

ترجمه رامین فخاری - Ramin Fakhari

دو ستاره عظیم الجثه کشف شده است که به نظر می رسد بصورت روزانه،زمانی که در فضا می چرخند تحت شعاع همدیگر قرار دارند.در مقاله ای که در مجله نجوم و کیهان شناسی منتشر شده است،  محققان اسپانیایی از مرکز اختر زیست شناسی از دانشگاه آلیکانته،گزارش می دهند که دو ستاره در سیستم دوتایی "زرافه من" بسیار نزدیک به هم هستند، که در نهایت منجر به شکل گیری یک ستاره عظیم الجثه می شوند.

مقاله تشریح کرده است که ادغام ستاره های دوتایی با جرم بالا بعنوان یک مکانیزم موثر برای تشکیل ستاره های غول پیکر پیشنهاد شده است.
در سال 2012 دانشمندان گزارش دادند که یک چهار قلو از ستاره های بزرگ را که هر کدام 300 برابر خورشید هستند را کشف کرده اند.
بر اساس چندین مطالعه اهمیت ستاره های دوتایی برای"خواص کنونی کهکشان"انعکاس یافته است ومحققان دانشگاه آلیکانته اسپانیا،به ریاست خاویر لورنزو شرح دادند که به نظر می رسد که چگونه  دو ستاره بزرگ به صورت روزانه هنگامی که در مدار همدیگر قرار دارند تحت الشعاع هم قرار می گیرند.
محققان می گویند تحقیقات بیشتری برای درک فیزیک ادغام مورد نیاز است.با این حال داده های جمعاوری شده از ستاره از طریق مشاهده وضوح طیفی بالای آنها با تلسکوپ قدرتمند 2.2 متری از رصد خانه کالار آلتو در جنوب اسپانیا، شگفت آور است.آنها یافتند که این سیستم دوتایی یکی از پرجرم ترین سیستم های دوتایی عظیم الجثه ای است که تا کنون مشاهد شده است.و بعنوان درخشان ترین ستاره در سیستم خوشه ای باز آلیکانته 1 است، که محققان می گویند یک کم جمعیت و واقع شده در یک خوشه بسیار جوان از ستاره هاست که در حدود 13 هزار سال نوری زمین واقع شده است.
این کشف از مفهوم این که همه ستاره های جوان به جرم 150 برابر خورشید محدود می شوند سرپیچی می کند.بجای آن این فکت را قبول می کند که اگر ستاره ها ذر یک محیط ستاره ای شلوغ باشند، ثبات خود را از دست می دهند و در نهایت به ستاره های های در حال عبور برخورد می کنند و یک مگاستاره را شکل می دهند.
دو ستاره آبی با وزن 32 و 38 برابر جرم خورشید ما در مدار کاملا یک دیگر در فاصله کمتر از 1.2 روز در حال چرخش هستند که در نهایت به یک ستاره با جرم 60 برابر خورشید ما تبدیل خوهند شد.این سیستم دارای سرعت مداری 1،000،000 کیلومتر / ساعت (620000 مایل در ساعت) است و احتمالا 2 میلیون سال قبل تشکیل شده است.
-----------
منابع dailygalaxy.com
nationalgeographic.com 
wikipedia.org

تصویر نجومی روز کهکشان مارپیچی NGC 6217

این کهکشان مارپیچی برجسته بنام  NGC 6217 در فاصله 60 میلیون سال نوری در قسمت شمالی صورت فلکی دب اصغر نهفته است و اندازه ای معادل یک سوم راه شیری ما یعنی 30000 سال نوری را دارد.این کهکشان دارای یک هسته بسیار روشن فعال است که به احتمال زیاد یک سیاهچاله است.این کهکشان یک کهکشان با ستاره های انفجاری است و یک جمعیت بزرگ از ستاره های جوان  را با عمری کمتر از ده میلیون سال دارد که در تصویر به رنگ آبی و صورتی دیده می شوند.در قسمت های مرکزی کهکشان لایه های گرد و غبار دیده می شود که کهکشان ها از آنها در فرآیند ستاره سازی استفاده می نمایند.