اگر فضا و زمان نوعی مایع باشد چه می شود؟این یک سوال است که فیزیکدانان نظری که با کوانتم گرانشی کار می کنند به وسیله ایجاد مدل هایی در تلاش هستند تا مکانیک کوانتم و گرانش را با هم آشتی بدهند برخی از این مدل ها پیش بینی می کند که فضا و زمان در مقیاس پلانک (10-33cm) است و بر طبق فیزیک کلاسیک در طبیعت بصورت گسسته است.مثل مایعات و جامدات که هر روز با آنها در ارتباط هستیم که می توانند ساختار اتم ها و مولکول ها را زمانی که با وضوح کافی مشاهده می شوند نشان دهنداین ساختار بطور کلی دلالت دارد اما در انرژی های بسیار بالا نظریه نسبیت خاص انشتین را نقض می کند.
در چهار چوب این تئوری پیشنهاد شده است که فضا و زمان باید مانند یک مایع رفتار کند.در این مفهوم نسبیت عام آنالوگی برای فاز مایع هیدردینامیک خواهد بود که رفتار ماده را در سطح ماکروسکوپی توصیف خواهد کرد اما هیچ چیزی در باره ساختار اتم مولکول که آنها را تشکیل می دهد به ما نمی گوید.برطبق این مدل ها نسبیت عام هیچ چیزی در مورد اتم هایی که فضا و زمان را تشکیل می دهد به ما نمی گوید.
اما توصیف پویایی فضا و زمان بعنوان یک شی کلاسیک بود بنا بر این یک پدیده در حال ظهور است و تنها آب برای ما چیزی است که ما از مولکول های سازنده ان H2O درک می کنیم.
کوانتم مکانیک بطور موثر می تواند سه نیرو از چهار نیروی بنیادین جهان (الکترومغناطیس، تعامل ضعیف و تعامل قوی) را توضیح دهد اما گرانش در حال حاضر تنها در حوزه نسبیت عام به حساب می آید که قلمرو فیزیک کلاسیک آن را شرح می دهد.
شناسایی یک مدل محتمل برای گرانش کوانتی یک از چالش های اصلی امروز فیزیک است و با وجود ارائه مدل های فراوان هیچ کدام به اثبات نرسیدند.
مطالعات انجام شده توسط دو دانشمند ابزار جدیدی را برای ارزشیابی احتمال سناریو های ممکن برای گرانش کوانتمی را فراهم کرده است.در مدل های گذشته فضا و زمان بعنوان در حال ظهور تاکید می شد مانند یک مایع ،بعد از مطالعات اساسی که حاکی از تغیرات در انتشار فتون ها بود و با سرعت های مختلف بسته به انرژی مطالعه می کردند این نتیجه حاصل شد اگر کیهان با مایع قیاس شود نمی توان این نوع تغیرات را شرح دهد.اگر فضا نوعی مایع باشد.ما باید در داخل آن بصورت چسبناک باشید و اثرات اتلافی دیگری را که تا به حال در جزئیات هرگز در نظر گرفته نشده باشد را شاهد باشیم.
این دو دانشمند این اثرات را فهرست کردن که چسبناکی ناکی تمایل دارد که فتون های نور و ذرات دیگر را در مسیر خود از هم بپاشند در حالی که فتون ها میلیون ها سال نوری می توانند سفر کنند اگر فضا و زمان بصورت یک مایع سیال باشد بر اساس محاسبات باید بصورت ابرشاره باشد به این معنی که چسبناکی آن نزدیک به صفر باشد.
همچنین دانشمندان اثرات اتلافی ضعیف تری را پیش بینی می کنند که ممکن است فیزیک آینده قادر به مشاهده آن باشد.دانشمندان سرنخ های قوی برای حمایت از مدل های فضا و زمان دارند و گرانش کوانتمی یک پدیده عاقلانه تر است و کسی نمی تواند زمانی هیجان انگیز تر از کار بروی گرانش را تصور کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر