جریانی از گاز هیدروژن وجود دارد که از برخورد با منظومه شمسی جلوگیری می کند.ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ بین المللی بنیاد Kral G و جانسکی یک میدان مغناطیسی عمیق در داخل یک ابر کشف کردند که آن را در طول غوطه ور شدن شهاب سنگ ها در داخل دیسکی از کهکشان ما محافظت می کند.
این کشف می تواند توضیح دهد که چگونهه سرعت بالای ابرها چگونه در طول ادغام آنها با دیسک های کهکشانی ثابت می ماند. و کجا آنها سوخت پاکیزه را برای تولید ستاره های جدید فراهم می کنند.
در حال حاظر ابر اسمیت در حال برخورد با منظومه شمسی است و فاصله ای بیشتر از 150 مایل بر هر ثانیه برای برخورد پیش بینی می شود که حداکثر سی میلیون سال طول می کشد.زمانی که آن اتفاق بیفتد ستاره شناسان اعتقاد دارند آن عازم انفجار های دیدنی از شکل گیری ستارگان خواهد شد.ولی اول باید آن را از طریق کج شدن هاله نجات دهد یا اتمسفر گرم آن به گازهای اطراف منظومه شمسی ادغام شوند.
یک میلیون نرجه بیشتر از دمای کیهان باید هیدروژن های ابرها را قبل از اینکه در دریسک ها تجمع کنند از بین ببرد.جایی که بیشتر ستاره ها شکل می گیرندمشاهدات جدید این ابرها را در حال باریک شدن می بیند اما یک میدان مغناطیسی محافظت کننده ابر را کمک می کند تا از فرو رفتن نجات پیدا کند.
صدها بسته HVC در اطراف کهکشان ما وجود دارند ولی به ندرت به دور آن می چرخند.رهبر مطالعات معتقد است که HVC ها خودشان بلوک های کهکشان ما را می سازند یا باقیمانده های یک کهکشان نزدیک را که که میلیاردها سال قبل بوده ترشح می کنند.
از توده های بزرگ گاز HVC ها را بسیار نازک می سازد و شبیه سازی های کامپیوتری پیشبینی می کند که ضرورت ایجاد می کند ک حاله ها از غوطه ور شدن آنها درون دیسک های کهکشان راه شیری جلوگیری می کند.
ما راه بسیار دراز و سختی برای فهمیدن اینکه HVC چگونه دیسک های کیهانی را بزرگتر می کند داریم ولی دلیل خوبی برای باور کردن میدان های مغناطیسی که می توانند از سوختن آنها درون هاله ها مانند شهاب سنگی که از اتمسفر زمین عبور کرده و در حال سوختن است جلوگیری می کند.
با وجود بهترین شواهد برای وجود میدان مغناطیسی درون HVC منشا میدان ابر اسمید هنوز یک راز باقی مانده.میدانی که ما مشاهده کردیم حالا بسیار بزرگ هست و در موقعیت کنونی جایی که ابر شکل می گیرد وجود دارد.میدان حالا با حرکت ابر از طریق هاله مغناطیسی تر شده است.
تحقیقات اولیه نشان می دهد ابر اسمید از یک تکه که شدن از طریق دیسک کهکشان ما نجات یافته و حدود 8000 سال نوری از دیسک دوباره وارد شده است.
.jpg)
ابر اسمیت از لحاظ سرعت ابرها منحصر به فرد است برای اینکه بطور بسیار واضح در تعامل و ادغام با کهکشان راه شیری قرار دارد.و یکی از ستاره شناسان گفت ستاره های دنباله دار تاثیر آن بر راه شیری را نشان می دهند.
در حالی که ابر اسمیت عاری از ستاره است تنها راه مشاهده آن با تلسکوپ های رادیویی پیچیده حساس است مانند GBT است که می توانند انتشار ضعیف از نیترال های هیدروژن را شخیص دهند.اگر این ابر با چشم غیر مسلح قابل مشاهده بود بیشتر آسمان راه شیری را می پوشاند.
زمانی که آن در نهایت ادغام با راه شیری بود حلقه های روشن از ستارگان که مثل خورشید ما بودند را ایجاد کرد.
راه شیری با طبیعت متغیر مشاهده می شود.شامل توده ها و در حالی که در تعامل با ستارگان مانند خورشید است و این فرآیند از حالا ادامه خواهد داشت.
پی نوشت :HVC مخفف گلمه High Velocity Clouds به معنای ابرهای با سرعت بالا هست...
این کشف می تواند توضیح دهد که چگونهه سرعت بالای ابرها چگونه در طول ادغام آنها با دیسک های کهکشانی ثابت می ماند. و کجا آنها سوخت پاکیزه را برای تولید ستاره های جدید فراهم می کنند.
در حال حاظر ابر اسمیت در حال برخورد با منظومه شمسی است و فاصله ای بیشتر از 150 مایل بر هر ثانیه برای برخورد پیش بینی می شود که حداکثر سی میلیون سال طول می کشد.زمانی که آن اتفاق بیفتد ستاره شناسان اعتقاد دارند آن عازم انفجار های دیدنی از شکل گیری ستارگان خواهد شد.ولی اول باید آن را از طریق کج شدن هاله نجات دهد یا اتمسفر گرم آن به گازهای اطراف منظومه شمسی ادغام شوند.
یک میلیون نرجه بیشتر از دمای کیهان باید هیدروژن های ابرها را قبل از اینکه در دریسک ها تجمع کنند از بین ببرد.جایی که بیشتر ستاره ها شکل می گیرندمشاهدات جدید این ابرها را در حال باریک شدن می بیند اما یک میدان مغناطیسی محافظت کننده ابر را کمک می کند تا از فرو رفتن نجات پیدا کند.
صدها بسته HVC در اطراف کهکشان ما وجود دارند ولی به ندرت به دور آن می چرخند.رهبر مطالعات معتقد است که HVC ها خودشان بلوک های کهکشان ما را می سازند یا باقیمانده های یک کهکشان نزدیک را که که میلیاردها سال قبل بوده ترشح می کنند.
از توده های بزرگ گاز HVC ها را بسیار نازک می سازد و شبیه سازی های کامپیوتری پیشبینی می کند که ضرورت ایجاد می کند ک حاله ها از غوطه ور شدن آنها درون دیسک های کهکشان راه شیری جلوگیری می کند.
ما راه بسیار دراز و سختی برای فهمیدن اینکه HVC چگونه دیسک های کیهانی را بزرگتر می کند داریم ولی دلیل خوبی برای باور کردن میدان های مغناطیسی که می توانند از سوختن آنها درون هاله ها مانند شهاب سنگی که از اتمسفر زمین عبور کرده و در حال سوختن است جلوگیری می کند.
با وجود بهترین شواهد برای وجود میدان مغناطیسی درون HVC منشا میدان ابر اسمید هنوز یک راز باقی مانده.میدانی که ما مشاهده کردیم حالا بسیار بزرگ هست و در موقعیت کنونی جایی که ابر شکل می گیرد وجود دارد.میدان حالا با حرکت ابر از طریق هاله مغناطیسی تر شده است.
تحقیقات اولیه نشان می دهد ابر اسمید از یک تکه که شدن از طریق دیسک کهکشان ما نجات یافته و حدود 8000 سال نوری از دیسک دوباره وارد شده است.
.jpg)
ابر اسمیت از لحاظ سرعت ابرها منحصر به فرد است برای اینکه بطور بسیار واضح در تعامل و ادغام با کهکشان راه شیری قرار دارد.و یکی از ستاره شناسان گفت ستاره های دنباله دار تاثیر آن بر راه شیری را نشان می دهند.
در حالی که ابر اسمیت عاری از ستاره است تنها راه مشاهده آن با تلسکوپ های رادیویی پیچیده حساس است مانند GBT است که می توانند انتشار ضعیف از نیترال های هیدروژن را شخیص دهند.اگر این ابر با چشم غیر مسلح قابل مشاهده بود بیشتر آسمان راه شیری را می پوشاند.
زمانی که آن در نهایت ادغام با راه شیری بود حلقه های روشن از ستارگان که مثل خورشید ما بودند را ایجاد کرد.
راه شیری با طبیعت متغیر مشاهده می شود.شامل توده ها و در حالی که در تعامل با ستارگان مانند خورشید است و این فرآیند از حالا ادامه خواهد داشت.
پی نوشت :HVC مخفف گلمه High Velocity Clouds به معنای ابرهای با سرعت بالا هست...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر