تیمی از ستاره شناسان شامل دو محقق از یو سی ای وآزمایشگاه علمی فضا برای اولین بار میدان مغناطیسی در یک نقطه مخصوص در یک سطح مغناطیسی را اندازه گرفتند.مگنتارها نوعی ستاره نترونی متراکم و باهسته فشده از ستاره های غول پیکری هستند که بری سطح بیرونی انفجار های ابر نواختری در جریان هستند
مگنتار ها در میان قوی ترین میدان های مغناطیسی کیهان هستند.هنوز تنها یکی از بزرگترین میدان های مغناطیسی اندازه گیری شده است.در هر حال استقاده از تکنوئیک ها و مشاهدات مگنتارها در اشعه ایکس احتر شناسان را قادر خواهد ساخت تا یک میدان مغناطیسی قوی را مشخص کنند.
مگنتار ها جزو ستاره های نترونی بسیار عجیب هستند.دانشمندان آنها را از طریق رفتار غیر عادی شان و زمانی که طول موج غول پیکر های اشعه ایکس را شعله ور می کردند یافتند.
این ویژگی های عجیب را مگنتار ها با تکامل و اتلاف و فروپاشی میدان مغناطیسی فوق العاده قدرتمند خود که صدها تا هزاران بار شدید تر از ستاره های نترونی یا تپ اختر ها است بدست آوردند.
میدان مغناطیسی مگنتارها می تواند یک ساختار بسیار پیچیده باشد.بارز ترین و آسان ترین راه برای اندازه گیری مقیاس میدان مغناطیسی بزرگ بیرونی است که شکلی بسیار شبیه به یک نوار آهنربای منظم را دارد که بعنوان دو قطبی شناخته می شود.
این مطالعه چند سال قبل بر یک میدان مغناطیسی بنام SGR 0418+5729 که چند سال قبل ,این ستاره به وسیله یک میدان مغناطیسی دو قطبی که با سایر مگنتارها مقایسه شده بود کشف شد.
مگنتار ها در میان قوی ترین میدان های مغناطیسی کیهان هستند.هنوز تنها یکی از بزرگترین میدان های مغناطیسی اندازه گیری شده است.در هر حال استقاده از تکنوئیک ها و مشاهدات مگنتارها در اشعه ایکس احتر شناسان را قادر خواهد ساخت تا یک میدان مغناطیسی قوی را مشخص کنند.
مگنتار ها جزو ستاره های نترونی بسیار عجیب هستند.دانشمندان آنها را از طریق رفتار غیر عادی شان و زمانی که طول موج غول پیکر های اشعه ایکس را شعله ور می کردند یافتند.
این ویژگی های عجیب را مگنتار ها با تکامل و اتلاف و فروپاشی میدان مغناطیسی فوق العاده قدرتمند خود که صدها تا هزاران بار شدید تر از ستاره های نترونی یا تپ اختر ها است بدست آوردند.
میدان مغناطیسی مگنتارها می تواند یک ساختار بسیار پیچیده باشد.بارز ترین و آسان ترین راه برای اندازه گیری مقیاس میدان مغناطیسی بزرگ بیرونی است که شکلی بسیار شبیه به یک نوار آهنربای منظم را دارد که بعنوان دو قطبی شناخته می شود.
این مطالعه چند سال قبل بر یک میدان مغناطیسی بنام SGR 0418+5729 که چند سال قبل ,این ستاره به وسیله یک میدان مغناطیسی دو قطبی که با سایر مگنتارها مقایسه شده بود کشف شد.
این مطالعه جدید بر اساس مشاهدات تلسکوپ اشعه ایکس ESA's XMM-Newton انجام شده است و شواهد قوی وجود دارد که یک میدان مغناطیسی بسیار قوی در آن قرار دارد.
این میدان مغناطیسی قوی داخل میدان است اما در زیر یک سطح پنهان شده است که در زیر آن میدان مغناطیسی بطور متوازی نشست کرده است.
نشست چنین میدان مغناطیسی می تواند طغیان و شعله ور شدن اشعه ایکس از مگنتارها را توضیح دهد.انحراف میدان مغناطیسی گیر افتاده در داخل ستاره آشفتگی زیر سطح میدان مغناطیسی را می سازد.مگنتارها بیش از حد کوچک هستند تنها بیست کیلومتر و حتی بهترین تلسوپ ها قادر به دیدن جزئیات سطوح آنها نیستند.
آنها در مشاهدات ستاره شناسان بعنوان نقاط نورانی در نظر می رسند پس تیم تا به حال نشانه های غیر مستقیمی از سطح SGR 0418+5729's مشاهده شده است برای این کار چگونگی انتشار اشعه ایکس از میدان مغناطیسی ستاره در حال چرخش معیار در نظر گرفته می شود.
"SGR 0418+5729 در هر نه ثانیه یک بار می چرخد و فهمیدیم که انعکاس اشعه ایکس مغناطیسی در طول چرخش به شدت کاهش می یابد ای به این معنی است که چیزی در نزدیکی سطح تابش اشعه ایکس را جذب می کند.
این میدان مغناطیسی قوی داخل میدان است اما در زیر یک سطح پنهان شده است که در زیر آن میدان مغناطیسی بطور متوازی نشست کرده است.
نشست چنین میدان مغناطیسی می تواند طغیان و شعله ور شدن اشعه ایکس از مگنتارها را توضیح دهد.انحراف میدان مغناطیسی گیر افتاده در داخل ستاره آشفتگی زیر سطح میدان مغناطیسی را می سازد.مگنتارها بیش از حد کوچک هستند تنها بیست کیلومتر و حتی بهترین تلسوپ ها قادر به دیدن جزئیات سطوح آنها نیستند.
آنها در مشاهدات ستاره شناسان بعنوان نقاط نورانی در نظر می رسند پس تیم تا به حال نشانه های غیر مستقیمی از سطح SGR 0418+5729's مشاهده شده است برای این کار چگونگی انتشار اشعه ایکس از میدان مغناطیسی ستاره در حال چرخش معیار در نظر گرفته می شود.
"SGR 0418+5729 در هر نه ثانیه یک بار می چرخد و فهمیدیم که انعکاس اشعه ایکس مغناطیسی در طول چرخش به شدت کاهش می یابد ای به این معنی است که چیزی در نزدیکی سطح تابش اشعه ایکس را جذب می کند.
این تیم عقیده دارد که غلظت پروتون ها در یک منطقه کوچک از سطح مگنتار شاید کمتر از چند صد متر جذب اشعه ایکس در جریان باشد.
پروتون ها در یک محدوده کوچک در نزدیکی میدان مغناطیسی قوی محدود شده اند.میدان مغناطیسی موضعی در داخل میدان مفناطیسی داخلی ظاهر شده است.شواهد قدرتمندی که یک میدان مغناطیی قوی و پیچ خورده ای در سطح زیرین قرار دارد.
این کشف شگفت انگیز همچنین این را تایید می کند در اصل سایر تیپ احتر ها با میدان مغناطیسی نسبتا کم در داخل یک میدان مغناطیسی قوی مخفی شده باشند.در نتیجه بسیاری از تیپ اختر ها ممکن است فعالیت خود را تغیر دهند و به یک مگنتار تبدیل شوند و بصورت بسیار فعال در آیند.ممکن است در آینده مگنتور های بیشتر از آنچه که تصور می شد کشف شود این ایده باعث تجدید نظر عمده ما در توضیح تشکیل و تقویت میدان مغناطیسی در ستاره های نترونی شود.
مگنتاراز ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد: مگنتار(به انگلیسی: Magnetar) یا ستاره مغناطیسی (مغنااختر) نوعی ستاره نوترونی است که میدان مغناطیسی بسیار نیرومندی دارد. فروپاشی آن,پرتوهای پرانرژی الکترومغناطیس خصوصا اشعه ایکس و گاما ساطع می کند. نظریهء مربوط به مگنتارهاتوسط رابرت دانکن و کریستوفر تامسون در سال 1992 ارائه شده است،ولی اولین انفجار اشعهءگاما مربوط به یک مگنتار در 5 مارس 1979 کشف و ثبت شد.در طول یک دههء بعد از آن فرضیه ءمگنتار به صورت گسترده به عنوان تکرارکنندهء اشعهء گاما و اشعه ء ایکس غیرعادی اختر تپنده پذیرفته شد.
پروتون ها در یک محدوده کوچک در نزدیکی میدان مغناطیسی قوی محدود شده اند.میدان مغناطیسی موضعی در داخل میدان مفناطیسی داخلی ظاهر شده است.شواهد قدرتمندی که یک میدان مغناطیی قوی و پیچ خورده ای در سطح زیرین قرار دارد.
این کشف شگفت انگیز همچنین این را تایید می کند در اصل سایر تیپ احتر ها با میدان مغناطیسی نسبتا کم در داخل یک میدان مغناطیسی قوی مخفی شده باشند.در نتیجه بسیاری از تیپ اختر ها ممکن است فعالیت خود را تغیر دهند و به یک مگنتار تبدیل شوند و بصورت بسیار فعال در آیند.ممکن است در آینده مگنتور های بیشتر از آنچه که تصور می شد کشف شود این ایده باعث تجدید نظر عمده ما در توضیح تشکیل و تقویت میدان مغناطیسی در ستاره های نترونی شود.
مگنتاراز ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد: مگنتار(به انگلیسی: Magnetar) یا ستاره مغناطیسی (مغنااختر) نوعی ستاره نوترونی است که میدان مغناطیسی بسیار نیرومندی دارد. فروپاشی آن,پرتوهای پرانرژی الکترومغناطیس خصوصا اشعه ایکس و گاما ساطع می کند. نظریهء مربوط به مگنتارهاتوسط رابرت دانکن و کریستوفر تامسون در سال 1992 ارائه شده است،ولی اولین انفجار اشعهءگاما مربوط به یک مگنتار در 5 مارس 1979 کشف و ثبت شد.در طول یک دههء بعد از آن فرضیه ءمگنتار به صورت گسترده به عنوان تکرارکنندهء اشعهء گاما و اشعه ء ایکس غیرعادی اختر تپنده پذیرفته شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر