ستاره شناسان با استفاده از هرشل تعدادی از ستاره ها را که ممکن است در ابتدای عمر کیهان بر سیاهچاله عظیم قلب خود تاثر گزار باشند را نشان دادند این به گسترش ارتباط بین اندازه کمربند مرکزی کهکشان و جرم سیاهچاله مرکزی را توضیح دهند.
تمام کهکشان های بزرگ یک سیاهچاله عظیم در مرکز خود دارند که هرکدام جرمی معادل میلیونها برابر یک ستاره دارند.برای بیش از یک دهه دانشمندان متعجب بودند که چه ارتباطی بین سیاهچالی و برآمدگی اطراف آن در قلب کهکشان وجود دارد؟
این گمان برای مدت طولانی وجود داشته است که در اوایل زندگی کهکشان ستاره ها در کمربند اطراف سیاهچاله ها شکل گرفته اند.ستاره شناسان نیاز دارند که به کهکشان های هیلی ذور نگاه کنن فاصله ای که ما می بینیم مربوط به میلیون ها سال قبل است.
اگر چه سیاهچاله ها خودشان قابل دیدن نمی باشند موادی که نزدیک به آنها هستند می توانند بسیار گرم باشند.انتشار مقدار عظیمی از نور با طیف وسیعی از طول موجها از امواج رادیویی تا اشعه ایکس,نوری که از این ماده می آید می تواند تریلیون ها برابر گرمتر از خورشید باشد و همراه با تولید گازهای گل خانه ای روشن نشاندهنده این است که سیاهچاله روشن تر است.بنبر اینجریان قوی از موادباد ها و جت های اخراج شده در منطقه ای در اطراف سیاهچاله وجود دارد.
مواد اطراف سیاهچاله بیشتر نوری که از کهکشان میزبان باقی مانده تحت شعاع قرار می دهند.(به جز نوری باطول موج کمتر از یک میلیمتر)
این نور زیر میلیمتر با تلسکوپ های معمولی قابل مشاهده است اما آن توسط تلسکوپ فضایی هرشل رصد شده است و نشان می دهد چه مقدار از چه نوع ستاره هایی در حال شکل گیری است در تصویر زرد و سبز نور از گرد و غبار کهکشان دور را نشان می دهند که با استفاده از اندازه گیری ها میزان شکل گیری ستاره ها نیز مشخص می شود.
هر کدام از فاصله های دور تنها در یک نقطه میده می شوند نقاط آبی اشعه ایکس ساطع شده از مواد داغ اطراف سیاهچاله را نشان می دهند.
آخرین مطالعات توست دکتر مت پیج از دانشگاه لندن که با استفاده از تصاویر دوربین اسپیر که بروی هرشل برای محاسبه مقدار شکل گیری ستارگان در کهکشان های دور نصب شده است انجام شده این می تواند با مقایسه اشعه ایکس تشخیصص داده شده توسط چاندرای ناسا نرخ رشد سیاهچاله هار را نشان دهد.
تلسکوپ فضایی مانند هرشل به ما اجازه می دهد تا به گذشته زمان نگاه کنیم و آن چیزی که نیاز داریم بدانیم تا چمار کنیم تا امروز کهکشان هایی که ساخته شده ان را پیدا کنیم.
کهکشان هایی ستاره ها را زمانی که کیهان جوان بود بطور دیوانه وار شکل دادند
اما تلاش برای مشاهدده نوری که از شکل گیری ستاره گان در برابر تابش خیره کننده ناشی از مواد گرم اطراف سیاهچاله ها تا کنون تقریبا غیر ممکن بوده است.همه طول موجهای جدید با دوربین اسپایر هرشل باز شده اند.
ما یافته ایم که کهکشان های با سیاهچاله عظیم مقدار عظیمی از ستاره ها را شکل می دهند با شکلگیری تعدادی از ستاره ها که هزاران برابر اندازه ای است که ما تا به کنون در کهکشان راه شیری پیدا کرده ایم.
اما جالب تر نتایج هرشل نشان می دهد که سریع ترین میزان رشد ستاره ها در کهکشان هایی است که شکل گیری ستاره ها در آنها خیلی اندک است.
یک تابشی که از یک کهکشان نزدیک با یک قدرت خاص می آید تمایل آن را برای خاموش شدن در صورت شکل گیری ستاره ها در کهکشان نشان می دهد.
پروفسور سیب الیور، از دانشگاه ساسکس و رهبر پروژه هرمس، گفت:این نتایج فوق العاده حلقه ارتباط شگفت انگیز سیاهچالهه ها ی مرکزی با شکل گیری ستارگان را در ابتدای عالم مشخص می کند.این سرنخ بزرگی برای معمای یک دهده قبل است و می تواند به این معنی باشد که هرچقدر سیاهچالهب بزرگتر باشد به مقدار کافی اشعه تولید می کند و آن در هر حال باعث جلوگیری از شکل گیری ستاره ها در کهکشان اطراف آن می شود.محتمل ترین توضیح برای این پدیده این است که بادهای فوق العاده قوی در اطراف سیاهچاله از جمع شدن گاز و گرد و غبار در یک منطقه برای شکلگیری ستاره جلوگیری می کنند.
تمام کهکشان های بزرگ یک سیاهچاله عظیم در مرکز خود دارند که هرکدام جرمی معادل میلیونها برابر یک ستاره دارند.برای بیش از یک دهه دانشمندان متعجب بودند که چه ارتباطی بین سیاهچالی و برآمدگی اطراف آن در قلب کهکشان وجود دارد؟
این گمان برای مدت طولانی وجود داشته است که در اوایل زندگی کهکشان ستاره ها در کمربند اطراف سیاهچاله ها شکل گرفته اند.ستاره شناسان نیاز دارند که به کهکشان های هیلی ذور نگاه کنن فاصله ای که ما می بینیم مربوط به میلیون ها سال قبل است.
اگر چه سیاهچاله ها خودشان قابل دیدن نمی باشند موادی که نزدیک به آنها هستند می توانند بسیار گرم باشند.انتشار مقدار عظیمی از نور با طیف وسیعی از طول موجها از امواج رادیویی تا اشعه ایکس,نوری که از این ماده می آید می تواند تریلیون ها برابر گرمتر از خورشید باشد و همراه با تولید گازهای گل خانه ای روشن نشاندهنده این است که سیاهچاله روشن تر است.بنبر اینجریان قوی از موادباد ها و جت های اخراج شده در منطقه ای در اطراف سیاهچاله وجود دارد.
مواد اطراف سیاهچاله بیشتر نوری که از کهکشان میزبان باقی مانده تحت شعاع قرار می دهند.(به جز نوری باطول موج کمتر از یک میلیمتر)
این نور زیر میلیمتر با تلسکوپ های معمولی قابل مشاهده است اما آن توسط تلسکوپ فضایی هرشل رصد شده است و نشان می دهد چه مقدار از چه نوع ستاره هایی در حال شکل گیری است در تصویر زرد و سبز نور از گرد و غبار کهکشان دور را نشان می دهند که با استفاده از اندازه گیری ها میزان شکل گیری ستاره ها نیز مشخص می شود.
هر کدام از فاصله های دور تنها در یک نقطه میده می شوند نقاط آبی اشعه ایکس ساطع شده از مواد داغ اطراف سیاهچاله را نشان می دهند.
آخرین مطالعات توست دکتر مت پیج از دانشگاه لندن که با استفاده از تصاویر دوربین اسپیر که بروی هرشل برای محاسبه مقدار شکل گیری ستارگان در کهکشان های دور نصب شده است انجام شده این می تواند با مقایسه اشعه ایکس تشخیصص داده شده توسط چاندرای ناسا نرخ رشد سیاهچاله هار را نشان دهد.
تلسکوپ فضایی مانند هرشل به ما اجازه می دهد تا به گذشته زمان نگاه کنیم و آن چیزی که نیاز داریم بدانیم تا چمار کنیم تا امروز کهکشان هایی که ساخته شده ان را پیدا کنیم.
کهکشان هایی ستاره ها را زمانی که کیهان جوان بود بطور دیوانه وار شکل دادند
اما تلاش برای مشاهدده نوری که از شکل گیری ستاره گان در برابر تابش خیره کننده ناشی از مواد گرم اطراف سیاهچاله ها تا کنون تقریبا غیر ممکن بوده است.همه طول موجهای جدید با دوربین اسپایر هرشل باز شده اند.
ما یافته ایم که کهکشان های با سیاهچاله عظیم مقدار عظیمی از ستاره ها را شکل می دهند با شکلگیری تعدادی از ستاره ها که هزاران برابر اندازه ای است که ما تا به کنون در کهکشان راه شیری پیدا کرده ایم.
اما جالب تر نتایج هرشل نشان می دهد که سریع ترین میزان رشد ستاره ها در کهکشان هایی است که شکل گیری ستاره ها در آنها خیلی اندک است.
یک تابشی که از یک کهکشان نزدیک با یک قدرت خاص می آید تمایل آن را برای خاموش شدن در صورت شکل گیری ستاره ها در کهکشان نشان می دهد.
پروفسور سیب الیور، از دانشگاه ساسکس و رهبر پروژه هرمس، گفت:این نتایج فوق العاده حلقه ارتباط شگفت انگیز سیاهچالهه ها ی مرکزی با شکل گیری ستارگان را در ابتدای عالم مشخص می کند.این سرنخ بزرگی برای معمای یک دهده قبل است و می تواند به این معنی باشد که هرچقدر سیاهچالهب بزرگتر باشد به مقدار کافی اشعه تولید می کند و آن در هر حال باعث جلوگیری از شکل گیری ستاره ها در کهکشان اطراف آن می شود.محتمل ترین توضیح برای این پدیده این است که بادهای فوق العاده قوی در اطراف سیاهچاله از جمع شدن گاز و گرد و غبار در یک منطقه برای شکلگیری ستاره جلوگیری می کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر