یک ستاره کوچک می تواند تا اندازه بسیار زیادی رشد کند در صورتی که بتواند به ستاره های پیر تر وصل شود و از گازهای
آنها تغذیه کند می تواند به اندازه حدقلا به اندازه 10 برابر خورشید برسد.
این نظریه توضیح می دهد که چگونه ستارگان جوان بجای راندن گازهای ستاره های پیر با تغذیه از آنها می توانند جرم خود را به 8 برابر خورشید ما برسانند.
رصد خانه هرشل با برسی یک ابر گازی بنام Westerhout 3 با طول موجهای مادون قرمز و طیف مایکروویو در فاصله 6500 سال نوری از زمین به شواهدی دست یافته است.این بافت W3نام دارد و یکی از بزرگترین مجموعه های ستاره زایی است.
این نظریه ممکن از بر نظریه های قبلی تشکیل ستارگان صحه بگذارد و درک ضعیف ما را از جان نشان دهد.
ستاره ها بطور معمول در میان ابر های گازی تشیل می شوند و نیروی جاذبه گازها تا زمانی که فرآیند همجوشی هسته ای ستاره ها ادامه می یابت فشار می دهد و فرآیند همجوشی نیزروند تولید سوخت سیاره ها را پردازش می کند.
ستاره های نوزاد همیشه در حال ایجاد توازن بین دو نیروی مخالف هم یعنی جاذبه و رشد آنها هستند.گرانش همیشه در حال مکیدن مواد گازی برای تغذیه توده های گازی بنام پروتوستار است در حالی که فشار ناشی از پروتو استار ها از ورود این مواد به در برابر کشش نیروی جاذبه جلوگیری می کند.
پروتوستار ها یک ابر مولکولی غولپیکر هستند که در فضای میان ستاره ای در مرحله اول فرآیند شکل گیری ستارگان شکل می گیرند و جرمی معادل یک خورشید را دارندو ممکن است 100000 سال عمر کنند.
ستاره های بزرگتر فشار تابشی بیشتری را دریافت می کنند.که در نتیجه گازهای بیشتری از آن خواهد پرید.محققان اشاره کردند که Westerhout 3 توسط یک جمعیت بزرگ از ستاره ها احاطه شده است و در اطراف مخزن های گازی گازهای آنها می تواند از طریق تابش فشرده شده و منجر به تشکیل ستاره های جوان شود.. این گروه برای اثبات نظریه ود قصد دارد مکانیزم این ابر را در یک محیط آزمایشگاهی پیاده کند تا ببیند که آیا ستارگان پیر منجر به تشکیل ستارگان جوان با جرم بالا می شوند یا نه؟
این نظریه توضیح می دهد که چگونه ستارگان جوان بجای راندن گازهای ستاره های پیر با تغذیه از آنها می توانند جرم خود را به 8 برابر خورشید ما برسانند.
رصد خانه هرشل با برسی یک ابر گازی بنام Westerhout 3 با طول موجهای مادون قرمز و طیف مایکروویو در فاصله 6500 سال نوری از زمین به شواهدی دست یافته است.این بافت W3نام دارد و یکی از بزرگترین مجموعه های ستاره زایی است.
این نظریه ممکن از بر نظریه های قبلی تشکیل ستارگان صحه بگذارد و درک ضعیف ما را از جان نشان دهد.
ستاره ها بطور معمول در میان ابر های گازی تشیل می شوند و نیروی جاذبه گازها تا زمانی که فرآیند همجوشی هسته ای ستاره ها ادامه می یابت فشار می دهد و فرآیند همجوشی نیزروند تولید سوخت سیاره ها را پردازش می کند.
ستاره های نوزاد همیشه در حال ایجاد توازن بین دو نیروی مخالف هم یعنی جاذبه و رشد آنها هستند.گرانش همیشه در حال مکیدن مواد گازی برای تغذیه توده های گازی بنام پروتوستار است در حالی که فشار ناشی از پروتو استار ها از ورود این مواد به در برابر کشش نیروی جاذبه جلوگیری می کند.
ستاره های بزرگتر فشار تابشی بیشتری را دریافت می کنند.که در نتیجه گازهای بیشتری از آن خواهد پرید.محققان اشاره کردند که Westerhout 3 توسط یک جمعیت بزرگ از ستاره ها احاطه شده است و در اطراف مخزن های گازی گازهای آنها می تواند از طریق تابش فشرده شده و منجر به تشکیل ستاره های جوان شود.. این گروه برای اثبات نظریه ود قصد دارد مکانیزم این ابر را در یک محیط آزمایشگاهی پیاده کند تا ببیند که آیا ستارگان پیر منجر به تشکیل ستارگان جوان با جرم بالا می شوند یا نه؟
-----------------------
نوشته وبلاگ یک ستاره در هفت آسمان در این مورد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر