با عرض خوش آمد گویی و با تشکر از حسن انتخاب شما بخاطر مطالعه این وبلاگ لطفا در صورتی که مطالب ما را مورد توجه شما قرار گرفت برای دریافت روزانه مطالب علمی دو پیج پایین صفحه و پیج های سمت راست صفحه را لایک بفرمایید لطفا انتقادات و پیشنهادات خود را نیز در صورت تمایل از طریق صفحات فیسبوک ما یا قسمت نظرات منعکس نمایید.

۱۳۹۱ فروردین ۱۹, شنبه

از آغاز جهان تا پایان

از آغاز جهان تا پایان:

ما از خود لحظه مهبانگ هنوز هیچ شواهد شهودی علمی نداریم، اما دیگر آزمونها و شواهد به چنین رخدادی دلالت دارد.

۱- ابرگسترش: از لحظه مهبانگ تا لحظه ۱۰ به توان منهای ۴۳ به بعد یعنی ده میلیون میلیون میلیون میلیون میلیو...ن میلیون میلیونیم ثانیه پس از مهبانگ را توانسته ایم بیازماییم و بیان کنیم. در این لحظه گستره ی کل کیهان ما از ابعاد یک اتم در لحظه مهبانگ به اندازه ی یک گریپفروت رسیده است، دمای آن بینهایت بالاست و هنوز محاسبه ای از دمای آن لحظه وجود ندارد.

۲- پسا گسترش: در ۱۰ به توان منهای ۳۲ ثانیه (یعنی صد میلیون میلیون میلیون میلیون میلیونیم ثانیه)، کیهان مانند یک سوپ داغ از مخلوتی از الکترون ها، کوارک ها و دیگر ذرات بنیادی بوده است، دمای کیهان در این دوره میکرو کوتاه زمانی به ۱۰ به توان ۲۷ درجه سانتیگراد رسیده است ( یعنی هزار میلیون میلیون میلیون میلیون درجه سانتیگراد).

۳- سردشدگی: در ۱۰ به توان منهای ۶ ثانیه یعنی یک میلیونیم ثانیه دما به ۱۰ به توان ۱۳ درجه سانتیگراد یعنی ۱۰ میلیون میلیونم ثانیه کاهش می یابد. در این لحظه پروتون ها و نوترون ها به وجود آمده اند. هنوز کیهان یک پلاسمای داغ است.

۴- تشکیل هسته ای: دقیقه ۳ پس از مهبانگ، هنوز انقدر گرم هست که ایجاد اتم ها امکان پذیر نیست، تنها هسته های اتم های هیدروژن و هلیوم ساخته شده است. دما به ۱۰۰ میلیون درجه سانتیگراد کاهش یافته. پس از این لحظه رفته رفته اتمهای هیدروژن شکل گرفته اند.

۵- تشکیل اتمی: در این مرحله که تا سیصد هزار سال پس از مهبانگ به درازا کشیده اتمهای سبک مانند هیدروژن و هلیوم در این مرحله پدیدار شده اند، دمای میانگین کل کیهان به ده هزار درجه سانتیگراد کاهش یافته است، امواج زمینه کیهانی ایجاد شده است که یک درصد نویز و برفک تلویزیون این امواج هستند.

۶- تشکیل ابرهای فراکهکشانی (سحابی ها)، کهکشان ها و ستارگان نخستین، دمای متوسط کل کیهان در این مرحله به منهای ۲۰۰ درجه کاهش یافته و این دوره تا یک میلیارد سال پس از مهبانگ به درازا کشیده است.

از دیدگاه کیهان شناسی مرحله هفتمی که در این فرتور به تر خلاصه آمده است خود چند مرحله کیهانی است که برای ساده سازی در فرتور نیامده است و البته یک مرحله هم پس از حال می باشد که آن را به عنوان آخرین مرحله بیان خواهیم کرد و میانگین دمای کیهان بین منهای ۲۰۰ تا منهای ۲۷۰ درجه سانتیگراد امروز کیهان است:

۷- مرگ ستارگان نخستین: در این مرحله ستارگان نخستین منفجر می شوند و تمام عنصر های سنگین بوجود مده اند، از غبار آن ستارگان مرده تمام حیات آغاز می شود.

۸- پیدایش ستارگان نو یا نسل دوم ستارگان مانند خورشید ما از غبار ستارگان نخستین که حدود ۵ میلیارد سال پیش بوده است.

۹- شکل گیری سیاره ها از غبار کیهانی اطراف خورشید و فعال شدن خورشید، قبرها و سنگ های باقی مانده از مرگ ستارگان نسل نخست که جذب ستارگان نشده اند و در اطراف آن سرگردانند رفته رفته در هم جمه شده و سیاره ها را تشکیل داده اند و این سیاره ها همه قبرها در مسیر خود را جاروب کرده و بزرگتر و بزرگتر شده اند و سامانه های خورشیدی را تشکیل داده اند.

۱۰ - تشکیل زمین و ماه: ابتدا زمینی وجود نداشته بلکه دو سیاره متوسط تر بوده اند که با هم برخورد می کنند از این برخورد هسته ی آهنی زمین تشکیل می شود و باقی مانده آن که پوسته بوده است جدا شده و ماه را تشکیل می دهد (برای همین ماه با اینکه حجم بالایی دارد سبک است، چون فاقد هسته ی آهنی می باشد) زمین هنوز گوی مذاب است.

۱۱- تشکیل زمین امروزی: زمین که گوی مذاب بوده رفته رفته سرد شده و کل دگرگونی هایی که خود کتابی است در آن شکل گرفته است که ربطی به کیهان شناسی ندارد و به امروز خود رسیده، دمای میانگین کیهانی اکنون منهای ۲۷۰ درجه سانتیگراد است.

۱۲- مرگ ستارگان: در این مرحله ستاره های نسل دوم سوختشان که هیدروژن است را کامل می سوزانند و منبسط می شوند و به قول های سپید یا سرخ تبدیل می شوند. که در همین مرحله اگر زمینی باشد ممکن است در خورشید فرو رود. سپس نیروی گرانش قیطر می شود و آنها در خود فرو ریزش می کنند و تبدیل به کوتوله های سپید، سرخ یا قهوه ای یا اگر ستاره بسیار بزرگ بوده باشد به سیاهچاله های کوچک یا متوسط تبدیل می شوند.

۱۳ - شب تاریک بی ستاره: در این مرحله کیهان شناسی پس از امروز را بررسی می کنیم، بر پایه گسترش فضا-زمان کیهان که دلیلش انرژی و ماده تاریک است، کهکشان ها رفته رفته از هم دور می شوند و حتی خود کهکشان ها انبساط پیدا می کنند تا جایی که در حدود چندین میلیارد سال دیگر ما در آسمان زمین (اگر زمینی تا آن زمان باشد) هیچ ستاره ای حتی کهکشان راه شیری را نمی بینیم).

۱۴ - فروپاشی: در این مرحله تک تک ذرات کیهان از هم جدا می شود و حتی سیاره و ستارهای باقی نمی ماند...

۱۵- مرگ کیهان: کیهان در یک سکوت کامل و در زمانی که حتی اتمی هم نیست می میرد و تمام.

- شکاک منطق-

با سپاس دوباره از سین میم گرامی برای فرستادن فرتور زیبا
 
 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر