یک انفجار چهار قولو

ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل برای اولین بار بروی چهار تصویر در یک فاصله از یک انفجار ستاره ای تمرکز کردند.تصاویر در یک الگوی علامت ضربدری شکل با نیروی گرانشی قوی نمای نزدیک کهکشان  در یک خوشه ستاره ای پر جرم کهکشان ها جاسازی شده بود.
برای مشاهده کهکشان بیضوی و خوشه MACS J1149+2223  که نور آن از بیش از 5 میلیارد سال نوری به ما می رسد. و جرم عظیمی از خوشه ها و کهکشان ها که نور را از یک فاصله بسیار دورتر از ابرنواختر آن خمی می کنند اخترشناسان تصاویر جداگانه از آنها را ایجاد نمودند.نور به وسیله لنز گرانشی منحرف و بزرگتر شده بود و در ننیجه تصاویر به شکل کهکشان بیضوی شکلی که به صلیب انشتین موسوم است در آمده بود.
در حالی که ستاره شناسان دهها ابرنواختر مختلف را کشف کرده بودند.قبلا هرگز چندین تصویر از انفجار ستاره ای را مشاهده نکرده بودند.کشف ابر نواختر در حالی انجام گرفت که جست و جوی تیم لنز(دوربین) منجر به کشف گروهی از لنز ها (دوربین ها)و و میدان های جلویی ابر نواختر شد تیم از 2013 تا به حال مشغول جست و جو بوده و حالا داده های تصاویر ابر نو اختر از نه میلیارد سال نوری را آنالیز می کند.
این ابرنواختر حدودا بیست برابر روشن تر از مقدار طبیعی است و تصویر آن اثر ترکیبی دو لنز گرانشی است.نور ابر نواختر در میان حدقلا سه مسیر جداگانه است.و زمانی که اثر لنز یکی از مسیر ها اتفاق می افتد دقیقا با یک کهکشان بیضوی شکل خوشه کهکشانی دومین اثر لنز گرانشی نیز اتفاق می افتد.ماده تاریک کهکشان بیضوی نور را خم و از نور را به چهار مسیر که توسط تیم مشاهده شده است هدایت می کند.
این مشاهدات منحصر به فرد به ستاره شناسان کمک خواهد کرد که مقدار انحراف ماده تاریک را در اثر گرانشی کهکشان و خوشه های کهکشانی بیابند.ماده تاریک بیشتری در جهان قابل مشاهده وجود دارد و اثر گرانشی جهان قابل مشاهده و بنابر این اثر لنز کهکشان ها و خوشه های ستاره ای بزرگترین سرنخ برای یافتن ماده تاریک آن است.زمانی که چهار تصویر ابر نواختر زمانی که ابرنواختر فورکش کند کمرنگ شوند،اختر شناسان شانس گیر انداختن انفجار را خواهند داشت.تصاویر ابر نواختر چندین بار به زمین نرسیده است زیرا برای هر تصویر ایجاد شده نور یک مسیر  و زمین یک مسیر  متفاوت از طرح  بندی ماده را دارند.هر دو تاریک و قابل مشاهده در میان مسیر هایشان هستند و به دلیل این خم شدن در مسیر بهچندین مسیر نور برای مدت زمان طولانی تری به ما می رسد.اختر شناسان می توانند از مدل هایشان مقدار ماده تاریک در خوشه و مکان آن را پیش بینی بکنند.زمانی که تصویر بعدی می رسد به نظر می رسد از تاخیر زمانی مشاهدات برای برای ایجاد مدل های جدید استفاده بکنند.
چهار تصویر گرفته شده از ابر نواختر به فاصله چنین هفته از هم گرفته شده است.و ابر نواختر در یک تصویر 20 سال زودتر از جاهای دیگر خوشه ظاهر شده است و حتی دقیق تر به نظر می رسد که انتظار می رود که یک بار بیشتر در یک تا پنج سال بعدی رخ  می دهدو آن زمانی است که دانشمندان در  عمل آن را گیر بندازند.
ابر نواختر رفسدال که به افتخار ستاره شناس نروژی سرجان رفسدال کسی که در 1964 اولین بار پیشنهاد استفاده از زمان تاخیر را از یک لنز ابرنواختر برای انفجار های جهان اراه داده بود نام گذاری کردند.

همگرایی گرانشی(لنز گرانشی) از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد :همگرایی گرانشی هنگامی روی می‌دهد که نور یک چشمهٔ درخشان بسیار دور (مانند یک اختروش) در مسیرش تا رصدگر، از کنار جسم پرجرم دیگری (مانند یک خوشهٔ کهکشانی) بگذرد و مسیرش خمیده شود. جسم میانی عدسی گرانشی نامیده می‌شود. این پدیده یکی از پیش‌بینی‌های نظریهٔ نسبیت عام اینشتین است. براساس نسبیت عام، جرم می‌تواند فضازمان را خمیده کند و در نتیجه میدان گرانشی‌ای بسازد که می‌تواند نور را منحرف کند. این پدیده را نخستین بار آرتور ادینگتون در سال ۱۹۱۹ در جریان یک خورشیدگرفتگی آزمود که در آن نور ستاره‌ای که از نزدیک خورشید می‌گذشت کمی خم شده و در نتیجه مکان ظاهری ستاره کمی جابه‌جا شد. با همگرایی گرانشی می‌توان اطلاعاتی دربارهٔ جسم میانی (عدسی) از جمله جرم آن به دست آورد.
منبع spacetelescope.org
صفحه ما در اینستاگرام :
http://www.instagram.com/nojom_news

تصویر نجومی روز کهکشان کوتوله UGC 8201

تصویر متعلق به کهکشان کوتوله نا منظم UGC 8201 است  که توسط تلسکوپ فضایی هابل ناسا شکار شده است،و به این دلیل به این نام صدا زده می شود که یک اندازه کوچک و یک ساختار بحرانی دارد و در پانزده میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی اژدها نهفته استو با بسیاری از کهکشان های کوچکتر آن عضو یک گروه بزرگتر بنام گروه کهکشانی M81 است که در نزدیکی گروه کهکشانی قرار دارد که شامل منظومه شمسی خود ما نیز می شود.
این کهکشان در یک فاز مهم تکاملی قرار دارد زیرا یک دوره طولانی از ستاره سازی را طی کرده است که تاثیر مهمی را در کل کهکشان داشته است.این مرحله آخرین برای چند صد میلیون سال است و مقدار زیادی از ستاره های تازه متولد شده را ایجاد کرده است،این ستاره ها می توانند در منبع این نور بازی با کهکشان دیده شوند.این فرآیند مقداری از گاز و گرد و عبار را بین ستاره ها در کهکشان توزیع می کند.
هماننند رویداد های شکل گیری بزرگتر ستارگان به منبع گسترده انرژی نیاز دارند تا آنها را تولید کند،در هر حال مقایسه کهکشان های بزرگتر با کهکشان های کوچک بدون منبع انرژی و اینکه به نظر نمی رسد آنها منابع کافی گاز را برای تولید ستاره های جدید بسیاری داشته باشند سوالات پاسخ داده نشده بسیاری را در مورد فرآیند شکل گیری و تحول کهکشان ها،به وجود می آورد از جمله اینکه چگونه سیستم های کوتوله که نسبتا جرم کمتری را نشان می دهد مانند کهکشان های کوتوله برای مدت زمان طولانی ستاره سازی انجام می دهند.
با توجه به نزدیکی آن نسبت به زمین  UGC 8201  یکی از بهترین اشیا برای مطالعه و فرصتی برای درک ما از چگونگی تحول و رشد کهکشان های کوتوله را فراهم می کند.

منبع spacetelescope.org

جهان قابل مشاهده ما یک گوشه از یک جهان بزرگتر است

این مفهوم جدید بطور بلقوه بزرگ تر از چشم انداز کیهانی ما است، و همانند تغیر از ایده پیش کوپرنیکی به این واقعیت است که زمین به دور یک ستاره عادی در لبه منظومه شمسی می چرخد.این مطلب را سر مارتین ریس فیزیکدان دانشگاه ستاره شناسی رویال گرین بریتانیای کمبریج گفت.
آیا جهان ما صرفا بخشی از یک جهان بزرگتر شامل نواحی گوناگون است،که هر کدام مقدار صحیحی از انرژی تاریک را دارند و بزرگتر از جهان مشاهده شده هستند؟با توجه به رافائل بوسو استاد فیزیک نظری دانشگاه کالیفورنیا برکلی و لئونارد ساسکنید،فیلیکس بلوچ استاد فیزیک دانشگاه استنفرد،دو تئوری که اطلاعاتی را فراهم می کند که مسیر کنونی ما را از دیگران جدا می کند.و به قسمتی از جهان اجازه می دهند که با یک یا چند قسمت در رابطه باشد.در نتیجه در جهانی که ما مشاهده کردیم؛جهان های بسیاری با با تفسیر مکانیک کوانتمی با این ایده که همه آنها ممکن است تاریخ متناوبی از جهانی که وجود دارد باشند.در هر نقطه از زمان جهان به موجودیت های مختلفی که در هر کدام هر احتمالی خارج از هر فرآیند کوانتمی عملا رخ می دهد.دلیل اینکه بسیاری از فیزیکدان این ایده را دوست دارند این است که همه پارادوکس های عجیب و غریب ماکنیک کوانتمی را توضیح می دهد.
با کنار گذاشتن بسیاری از تفاسیر در مورد جهان برای یک دقیقه،ایده قوی جدید فیزیک این ای است که جهان ما در بین احتمالات بسیار بزرگ بی نهایت از سایر جهان ها به دنیا آمد.بنابرین جهان ما تنها یک گوشه بسیار کوچک از جهان های بسیار بزرگ است. استساسکید و بوسو این ایده را پیشنهاد می کنند که جهان های موازی بطور رسمی معادل توضیح کوانتم مکانیک است ولی هردو ی کوانتم مکانی و جهان های موازی اشکال مختلفی گرفته اند.
این دو دانشمند برای اولین بار پیشنهاد می کنند که  برای تایید پیشگویی های مکانیک کوانتمی در تئوری ممکن است یک ناظر تعداد بی نهایتی از آزمایش ها را انجام دهند و نتیجه همه آنها را مشاهده بکند.که بعنوان چندجهانی سیستمی با اضمحلال ثابت کیهانی شناخته شود.
اگر جهان این شکل را بگیرد،بعدا مقدار بی نهایتی از آزمایشات را با افق سببی یک دیگر حمل می کند.در هر لحظه از زمان یک مقدار بی نهایتی از آزمایشات اتفاق می افتد که هر کدام در افق علت دیگری قرار دارد.یک مشاهده گر قادر خواهد بود که نتایج این آزمایشان را ببیند ولی ما تنها یکی را دنبال می کنیم.
این دو دانشمند استدلال می کنند که جهان های بسیاری تنها با فرضیه چند جهانی قابل توضیح هستند؛آنها باید مشابه باشند.آنها استدلال می کنند که فرضیه چند جهانی جهان های بسیاری را در یک هندسه نمایندگی می کند.آنها ایده جدید را تفسیر فرضیه چند جهانی از فیزیک کوانتمی می نامند.
اما حالا وارد حوزه چیستی ریاضیات فیزیک شده ایم.پیتر ویل از دانشگاه کلمبیا نی گوید حتی اشتباه است زیرا تئوری بدون پیش بینی قابل آزمایشی است که به فیزیکدانان کمک کند که آن را بطور تجربی از سایر تئوری ها متمایز کنند.و بدون این عنصر اصلی است که چند جهانی مکانیک کوانتمی را مقداری بیش از فلسفه توضیح می دهد.
این تفسیر ایده جدید چند جهانی یک سادگی دارد.آن شسته و رفته بسیاری از جهان ها و جهان های موازی مشابه است و بدون شک از نظر بسیاری از فیزیک دانان کوانتمی هیجان انگیز به نظر می رسد،تفسیر نهایی این است که فعلا غیر قابل آزمایش است.

منبع dailygalaxy.com

نور گمشده کهکشان از یک منبع عجیب و غریب می آید!

تحقیقات گسترده از فضای خالی بین ستاره ها که پلی پیچیده شده از هیدروژن و هیلیوم است می تواند بعنوان یک نور سنج دقیق مورد استفاده قرار گیرد.در مطالعه اخیر منتشر شده در مجله اختر فیزیک دانشمندان دریافتند که نور کهکشان های شناخته شده و اختروش ها به اندازه کافی نزدیک نیست،تا مشاهدات بین کهکشانی هیدروژن را شرح بدهد ، تفاوت خیره کننده 400 درصد است.اختلاف چهار صد در صد چیزی است که واقعا اشتباه است.اما آن چیزی که ما فکر می کنیم در باره جهان می دانیم درست نیست.
این مثل این است که شما در یک اتاف بزرگ روشن هستید ولی وقتی به اطراف نگاه می کنید تنها چند لامپ چهل واتی می بینید.همه این نورها از کجا می آیند؟این از سر شماری ما گم شده است.
شگفت انگیز هست که این عدم تطابق تنها در نزدیکی به نظر می رسد برای مطالعات کیهانی خوب است.زمانی که تلسکوپ ها بر کهکشان هایی در میلیاردها سال نوری تمرکز کردند تا جهان را در میلیارد ها سال قبل ببینند همه چیز اضافی به نظر می رسد.این حقیقت جهان اولیه را اداره می کند ولی قسمتی از پازل که سقوط کرده دانشمندان را به تعجب واداشت.
نور شامل فتون های انرژی ماورا بنفش هستند که قادر به تبدیل به فتون های الکتریکی خنثی اتم هیدروژن در شارژ الکتریکی یون ها هستند.دو منبع ناشناس برای یونیزه کردن فوتون ها وجود دارد: کوازارهای انرژی داده شده توسط گاز داغی هستند به به درون سیاهچاله های پرجرم با جرم میلیون ها برابر خورشید سقوط می کنند و دومی ستاره های جوان داغ هستند.
مشاهدات مشخص کرد که یون های فتون از ستاره های جوان اکثر توسط گاز در کهکشان های داغ جذب می شوند و بنابر این هیچ وقت از اثر بین کهکشانی هیدروزن نمی توانند فرار کنند.اما تعدادی از کوازار ها کمتر از مقداری هستند که نور مورد نیاز را تولید کنند.
در هر صورت محاسبات از نور کهکشان ها و کوازار ها بسیار دور است،یا آنجا تعدادی از منابع فتون شناخته نشده وجود دارد.دانشمندان نور گم شده را بحران زیر ساختی فوتون می نامند.
دم تطابق از ادغام مقایسه شبیه سازی های ابر رایانه ها از گاز بین کهکشانی و مشاهدات اخیر هابل شبیه سازی های جاداده شده زیبا از جهان اولیه و داده های جاداده شده زیبای محلی اجازه می دهد که فرض کنیم این نور اضافی واقعا وجود دارد و واقعا اینجاست.این ممکن است که شبیه سازی ها حقیقتی که موجب شگفتی است را منعکس کنند.زیرا هیدروژن بین کهکشانی اجزایی از جهان اولیه است که ما فکر می کنیم به خوبی درک کرد ایم.
تصویر یک ابر نو اختر نوع 1a را نشان می کند که از کل کهکشان درخشان تر است و در میلیاردها سال نوری قابل مشاهده است.پرژه کیهان شناسی راه هایی را برای یافتن ابر نواختر نوع اول و اندازه گیری گسترش جهان که منجر به کشف ماده تاریک می شود را رهبری می کند.

منبع dailygalaxy.com