ستاره های عظیمی که حدقلا 8 برابر جرم خورشید ما را دارند راز و رمز های جالبی دارند.چگونه آنها رشد می کنند در حالی که بیشتر ستاره های راه شیری از انها کوچکتر هستند؟برای یافتن این سوال ستاره شناسان از آتاکاما استفاده کردند و سردترین و تاریک ترین و چال ترین ابرها را برای یافتن نشانه های تپنده از شکل گیری ستاره ها جست و جو کردند.
این اشیا به ابرهای مادون تیره معروف هستند و ما حداکسر در فاصله 10000 سال نوری در ججهت صورت فلکی عقاب جایی که هسته های ابرها بسیار متراکم و دارای جاذبه زیاد است و بنابر این با استفاده از فشار گازها از خود حفاظت می کنند قرار دارند.و از ریزش آنها ستاره های جدید هم اندازه خورشید اگر ستاره شروع به درخشیدن نکرده باشد شکل می گیرد.که می شود به این نکته اشاره کرد که یک چیز فواق العاده از ابر محافظت می کند.
یک هسته بی ستاره می تواند نیرویی را نشان دهد که با فشار جاذبه به تعادل رسیده باشد و شکل گیری ستاره اجازه می دهد مقادیر زیادی از مواد تجمع یابند و یک ستاره مثل خورشید ما شکل بگیرد.دانشندان دانشگاه فلوریدا امرو در مجله اختر فیزیک ایده ای را چاپ کرده اند که پیشنهاد می دهد ستاره های بزرگ و ستاره هایی مانند خورشید از یک مکانیسم شکل گیری ستاره پیروی می کنند تنها تفاوت در اندازه ابر والد آنهاست.
ستاره های متوسط مانند خورشید ما زندگی را بطور متراکم آغاز می کنند اما غلظت کم هیدروژن و هیلیون و دیگر عنصار ابر مولکولی وجود دارد پس بعد از ایجاد ابر اولیه گاز و مواد اطراف آن تحت جاذبه در قسمت مرکزی آن فرو می ریزد و مد صفحه را مجبور به چرخش می کند و می تواند ستاره تشکیل شود و بعد از تجمع مواد همجوشی هسته ای در مرکز آن آغاز می شود.
در حالی که این مدل می تواند برای بسیاری از شکل گیری های ستاره های بزرگ در کهکشان راه شیری نیاز باشد یک چیز بیشتری برای توضیح شکل گیری ستاره های پرجرم تر مورد نیاز است.یک نیروی اضافی نیاز است که تعادل را بین فرآیند طبیعی فروپاشی برقرار کند.در غیر این صورت باید کهکشان ما یک جمعیت ستاره ای یکنواخت داشته باشد.
دو مدل جداگانه برای شکل گیری ستاره ها لازم است اولی برای ستاره های مانند خورشید و دومی برای ستاره های بسیار بزرگ تر
یک تیم از ستاره شناسان آمریکایی انگلیسی و ایتالیایی با استفاده از آلاما به داخل هسته در جست و جوی اثر شمیایی دوتریوم و ایزوتویبه درجه حرارت این ابرها را ثبت مردند در شکل گیری ستاره دوتریوم مهم است زیرا در درجه پایین تمایل به اتصال با مولکول های خاصی را دارند هنگامی که ستاره گرم می شود دوتریوم را از دست می دهد و هیدروژن به جای آن جانشنین می شود.
مشاهدات این تلسکوپ مقدار زیادی دوتریوم را نشان می دهد که نشان می دهد ابر سرد و بدون ستاره است.این نشان می دهد یک نیرویی از فروپاشی هسته جلوگیری می کند و زمان کافی را برای شکل گیری یک ستاره عظیم فراهم می کند بعضی از محققان معتقد هستند که میدان های مغناطیسی قوی مانع از سقوط سریع آن می شوند.
مشاهدات جدیدد آلاما نشان می دهد که ستاره سازی کاملا به یک مهدکودک شبیه است و طبیعت نقش مهمی در پرورش ستاره دارد و یک توده کوچک می تواند ده ها یا صد ها بار بزرگتر شود.
این اشیا به ابرهای مادون تیره معروف هستند و ما حداکسر در فاصله 10000 سال نوری در ججهت صورت فلکی عقاب جایی که هسته های ابرها بسیار متراکم و دارای جاذبه زیاد است و بنابر این با استفاده از فشار گازها از خود حفاظت می کنند قرار دارند.و از ریزش آنها ستاره های جدید هم اندازه خورشید اگر ستاره شروع به درخشیدن نکرده باشد شکل می گیرد.که می شود به این نکته اشاره کرد که یک چیز فواق العاده از ابر محافظت می کند.
یک هسته بی ستاره می تواند نیرویی را نشان دهد که با فشار جاذبه به تعادل رسیده باشد و شکل گیری ستاره اجازه می دهد مقادیر زیادی از مواد تجمع یابند و یک ستاره مثل خورشید ما شکل بگیرد.دانشندان دانشگاه فلوریدا امرو در مجله اختر فیزیک ایده ای را چاپ کرده اند که پیشنهاد می دهد ستاره های بزرگ و ستاره هایی مانند خورشید از یک مکانیسم شکل گیری ستاره پیروی می کنند تنها تفاوت در اندازه ابر والد آنهاست.
ستاره های متوسط مانند خورشید ما زندگی را بطور متراکم آغاز می کنند اما غلظت کم هیدروژن و هیلیون و دیگر عنصار ابر مولکولی وجود دارد پس بعد از ایجاد ابر اولیه گاز و مواد اطراف آن تحت جاذبه در قسمت مرکزی آن فرو می ریزد و مد صفحه را مجبور به چرخش می کند و می تواند ستاره تشکیل شود و بعد از تجمع مواد همجوشی هسته ای در مرکز آن آغاز می شود.
در حالی که این مدل می تواند برای بسیاری از شکل گیری های ستاره های بزرگ در کهکشان راه شیری نیاز باشد یک چیز بیشتری برای توضیح شکل گیری ستاره های پرجرم تر مورد نیاز است.یک نیروی اضافی نیاز است که تعادل را بین فرآیند طبیعی فروپاشی برقرار کند.در غیر این صورت باید کهکشان ما یک جمعیت ستاره ای یکنواخت داشته باشد.
دو مدل جداگانه برای شکل گیری ستاره ها لازم است اولی برای ستاره های مانند خورشید و دومی برای ستاره های بسیار بزرگ تر
یک تیم از ستاره شناسان آمریکایی انگلیسی و ایتالیایی با استفاده از آلاما به داخل هسته در جست و جوی اثر شمیایی دوتریوم و ایزوتویبه درجه حرارت این ابرها را ثبت مردند در شکل گیری ستاره دوتریوم مهم است زیرا در درجه پایین تمایل به اتصال با مولکول های خاصی را دارند هنگامی که ستاره گرم می شود دوتریوم را از دست می دهد و هیدروژن به جای آن جانشنین می شود.
مشاهدات این تلسکوپ مقدار زیادی دوتریوم را نشان می دهد که نشان می دهد ابر سرد و بدون ستاره است.این نشان می دهد یک نیرویی از فروپاشی هسته جلوگیری می کند و زمان کافی را برای شکل گیری یک ستاره عظیم فراهم می کند بعضی از محققان معتقد هستند که میدان های مغناطیسی قوی مانع از سقوط سریع آن می شوند.
مشاهدات جدیدد آلاما نشان می دهد که ستاره سازی کاملا به یک مهدکودک شبیه است و طبیعت نقش مهمی در پرورش ستاره دارد و یک توده کوچک می تواند ده ها یا صد ها بار بزرگتر شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر