اختر شناسان موفق به مشاهده ساختار شگفت انگیز جت های کیهانی شدند.

جت ها پرتوهای باریکی از ماده را با سرعت خیلی زیاد از نزدیکی مرکز کهکشان مانند سیاهچاله پرتاب می کنند.

در حالی که آنها برای دهه ها مشاهده شده اند ما هنوز مطمئن نیستیم که از چه چیزی ساخته شده اند.

یک تیم تحقیقاتی امواج اشعه X ساطع شده از یک سیاهچاله را که مقداری از پرتوهای خورشید کمتر بود مورد برسی قرار داد.در فرض سوال سیاهچاله فعال بود.اما تیم مشاهدات رادیویی جتی ندید و اشعه X نیز چیزی نشان نمی داد.

در هر حال چندهفته بعد تیم مشاهده دیگری انجام داد و توده های رایویی را مشاهده کرد که مسئول ظهور ناگهانی این جت ها بودند و حتی جالبتر در طیف اشعه X پنهان شده بودند.که می گوید اتم های بنیادی دور سیاهچاله به تله افتاده اند.

در مشاهده اول گسیل اموج اشعه ایکس بصورت یکنواخت تشخیص داده شد.

در مشاهده دوم جت ها در درون اشعه ایکس تشخیص داده شدند و اشعه ایکس به مولفه های مختلفی تقسیم شد.

دکتر جیمز میلر گفت:جالب تر ما فهمیدیم که خطوط آنجا نبوده اند بلکه باید به طور قابل ملاحظه ای تغیر مسیر داده باشند.

تعدادی از تاثیرات زمانی اتفاق می افتد که هشداری(مثل امواج صوتی کوتاه یا طولانی) از یک وسیله زیر و بم سیگنال ها را عوض می کند آنها دو برابر از ما دور می شوند.

آن به ما اجازه داد که نتیجه گیری کنین ذرات بنیادی در جت ها شتاب بسیار تندی می گیرند هم در جهت مستقیم زمین و هم در جهت معکوس زمین.

دکتر میلر افزود اولین شواهد معتبر می گویند ساختار بنیادی جت ها از نوع سیاهچاله ها است.ما برای مدت طولانی می دانستیم که جت ها شامل الکترون ها هستند ولی بطور کلی بار منفی نداند پس باید چیزی در درون آنها آنها را با بار مثبت شارژ بنماید.

این هنوز بطور کلی واضح نیست ولی بار مثبت از پوزیترون(که ذرات بی نهایت کوچک با بار مثبت هستند)می آید.

بارهای مثبت بسیار از پوزیترون ها سنگین ترند اختر شناسان فکر می کنند جت ها باید از پوزیترون ها ساخته شده باشند.و جت ها می توانند انرژی بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد را از سیاهچاله ها حمل بنمایند.چرا بیشتر؟اختر شناسان هنوز مطمئن نیستند در هر حال جت ها با اسپین های چرخان خود سیاهچاله ها نیرو داده می شوند و یا در هر حال آنها نیز شامل دیسک های چرخان ماده به دور سیاهچاله ها نیز می شوند.

نتایج ما پیشبینی می کند که بسیار امکان دارد دیسک ها مسئول تغیر ماده در درون جت ها باشند.هدف ما برای آینده تایید این مساله است.دکتر میلر گفت با استفاده از داده های اشعه X تیم تشخیص داد که جت ها سرعتی معادل 66 درصد سرعت نور را دارند. یا 198000 کیلومتر بر ثانیه.

بیشترین داده ها از سرعت حرکت جت های یک سیاهچاله معمولی که چند برابر خورشید جرم دارد بدست آمده است.

این تیم برای مشاهدات خود ازداده های XMM-نیوتن ماهورا آژانس فضایی اروپا که با استفاده از گسیل اشعه X اطلاعات را بدست آورده و تلسکوپ استرالیا CSIRO استفاده کرده است.

-----------------------------------

جت یا فواره قطبی از ویکی پدیا دانشنامه آزاد:فواره قطبی (به انگلیسی: Polar jet)‏ پدیده ای است که اغلب در اخترشناسی مشاهده می شود و طی آن جریانهایی از ماده در راستای محور چرخش یک جسم فشرده به فضا پاشیده می شوند. این پدیده اغلب بر اثر برهمکنش های دینامیک در درون یک قرص برافزایشی بوجود می آید. وقتی که ماده در این فواره ها با سرعتی نزدیک به سرعت نور در فضا پخش می شود، به آن فواره نسبیتی می گویند. بزرگترین فواره های قطبی در کهکشانهای فعال مانند اختروش ها دیده می شوند. دیگر سامانه هایی که اغلب دارای فواره های قطبی هستند عبارتند از : ستارگان متغیر فورانی، دوتایی های پرتو ایکس و ستارگان تی ثوری. از برهمکنش فواره های قطبی با ماده میان ستاره ای منجر به پیدایش اشیای هربیگ-هارو می شود.برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید. 

پوزیترون از ویکی پدیا دانشنامه آزاد:اولین نشانه‌های وجود پوزیترون یعنی ضدذره سبکی که تنها اختلاف آن با ‏الکترون در علامت بار است در سال ۱۹۳۲ به کمک اتاقک ابر ویلسون به ‏دست آمد. در اتاقک ابر ویلسون واقع در میدان مغناطیسی رد باریکی که ‏به طور آشکار مربوط به یک ذره تک بار و خیلی سبک همانند الکترون بود، ‏مشاهده شد که در جهتی متناظر با بار مثبت منحرف می‌شد. برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید.